Hoogbegaafde autist overleeft in een niet-autistische wereld

Vandaag stonden er twee gesprekken met reïntegratiebureaus op het programma: Alexander Calder en Epheon.

Gesprek Alexander Calder

De conclusie: dat wordt niks. Na de gebruikelijke intake en assessments volgt er eerst een sollicitatietraining, waar ik dus helemaal niks aan heb, en daarna volgt een individuele begeleiding (de sollicitatietraining is dus kennelijk in kuddeverband). Afgaande op wat ik daar gezien heb en wat er in de folder staat hoort daar ook bij: gezellig met z’n allen in een ruimte gaan zitten, PC voor de neus, en ga op Internet maar vacaturesites aflopen. Daar heb ik geen reïntegratiebureau voor nodig, dat kan ik thuis ook wel.

Ander serieus minpunt: de GSM. Het gesprek begon al direct met een korte onderbreking omdat de man nog even “een belletje” moest plegen. Vervolgens werd hij tegen het einde van ons gesprek ook nog eens twee keer gebeld. Slechte zaak, want zo maak je de indruk dat de klant (in dit geval: ik) niet echt belangrijk is. Daarom maak ik zelf bij dergelijke gesprekken altijd gebruik van de beste knop die een GSM heeft: de uitknop.

En dan was er nog de spreekwoordelijke ‘klik’. Of beter gezegd, die was er niet. De meest bevredigende klik vanochtend was die van de voordeur van Alexander Calder toen ik ‘m achter me dichttrok—op weg naar buiten, wel te verstaan.

Gesprek Epheon

Niet dat het een selectiecriterium is, maar ze hebben betere koffie dan bij Alexander Calder. De eerste indrukken waren in elk geval goed. Zo begon de goede man al niet meteen met tutoyeren; nou heb ik daar beslist niks op tegen, maar het is wel zo netjes om beleefd te beginnen. Of ben ik nou zo’n ouwe lul geworden?

Jubel ende vreugde, ook bij Epheon doen ze niet aan groepsgewijze toestanden, maar gaat alles individueel. Althans, volgens de folder altijd en volgens de consulent in 90% van de gevallen. Het traject ziet er min of meer hetzelfde uit als elders: intake, testen, en dan individuele ondersteuning bij het vinden van een passende baan.

Wat ik hem ook gevraagd heb maar wat me toch nog niet helemaal duidelijk is, is de relatie tussen WW-uitkering en reïntegratietraject. Zo’n traject duurt een jaar, maar m’n WW-uitkering loopt eind juni 2006 af en een vervolguitkering krijg ik kennelijk niet (volgens de consulent van Alexander Calder). Loopt m’n WW dan gewoon langer door, of gaat in juni het hele dossier richting de Gemeentelijke Sociale Dienst en mogen die het dan verder uitzoeken? Hopelijk het eerste, want m’n huidige WW-uitkering is toch wel wat comfortabeler dan een bijstandsuitkering. Toch maar eens informeren als ik weer naar de burelen van het UWV gesommeerd wordt. Dat zou volgende week moeten zijn, maar de uitnodiging is nog niet binnen.

Maar voor die tijd wacht mij nog de zware taak van het kiezen van een reïntegratiebureau. Behalve de dood en de belastingen is er natuurlijk niets zeker, maar ik denk dat de strijd zal gaan tussen WerkConsult en Epheon, al was het maar omdat die geen groepsgewijze begeleiding doen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Nieuwste column
Politie Eindhoven weigert lastige vragen te beantwoorden
Dat het Openbaar Ministerie niet gediend is van 'lastige' vragen wisten we al. Bij de politie heerst echter dezelfde mentaliteit.
Lees verder...
Fictie
Na de non-fictie ben ik mij nu ook gaan wijden aan het schrijven van (Engelstalige) fictie.
Lees hier verder