Duitsers

06:45 Ik word half wakker door het gestommel van Sonja. Die is klaarblijkelijk op het idee gekomen om te gaan douchen, en daarna gaat ze schone kleren uitzoeken. En uiteraard moet daar het licht voor aan. Dat snap ik dus niet; waarom kan ze dat allemaal niet gewoon de avond van tevoren doen? Het is goed te merken dat ze een ‘degelijke Duitse opvoeding’ gehad heeft—vooruitdenken en nadenken over waar je nou eigenlijk mee bezig bent behoren niet tot de vaardigheden.

06:55 Door al dat gedoe op de vroege ochtend ben ik niet de enige die wakker gemaakt wordt: ook Max wordt er door gewekt. Sonja haalt ‘m uit bed en dumpt ‘m vervolgens bij mij in bed. Uiteraard zonder ‘m even te voorzien van een schone luier en zonder ‘m aan te kleden. Dan zal ik ook maar opstaan. Maar goed voor m’n humeur is het beslist niet. Sonja neemt intussen Max mee naar beneden voor z’n papfles.

07:05 Tegen dat ik aangekleed de slaapkamer uitkom blijkt Tom ook al opgestaan te zijn. Da’s positief, dat scheelt weer een hoop gedoe om ‘m uit bed te krijgen. Beneden in de keuken blijkt Sonja weer eens niks opgeruimd te hebben: de zak chips van gisteravond ligt er nog steeds, en ook de schaar ligt nog op het aanrecht in plaats van in de keukenla waar-ie hoort te liggen. Een schaar? Jawel, een schaar. Nederlanders èn Duitsers gebruiken een mes om hun brood te smeren, maar terwijl Nederlanders dat mes dan ook nog gebruiken om hun brood door te snijden schijnen ze in Duitsland hun brood niet te snijden maar te knippen. Dat schijnen ze met vlees trouwens ook te doen. Raar volk die Duitsers…

08:20 Tijd om Tom weer naar school te brengen. Max en ik gaan vervolgens nog even naar het postkantoor, en op de terugweg geld uitgeven bij de Albert Heijn.

De oplettende lezer zal zich herinneren dat ik onlangs een opmerking gemaakt heb over de afmetingen van brievenbussen, meer specifiek de gleuf daarvan. Welnu, m’n vermoeden dat TNT Post iets aan het uitspoken is werd weer eens versterkt. Op het postkantoor hebben ze een kartonnen plaat met een gleuf erin om te bepalen of iets wel of geen briefpost is. Je zou dan denken: als het er doorheen past, hoe krap dan ook, dan is het briefpost. Niet, dus. Volgens de baliemedewerker moet het er doorheen passen zonder de randen te raken. In dit geval ging de envelop er sowieso niet doorheen, maar dat wist ik al. Gelukkig heb ik voor grensgevallen inmiddels ook de oplossing gevonden: die wring ik niet met een beetje geweld door de gleuf van de brievenbus, die gooi ik op het postkantoor in de zak met frankeermachinepost (“oeps, sorry, verkeerde zak”). Daar zit namelijk geen gleuf boven maar een klep. Tot nog toe geen problemen mee gehad. En anders is er ook nog het postagentschap op het Kastelenplein: daar hebben ze een open postzak staan waar je alles, zowel brieven als pakketjes, zo in kunt gooien. Zo gemakkelijk laat ik me door TNT Post geen poot uitdraaien…

10:00 Toepasselijk citaat uit een oude commercial: “En dan is er koffie”. En alweer ben ik niet blij. Niet vanwege de koffie, maar vanwege een e-mail van Skype: daar ik de afgelopen 180 dagen niet via Skype gebeld heb is het beltegoed van m’n Toy Imperium account vervallen. Da’s toch weer een Euro of drie naar de kloten. Waarmee het prijsvoordeel ten opzichte van een landlijn van KPN weer teniet is gedaan. Ik snap dat ze bij Skype niet tot in het oneindige van die ‘stille accounts’ in hun administratie willen hebben staan, maar eigenlijk zouden ze dan gewoon dat bedrag moeten restitueren. Immers, ik heb betaald voor een niet-geleverde dienst. En ze zouden op z’n minst een aantal dagen vantevoren een mailtje kunnen sturen om de klant er op te attenderen dat z’n beltegoed op het punt staat te verdwijnen. Wat dat betreft kunnen ze nog wat leren van hun concurrent VoipBuster.

11:45 Na een halve ochtend rustig aan doen is het al weer tijd om Tom op te gaan halen.

12:15 Teruggekomen is het weer voedertijd. Het brood moet echter nog wel even ontdooien, in de tussentijd kan ik Max alvast z’n eten geven, dan kan hij daarna door naar bed voor z’n middagslaapje. Tom blijft maar zaniken of het brood al ontdooid is, als hij vervolgens na drie keer zeuren in een paar minuten tijd aankomt met “ik heb NU honger” verlies ik m’n geduld en val tegen hem uit. HET GAAT NOU EENMAAL NIET SNELLER! Medisch gezien is er niks mis met z’n gehoor, maar luisteren doet-ie weer eens voor geen meter.

13:45 Het is weer zover: tijd voor de volgende veldslag in Operation Clean Kitchen. Vandaag is het tweede aanrechtkastje aan de beurt. De inhoud: schoonmaakmiddelen en aanverwant spul. Daar zitten volgens mij ook de nodige chemische stoffen tussen, dus als er de komende tijd geen nieuwe berichten in deze weblog verschijnen is er iets gruwelijk fout gegaan…

14:30 Het kastje is schoon, de inhoud geïnventariseerd. Als verantwoorde ouder ben ik niet blij met wat ik zoal gevonden heb: naast gewone relatief ongevaarlijke schoonmaakmiddelen stond er ook terpentine tussen en een fles brandspiritus die—oh gruwel—voorzien was van een gewone dop in plaats van een kindveilige sluiting. Dat is toch niet echt iets wat ik wil zien op een plek waar een nieuwsgierige peuter van 14 maanden bij kan. Dus wordt het ook hier weer: verdeel en heers. Alles wat voor huishoudelijk gebruik bedoeld is gaat de kelderkast in (die kan namelijk wel op slot) en de overige chemische stoffen worden veilig opgeborgen in de schuur, in een afgesloten metalen kast.

De inventarisatie was ook nog goed voor een paar verbaasde blikken. Wat doet dat spul daar? Zo heb ik gevonden: één doos nietjes, een aangebroken fles granolreiniger, tapijtreiniger en een aangebroken pak vaatwastabletten. Wat die nietjes daar doen weet ik niet, granol hebben we niet op de muren (behang en stuc), tapijten en vloerbedekking hebben we ook niet (overal laminaat). Die twee zullen wel meegekomen zijn met de verhuizing, want in onze flat hadden we wel granol en vloerbedekking. Maar wat die vaatwastabletten hier doen? Geen flauw idee; we hebben geen vaatwasmachine, nooit gehad ook, ik ben hier de vaatwasmachine!

16:45 M’n rug vind het wel weer genoeg voor vandaag. Twee kastjes uitgemest plus een la vol allerlei keukengereedschap. Alles afgewassen en ook hier weer de hele handel uitgesorteerd. Ik heb nu al twee dozen met allerlei overgebleven zooi, en dan ben ik nog niet eens klaar met de keuken en moet de rest van het huis ook nog. Een deel van al dat spul zal bewaard moeten blijven, de rest gaat op Marktplaats, en als die laatste stapel in dit tempo blijft groeien kan ik van de opbrengst van de verkoop waarschijnlijk wel een driedaags verwenarrangement in één of ander luxe kuuroord financieren. Dat ga ik tegen die tijd ook wel nodig hebben…

Maar nu eerst even bijkomen, en dan over drie kwartier weer terug om eten te gaan koken.

17:30 Vandaag weer couscous op het menu. Dat zul je nu altijd zien: zodra je er op rekent dat je wederhelft op de normale tijd thuis is komt ze later…

19:00 Bedtijd voor het nageslacht. Terwijl Sonja zich met de kinderen bezighoudt ga ik maar weer eens afwassen. Vervolgens weer even terug achter de computer.

20:15 Net als ik even wegloop belt Sonja’s moeder weer eens over d’r huizenjacht, en ben ik m’n plekje kwijt. M’n schoonmoeder wil verhuizen, maar Sonja moet dan maar zorgen dat die andere woning via Internet gevonden wordt. Zoals gebruikelijk is ze “zo klaar” dus gaat het weer lang duren. Ik parkeer mezelf maar voor de TV en ga Bridget Jones’s Diary kijken. Die heb ik al eens gezien, maar op zich is het toch best een leuke film, en gelukkig heb ik wat films betreft een geheugen als Zwitserse gatenkaas waar met een hagelgeweer op geschoten is.

22:45 De film is afgelopen, daarna nog Little Britain gekeken, Sonja gaat naar bed en ik ga zoals altijd nog even spelen. Ik ben inmiddels over de helft. Van het eerste spel. Van de drie.