Hoogbegaafde autist overleeft in een niet-autistische wereld

08:10 Ik word wakker van het huilen en roepen van Max. Sonja blijkt niet in bed te liggen. Ik sta op om Max uit bed te halen, en constateer vervolgens dat hij kennelijk z’n papfles al gehad heeft (want die ligt op de grond), hij een gigantische poepluier heeft, z’n vorige luier weer eens naast de luieremmer ligt in plaats van erin, en dat Sonja op mijn werkkamer achter d’r laptop zit. Het moet dan wel iets ontzettend belangrijk zijn, als het zelfs belangrijker is dan haar eigen kind.

Het zal wel weer de Duitse benadering zijn. Iets met ‘het kind is ondergeschikt, moet z’n mond houden en wachten tot hij aan de beurt is’. In Duitsland noemen ze dat ‘degelijke Duitse opvoeding’ hier in Nederland noemen ze het verwaarlozing. De aanpak daarvan is uiteraard ook wezenlijk anders: in Duitsland prijzen ze je de hemel in omdat je je kind zo goed opvoedt, in Nederland noemen ze het een vorm van kindermishandeling, verdwijnt je kind in een pleeggezin en ga je zelf een jaartje de cel in.

08:25 Terwijl het brood voor mij en Max ligt te ontdooien (Tom heb ik nog niet gezien, en Sonja zal wel geen tijd hebben) ga ik maar alvast de was binnenhalen. De buggy van Max staat nog steeds buiten, ik ben toch benieuwd hoelang het nog duurt voordat Sonja ‘m eindelijk opruimt. Waarschijnlijk moet-ie eerst een keer zeiknat worden in de regen, dan kan ze daarna tenminste mij verwijten dat ik ‘m niet opgeruimd heb.

08:35 Tom duikt ook op, die wil natuurlijk ook z’n ontbijt, dus haal ik ook voor hem wat brood uit de vriezer.

09:00 Sonja laat zich beneden zien, dus kan ik naar boven om de net afgehaalde was op te ruimen, de was die nog in de machine er uit te halen, de volgende lading er in te gooien, en daarna het natte wasgoed op te hangen. Tussendoor probeer ik nog om Tom’s ondergoed en sokken ook op te ruimen, maar z’n kamer is weer zo’n puinhoop dat ik niet eens bij de la kan waar het spul in moet.

10:10 Sonja is inmiddels weer naar boven verdwenen, Tom jaag ik naar z’n kamer om op te gaan ruimen—al betwijfel ik of dat ook inderdaad zal gebeuren. Dat moet-ie dan maar zelf weten, hij kent het risico: als ik het op moet ruimen is-ie het een hele tijd kwijt. Ik begeef me nog even aan het laatste halve bakkie koffie.

11:00 Max mag weer even gaan slapen, ik ga maar weer eens een lading was ophangen en de volgende machine opzetten.

12:00 Ik hoor Max huilen in z’n bed. Sonja zit ook boven maar doet weer alsof ze niks hoort, dus laat ik m’n eigen werkzaamheden maar weer liggen en ga voor Max zorgen. Dat scheelt dan in elk geval wel weer in de lunch: als ze zelfs geen tijd heeft om voor haar kind te zorgen zal ze ook wel geen tijd hebben om te eten.

15:00 Eerder vanmiddag was het al duidelijk zichtbaar dat ik moe was. Commentaar van Sonja: “Daar moet je je gewoon overheen zetten, anders krijg je niks gedaan”. Oftewel: bek houden en doorwerken. Intussen is Max toe aan z’n tweede ronde slapen, en wat zie ik als ik ‘m naar bed breng? Jawel, Sonja ligt op bed uit te rusten en een boek te lezen. Waaruit maar weer eens blijkt dat “daar moet je je gewoon overheen zetten, anders krijg je niks gedaan” niet voor iedereen hier in huis geldt…

18:00 Voor de afwisseling heeft Sonja vandaag gekookt. Niks bijzonders op het menu, gewoon gehaktbrood (althans, gehakt in broodvorm) met aardappelen en erwten met wortelen. Ze weet wel nog even haar inefficiëntie te demonstreren: tegen dat we door het hoofdgerecht heen zijn is het 19:00 uur en dus bedtijd voor de kids, maar die willen hun toetje nog hebben. In plaats van dat eerst te regelen zodat ze op tijd naar bed kunnen gaat Sonja echter eerst afwassen. Hetgeen overigens weer op de Sonja-methode gaat: afwassen en alles op het afdruiprek parkeren, zonder de moeite te nemen ook nog af te drogen en op te ruimen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Nieuwste column
Politie Eindhoven weigert lastige vragen te beantwoorden
Dat het Openbaar Ministerie niet gediend is van 'lastige' vragen wisten we al. Bij de politie heerst echter dezelfde mentaliteit.
Lees verder...
Fictie
Na de non-fictie ben ik mij nu ook gaan wijden aan het schrijven van (Engelstalige) fictie.
Lees hier verder