Hoogbegaafde autist overleeft in een niet-autistische wereld

07:15 De wekker begint weer te piepen, maar zin om op te staan heb ik niet. Dus doe ik hetzelfde als gisteren, en blijf nog een half uur liggen. Bijzonder leerzaam, want het biedt de mogelijkheid om te zien waarom ‘s ochtends alles wat ik niet zelf doe zo lang duurt. Niet dat ik iets ontdek wat ik nog niet wist, want het komt gewoon neer op Sonja’s inefficiënte werkwijze en onvermogen tot prioriteiten stellen, gecombineerd met het trage tempo van zowel haarzelf als Tom.

Sonja heeft ook weer een verrassing: ze gaat het hele weekend studeren want zo ergens tegen Kerstmis heeft ze kennelijk weer een examen. Laat ik nou net gepland hebben om het hele weekend boven te gaan zitten om de start van m’n bedrijf verder voor te bereiden. Het is nog maar een goeie drie weken tot 1 januari, en op die datum moeten toch op z’n minst m’n bedrijfswebsite en de administratie klaar zijn. Het gevolg: weer ruzie in de tent. Ook niks bijzonders, want dat is dagelijkse kost hier in huis. Hoewel zelfs haar baas heeft gezegd dat ze dat studeren onder werktijd moet doen houdt Sonja gewoon vast aan datgene wat er bij haar 20-25 jaar lang ingeslagen is: de Duitse opvatting dat je alleen maar bestaat om te werken, en je als je een baan hebt dus ook alleen maar bestaat voor je baan, 24 uur per dag en zeven dagen per week. D’r werk is zo belangrijk dat ze nu zelfs al tijdens het ontbijt inlogt op het netwerk van Yacht om haar e-mail te lezen. Vreemd genoeg heeft ze wel tijd om vanavond naar een of ander feest van Yacht in Amsterdam te gaan. Als ze het echt zo druk heeft en dat studeren zo extreem belangrijk is, zou ze dan niet thuis moeten blijven om te studeren? Het is wel duidelijk dat dat studeren van haar buiten werktijd gewoon een excuus is om zich niet bezig te hoeven houden met het huishouden en de kinderen.

Gisteren was het ook heibel. Het kwam er ‘s ochtends weer op neer dat ik alles zelf moest doen, en dus moest ik noodgedwongen hoog tempo draaien. Eerst ontbijt maken, m’n eigen ontbijt naar binnen proppen en laat de koffie maar even zitten, vervolgens Tom naar school brengen. Max moest ik meenemen want Sonja moest weg. Door het gure weer heen, op de terugweg regen erbij, om vervolgens thuis te komen en te zien dat Sonja nog steeds achter de computer zat. Arme Max, heb ik ‘m voor niks blootgesteld aan dat pokkenweer. Sonja gaf vervolgens kritiek op m’n jachtige manier van doen, waarop ik haar vertelde dat ik binnenkort helemaal niks meer zal doen, aangezien ik waarschijnlijk binnenkort door de aanhoudende stress in het ziekenhuis zal belanden met een hartaanval of een hersenbloeding. Waarop Sonja reageerde met “dat zou kunnen gebeuren, ja” op een toon die duidelijk maakte dat het haar niet interesseert. Deze zoveelste ruzie eist z’n tol, de totale zenuwinzinking is nu dichterbij dan ooit. Het verbaast me dat ik gisteren de dag nog doorgekomen ben.

09:00 Hondenweer of niet, het is tijd om boodschappen te gaan doen, met eerst een omweg langs het postkantoor. Sonja heeft Tom naar school gebracht, en dus kan ik nu pas weg; als ik ‘m zelf weg had gebracht had ik een kwartier geleden al kunnen vertrekken. Als ik om 08:20 uur richting school ga ben ik om 08:45 uur weer terug, maar bij Sonja duurt het allemaal weer veel langer.

09:25 Balen: op het postkantoor hadden ze een technische storing, waardoor ik met m’n pakket onder de arm maar weer vertrokken ben. Op naar de Nettorama.

10:30 De boodschappen zijn gedaan, en Sonja neemt zowaar de moeite om het allemaal op te ruimen. Zal wel een vergissing zijn. Vervolgens vertrekt ze richting de baas, om waarschijnlijk pas ergens na middernacht terug te zijn. Voor mij is het nu tijd om onder het genot van m’n tweede bak koffie m’n weblog maar weer eens bij te werken, en dan moet ik daarna weer op stap om Tom op te gaan halen.

11:45 Het blijft regenen, maar we zullen er toch doorheen moeten om Tom op te halen. Arme Max, dan zal-ie toch wakker moeten worden.

12:15 We zijn weer terug, en m’n humeur is er niet beter op geworden. Enerzijds door het beroerde weer, anderzijds omdat Tom met een vriendje af wilde spreken, wat ik vandaag geen goed idee vond, en vervolgens door ‘m werd uitgemaakt voor “kutvader”. Afspreken bij dat vriendje vind ik geen optie omdat ik dan straks met Max weer door dat klotenweer naar buiten moet, en de andere kant op vind ik ook even geen goed idee omdat ik al knettergek word van twee kinderen, en een derde er dus echt niet bij kan hebben. Tom weer kwaad, dus die heb ik voor de rest van de dag naar z’n kamer gestuurd. Nu wil hij bij dat vriendje gaan wonen; van mij mag hij dat gerust (al zal de moeder van dat vriendje daar toch anders over denken, Sonja zal al lang blij zijn als ze van ‘m af is), het scheelt mij weer één frustratiefactor.

14:00 Sonja is weer terug, inmiddels is het droog, en mag ik nu dus weer naar buiten om boodschappen te gaan doen bij de Lidl.

15:45 Sonja is net vertrokken naar d’r vreet- en zuipfestijn van de baas. Zo belangrijk is die studie van d’r kennelijk ook weer niet. Ik blijf thuis, met een opstandige kleuter, een krijsende peuter, en een aanstormende zenuwinzinking. Maar zoals het een ‘goed’ Duitser betaamt is dat voor Sonja niet interessant, die doet zoals altijd weer gewoon waar ze zelf zin in heeft.

16:15 De afgelopen paar maanden hebben we tot drie keer toe een folder met DVD in de bus gekregen, afkomstig van UPC om ons lekker te maken voor digitale televisie, en inclusief de belofte dat de decoder “binnenkort” door TNT Post bezorgd zou worden, waarna we digitale televisie zes maanden lang gratis zouden mogen uitproberen. Maar wat er ook kwam, geen decoder. Tot nu, want zojuist stond TNT Post aan de deur met een decoder. Geheel in UPC-stijl kunnen we ‘m niet meteen aansluiten en gebruiken, want na levering duurt het nog drie werkdagen voordat-ie geactiveerd is. Ook goed, dan laat ik ‘m gewoon staan tot volgende week woensdag en ga ‘m dan wel een keer aansluiten. Alleen wel even in m’n agenda zetten wanneer ik m’n gratis abonnement op moet zeggen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Nieuwste column
Politie Eindhoven weigert lastige vragen te beantwoorden
Dat het Openbaar Ministerie niet gediend is van 'lastige' vragen wisten we al. Bij de politie heerst echter dezelfde mentaliteit.
Lees verder...
Fictie
Na de non-fictie ben ik mij nu ook gaan wijden aan het schrijven van (Engelstalige) fictie.
Lees hier verder