Sonja is weer bezig

Sonja was weer haar gebruikelijke zelf vanmiddag. In tegenstelling tot een groot deel van het Nederlandse arbeidersvolk gaat ze tussen Kerst en Oud & Nieuw gewoon werken. Prima, dan loopt ze mij tenminste niet voor de voeten. Maar toen kwam ze thuis…

Tot en met het eten ging het nog. Na het toetje ging ik maar weer eens afwassen, en kwam ze zelf de keuken in voor wat chocola. Dat “zou goed samengaan met een kop koffie” aldus Sonja, wat dus eigenlijk een verkapte vorm was van een bevel om koffie te zetten. Maar aangezien ik het standpunt huldig dat je zoiets ook gewoon rechtstreeks kunt vragen heb ik het maar genegeerd.

Vervolgens ging ze samen met Tom TV kijken, naar een film met Pipo de clown. Leuk voor Tom, mij kan het niet meer bekoren, dus toen de film nog zo’n vijf kwartier te gaan had ben ik naar m’n werkkamer vertrokken voor wat ‘Lego-therapie’. Uitermate ontspannende bezigheid, al zeg ik het zelf. Drie kwartier later kwam Sonja naar boven om Max in bad te stoppen en naar bed te brengen. Ze was het er kennelijk niet mee eens dat ik me afgezonderd had, en liet dat dan ook duidelijk met het nodige gezucht en gesteun merken. Na het badderen hoorde ik haar ook nog zeggen (luid genoeg zodat ik het zeker zou horen) dat ze niet alleen een full-time baan had maar “kennelijk ook nog een full-time taak in het huishouden”. Ja hoor, natuurlijk. M’n kind in bad stoppen en naar bed brengen is ook echt iets waar je een hele dag voor nodig hebt. Aansteller…

Max wilde echter niet naar bed en liet dat luidkeels blijken, en werd daarop prompt bij mij gedumpt. Hij bleek weer eens last van z’n darmen te hebben. Na een tijdje met ‘m rondgelopen te hebben ben ik maar met ‘m naar beneden gegaan, waar het begin van de puinhoop zich alweer had aangediend. Op de rugleuning van de bank lagen naast elkaar een glas, Sonja’s koffiemok, en een fles bronwater. Teveel moeite voor Sonja om het even op te ruimen. Een tijdje later ging ze voor zichzelf ook nog wat chips halen, en vroeg uiteraard niet of ik ook wat wilde. Eén keer raden waar de lege zak eindigde: inderdaad, ook op de rugleuning. Vervolgens verdween ze naar bed, een half uur later gevolgd door Max.

Volgens Sonja was Max overigens gewoon nog niet moe, wat uiteraard weer eens mijn schuld was omdat ik niet met ‘m ben gaan wandelen. Ze zou natuurlijk zelf ook hebben kunnen bedenken dat een kind nog niet echt veel slaap zal hebben als je ‘m in bed probeert te stoppen 2,5 uur nadat je ‘m na z’n middagslaapje uit bed hebt gehaald. Maar ja, het is natuurlijk veel gemakkelijker om mij gewoon de schuld te geven.

Na Max alsnog in bed gekregen te hebben ben ik nog even doorgegaan met m’n ‘Lego-therapie’, en heb vervolgens nog Torchwood en Grumply old women on Christmas zitten kijken onder het genot van een bakkie chips en een pilsje. En toen was het bedtijd…