Vakantie binnen de vakantie

07:10 Laat ik vandaag maar eens op tijd opstaan…

09:15 Zo krijg je tenminste nog eens wat gedaan: inmiddels heb ik m’n ochtendmeditatie en m’n ontbijt gehad en heb ik ook de uitgaande post klaar voor verzending. Straks alleen nog even in de brievenbus mikken. De kids zijn net pas wakker geworden, dus kan ik nu Max uit bed halen en aankleden, Tom even voorzien van schone kleren, en dan kunnen ze aan hun ontbijt.

10:00 Tijd voor m’n tweede bak koffie. De kids zijn gevoerd, Tom’s slaapkamer, de hal en de woonkamer zijn weer blootgesteld geweest aan de stofzuiger, dan kan ik nu eindelijk m’n eigen werk gaan doen. Tot vanmiddag, want om 14:30 uur heb ik nog een afspraak, en daarna moet ik Tom nog naar z’n oma brengen; daar gaat-ie tot zondag logeren. Rust in de tent! Althans, toch meer dan nu.

10:45 Ik kom maar niet toe aan m’n eigen werk. Max heeft de gewoonte ontwikkeld om met alles te gooien, met als gevolg dat er een glas over de grond is gegaan. Daar kon het glas niet tegen, dus kan ik weer gaan stofzuigen. Als ik Max daarna weer loslaat gooit-ie weer met wat anders, waardoor de Lego waar Tom mee aan het spelen is over de grond gaat. Max mag de rest van de ochtend in de box blijven.

12:15 Max is naar bed, en zelf heb ik een kwartiertje op bed zitten mediteren. Ik voel me al weer een stuk beter.

13:00 Tom en ik hebben onze lunch weer achter de kiezen, vervolgens word ik gedwongen tot niet-computeren aangezien m’n laptop er weer eens mee opgehouden is en pas na bijna een half uur weer bereid was om op te starten zonder meteen weer op te houden. Ik krijg nog wel wat gedaan vandaag, het zal alleen wat minder zijn en langer duren.

14:20 Wat later dan me lief is komt Sonja thuis, ik vertrek direct in een poging toch nog op tijd (14:30 uur) bij de MDD te zijn.

15:30 Het gesprek duurde maar een kwartiertje, we zijn tot de conclusie gekomen dat de MDD me niet echt meer kan helpen, en dus was dit het laatste gesprek. Op de terugweg nog even tanken, dan hoef ik dat tenminste niet onderweg naar Limburg nog te doen. Thuisgekomen blijkt Sonja achter de computer te zitten en is er niks voorbereid voor vertrek. En dus moet ik zelf Tom’s speelgoed en kleren bij elkaar gaan zoeken. Als ik vertel dat dit het laatste gesprek was reageert Sonja chagrijnig met “ben ik daarvoor om vijf uur opgestaan?”. Tja, andere mensen zouden op hun normale tijd opgestaan zijn en ‘s middags een halve dag vrij hebben genomen. Maar ja, Sonja is grootgebracht met ‘je leeft om te werken’ dus die maakt hoe dan ook haar uren, ongeacht de consequenties. Duidelijk geval van ‘getrouwd met je werk’.

16:00 Eindelijk is alles en iedereen in de auto geladen. Max gaat ook mee, dan kan Sonja straks tenminste niet zaniken dat ze niks heeft kunnen doen tijdens mijn afwezigheid.

17:30 Tja, en toen was ik dus even vergeten dat er nog zoiets bestaat als de avondspits, met als gevolg dat ik anderhalf uur gedaan heb over een afstand die ik buiten de spits in een uur gedaan zou hebben. Observatie: hoe dichter ik bij m’n bestemming kwam, hoe slechter het weer werd.

18:30 Tijd om weer naar huis te gaan, zij het dan zonder Tom.

19:30 Weer thuis blijkt Sonja nog steeds achter de computer te zitten, die heeft volgens mij weer eens meer uren aan d’r werk besteed dan waarvoor ze betaald wordt. De planning was eigenlijk om bij thuiskomst meteen eten te koken, maar dat gaat dus weer eens niet door. Voordat ik eten kan gaan koken moet ik eerst afwassen, want Sonja heeft niet de moeite genomen om dat even zelf te doen. Maar voor Max is het al laat, dus die moet eerst eten. Nadat-ie gegeten heeft maak ik nog een flesje melk voor ‘m en draag ‘m over aan z’n moeder, en verdwijn zelf vervolgens naar de keuken voor de afwas. Om niet helemaal asociaal laat te eten wordt het menu gewijzigd van pasta met kipfilet naar frieten. Pasta zou betekenen dat ik eerst af moet wassen en dan pas aan het eten kan beginnen, maar de frietpan kan alvast opwarmen terwijl ik de afwas doe. Oftewel, in IT-termen, hier wordt gebruik gemaakt van parallel processing. 🙂

21:00 Na het eten moet ik eigenlijk nog even wat doen op m’n laptop. Op zich stelt het niks voor, ik hoef alleen maar even een Excelsheetje bij te werken wat me zo’n tien minuten zal kosten. De eerste vijf minuten gaan nog, maar vervolgens besluit m’n laptop dat het te warm is en houdt er mee op. Volgens Sonja wordt het veroorzaakt doordat de virusscanner het systeem overbelast, maar zoals wel vaker bij Sonja is dit enkel een snel getrokken conclusie op basis van één observatie en weinig of geen feitenmateriaal.

22:40 Ik geef het op, er valt met die laptop niet te werken. Om aan te tonen dat Sonja’s ‘conclusie’ niet juist is heb ik (met de nodige crashes) allerlei in de achtergrond draaiende applicaties gedeïnstalleerd, maar het probleem blijft bestaan.