Hoogbegaafde autist overleeft in een niet-autistische wereld

09:00 De ochtendprocedure zit er weer op. Koffie en dan hopen dat ik nog wat gedaan krijg, want zo bijster veel tijd heb ik vandaag niet. Tom komt om 12:00 uur uit school, dan moeten we nog lunchen, daarna naar het ziekenhuis, vervolgens nog boodschappen doen, en tegen dat ik dat allemaal gehad heb zal het heel aardig richting etenstijd gaan.

11:45 Dankzij Max heb ik weer niet al te veel werk kunnen verzetten, tijd nu op Tom op te gaan halen.

12:15 Het was weer ellende: nu wilde Tom een van z’n vriendjes meenemen naar het ziekenhuis. Dat zag ik uiteraard niet zitten. Drie keer uitgelegd dat het geen optie was, maar het drong pas tot Tom door toen ik ‘m vroeg waar het benodigde derde kinderzitje voor in de auto dan ergens lag. We hebben er namelijk maar twee. Vervolgens werd hij weer opstandig en verkondigde dat hij helemaal niet naar het ziekenhuis wilde, waarop ik ‘m vertelde dat-ie dan maar buiten moest gaan spelen en zichzelf moest zien te redden. Reactie van Tom: “dan ga ik alles kapotmaken”. Echt waar, ik zie die jongen nog bij de Haltwinkel terechtkomen.

13:15 Op naar de volgende halte: het ziekenhuis. En Tom gaat gewoon mee.

14:50 Max heeft de hele dag nog niet geslapen, en bovendien is het behoorlijk warm. Die boodschappen moeten maar tot morgen wachten.

18:00 Max heb ik even in de box geparkeerd, Tom is buiten aan het spelen (hoewel ik ‘m gezegd heb dat hij thuis moest blijven omdat we zo gaan eten), ik ga maar weer eens m’n keuken in om voor het eten te zorgen. Bij gebrek aan voorraad en inspiratie krijgen we vandaag gewoon frieten met een frikandel.

18:20 Het eten is klaar, maar Tom is nergens te bekennen. Tja, dan eet ik maar samen met Max, en Tom mag dan straks de eventuele restjes nog hebben.

18:45 Net als Max en ik aan ons toetje willen beginnen komt Tom binnen met de vraag wanneer we gaan eten. Hij is niet blij als ik ‘m vertel dat we al gegeten hebben, en begint prompt te dreinen dat-ie eten wil hebben. Gelukkig voor hem had ik nog wat frieten overgelaten. Wel maak ik ‘m even heel duidelijk dat, als hij weer te laat is voor het eten, zonder eten naar bed gaat.

21:10 Rust zit er vanavond kennelijk niet in. Na Max gebadderd te hebben kreeg-ie nog een fles melk, terwijl-ie die in de box naar binnen aan het werken was heb ik Tom ook nog even in bad gedaan. Vervolgens Tom naar bed gestuurd, en Max beneden opgehaald en ook in bed gelegd. En toen begon de ellende pas echt: hij bleef maar huilen en gillen. Vervolgens stond ook de zoon van de buren aan de deur om te klagen over de herrie die Max maakt “elke dag weer, en dat nu al maanden”. Ik kan er helaas ook niks aan doen, ik kan ‘m nou eenmaal niet uitzetten en een volumeregeling heeft-ie ook niet. Wijselijk hou ik m’n mond maar over hun gewoonte om op de meest idiote tijden te stofzuigen en de wasmachine te laten draaien. Max is intussen wel opgehouden met z’n gekrijs, maar slaapt nog steeds niet. En zo te horen is Tom ook weer van alles aan het doen behalve in z’n bed liggen en slapen.

Nog meer tegenslag: hoewel ik nu best wel een pilsje zou lusten zit ook dat er niet in. Iets met boodschappen doen wat een dag uitgesteld is.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Nieuwste column
Politie Eindhoven weigert lastige vragen te beantwoorden
Dat het Openbaar Ministerie niet gediend is van 'lastige' vragen wisten we al. Bij de politie heerst echter dezelfde mentaliteit.
Lees verder...
Fictie
Na de non-fictie ben ik mij nu ook gaan wijden aan het schrijven van (Engelstalige) fictie.
Lees hier verder