Zware 48 uur

De laatste 48 uur waren zwaar. Vandaar ook de onderbreking.

Ondanks dat ik helemaal niet op vakantie wil zijn we eergisteren toch naar het reisbureau geweest (een andere deze keer, in Veldhoven). Dat was stressen want we moesten daar weer op tijd weg zijn vanwege Tom’s afspraak bij de tandarts. Auto geparkeerd, vervolgens nog kostbare tijd verloren omdat Sonja Max liet lopen in plaats van ‘m in de buggy te zetten. Om iets na drieën stonden we weer buiten en had Sonja een vakantie geboekt, maar nu is het niet Griekenland maar de Canarische Eilanden geworden. Ik heb er nog steeds geen zin in. Snel terug naar de auto, en op advies van Sonja niet de binnendoorroute genomen maar de kortste weg terug naar de A2. Dat was dus bepaald geen briljant idee, want het stuk tot aan de A2 zat zo dicht dat we zo’n twintig minuten gedaan hebben over een stuk wat je normaliter in nog geen tien minuten doet. Uiteindelijk waren maar een paar minuten te laat bij de tandarts en konden we meteen doorlopen. Om vijf minuten later al weer buiten te staan.

Gisteren heb ik weinig gedaan gekregen aangezien het weer eens ruzie was en ik weer een (deze keer wat kleinere) inzinking er aan over heb gehouden.

Vandaag is gematigd beter. Sonja had al aangekondigd dat ze met de kids naar haar moeder zou gaan vandaag en dan morgen weer terug zou komen, zodat ik “een paar dagen rust” zou hebben. Nou, dat valt dus ook al tegen. Doordat Sonja nog aan de medicijnen is wilde ze zelf niet rijden dus moest ik ze wegbrengen. En uiteraard was er weer helemaal niks voorbereid maar moest alles wat mee moest op het laatste moment nog bij elkaar gezocht worden. Waardoor we pas rond 11:00 uur vertrokken. Uiteindelijk was ik pas rond 14:45 uur weer thuis. Kortom, m’n eerste dag “rust” is al grotendeels om en m’n rust moet nog komen.

Onderweg was het ook weer ‘feest’ dankzij mijn medeweggebruikers. De heenweg: ik reed op de rechterbaan achter een auto met caravan, en die wilde ik inhalen. Schuin achter me op de linkerbaan reed een zwarte Renault Laguna (kenteken 05-NB-DL)[*]. Ik gaf netjes richting aan en begon geleidelijk naar links op te schuiven. Waarop die hufter in z’n Renault z’n gaspedaal intrapte en begon te toeteren. Even later zag ik ‘m hetzelfde nog een keer uithalen bij een andere inhaler. Ik mag hopen dat die vent zichzelf heel rap in de prak rijdt, misschien dat-ie dan eens een keer leert zich fatsoenlijk te gedragen.

Op de terugweg een ander bekend verschijnsel: de bumperklever. Ik was bezig met 120 km/u een lange rij auto’s in te halen (die werden opgehouden door een vrachtwagen), maar kennelijk ging dat niet snel genoeg volgens een idioot in een grijze Volkswagen Passat (kenteken 25-LV-JV)[*] die achter me zat.

[*] Jazeker, geachte lezer, ik ken geen genade. Wie onderweg mijn veiligheid en/of die van anderen in gevaar brengt wordt zonder pardon hier vermeld, met kenteken en al.

Maar nu ben ik eindelijk thuis en is het rustig. Helaas is het morgenavond al weer afgelopen.