Psychiatrische inrichting of zelfmoord

06:50 Slecht geslapen vannacht, en al sinds 05:00 uur wakker. Sonja is intussen vertrokken en Max is helaas ook al wakker. Daar komt nog bij dat ik langzaam weer koppijn op voel komen, dus dit gaat weer een hele lange en weinig productieve dag worden. Sonja blijkt deze keer de ontbijtrommel wel opgeruimd te hebben, maar ter compensatie heeft ze de koelkast open laten staan.

08:50 Tom is naar school, hopelijk laat Max me de komende uren met rust. Vast niet. Tom was weer eens z’n gebruikelijke onhandelbare zelf bij het ontbijt. Hij was op tijd beneden, maar dat was dan ook het enige positieve. Z’n glas appelsap werd in twee slokken naar binnen gestort, over z’n boterham heeft-ie een half uur gedaan, en ook kon hij het niet laten om weer met z’n mond open te eten.

Nog meer ellende: met z’n juf op school had ik gisteren afgesproken dat hij maandag op school z’n verjaardag mag vieren. Alsof-ie het geroken had: hij wilde vandaag z’n verjaardag vieren. Toen ik ‘m vertelde dat-ie dat maandag mag doen kwam het gebruikelijke “WIL IK NIET” er weer uit. Nog meer geruzie dus, en als ik ‘m nog één keer “wil ik niet” hoor roepen gaat wat mij betreft z’n hele verjaardag niet door.

Intussen ben ik al weer kapot, heb ik koppijn, zweet ik als een otter, en is m’n keel schor van het schreeuwen. Het liefst zou ik zien dat ze alledrie vertrekken, maar dat zal toch niet gebeuren, echtscheiding zit er ook al niet in, dus resten me eigenlijk nog maar twee opties: mezelf met spoed op laten nemen in een psychiatrische inrichting, of zelfmoord. Want eerder zal toch niet worden geaccepteerd dat mijn ziekte wel degelijk een zeer groot probleem is en niet, zoals Sonja lijkt te denken, onzin en aanstellerij, iets wat je maar gewoon weg moet stoppen.