Hoogbegaafde autist overleeft in een niet-autistische wereld

07:45 De dag begint al slecht voor m’n humeur. Sonja heeft zo te zien gisteren nog even een machine was opgezet en de was daarna opgehangen, maar de wasmachine ook even uitzetten (een simpele handeling van twee seconden) was kennelijk weer te veel moeite. Op het aanrecht ligt een stapel afval, het was dus ook al teveel gevraagd om dat even buiten in de vuilnisbak te gooien.

08:15 Het is toch niet te geloven! Max en ik hebben al ontbeten, Max zit al in z’n buggy, maar Tom is nog steeds niet op komen dagen. Wat blijkt? Gewoon, precies datgene wat ik al verwacht had: hij is nog niet aangekleed maar zit op bed te spelen. Dat wordt dus heel snel aankleden en zonder ontbijt naar school. En trakteren vanwege z’n verjaardag kan-ie wat mij betreft ook wel vergeten vandaag.

10:15 Ik ben weer veel te aardig en heb met juffrouw Gerrie afgesproken dat ik rond 10:30 uur terug op school ben om Tom’s verjaardag in de klas te vieren. Max heeft intussen een hoop zooi van een van onze kasten afgegooid, en ik ben het nu zo beu dat ik een doos gepakt heb, al die rommel erin gegooid heb, en de doos op Sonja’s bed geparkeerd heb. Het zijn vooral haar spullen, dan mag ze het ook zelf opruimen. Ik ga maar eens alles inpakken voor school: een speeltje met snoepje voor elk van de kids, mini-ijsjes voor diezelfde kids, en nog wat meer van die ijsjes plus een doos chocoladesoesjes voor het personeel (dat schijnt daar gebruikelijk te zijn).

11:00 Juffrouw Gerrie is vanaf nu uit de gratie. Nadat speeltje & snoepje waren uitgedeeld wilde ik Tom nog een rondje laten maken met de ijsjes, maar volgens juffrouw Gerrie “hadden ze wel genoeg gesnoept”. Geen ijsjes voor de kids dus (ook al is het zomers weer), en dus ben ik met evenveel ijsjes en soesjes thuisgekomen als waarmee ik vertrokken ben. Want zo ben ik dan ook wel weer: geen discriminatie, als de kids hun ijsje niet krijgen dan krijgt het personeel ook niks.

Sonja had ik vanochtend even een mailtje gestuurd over het bijna geannuleerde feestje van Tom en het feit dat ik gigantisch achterloop met m’n werk. Het antwoord is intussen ook binnen, ze vindt dat ik de ochtend maar aan Max moet besteden en de middag en avond aan m’n bedrijf, want dat zou voor mij meer rust betekenen. Leuke theorie maar niet compatibel met de praktijk. Op die manier kom ik niet aan ontspanning toe, en helaas voor haar ben ik niet gedrild voor een leven dat alleen maar bestaat uit werken en slapen, zoals bij onze oosterburen gebruikelijk schijnt te zijn.

11:45 Max mag even naar bed, ik heb nog helemaal niks kunnen doen voor m’n bedrijf. Erg vervelend, want volgens m’n urenstaat moet ik deze maand nog zo’n 129 uur aan m’n bedrijf besteden om weer op schema te komen voor m’n 1225 uur. Dat komt neer op bijna 6,5 uur per dag, elke dag tot het einde van de maand. Dat ga ik dus van z’n lang zal ze leven niet redden.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Nieuwste column
Politie Eindhoven weigert lastige vragen te beantwoorden
Dat het Openbaar Ministerie niet gediend is van 'lastige' vragen wisten we al. Bij de politie heerst echter dezelfde mentaliteit.
Lees verder...
Fictie
Na de non-fictie ben ik mij nu ook gaan wijden aan het schrijven van (Engelstalige) fictie.
Lees hier verder