Eindelijk rust!

Na bijna twee weken maar weer eens een update.

Anderhalve week geleden zijn de Vera van Nunen en haar collega van de opvoedingsondersteuning weer eens op de koffie geweest, en die waren blij om te horen dat ik inderdaad op zoek was gegaan naar hulp. Intussen is de intake bij het Centrum voor Psychisch Herstel in Rosmalen ook geregeld, komende maandagochtend ben ik aan de beurt. Met de dames heb ik het ook nog over Tom gehad, het leek hen een uitstekend idee als ik ‘gewoon’ elke dag wat tijd alleen met hem door zou brengen en iets gaan doen wat hij leuk vind. Dat hoeven geen uren te zijn, een half uurtje per dag zou al veel helpen. Op zich een goed idee, maar ik ben er nog steeds niet uit waar ik die tijd vandaan moet halen. Niet zodra hij uit school komt, want dan is Max er ook. Niet vanaf pakweg vijf uur, want dan moet ik eten gaan koken. Niet na het eten want dan is het bedtijd voor de kids.

Het goede nieuws is dat inmiddels iedereen op vakantie is. Tom is afgelopen maandag naar z’n oma gebracht en daags daarna met haar voor drie weken naar Canada gegaan. Ik had wel met ‘m te doen: ze moesten drie uur voor vertrek op het vliegveld zijn, vervolgens vertrok die kist met drie uur vertraging, en toen moest-ie nog zo’n acht uur vliegen. Maar volgens Astrid had hij zich al die tijd toch goed gedragen.

Sonja en Max zijn, samen met Marlen (een vriendin van haar moeder) voor twee weken all-inclusive naar Las Palmas. Gisteren heel vroeg, zo rond 01:00 uur, zijn we met z’n allen naar Schiphol gereden, daar heb ik ze op het vliegtuig gezet (deze vertrok wel gewoon op tijd), om 04:00 uur ben ik daar weer vertrokken, en precies twee uur later was ik thuis. Twee weken rust en stilte! Whoo-hoo! Als de buren nu ook nog op vakantie zouden willen gaan…

Die terugrit was trouwens wel aangenaam. De bagage paste niet in onze Astra vanwege de LPG-tank in de kofferbak, dus zijn we met Sonja’s nieuwe leasebak gegaan, een gloednieuwe Volkswagen Polo. Pittig karretje, rijdt beter dan onze Astra. Lekker relaxed vrijwel de hele weg van Schiphol naar Eindhoven 100 gereden, behalve natuurlijk daar waar het niet mocht, Meat Loaf in de CD-speler om wakker te blijven. Nadelen van die kar zijn wel dat de stoelen naar mijn smaak te hard zijn en hij, vooral tot ongenoegen van Sonja, geen airco en geen cruise control heeft. Maar ach, wat kan mij dat schelen? Ik mag er volgens het leasecontract ook mee rijden, en de baas betaalt de brandstof.

Dan nu maar eens zien dat ik de komende twee weken veel gedaan krijg. Het nobele streven is om op tijd op te staan, te ontbijten, dan eerst wat huishoudelijk werk te doen (niet te veel in één keer), acht uur per dag aan m’n bedrijf te besteden, en dan ook nog tijd besteden aan m’n Internethandel en het uitzoeken van Tom’s Lego. Dit weekend zal het in elk geval niet lukken: gisteren ben ik na thuiskomst eerst gaan slapen en rond 11:00 uur opgestaan, vervolgens wel op tijd naar bed om dan vandaag vroeg op te staan, maar uiteindelijk ben ik weer rond dezelfde tijd opgestaan. Morgen zal het beter gaan. Het zal wel moeten, want morgen om 09:30 uur moet ik in Rosmalen zijn.

Het leek er nog even op dat ik het volgende weekend naar New York zou gaan, maar dat gaat niet door. Binnen een Internet community waar ik deel van uitmaak komt het nogal eens voor dat leden die op reis gaan of onderdak vinden bij een plaatselijk lid, of op z’n minst met een groepje uitgaan. In dit geval ging er iemand naar New York, en omdat ik en Olivia (een ander lid) verklaard hadden trouwe kijkers te zijn van Hell’s Kitchen gaat het gezelschap daar uit eten in het Hell’s Kitchen District in New York. Als het ter ere van onder andere mij is was ik daar natuurlijk graag bij geweest. Helaas, aangezien het hoogseizoen is kost het goedkoopste ticket al zo’n € 700 en dat is wat veel om even heen en weer te vliegen. Bovendien heeft m’n bedrijf dringend een nieuwe computer nodig, en die gaat ook zo’n € 750 kosten. En helaas kan ik een euro ook maar één keer uitgeven.