Guerrillaverzet in Nederland

De Nederlandse samenleving wordt in hoog tempo harder en rechtser, niet in het minst dankzij een overheidsbeleid dat er op gericht lijkt te zijn Nederland zo snel mogelijk om te vormen tot een tweede Nazi-Duitsland. Maar daar blijft het niet bij: de overheid wil ons naar maar liefst drie verschillende decennia tegelijk terug brengen. Met terugkeer naar een vierde decennium als gevolg.

De jaren ’10

Om te beginnen wil de overheid graag een terugkeer naar de jaren ’10 van de vorige eeuw: de tijd waarin de gewone burger nog braaf deed wat ‘m gezegd werd en onder-danig was naar ambtenaren. De tijd waarin klassieke rolpatronen de norm waren, de heer des huizes braaf elke dag ging werken en het enige recht van de vrouw het aan-recht was. De tijd waarin de Kerk nog gezag had en de katholieken zich op bevel van ‘meneer pastoor’ voortplantten als konijnen om maar zoveel mogelijk godsvruchtige zieltjes op de wereld te zetten. De tijd waarin zaken als onderwijs, gezondheidszorg en de gang naar de rechter alleen beschikbaar waren voor de rijken.

Het scenario dus dat tot op de dag van vandaag de natte droom is van het CDA en de kleine zich christelijk noemende partijtjes.

De jaren ’30

De samenleving lijkt per maand harder en rechtser te worden, de overheid geeft zich-zelf steeds meer rechten en minder plichten, en tegelijkertijd krijgt de bevolking juist meer plichten en minder rechten. Wie het waagt al te openlijk kritiek te leveren kan zware repressie tegemoet zien, van intimidatie en politiegeweld tot gevangenisstraf en zelfs opsluiting in een TBS-kliniek. Wanpraktijken die we nog kennen van organisaties als de Stasi en de KGB.

Voorzieningen voor de zwakkeren in de samenleving (ouderen, zieken, gehandicapten, daklozen) worden in hoog tempo afgebroken, met als gevolg dat de ‘verzorgingsstaat’ enkel nog een theoretisch concept is; wie tot de zwakkeren in de samenleving behoort kan alleen nog maar hopen op een snelle dood. Politieke dissidenten worden opgepakt en op grond van ‘psychologische en psychiatrische rapportages’ (opgesteld door een psycholoog en een psychiater welke door Justitie betaald worden en dus allesbehalve onafhankelijk zijn) tot het levenslange stigma ‘TBS-er’ veroordeeld om zo hun geloof-waardigheid onderuit te halen.

De vrijheid van meningsuiting wordt steeds verder uitgehold, de pers wordt zo onder druk gezet dat journalisten al geen kritiek meer durven te leveren en zichzelf daarmee gedegradeerd hebben tot spreekbuis van de overheid. Liever dat de waarheid sneuvelt dan hun baantje.

Ik vraag me inmiddels niet meer af of er in Nederland concentratie- en vernietigings-kampen zullen komen, maar enkel nog wanneer. Al zullen die dan wel eufemistisch aangeduid worden als ‘detentiecentra’ of ‘zorgcentra’. Die hoge muren, het prikkel-draad en de gewapende bewakers zijn enkel om inbrekers buiten te houden.

De jaren ’50

En dan wil de overheid ook nog graag terug naar de jaren ’50, de periode van weder-opbouw en economische groei. De tijd waarin het proletariaat zich voor een honger-loontje uit de naad werkte om Nederland weer op te bouwen zodat de bovenste lagen van de bevolking hun luxeleventje van voor de oorlog weer konden hervatten.

De jaren ’70

Helaas voor onze overheid deelt een groot deel van de bevolking die idealen niet. Elke dag opnieuw horen we weer over doofpotaffaires, graaiende politici en topmanagers, bedrijven die gigantische winsten maken maar personeel toch met honderden tegelijk wegbezuinigen. De VVD blijft stug vasthouden aan het waanidee dat alle economische problemen opgelost kunnen worden dankzij de ‘vrije marktwerking’ terwijl al talloze malen gebleken is dat die methode niet werkt maar enkel de graaicultuur en corruptie stimuleert.

Het volk mort. Elke dag weer en elke dag weer wat meer dan de dag ervoor. Wat gaat er dan gebeuren? Het morrende volk zal het niet bij morren blijven houden maar zal gaan protesteren. Het protesterende volk gaat zelfs al weer demonstreren. Tot nog toe niet zo heel veel, want thuis op de bank met je iPad klagen op je Facebook- en Twitter-account is toch een stuk comfortabeler dan in de stromende regen en tot je enkels in de modder demonstreren op het Malieveld of van achter de barricades stenen gooien naar de Mobiele Eenheid, maar het begin is er.

Precies dus wat we in de jaren ’70 ook zagen gebeuren (maar dan zonder Facebook en Twitter). Ook nu zal het aantal demonstraties en andere protestacties toenemen, waar-bij geleidelijk aan steeds harder opgetreden zal worden door de overheid. Geef het nog een jaartje, hooguit twee jaar, en dan zijn de demonstraties, rellen, waterkanonnen en charges van de Mobiele Eenheid weer dagelijkse kost.

Radicalisering

Maar daarmee zijn we er niet. Want wat zagen we ook in de jaren ’70? Radicalisering. En niet zomaar een beetje, maar radicalisering die leidde tot de opkomst van de stads-guerrilla, met groeperingen als onder andere de Rote Armee Fraktion (Duitsland) en de Rode Brigades (Italië) — radicaal-linkse militante groeperingen die zich bedienden van beproefde methodes als bomaanslagen, ontvoeringen en executies.

Wie niet leert van de geschiedenis…

Politici hebben minstens twee slechte eigenschappen: vooruitkijken doen ze niet verder dan de eerstvolgende verkiezingen, en terugkijken doen ze al helemaal niet. De les ‘wie niet leert van de geschiedenis is gedoemd haar te herhalen‘ is aan onze politici duidelijk niet besteed. Het gevolg is dat de geschiedenis zich ook inderdaad zal herhalen en het guerrillaverzet in Nederland (en de rest van Europa) weer zal terugkeren.

De wereldgeschiedenis laat zien dat het onvermijdelijk is: repressieve regimes kunnen het jarenlang volhouden, maar uiteindelijk komt het volk in opstand, smeedt de ploeg-scharen om tot wapens, en gaat het regime met geweld te lijf. Geen repressief regime dat het ooit overleefd heeft.

Kortom, het ziet er naar uit dat Nederland (en Europa) zich kan gaan voorbereiden op bomaanslagen op politiebureaus, gerechtsgebouwen en andere overheidsgebouwen. Ik voorzie dat net als in de jaren ’70 er weer corrupte rechters met auto en al opgeblazen gaan worden, politieagenten op straat neergeschoten gaan worden, en politici en top-managers ontvoerd en geëxecuteerd gaan worden.

Tot slot

Voordat de overheid weer “Dat is bedreiging!” gaat schreeuwen (leer mij de paranoia binnen de overheid kennen): dit artikel is geen bedreiging maar een analyse gevolgd door voorspellingen voor de nabije toekomst, gebaseerd op die analyse. Laten we met z’n allen hopen dat ik wat die voorspellingen betreft geen gelijk ga krijgen…