Hoogbegaafde autist overleeft in een niet-autistische wereld

Autisme is een zogeheten ‘gedragsbeïnvloedende’ stoornis. Dat betekent dat het ‘afwijkende’ gedrag van autisten geen bewuste keuze is maar voortvloeit uit hun autisme. Daar is lang niet iedereen blij mee, met als gevolg dat autisten een goede kans maken om ooit in hun leven op bevel van Justitie in hun vrijheid beperkt te worden. Helaas echter wil het tot overheid en ‘hulpverlening’ maar niet doordringen dat ‘dwang en drang’ bij autisten juist averechts werkt.

Bij dat soort zaken wordt steevast dezelfde conclusie getrokken: het gedrag wordt als ‘onwenselijk’ beschouwd en dus moet de autist maar ‘begrensd’ worden om ‘m in het gareel te houden (wat dan wordt aangeduid met eufemistische termen als ‘gedrags-corrigerende maatregelen’). Gedwongen begrenzing dus, en daarmee komen we bij de leeuw uit de titel van deze column.

Leeuwenkooi

Een autist proberen te dwingen zijn gedrag te veranderen door ‘m allerlei beperkingen op te leggen is net zoiets als het opsluiten van een leeuw in een kooi: ieder normaal en weldenkend mens kan voorzien dat het fout gaat. Helaas schittert dat inzicht bij over-heid en hulpverlening echter vooral door afwezigheid.

Leeuwen vind je in de vrije natuur op de uitgestrekte savannes van Afrika, alwaar ze jagen, slapen, nageslacht produceren en wat een leeuw verder zoal doet op een dag. Laat je de leeuw met rust dan laat hij jou ook met rust. Maar ben je zo dom om hem aan te vallen of te dicht in de buurt van z’n welpen te komen dan is dat waarschijnlijk de laatste fout die je maakt in je leven. Eigen schuld, want als je eerst had nagedacht over je plannen had je kunnen bedenken dat het wel eens fout zou kunnen gaan.

Zo’n leeuw is dus gewend aan z’n vrijheid. Sluit je die op in een kooi van tien vierkante meter dan kan ieder normaal, weldenkend mens bedenken dat die leeuw gefrustreerd raakt, geleidelijk aan knettergek en vervolgens agressief zal worden, en er uiteindelijk iets bij ‘m zal knappen. De eerste die dan binnen het bereik van z’n klauwen of gebit komt gaat of een ambulance nodig hebben, of een lijkwagen.

Normale en weldenkende mensen

Geen enkel normaal en weldenkend mens zal dus een leeuw opsluiten in die kooi van tien vierkante meter. Maar goed, iemand heeft dat dus toch gedaan met alle gevolgen van dien en gedane zaken nemen geen keer. Wat nu?

De oplossing van de normale, weldenkende mensen: haal die leeuw uit z’n kooi, breng hem terug naar z’n natuurlijke habitat, laat ‘m vrij en laat ‘m verder met rust. Een eenvoudige en effectieve oplossing welke u als normaal, weldenkend mens natuurlijk twee alinea’s geleden zelf al bedacht had.

Ambtenaren en ‘hulpverleners’

Helaas zijn ambtenaren en ‘hulpverleners’ nogal eens geen normale en weldenkende mensen en dus zullen die gaan doen waar ambtenaren en ‘hulpverleners’ goed in zijn: een niet-werkende oplossing bedenken voor een probleem dat ze zelf gecreëerd hebben en dat überhaupt nooit bestaan zou hebben als ze wel normale, weldenkende mensen zouden zijn geweest.

Rapportage

Ambtenaren en ‘hulpverleners’ gaan dan iets doen waar ze ook goed in zijn: ze gaan rapporten schrijven. In het rapport over de leeuw zal dan het volgende te lezen zijn:

De leeuw leeft in ons midden maar heeft scherpe nagels aan z’n klauwen en een vlijmscherp gebit. Om onszelf te beschermen tegen de leeuw hebben we hem opgesloten in een kooi van tien vierkante meter en daarmee dus beperkt in z’n vrijheid. De leeuw bleek echter moeilijk leerbaar en zag niet in dat het in zijn eigen belang was; in plaats daarvan werd de leeuw om onbegrijpelijke redenen agressief. Het is dringend noodzakelijk dat de leeuw nog verder in z’n vrijheid begrensd wordt door hem over te plaatsen van zijn huidige kooi van tien vierkante meter naar een kooi van vijf vierkante meter.

Verbazing

Ieder normaal en weldenkend mens kan dan al meteen bedenken dat zoiets enkel tot nog meer ellende zal leiden. Maar helaas zijn ambtenaren en ‘hulpverleners’ nogal eens geen normale en  weldenkende mensen, en dus zullen ze de leeuw nog verder in z’n vrijheid gaan beperken en vervolgens stomverbaasd zijn dat hun aanpak precies het tegenovergestelde resultaat heeft van wat ze zelf bedacht hadden.

Dwang en drang

En zo gaat het met autisten dus ook. Je kunt het gedrag van een autist niet veranderen door dwang en drang toe te passen; dat werkt juist averechts. Maar helaas dringt dat nog altijd niet door tot de ambtenaren en ‘hulpverleners’. En zolang dat niet gebeurt zullen ze nog talloze malen stomverbaasd staan te kijken wanneer de repressieve aan-pak van ‘dwang en drang’ weer eens precies het omgekeerde oplevert van het beoogde resultaat.

En dan durven al die ambtenaren en ‘hulpverleners’ toch nog vol te houden dat het de autisten zijn die ‘niet leerbaar’ zijn…

Nieuwste column
Politie Eindhoven weigert lastige vragen te beantwoorden
Dat het Openbaar Ministerie niet gediend is van 'lastige' vragen wisten we al. Bij de politie heerst echter dezelfde mentaliteit.
Lees verder...
Fictie
Na de non-fictie ben ik mij nu ook gaan wijden aan het schrijven van (Engelstalige) fictie.
Lees hier verder