De teloorgang van de Nederlandse taal

Het is somber gesteld met de Nederlandse taal. Of beter gezegd: het is somber gesteld met de beheersing van de Nederlandse taal bij hen voor wie het toch hun moedertaal is. Vroeger (in het pré-Internettijdperk) zal het waarschijnlijk ook niet geweldig geweest zijn, maar nu bijna iedereen z’n halve leven op Internet gooit wordt het steeds duidelijker dat het hard bergafwaarts gaat.

Kijk op een willekeurige persoonlijke website, op Facebook of op Twitter, en het zal u opvallen dat correcte spelling en grammatica vaak ver te zoeken zijn. Een typefoutje maken we allemaal wel eens natuurlijk, maar het lijkt wel alsof steeds meer mensen er een erezaak van maken om zoveel mogelijk te zondigen tegen de regels der Nederlandse taal. Niet alleen spelling en grammatica sneuvelen, ook een correct gebruik van zaken als hoofdletters en interpunctie lijkt het begrip van steeds meer mensen mijlenver te boven te gaan.

Nee, een komma wordt nog steeds niet voorafgegaan door een spatie. Nee, namen van onder andere personen, steden en landen beginnen nog steeds met een hoofdletter. En nee, het is niet “me moeder” maar “mijn moeder” of wat informeler “m’n moeder”. En ja, we hebben nog steeds regels omtrent het gebruik van -d, -t en -dt bij het vervoegen van werkwoorden.

Leenwoorden

Dan hebben we ook nog te maken met buitenlandse invloeden. Die waren er vroeger ook al; tal van woorden uit het normale Nederlandse taalgebruik zijn ‘leenwoorden’ uit andere talen. Woorden bijvoorbeeld als trottoir en überhaupt. Wat heden ten dage echter opvalt is dat steeds meer Nederlandse woorden vervangen worden door hun Engelse equivalent. Zo gaan we niet meer naar een bijeenkomst of vergadering meer maar een meeting, gaan we niet meer naar een evenement maar naar een event, heten TV-reclames geen reclame meer maar commercial, en zo kunt u zelf ongetwijfeld nog wel meer voorbeelden bedenken.

Engelse schrijfwijze

Een andere zorgwekkende trend is het overnemen van Engelse schrijfwijzen. In het Nederlands worden woorden nog wel eens samengevoegd tot één woord terwijl dat in het Engels niet gebeurt. Bijvoorbeeld: die kabel waarmee uw computer verbonden is met uw router heet in het Nederlands een netwerkkabel (één woord) maar wordt in het Engels een network cable genoemd. Vooral dankzij de MTV-generatie wordt dat in Nederland dus steeds vaker geschreven als netwerk kabel. En ook hier zijn weer tal van andere voorbeelden bij te bedenken.

Iets anders wat ook steeds meer op Engels en minder op Nederlands begint te lijken is de wijze waarop de overtreffende trap (grootste, mooiste enzovoorts) gebruikt wordt. Laten we als voorbeeld het woord belangrijk nemen (Engels: important). De overtreffende trap daarvan in het Engels is most important, in correct Nederlands is de overtreffende trap belangrijkst of belangrijkste, maar hele volksstammen schijnen tegenwoordig te denken dat de correcte schrijfwijze meest belangrijke is.

Consequenties

Het gaat dus hard bergafwaarts met de beheersing van de Nederlandse taal. Een jongere welke ik enige tijd geleden op Twitter bekritiseerde vanwege z’n taalfouten reageerde daarop met: “Het is maar Twitter”. Dat zou dus betekenen dat hij buiten Twitter beter Nederlands zou gebruiken, maar als hij dat zou doen zou hij dat op Twitter ook wel doen. De jongeling had dus duidelijk nog niet in de gaten wat voor hem de consequenties gaan zijn op langere termijn.

Wie nu boven de veertig is, laaggeschoold, behept met beperkte intelligentie en dito taalbeheersing heeft niets meer te vrezen; die is gewoon afgeschreven. Maar zo’n jongere maakt een goede kans dat hij ooit verondersteld wordt werk te gaan zoeken en dus zal moeten solliciteren. Wat denkt u dat zo’n personeelschef (pardon, Human Resource Manager) doet als hij de keuze heeft uit een sollicitant die wel correct Nederlands gebruikt en een sollicitant die dat duidelijk niet doet?

Oubollig

Natuurlijk, taal is niet statisch maar verandert in de loop der tijd. Wie nu nog brieven schrijft in het Nederlands van vijftig jaar geleden (ja, die zijn er nog!) krijgt terecht te horen dat het oubollig taalgebruik is, en het hedendaags Nederlands verschilt enorm van het Nederlands van een paar honderd jaar geleden. Over die zwarte bladzijde uit de geschiedenis der Nederlandse taal (de ‘alternatieve spelling’ uit de jaren zeventig) zullen we het maar niet meer hebben…

Een van de belangrijkste onderdelen van het ons culturele erfgoed–onze taal–is dus druk bezig te verdwijnen. Bij een normale ontwikkeling zou het Nederlands  anno 2113 al een heel eind afwijken van het Nederlands anno 2013, maar als ik zie hoe het zich nu ontwikkelt vrees ik dat het Nederlands over honderd jaar niet eens meer zal bestaan. Als het daar überhaupt nog honderd jaar over doet.

En dat stemt mij zeer bedroefd…