Arnold Heertje kansloos tegen Bureau Jeugdzorg

Onlangs haalde econoom Arnold Heertje in de media genadeloos uit naar Bureau Jeugdzorg en noemde daarbij ook namen van betrokken medewerkers. Daar was BJZ niet blij mee waarop men Heertje in kort geding voor de rechter daagde. Hoezeer de goede man ook gelijk heeft, die zaak gaat hij niet winnen.

In zijn column beschuldigt Heertje de jeugdzorg onder meer van “praktijken die de formele karakteristieken vertonen in de ogen van de kinderen van een bezetting, ook al ontbreken uniformen en laarzen”, ontvoering en geestelijke kindermishandeling. Ook noemt hij namen van betrokken medewerkers bij BJRA, Pleegouderbureau Spirit en het Leger des Heils.

Persbericht

Uiteraard ziet men het bij Bureau Jeugdzorg heel anders. In een persbericht waar de hypocrisie vanaf druipt wast BJRA haar bebloede handen in onschuld. Opmerkelijk aan dat persbericht is dat het inmiddels van de site verwijderd is. Gelukkig had Google nog een kopietje.

Eveneens opmerkelijk daaraan is dat men daarin enerzijds stelt dat met het noemen van namen een grens overschreden wordt, doch anderzijds onderaan het bericht wel vermeldt dat men voor meer informatie over het persbericht contact op kan nemen met ene Maureen Veerman. Niet echt consequent van BJRA-opperhoofd Erik G. dus.

Achter gesloten deuren

Het eerste wat opvalt aan het kort geding is dat de rechter (ongetwijfeld in opdracht van Erik G.) besloot de zitting achter gesloten deuren plaats te laten vinden, ondanks het feit dat dergelijke zaken gewoonlijk openbaar zijn. Daarop werd de rechter met succes gewraakt, met als gevolg dat de zaak op een latere datum zal dienen en voor het publiek toegankelijk zal zijn. Opnieuw beslissen om de zaak achter gesloten deuren te behandelen zal immers enkel leiden tot een nieuwe wraking.

Maar waarom wilde BJRA dat de zaak achter gesloten deuren zou worden behandeld? De propagandamachine van de jeugdzorgindustrie blijft hardnekkig volhouden dat hun personeel hoog opgeleid, zeer deskundig en zeer integer is, geen fouten maakt en dus niets te verwijten valt. Dus waarom wilde BJRA een zitting achter gesloten deuren als ze niks te verbergen hebben?

Kansloos

Natuurlijk is de kritiek op de jeugdzorg alleszins terecht. Het is een feit van algemene bekendheid dat amateurisme, machtsmisbruik, leugens en zo’n beetje alles wat in het Wetboek van Strafrecht genoemd wordt aan de orde van de dag zijn in de jeugdzorg. Waarom is Arnold Heertje dan toch kansloos in het kort geding?

Corruptie

Ten eerste is daar het feit dat het vrijwel onmogelijk is om een rechtszaak te winnen waarin je tegenover Bureau Jeugdzorg staat. Bij de Rechtbank Amsterdam schijnen nog een paar jeugdrechters rond te lopen die niet braaf alles slikken wat hen door de jeugdzorg wordt voorgekauwd, maar voor de rest zijn er in zowel het civielrecht als het strafrecht amper nog rechters te vinden welke zich hun uitspraak niet door de jeugdzorg laten dicteren.

Jurisprudentie

Ten tweede is daar de jurisprudentie: een dergelijk kort geding—bedoeld om critici monddood te maken—heeft al vaker plaatsgevonden.

Twee jaar geleden werd ik door Bureau Jeugdzorg Eindhoven in kort geding voor de rechter gedaagd omdat ik mij op de klokkenluiderssite Zwartboek Overheid negatief had uitgelaten over BJZ en daarbij de namen van team manager jeugdbescherming Peter R. en gezinsvoogd Wil van H. had genoemd. Niet gehinderd door enige onpartij-digheid werd vervolgens door voorzieningenrechter mr. A.H.L. Roosmale-Nepveu de vrijheid van meningsuiting de nek omgedraaid.

Gezien zowel de jurisprudentie als de extreme corruptie bij Justitie is er geen enkele reden om aan te nemen dat Heertje door de Rechtbank in het gelijk wordt gesteld.

Privacy

Volgens BJRA zouden betrokken medewerkers schade lijden door publicatie van hun namen, waarbij men zich traditiegetrouw beroept op de privacy. Die stelling roept enige vragen op. Wat voor schade lijden ze dan? Waaruit blijkt die schade? Hoe groot is die schade? Hoe is de omvang van die schade bepaald?

Op geen van die vragen is een antwoord te vinden, waarmee het duidelijk wordt dat het ook in deze zaak uitsluitend draait om het beschermen van de organisatie en het personeel tegen kritiek.

Het is ook nogal tegenstrijdig: enerzijds wil Bureau Jeugdzorg niet dat de namen van personeel in de media genoemd worden, anderzijds doet BJRA-opperhoofd Erik G. wel alle mogelijke moeite om zoveel mogelijk met zijn (met name genoemde) hoofd in de media te komen maar worden er geen rechtszaken gevoerd om te voorkomen dat anderen de naam van Erik G. noemen.

Consequenties

In dit kort geding gaat het ook niet enkel om het feit dat Arnold Heertje namen heeft genoemd. Een voor hem positieve uitspraak zou namelijk betekenen dat Justitie geheel terecht van oordeel zou zijn dat het maatschappelijk belang zwaarder moet wegen dan de privacy van jeugdzorgpersoneel, waarmee de weg vrijgemaakt zou worden voor alle slachtoffers van de jeugdzorg om hun dossiers ongecensureerd openbaar te maken.

Dan gaan een hele hoop figuren bij diverse instanties (waaronder Bureau Jeugdzorg, Leger des Heils en Justitie) niet blij zijn…