Hoogbegaafde autist overleeft in een niet-autistische wereld

De politie wordt geacht de wet te handhaven. Dan zou je verwachten dat men zich daar realiseert een voorbeeldfunctie te hebben en zich daar dan ook naar te gedragen. De praktijk is aanzienlijk weerbarstiger; hieronder vindt u één van de vele voorbeelden van corruptie bij de Eindhovense politie.

In juni 2012 deed ik aangifte bij het Arrondissementsparket ‘s-Hertogenbosch. Die aan-giften werden noodgedwongen schriftelijk gedaan; aangifte doen op het politiebureau blijkt namelijk keer op keer niet mogelijk. Telkens als ik probeer daar aangifte te doen word ik afgescheept met uitvluchten als “dat is een civielrechtelijke kwestie”.

Diefstal, bedreiging, smaad, laster — het maakt niet uit wat, als ik er aangifte van wil doen is opeens alles “een civielrechtelijke kwestie”. Sterker nog, de doodsbedreigingen welke ik via Internet ontving waren volgens de Eindhovense politie geen bedreigingen, want aldus de plaatselijke dienders: “Op het moment dat je dat leest loop je fysiek geen gevaar dus is het geen bedreiging”.

Als iemand anders op het bureau aangifte tegen mij wil doen van diezelfde feiten dan zijn het opeens weer wel strafrechtelijke aangelegenheden. Maar dat is nog maar het minste aan bewijzen van corruptie bij de politie.

Detail: volgens de diender in kwestie was die doodsbedreiging geen bedreiging. Maar toen ik opmerkte dat ik het dan voortaan zelf wel op zou lossen begon ze te mekkeren dat die opmerking “bedreiging” was. Bij de Eindhovense politie is de vraag of iets wel of niet ‘bedreiging’ is dus afhankelijk van de identiteit van dader en slachtoffer…

Vijf maal aangifte

Ik heb in juni 2012 vijf aangiften gedaan: eentje wegens psychische mishandeling van mijzelf en kindermishandeling, twee aangiften wegens onder andere smaadschrift en aanranding van mijn eer en goede naam, eentje wegens fysieke mishandeling en wederrechtelijke vrijheidsberoving, en eentje wegens internationale kinderontvoering.

Die aangiften gingen richting de Hoofdofficier van Justitie, welke vervolgens een brief terugstuurde met de mededeling dat de aangiften ter onderzoek waren doorgestuurd naar de politie in Eindhoven.

Vervolgens bleef het stil. Heel stil.

Verdwenen aangiften

In augustus 2012 informeerde ik bij de politie naar de stand van zaken. Ook nu weer schriftelijk, want als je aan de balie informeert naar de stand van zaken krijg je stee-vast hetzelfde nietszeggende antwoord: “de aangifte is in behandeling” — een kreet die in de praktijk politie-Nederlands is voor “de aangifte ligt ergens onderin een la en daar blijft-ie ook liggen”.

De politie reageerde, zij het niet met een overzicht van de stand van zaken maar met een waslijst aan regeltjes en procedures die eerst afgewikkeld moesten worden voordat ze informatie mochten verstrekken. Dat was duidelijk een vertragingstactiek want als aangever heb ik het recht om geïnformeerd te worden over de voortgang.

Na plichtmatig door de ambtelijke hoepeltjes gesprongen te zijn kwam het antwoord: de politie Eindhoven liet weten dat er in hun systeem niets bekend was over aangiften welke ik gedaan zou hebben. Die hoepeltjes waren dus overbodig.

Dan waren er dus drie mogelijkheden: de Hoofdofficier van Justitie had de aangiften niet doorgestuurd, de aangiften waren in de post verdwenen, of de politie loog.

Volgende poging

Door allerlei andere ellende bleef het allemaal liggen, maar in maart 2013 stuurde ik een brief naar de Hoofdofficier van Justitie over de mysterieuze verdwijning van mijn aangiften. Die reageerde met de mededeling dat hij de aangiften opnieuw had door-gezonden en de politie op korte termijn contact met mij op zou nemen. Geen idee wat de politie hanteert als definitie van “korte termijn” maar zeven maanden later hebben ze zich nog steeds niet gemeld.

En vervolgens bleef het opnieuw stil.

Politie legt bekentenis af

Maar toen werd het augustus 2013 en verscheen ene Louis in mijn leven, werkzaam bij Leger des Heils Jeugdzorg & Reclassering. Die pikte de zaak op en ging namens mij informeren. In eerste instantie werd ook hij afgescheept met het standaardverhaaltje “de aangiften zijn in behandeling”, maar Louis is een oude rot in het vak die heel goed weet wat voor een puinhoop het is bij politie en Justitie, en liet zich dus niet afschepen. Hij ging verder bellen en belandde in september 2013 uiteindelijk bij het hoofd van de recherche in Eindhoven.

Die had een heel ander verhaal dan zijn collega’s: mijn aangiften bleken al meer dan een jaar op de plank te liggen, er was helemaal niks mee gedaan. Dat vond hij zelf ook “niet zoals het hoort” en beloofde actie te gaan ondernemen.

Volgens de laatste berichten heeft hij hierover een brief gestuurd naar de Hoofdofficier van Justitie (inhoud onbekend); het antwoord wordt medio oktober verwacht.

Kunt u mij even uitleggen…

Oftewel, wat voor situatie hebben we hier nu? Even puntsgewijs:

  • Juni 2012: Schriftelijk vijf aangiften bij de Hoofdofficier van Justitie
  • Augustus 2012: Politie beweert: “Geen aangiften bekend”
  • Maart 2013: Aangiften worden opnieuw naar de politie gestuurd
  • Augustus 2013: Politie beweert: “Aangiften zijn in behandeling”
  • September 2013: Politie bekent: “Aangiften liggen al ruim een jaar op de plank”

Kan iemand mij even uitleggen hoe aangiften die de Eindhovense politie in juni 2012 naar eigen zeggen niet ontvangen heeft maar pas in maart 2013 zijn binnengekomen, in september 2013 bij diezelfde politie al meer dan een jaar op de plank kunnen liggen?

De Eindhovense politie heeft in deze affaire dus al twee keer glashard gelogen: eerst in augustus 2012 over het “niet ontvangen” hebben van mijn aangiften, en vervolgens in augustus 2013 over het “in behandeling” zijn van mijn aangiften.

Kan iemand mij even uitleggen waarom de politie liegt en dus kennelijk die aangiften in de doofpot wilde laten verdwijnen?

Ik weet niet hoe ze dergelijk wanbeleid noemen bij de Eindhovense politie, maar waar ik vandaan kom hebben ze daar een woord voor:

C O R R U P T I E

3 Responses to Dossier Corruptie: Politie Eindhoven (1)

Nieuwste column
Politie Eindhoven weigert lastige vragen te beantwoorden
Dat het Openbaar Ministerie niet gediend is van 'lastige' vragen wisten we al. Bij de politie heerst echter dezelfde mentaliteit.
Lees verder...
Fictie
Na de non-fictie ben ik mij nu ook gaan wijden aan het schrijven van (Engelstalige) fictie.
Lees hier verder