Het einde van de habbekrats

Naarmate je ouder wordt verzamel je steeds meer spullen — en naarmate je groter gaat wonen neemt het nog verder toe. Ooit komt er een moment dat je er toch weer vanaf wilt, maar wat doe je dan? Je gooit het weg, of je geeft het weg, of je probeert het te verkopen via het advertentiebord bij de supermarkt of via advertentiesites als Marktplaats. Dan blijkt het verkopen van je spullen opeens een stuk lastiger dan gedacht. De oorzaak: de totaal doorgeschoten Hollandsche Zuinigheid.

Nederlanders zijn nogal raar volk als het gaat om geld uitgeven. Bied je voor € 5.000 een kaartje aan voor de finalewedstrijd van het WK voetbal, inclusief Economy Class vliegticket en één overnachting in een of ander obscuur achterbuurthotelletje waar je nog niet dood gevonden wilt worden, en je wordt bedolven onder de reacties. Die vijf mille wordt cash voor je neergelegd zonder dat de koper maar met z’n ogen knippert.

Zet een TV-meubel in de IKEA, vraag er € 250 voor, en het wordt verkocht. Zet ‘m in een kringloopwinkel, vraag er € 100 voor, en het wordt verkocht. Maar zet datzelfde TV-meubel op Marktplaats en vraag er € 50 voor, en dan wil niemand het hebben.

Digitale rommelmarkt

Voor kopers zijn sites als Marktplaats namelijk geen advertentie- en verkoopsites maar enkel een digitale versie van een rommelmarkt waar alles voor een habbekrats (maar nog liever gratis) te krijgen is. Tenzij ze zelf daar iets willen verkopen, want dan moet er opeens wèl een fatsoenlijke prijs voor betaald worden.

Prijstypen

Advertentiesites bieden verkopers allerlei mogelijkheden met betrekking tot de prijs. Je kunt onder andere een artikel aanbieden tegen een vaste prijs, laten bieden vanaf een minimumbedrag, vrij laten bieden, en het artikel gratis aanbieden. Het nadeel is dat de eerste drie in de praktijk nogal eens niet werken.

Vaste prijs

Als een belangstellende een bod kan uitbrengen staat bij de advertentie een invoerveld waar het bod ingevoerd kan worden. Staat dat veld er niet dan is bieden niet mogelijk en is er dus sprake van een vaste prijs. Helaas lijkt dat tot veel mensen maar niet door te dringen. Dus wat doen ze dan? Dan sturen ze een e-mail met daarin een bod — een bod dat steevast ver onder de verkoopprijs ligt.

En dan heb ik niet over 10% of 15% onder de verkoopprijs, maar tientallen procenten minder. Biedingen van een derde of een kwart van de verkoopprijs zijn meer regel dan uitzondering. En dan verwacht de bieder ook nog dat je zo’n bod serieus neemt.

Bieden vanaf

Je kunt belangstellenden ook laten bieden vanaf een bepaald bedrag. Hollanders willen echter doorgaans (veel) minder betalen dan de vraagprijs, dat gaat op de site zelf niet (vanwege dat mimimumbedrag) dus wat doen ze dan? Inderdaad, ze sturen een mail met een lager bod — dat net als bij verkopen tegen een vaste prijs steevast ver onder je minimumprijs ligt.

Vrij bieden

Het ‘vrij bieden’ is een geval apart. Het is bruikbaar als je voor het artikel wel wat geld wilt hebben maar het je niet uitmaakt hoeveel (het ‘wat de gek er voor geeft’ principe). Dat werkt echter alleen voor spullen welke ook inderdaad maar een paar euro waard zijn; het is totaal onbruikbaar voor objecten die meer waard zijn dan dat.

Wat gebeurt er als je dergelijke objecten aanbiedt met ‘vrij bieden’? Dan wordt er niet of nauwelijks geboden (en de biedingen die je krijgt zijn belachelijk laag), maar krijg je mailtjes met de vraag wat je minimumprijs is…

Net als de concepten ‘vaste prijs’ en ‘bieden vanaf’ lijkt ook het concept ‘vrij bieden’ het begrip van het Marktplaatspubliek te boven te gaan.

Gratis

Het enige wat spectaculair goed werkt is de prijsstelling ‘gratis’. Bied bijvoorbeeld een kast aan voor € 100 en dan mag je blij zijn als je een bod krijgt van een tientje — als je al een bod krijgt. Maar zet erbij ‘gratis’ en dan heb je binnen een paar uur minimaal drie reacties.

Bied een kast die € 500 waard is aan voor € 100 en dan ben je hem een jaar later nog niet kwijt. Maar zet op zaterdag om 09:00 uur een advertentie op Marktplaats waarin je je complete inboedel gratis aanbiedt, vermeld je adres er bij, en dan is om 14:00 uur je hele huis leeg.

Het is dus niet dat je overbodige spulletjes geen geld waard zijn; je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een markt voor. Maar helaas hebben we in Nederland te maken met Hollanders en hun bijzonder slechte eigenschap:

Hollanders willen alles — behalve er voor betalen.

Verzendkosten

Maar we zijn er nog niet. Naast de verkoopprijs vallen de Hollanders namelijk ook nog over de verzendkosten.

Verzendkosten zijn meer dan alleen de postzegel, als je iets opstuurt moet het tenslotte wel goed verpakt worden. Als koper wil je dat ook, want je aankopen moeten wel aan-komen in dezelfde toestand waarin ze verzonden zijn. Verpakkingsmateriaal (verzend-dozen, vulmiddel en plakband) kost echter ook geld en dat wordt doorberekend aan de koper. Nergens ter wereld doet men daar moeilijk over — behalve in Nederland.

Breng meer dan de postzegel in rekening voor het verzenden van een pakketje, en de Hollanders vallen over je heen omdat het opsturen volgens PostNL maar € 6,75 kost. Die gloednieuwe verzenddoos en het vulmateriaal moet de verkoper zelf maar betalen.

Als alternatief kun je dan natuurlijk een derdehands doosje gebruiken dat van ellende uit elkaar valt, maar dan is het ook weer niet goed en gaat de koper weer klagen over de beroerde verpakking en klagen dat z’n aankoop beschadigd aangekomen is.

Productkwaliteit

Nou is kwaliteit sowieso een heikel punt bij het Marktplaatspubliek. Keer op keer word ik geconfronteerd met onrealistische verwachtingen: het aangeboden artikel mag niks kosten (want het is tweedehands en wordt aangeboden op een digitale rommelmarkt) maar tegelijkertijd verwachten kopers voor een habbekrats wel tweedehands artikelen die er uit ziet alsof ze net uit de fabriek komen, zonder gebruikssporen, in de originele en ongeopende verpakking.

En liefst ook nog met gratis verzending.

Gratis verzending

Nog even terug naar de verzendkosten. In hun doorgeschoten Hollandsche Zuinigheid willen kopers het liefst ook nog dat hun aankoop gratis verzonden wordt. Zo heb ik al meegemaakt dat een koper een boek van me kocht voor de alleszins schappelijke prijs van één euro. Het boek paste echter niet door de brievenbus en moest dus als pakketje verzonden worden. De verzendkosten (€ 6,75) stonden ook in de advertentie vermeld.

De reactie van de koper toen ik ‘m een mailtje stuurde met de bankrekening waar hij de verschuldigde € 7,75 naar kon overmaken: hij haakte af want “€ 1 is geen € 7,75”. Die verwachtte dus dat ik de verzendkosten ad. € 6,75 voor mijn rekening zou nemen voor een boek waar hij € 1 voor wilde betalen…

Het einde van de habbekrats

Helaas geven veel verkopers maar gewoon toe aan de nukken en grillen van kopers, accepteren ze te lage prijzen voor hun spullen en nemen ze kosten voor hun rekening die voor rekening van de koper zouden moeten zijn.

Heel vervelend want daarmee is de hele tweedehandsmarkt kapotgemaakt en hebben ze het verpest voor verkopers die wèl een fatsoenlijke prijs voor hun gebruikte spullen willen hebben.

Daar doe ik niet aan mee. Ik bied van alles en nog wat aan via sites als Marktplaats en Speurders, maar wat een tientje waard is moet ook een tientje opleveren, en geen twee euro. Krankzinnig lage biedingen worden vanaf heden beantwoord met een link naar deze column, en wie z’n spulletjes goed verpakt opgestuurd wil hebben zal gewoon de kosten daarvan moeten betalen.

Wat mij betreft is het tijdperk van de habbekrats voorbij.

Uw ervaringen

Ergert u zich als verkoper ook aan absurd lage biedingen en de volledig doorgeschoten Hollandsche Zuinigheid van potentiële kopers? Deel uw ervaringen in het reactieveld!

En als u weer eens een belachelijk laag bod krijgt, stuur de bieder dan gerust een mail met een link naar deze column.