Jeugdzorg: ego’s en euro’s

Mijn vorige column, De vijf fasen van de jeugdzorg, blijkt op Facebook door een aantal gebruikers te zijn gedeeld, en dat leverde zowaar een reactie op vanuit de jeugdzorgindustrie. En die begon al met een scheldpartij…

Op Facebook trof ik onderstaande reactie aan van ene Hester Kuitert — blijkens haar profiel gezinsmanager bij BJAA (Bureau Jeugdzorg Agglomeratie Amsterdam).

Imbeciel

Het staat mevrouw Kuitert natuurlijk vrij om mijn mening over de jeugdzorgindustrie niet te delen, het is echter veelzeggend over de cultuur binnen die bedrijfstak dat ze al meteen begint met mij uit te schelden voor “imbeciel”.

Veelzeggend is ook dat de reactie van mevrouw Kuitert niet meer is dan de in de jeugd-zorgindustrie gebruikelijke klaagzang dat het werk zo ontzettend zwaar is en ze maar niet begrepen worden. Nog geen woord van kritiek op de eigen bedrijfstak, laat staan de erkenning dat de jeugdzorgindustrie inderdaad één grote puinhoop is en het alleen maar draait om ego’s en euro’s.

Verantwoordelijkheden

Een aantal cliënten zou hun verantwoordelijkheden afschuiven op de jeugdzorg. In de praktijk lijkt het echter wel alsof niemand meer ergens verantwoordelijk voor is. Door gezinsvoogden worden eenzijdig beslissingen genomen over ouders en kinderen (zodat deze ouders en kinderen daar dus niet zelf verantwoordelijk voor zijn), en vervolgens gaan diezelfde gezinsvoogden ontkennen verantwoordelijk te zijn voor de veelal ramp-zalige gevolgen van hun handelen.

Rechters

Het enige positieve aan de reactie van mevrouw Kuitert is haar opmerking: “Rechters kunnen verdomd lastig zijn om te overtuigen”. Dat is hoopgevend — het betekent dat er in Nederland kennelijk toch nog enkele rechters rondlopen die niet blindelings alles slikken wat hen door de gezinsvoogd wordt voorgekauwd maar de belangen van het kind laten prevaleren boven de (financiële) belangen van de jeugdzorgindustrie.

Opleiding en kwaliteit

Volgens mevrouw Kuitert zijn zowel het opleidingsniveau als de kwaliteitsbewaking in de jeugdzorgindustrie “niet kinderachtig”. Maar wat valt in de praktijk te constateren over het opleidingsniveau van gezinsvoogden? Dat het bedroevend laag is. Begrijpelijk natuurlijk daar er überhaupt geen opleiding tot gezinsvoogd bestaat en alles wat een nieuweling moet weten onderwezen wordt in een eenmalige cursus van één weekend. Voor de rest is het “mond houden en productie draaien”.

In het gunstigste geval tref je als ouder een gezinsvoogd met een HBO-opleiding maar die blijkt dan steevast alleen maar een algemene opleiding tot maatschappelijk werker (m/v) gehad te hebben. En laten we eerlijk zijn: in de zorg hang je als maatschappelijk werker (m/v) toch echt onderaan de hiërarchische ladder. Dat zijn geen mensen welke geschikt zijn om te beslissen over het lot van je kinderen.

Mijn eigen ervaring daarmee is zelfs nog erger: ik heb gezinsvoogden meegemaakt die de indruk wekten na de basisschool nooit meer een klaslokaal en studieboek van dicht-bij gezien te hebben. Eén daarvan wekte zelfs de indruk dat hij de basisschool niet eens afgemaakt had maar vertrokken was zodra hij had leren lezen en schrijven…

En wat die “kwaliteitsbewaking” betreft: gezien de spectaculair bedroevende kwaliteit welke door de jeugdzorgindustrie geleverd wordt lijkt de kwaliteitsbewaking eerder te schitteren door afwezigheid dan “niet kinderachtig” te zijn.

Doodmoe

Mevrouw Kuitert wordt “doodmoe van het gezeik”. Het is echter wel typerend dat ze in reactie op “het gezeik” zelf gaat schelden en klagen, in plaats van te besluiten zich in te gaan zetten om de reputatie van de jeugdzorgindustrie meer in overeenstemming te brengen met de propagandafoldertjes van de jeugdzorgindustrie.

Consequenties

Zoals gezegd staat het mevrouw Kuitert vrij om mijn mening (en die van vele andere ouders) over de jeugdzorgindustrie niet te delen, ondanks het feit dat deze gebaseerd is op de praktijk. Het staat haar ook vrij om daarover in discussie te gaan.

Ik accepteer echter niet dat ik vanwege mijn mening door mevrouw Kuitert wordt uit-gemaakt voor “imbeciel”. In het kader van mijn lik-op-stukbeleid is derhalve inmiddels bij de BJAA Klachtencommissie een klacht tegen haar ingediend en is bij de politie aan-gifte tegen haar gedaan wegens belediging.