Zes maanden cel voor staatssecretaris Fred Teeven

Er moet er bezuinigd worden bij het Ministerie van Veiligheid en Justitie. En dat doet staatssecretaris Fred Teeven niet met veel visie maar met de botte bijl: maar liefst 26 gevangenissen moeten dicht, personeel komt op straat te staan en het regime in de resterende gevangenissen wordt gereduceerd tot dat van een concentratiekamp. Een recept voor rampspoed.

Duizenden veroordeelden staan op een wachtlijst om hun celstraf uit te zitten, omdat Nederland een cellentekort heeft. Dus wat doet staatssecretaris Teeven? Gevangenissen sluiten om daarmee het cellentekort nog verder omhoog te jagen. Briljante strategie, al zeg ik het zelf!

Je zult maar pijn en iemand als Fred Teeven als arts hebben; die gaat je pijn bestrijden door de hoeveelheid pijnstillers die je krijgt te verminderen…

Gelukkig heeft Fred Teeven een geniale oplossing gevonden om het cellentekort op te lossen: meer gedetineerden op één cel. Er zijn zelfs mensen die er voorstander van zijn om slaapzalen in te voeren. Ook al zo’n briljant idee. Helaas echter voor Fred Teeven (en de hersenloze rechtsextremisten in dit land) zijn gedetineerden geen meubilair en geen statistieken maar mensen van vlees en bloed.

Psychische klachten

Het zou niet moeten, maar gevangenissen worden meer en meer vervangende opvang voor mensen met psychische klachten. Een deel van de gedetineerden heeft bij binnen-komst al psychische klachten, van de rest ontwikkelt een fors deel psychische klachten terwijl ze in de gevangenis zitten. En die moeten dan bij elkaar in één cel? Gezellig met z’n tweeën in een hok van 10 vierkante meter? Dat kan alleen maar fout gaan, en dat zal ook fout gaan. Dat gaat escaleren waardoor het toch al overwerkte personeel weer in moet gaan grijpen. Althans, die paar man personeel die nog niet wegbezuinigd zijn.

En wat denkt u wat er gebeurt wanneer gedetineerden met psychische klachten weer vrijkomen? De gevangenispoort zendt geen magische straling uit waardoor psychische klachten spontaan verdwijnen zodra je de poort uitloopt. Die psychische klachten gaan mee naar buiten, met als onvermijdelijk gevolg dat na verloop van tijd een aantal van die ex-gedetineerden opnieuw in de gevangenis belandt.

Werkdruk

Twee gedetineerden op één cel verlaagt de werkdruk niet ook al lijkt Fred Teeven daar anders over te denken. Uit veiligheidsoverwegingen moeten er bij het openen van een cel net zo veel PIW-ers bij de celdeur staan als er gedetineerden achter die deur zitten. Bij een eenpersoonscel dus één PIW-er, bij een tweepersoonscel twee PIW-ers. (PIW = Penitentiaire Inrichtings Werker, de voormalige ‘cipier’). met als gevolg dat de werk-druk voor het toch al overbelaste personeel nog verder toeneemt.

Dagprogramma

Het is beleid om gedetineerden die bij elkaar in een meerpersoonscel zitten niet allebei hetzelfde dagprogramma te laten volgen, zodat ze een paar uren per dag alleen op cel zitten en dus nog iets van privacy hebben. Maar helaas, ook voor het dagprogramma valt er niet te ontkomen aan de Botte Bijl der Bezuinigingen van Fred Teeven, met als gevolg dat gedetineerden nog meer uren per dag achter de deur zitten en derhalve ook meer uren die 10 vierkante meter moeten delen met iemand anders.

Bovendien leidt bezuinigen op het dagprogramma er toe dat gedetineerden meer uren per dag niks te doen hebben en zich dus stierlijk vervelen — met nog meer escalaties tot gevolg.

Langetermijnvisie

Dus wat doet Fred Teeven? Niet vooruitdenken in elk geval, maar laten we eerlijk zijn, een langetermijnvisie is slechts weinig politici gegeven; de meesten denken niet verder dan de eerstvolgende verkiezingen. Staatssecretaris Fred Teeven hoort duidelijk tot die laatste groep: hij denkt niet na over de gevolgen van z’n beleid maar verkondigt enkel datgene wat een luidruchtige minderheid met meer decibels dan intelligentie loopt te schreeuwen: hard aanpakken die criminelen! Hoe harder hoe beter! Breek ze af!

Zo’n beleid kan en zal alleen maar leiden tot meer geweld, meer criminaliteit en meer (ex-)gedetineerden met psychische klachten, maar dat ontgaat hem. Waar het staats-secretaris Teeven namelijk aan ontbreekt (behalve een langetermijnvisie) is ervarings-deskundigheid: Fred Teeven heeft ideeën over het gevangenisleven welke absoluut niet overeenstemmen met de werkelijkheid, omdat hij zelf nooit aan de verkeerde kant van de celdeur heeft gezeten maar enkel afgaat op de vooroordelen van eerdergenoemde schreeuwende en slecht-geïnformeerde minderheid.

Zes maanden cel

Het lijkt me dan ook een uitstekend plan om staatssecretaris Fred Teeven maar eens te laten ervaren hoe dat leven is. Eerst oppakken en 72 uur vasthouden in een politiecel, vervolgens opsluiten in een gevangenis met een normaal regime en zonder voorkeurs-behandeling. Gewoon gezellig met een andere gedetineerde op één cel, een uur per dag luchten, en vijf dagdelen per week moertjes op boutjes draaien, wasknijpers inpakken of wat voor dom productie- en inpakwerk er ook gedaan moet worden.

En dat dan drie maanden lang. De resterende drie maanden mag gedetineerde Teeven dan gaan leven volgens het regime waar hij zo’n voorstander van is: met nog minder rechten, nog minder activiteiten, nog meer uren op cel. Eens zien hoe meneer Teeven er dan aan toe is als hij zes maanden later de poort uitloopt…