Dat het wereldje van politie, justitie, reclassering en alles wat daar omheen hangt door en door corrupt is weten we allemaal. De Klachtencommissie Reclassering Nederland hoort ook bij dat wereldje en blijkt geen uitzondering op de regel te zijn.
Op 11 maart 2014 diende ik bij de Klachtencommissie twee klachten in: eentje tegen Zwanet Salomons, vestigingsdirectrice van Leger des Heils Jeugdzorg & Reclassering in Eindhoven, en eentje tegen Richard Scheenstra, haar sectormanager.
Officiële waarschuwing
Eerder had ik een ‘Officiële Waarschuwing’ gekregen omdat ik (hoewel het nooit is bewezen) mijn schorsingsvoorwaarden zou hebben overtreden. Daar heb ik bezwaar tegen gemaakt, maar de hondse wijze waarop dit door Salomons werd afgehandeld was reden om intern een klacht tegen haar in te dienen. Salomons weigerde haar beschuldiging te onderbouwen en verschool zich achter het standaardexcuus van alle ambtenaren en ‘hulpverleners’ die niet op hun handelen afgerekend willen worden: “Wij doen niet aan waarheidsvinding“.
Eisend en dwingend
Daarop moest een gesprek plaatsvinden met de sectormanager, maar ondanks mijn alleszins begrijpelijke standpunt dat ik niet met Salomons geconfronteerd wenste te worden stelde Scheenstra zich eisend en dwingend op, en bleef volhouden dat ook Salomons bij het gesprek aanwezig moest zijn. Het gesprek heeft dan ook nooit plaats-gevonden, mede ook omdat Scheenstra bleef eisen dat ik mijn agenda maar aan de zijne moest aanpassen.
Tegenstrijdigheden
Dat alles was dus voldoende reden om een klacht tegen beiden in te dienen bij de Klachtencommissie. Daarop volgde een hoorzitting, waarbij ik onder aangevoerd heb dat de Reclassering zichzelf tegensprak: afhankelijk van welk document uit het hele dossier men er bij pakt zou ik mijn schorsingsvoorwaarden wel overtreden hebben, zou ik ze niet overtreden hebben, of wist men niet zeker of ik ze overtreden had. Het dossier bevat geen enkel bewijs dat ik die voorwaarden overtreden zou hebben.
Partijdigheid
Desalniettemin werd mijn klacht ongegrond verklaard. Gezien de samenstelling van de allesbehalve onpartijdige Klachtencommissie wekte dat geen enkele verbazing.
Voorzitter mr. H. Koopman is voormalig kantonrechter, lid mr. J.L. Sierkstra is nog steeds kantonrechter, lid mw.mr. S.O. van der Ven heeft een baantje als juriste bij Reclassering Nederland, en secretaresse mw.mr. G.J. Bethlehem staat ook al op de loonlijst bij Reclassering Nederland. Kortom, vier personen met zeer nauwe banden met het corrupte wereldje van politie, justitie en reclassering. Dan kun je natuurlijk geen objectief oordeel verwachten als je een klacht indient tegen wat in feite gewoon hun collega’s zijn.
Machtsmisbruik en corruptie
Feitelijk stelt de Klachtencommissie Reclassering dus dat er helemaal niks mis mee is met het uitdelen van waarschuwingen, zelfs als er geen enkel bewijs is dat de cliënt iets misdaan heeft. Ook als men zich later realiseert dat men een fout gemaakt heeft hoeft dat niet gecorrigeerd te worden. Daarbij is men dus volledig voorbij gegaan aan de tegenstrijdigheden in de uitlatingen van Salomons en Scheenstra, waarmee is aan-getoond dat ook bij deze club, net als in de rest van dat wereldje, machtsmisbruik en corruptie het enige zijn wat nog functioneert.
Niet voor het eerst
In dit geval heeft de Klachtencommissie tenminste nog uitspraak gedaan, ook al is er een doofpotzaak van gemaakt. Maar het kan nog erger: een aantal jaren geleden heb ik een klacht ingediend tegen ene Merschad Siapour, ‘toezichthouder’ bij Reclassering Nederland, diezelfde Klachtencommissie heeft destijds eerst een jaar lang geprobeerd de klacht in de doofpot te laten verdwijnen door alsmaar geen uitspraak te doen (en nog wat andere regels te overtreden), om uiteindelijk mijn klacht niet-ontvankelijk te verklaren met als motivatie: “U gaat het toch niet met onze uitspraak eens zijn, dus doen we maar helemaal geen uitspraak”.
Vervolgens herhaalde het doofpotbeleid zich toen ik bij de Nationale Ombudsman een klacht indiende tegen de Klachtencommissie en de Nationale Ombudsman vervolgens de zaak op valse gronden weigerde te onderzoeken. Meer over die doofpotzaak leest u in het artikel ‘Dossier Corruptie: Nationale Ombudsman‘.
Illusie
En daar, geachte lezer, betaalt u dus belasting voor: om voor het oog van het volk de illusie in stand te houden dat burgers ergens terecht kunnen met hun klachten over het wangedrag van met uw belastingcenten betaalde figuren. Ook bij de Klachten-commissie Reclassering huldigt men het standpunt dat het beschermen van hun eigen soort belangrijker is dan gerechtigheid.
Leave a Reply