Sonja Holten
11:00 Het wil vandaag weer niet. Vanochtend eerst Tom naar school gebracht, en vervolgens een machine was opgezet. Terwijl ik daarmee bezig was belde Sonja om te vragen hoe het hier thuis was (antwoord: Kwalitatief Uitermate Teleurstellend) en te vertellen dat ze al iets van vooruitgang aan het boeken is: de beschuit die er vanochtend in was gegaan is niet meer teruggekomen. Desalniettemin mag ze nog niet naar huis. Zodra ze naar huis mag moet ik zien dat ik haar moeder zo ver krijg om een handje te komen helpen, dan kan ik een paar dagen er tussenuit. Geloof me, ik heb het nodig.
Net Max even in bed gelegd, nu maar hopen dat-ie doorslaapt tot een uur of twee zodat ik nog wat werk gedaan krijg.
12:50 Shit, Max is al wakker, een uur eerder dan gepland. Tot zover m’n rust…
14:30 Net nog eerst even op de bank en vervolgens op bed gelegen (en Max in de box geparkeerd), maar ook dat mocht niet lang duren: Tom moet opgehaald worden.
15:00 Dezelfde ellende als altijd: Tom wilde afspreken, dat kon niet omdat ik niet èn Tom op kan gaan halen, èn voor het eten kan zorgen èn dan ook nog op tijd in het ziekenhuis kan zijn. Al ben ik zo kapot dat het ziekenbezoek vanavond waarschijnlijk toch niet door zal gaan. Geen energie meer, ik ben totaal uitgeput. Maar helaas heet ik geen Sonja en kan ik dus niet al het werk en alle verantwoordelijkheden bij iemand anders dumpen…
17:16 Net als ik op het punt sta om eten te gaan koken belt Sonja op omdat ze “een probleem” heeft. Het reisbureau had haar gebeld, maar hoewel wij dachten dat we alleen een optie hadden genomen en ook hadden doorgegeven dat de vakantie niet door zou gaan, dachten ze daar bij het reisbureau toch anders over. Of we maar even zo’n € 1,500 aan annuleringskosten wilden betalen. Net wat ik nodig had: nog meer problemen.
17:30 Sonja belt nogmaals, nu om te vertellen dat Marlen, Tom’s ‘geadopteerde oma’ (een in Essen woonachtige Duitse vriendin van haar moeder) mee gaat op vakantie in mijn plaats. Dat voorkomt een hoop heisa met eventuele daadwerkelijke annulering, Sonja krijgt toch haar vakantie, en ik heb twee weken rust. Jippie! Nu alleen m’n opname in het CPH Rosmalen nog zo zien te regelen dat het zo goed mogelijk aansluit op het einde van die vakantie.
18:30 Inpakken en wegwezen maar weer, op naar het ziekenhuis.
20:00 We zijn weer terug, nu achtereenvolgens Max z’n fles geven, Tom douchen en naar bed jagen, Max in bad doen, en ‘m in bed stoppen.
20:45 Nog even wat administratie doen, e-mail ophalen, en dan straks onderuit voor de TV. Vanavond om 22:45 uur is het de beurt aan Child’s Play (en morgenavond Child’s Play 2). Inderdaad, da’s die met de nogal moorddadige pop ‘Chucky’ .
Het weekend was nog enigszins te doen, dankzij m’n schoonmoeder. Zaterdagochtend had ik die even gebeld om haar de laatste stand van zaken met Sonja te melden, en gelukkig vroeg ze of ze nog iets kon doen om te helpen. Oh ja, reken maar! En dus mocht Tom dit weekend bij z’n oma gaan logeren. Een half uur later waren we de deur uit.
Vervolgens duurde het een hele tijd voordat Max en ik weer thuiswaren. Eerst Tom wegbrengen, dan terug naar huis, even wat ophalen en dan meteen weer door naar het ziekenhuis, waar we nog net op tijd waren voor het laatste kwartiertje van het bezoekuur. Op de terugweg was het opeens stilstaan en langzaam rijden, want een of andere idioot had bedacht dat het wel leuk zou zijn om dit weekend een wielerwedstrijd van meerdere dagen te organiseren in de binnenstad, met als gevolg dat de route die ik eigenlijk wilde volgen afgesloten was. Niet goed voor m’n humeur. Vervolgens even naar de C1000, want die hadden de kratten Grolsch in de aanbieding gegooid, en voor zo’n twee Euro per krat minder dan ik anders betaal loonde het wel om even om te rijden. Bovendien was ik toch net door m’n bier heen.
Maar ja, die aanbieding liep al een paar dagen, en als je dan op zaterdagmiddag nog binnenwandelt kun je natuurlijk verwachten dat de voorraad op is. Ook al niet goed voor m’n humeur. Dan maar een krat Bavaria. Nou weet ik ook weer waarom ik Grolsch drink; dat smaakt toch echt beter dan Bah-varia.
De zondag was… doenbaar… Heel even naar het ziekenhuis geweest, maar Sonja voelde zich dermate slecht dat we na tien minuten alweer vertrokken waren. Tot pakweg 19:15 uur ging het allemaal vrij aardig; vanmiddag nog wat werk kunnen doen, gegeten, Max naar bed, op de bank voor de TV met een pilsje om Hell’s Kitchen te kijken. Maar toen stond m’n schoonmoeder aan de deur met Tom. Max sliep nog niet, werd dus helemaal wakker, en redeneerde kennelijk dat als er nu nog iemand thuis kwam het z’n mama wel moest zijn. Niet dus. Max blèren, Tom naar bed, schoonmoeder weer naar huis.
Inmiddels is het 21:25 uur geworden, Tom is nog aan het rondspoken op z’n kamer, en Max sliep een kwartiertje geleden ook nog niet. Gelukkig was-ie niet meer aan het huilen, maar zo te horen met z’n knuffelbeesten aan het spelen. En een of andere idioot een paar deuren verder vond het kennelijk wel een goed idee om rond deze tijd nog buiten te gaan staan klussen.
Zo, weblog weer bijgewerkt, nog even terug aan het werk en dan naar bed.
00:50 Een paar pilsjes, een bak chips, een huilbui en een zenuwinzinking verder ga ik ook maar eens naar bed. Vrijdag zal ongetwijfeld weer een zware dag worden.
07:30 Met een totaal gebrek aan zin om op te staan kom ik uit bed om me weer door de ochtendprocedure heen te slepen.
08:15 Tom is alweer nog steeds niet beneden, en dus moet ik weer twee trappen op om in te grijpen.
08:50 Tom is naar school gebracht, maar rust zit er niet in: er moeten boodschappen gedaan worden bij de Lidl. Lege flessen in de auto, Max in de auto, en wegwezen maar weer.
09:40 Ik zit er helemaal doorheen. Wat mij betreft mogen de kids vanmiddag nog naar hun oma, liefst permanent, en Sonja mag er achteraan zodra ze uit het ziekenhuis komt. Want ik trek het niet meer, ik ben volledig compleet totaal op.
11:00 Inmiddels ben ik zo overdraaid en aan het zweten dat het tijd wordt voor maatregelen. Max wordt even in bed geparkeerd, en ik ga even een kwartiertje onderuit in de badkuip. Ik zou wel langer willen blijven liggen, maar Tom moet zometeen weer opgehaald worden.
12:15 Dat ophalen was weer de gebruikelijke ellende met afspreken. Tom wilde afspreken, dat kon niet omdat we vanmiddag naar het ziekenhuis gaan, en dus was het geschreeuw en gehuil weer niet van de lucht. Ik hoop toch echt dat ik ze vanmiddag naar hun oma kan brengen, want voor mij is het niet meer vol te houden. Als het zo doorgaat krijgt vanavond de buurt weer wat om te roddelen: ambulance voor de deur om mij af te voeren, en een of andere hulpverleningsinstantie om de kinderen op te vangen.
13:20 Volgende actie: ziekenbezoek. Niet dat ik er zin in heb, maar dan kan Sonja naderhand niet klagen dat ik helemaal niet geweest ben, en de kids kunnen vanavond dan op tijd naar bed.
13:35 Onderweg alweer eentje die kennelijk graag hier vermeld wil worden. Deze keer een bumperklevende Citroën C3 met het kenteken 26-PV-XL.
14:15 Gauw weer wegwezen, want het was weer allerminst gezellig. De diverse artsen in MMC Eindhoven waren het weer eens niet met elkaar eens, met als gevolg dat Sonja pijnstillers heeft gekregen waarvan in haar dossier staat dat ze die niet mag hebben, aangezien ze daar maagklachten van krijgt. Het gevolg: niet alleen pijn, maar ook nog misselijk en aan het braken. Tom deed weer eens alle mogelijke moeite om interessant te doen, tot grote ergernis van zowel mij als Sonja. En hoewel het duidelijk is dat ik het niet meer trek moest ik toch maar “doorbijten”.
Kijk mama, zonder tandjes…
07:30 Twintig minuten geleden ben ik wakker geworden, en het lijkt erop dat ik niet blij ga zijn. Op zich niks nieuws natuurlijk, maar om het nog erger te maken komt buiten het regenwater met bakken uit de lucht. Als ik met dat weer Tom naar school moet brengen ga ik zeiknat worden.
Opstaan, voor iedereen ontbijt maken, behalve voor Sonja want die mag niet eten, aangezien ze vanmiddag in het ziekenhuis onder het mes moet. Al met al ga ik vandaag dus niks voor mezelf gedaan krijgen: eerst Tom naar school brengen (gelukkig is het opgehouden met regenen), dan naar de huisarts voor m’n eigen problemen, dan Sonja naar het ziekenhuis brengen, boodschappen doen, Tom ophalen, eten koken, eten, en vanavond nog even terug naar het ziekenhuis.
09:10 Over twintig minuten heb ik een afspraak met m’n huisarts, laat ik maar eens die kant op gaan.
10:00 Ondanks dat ik een van z’n eerste patiënten ben vandaag, ben ik toch met een kwartier vertraging aan de beurt. Tien minuten later sta ik weer buiten, met een ingevuld en ondertekend aanmeldingsformulier van de huisarts. Niet voor Mutsaersoord (die papieren was ik toch al vergeten mee te nemen) maar voor het Centrum voor Psychisch Herstel in Rosmalen. Naar het schijnt zou ik dan binnen drie weken opgenomen moeten kunnen worden. De aanpak zal niet zo gek veel verschillen van die van Mutsaersoord: ook in Rosmalen wordt het een combinatie van rust en therapie (inclusief die vreselijke “creatieve therapie”, wat ik ook wel aanduid als het knutseluurtje). Afgaande op de website en de folder heb ik echter wel het idee dat ze in Rosmalen wat meer bij de tijd zijn dan in Venlo.
Enig risico is er wel: Jeroen Meulendijks, de psychopatische hufter die verantwoordelijk is voor het feit dat ik een paar jaar geleden m’n baan bij DTO ben kwijtgeraakt en verantwoordelijk is voor m’n zenuwinzinking waarmee Sonja’s huiselijk geweld begon, woont ook in Rosmalen, en niet eens zo ver van het CPH.
11:30 Volgende rit: Sonja naar het ziekenhuis brengen. Meteen ook maar een boodschappentas met lege flessen meenemen, dan kunnen Max en ik op de terugweg meteen even naar de Lidl.
13:00 Sonja is afgeleverd en zal (als er geen complicaties zijn) waarschijnlijk in of direct na het weekend weer ontslagen worden uit het ziekenhuis. Tot die tijd sta ik er dus weer alleen voor. Ik zit er over te denken om Sonja’s advies op te volgen, en te proberen de kids in het weekend bij oma onder te brengen. Het boodschappen doen schuift door naar morgenochtend, want Max is doodmoe.
14:25 Hoogste tijd om Max maar eens uit bed te gaan halen en naar school te wandelen om Tom op te halen.
15:00 Op de heenweg kwamen de eerste druppels al weer naar beneden, en op de terugweg werd het geleidelijk aan meer. En uiteraard hield het op met regenen zodra we thuis waren. Onderweg ook maar meteen even het inmiddels volledig ingevulde aanmeldingsformulier voor het CPH Rosmalen op de bus gedaan.
18:00 De kids hebben me vanmiddag weer tot waanzin gedreven. Tijd nu om eten te gaan maken, dan kunnen we straks nog even naar het ziekenhuis. Ik heb noch de zin noch de energie om te gaan staan koken, dus vandaag worden het frieten.
19:00 En dan nu wegwezen. Het bezoekuur is zojuist begonnen.
20:15 Sonja’s operatie was later dan gepland, met als gevolg dat ze nog niet helemaal terug was op deze wereld. Erg lang zijn we dan ook niet gebleven. Maar in een zeldzame aanval van eerlijkheid had ze wel iets te bekennen…
Een tijdje geleden belde ze vanaf haar werk op om te vertellen dat we maar zonder haar moesten eten, want ze moest overwerken. Toen ze ‘s avonds thuiskwam zei ze dat ze doodop was en meteen door naar bed ging. Dat bleek dus één grote leugen.
Ze had niet overgewerkt, ze was naar de Rutgers Stichting geweest voor een abortus! Ik wist niet eens dat ze zwanger was! Kennelijk was het dus eigenlijk niet de bedoeling dat ik ooit iets zou horen over die zwangerschap en abortus. Tel daar nog bij dat (a) ons seksleven zo goed als niet-bestaand is, en (b) er al een tijdje een verdenking is dat ze vreemdgaat, dan lijkt mij het vermoeden gerechtvaardigd dat ik niet degene ben die dat kind verwekt heeft.
Waarmee dus uiteraard de vraag zich opdringt: als ik het niet ben, wie dan wel?
Voor de kids is het nu bedtijd, papa gaat z’n frustraties verdrinken.
Over vandaag kan ik kort zijn: Tom naar school gebracht, en vervolgens de hele dag lekker door kunnen werken. Tot 15:30 uur althans, want toen kwam Sonja thuis, vroeger dan ik verwacht had. Wat later is ze Max en Tom op gaan halen, tegen 18:30 uur was ze terug en kon ik aan het eten koken beginnen. Vandaag een makkie: kant-en-klare nasi, aangevuld met satéh, en we hebben weer gegeten.
De avond was ook weinig spectaculair. Tom wilde weer eens niet naar bed, maar da’s niks bijzonders. Zelf heb ik nog een Legosetje voor ‘m in elkaar gezet, rond 21:30 uur de TV uitgezet omdat Sonja in d’r stoel lag te snurken, en vervolgens zelf nog een uurtje verder gewerkt. Waarna het alweer bedtijd was.
