Gisteren stond zo’n beetje alles in het teken van de voorbereidingen voor Tom’s zesde verjaardag vandaag. Het positieve daaraan was dat Sonja een paar uur lang met Max op stap was om boodschappen te doen, Tom op de PS2 aan het spelen was, en ik me dus in die tijd terug kon trekken om te werken.
De rest van de middag en de avond waren echter weer doffe ellende. In plaats van te vragen wat Tom op z’n verjaardag wilde doen besloot Sonja dat we naar het Land van Ooit zouden gaan. Daar had ik geen zin in, daar had Tom ook geen zin in, maar Sonja kon het niet nalaten om haar zin door te drijven. Dus heeft ze gisteravond online nog toegangskaarten gekocht (niet voor mij, want ik blijf thuis), nadat ze eerst haar moeder nog gebeld had om te vragen of die mee wilde gaan. Dat laatste ging ook al niet soepel, want het park gaat om 10:00 uur open en om 17:00 uur weer dicht, maar Astrid Holten had geen zin om al zo vroeg hier te moeten zijn en vond kennelijk 13:00 uur wel een redelijke tijd om hier te verschijnen.
Sonja vroeg wat ik dan de hele dag ging doen. Werken, natuurlijk, want zo vaak krijg ik de kans niet om in alle rust en stilte een aantal uren te werken. Waarop Sonja constateerde dat werken voor mij kennelijk belangrijker was dan Tom’s verjaardag. Dat is het natuurlijk niet, maar ik weet nu al hoe dat uitstapje gaat: Tom spookt weer van alles uit, wordt vervolgens niet door één maar door twee volwassenen afgebekt, zodat iedereen daar dadelijk met een chagrijnige kop rondloopt, en aan dat soort gezelschap heb ik geen behoefte.
Saillant detail: Sonja levert kritiek op het feit dat mijn werk belangrijk voor me is, maar zelf ging ze wel om 23:00 uur nog even de email van de baas ophalen om daar dan tot na middernacht mee bezig te blijven…
Sonja roept telkens weer dat niemand mijn problemen op kan lossen en dat ik het zelf zal moeten doen, na die laatste ruzie heb ik me inderdaad voorgenomen om dat te gaan doen, al zal Sonja daar gegarandeerd niet blij mee zijn. Als het een beetje meezit kan na het weekend het drie-dagen-plan in werking treden: maandag de huisarts bellen voor een afspraak, dinsdag de afspraak, en dan woensdag een spoedopname in een psychiatrisch ziekenhuis of de afdeling Psychiatrie van een gewoon ziekenhuis.
11:15 Inmiddels is het zondagochtend, de schoonmoeder is rond 9:00 uur gearriveerd, de cadeaus zijn uitgepakt, de chocoladeverjaardagstaart is nog niet aangesneden, het volk is richting Land van Ooit. Dat zal wel afzien worden voor oma, gezien haar ouderwetse Duitse overtuiging dat kinderen gewoon braaf moeten zijn, bevelen dienen op te volgen en voor de rest hun mond moeten houden. Daar moet je bij Tom toch al niet mee aankomen, maar om het voor oma nog erger te maken: in het Land van Ooit zijn de kinderen de baas…
U vindt het toch niet erg dat ik een zekere mate van satanische voldoening put uit die gedachte?
06:50 Slecht geslapen vannacht, en al sinds 05:00 uur wakker. Sonja is intussen vertrokken en Max is helaas ook al wakker. Daar komt nog bij dat ik langzaam weer koppijn op voel komen, dus dit gaat weer een hele lange en weinig productieve dag worden. Sonja blijkt deze keer de ontbijtrommel wel opgeruimd te hebben, maar ter compensatie heeft ze de koelkast open laten staan.
08:50 Tom is naar school, hopelijk laat Max me de komende uren met rust. Vast niet. Tom was weer eens z’n gebruikelijke onhandelbare zelf bij het ontbijt. Hij was op tijd beneden, maar dat was dan ook het enige positieve. Z’n glas appelsap werd in twee slokken naar binnen gestort, over z’n boterham heeft-ie een half uur gedaan, en ook kon hij het niet laten om weer met z’n mond open te eten.
Nog meer ellende: met z’n juf op school had ik gisteren afgesproken dat hij maandag op school z’n verjaardag mag vieren. Alsof-ie het geroken had: hij wilde vandaag z’n verjaardag vieren. Toen ik ‘m vertelde dat-ie dat maandag mag doen kwam het gebruikelijke “WIL IK NIET” er weer uit. Nog meer geruzie dus, en als ik ‘m nog één keer “wil ik niet” hoor roepen gaat wat mij betreft z’n hele verjaardag niet door.
Intussen ben ik al weer kapot, heb ik koppijn, zweet ik als een otter, en is m’n keel schor van het schreeuwen. Het liefst zou ik zien dat ze alledrie vertrekken, maar dat zal toch niet gebeuren, echtscheiding zit er ook al niet in, dus resten me eigenlijk nog maar twee opties: mezelf met spoed op laten nemen in een psychiatrische inrichting, of zelfmoord. Want eerder zal toch niet worden geaccepteerd dat mijn ziekte wel degelijk een zeer groot probleem is en niet, zoals Sonja lijkt te denken, onzin en aanstellerij, iets wat je maar gewoon weg moet stoppen.
09:15 Het zat vanochtend allemaal niet mee. Tom wilde niet uit bed, in de keuken bleek dat Sonja het niet nodig had gevonden om even op te ruimen zodat ik de halvarine, margarine en een pak appelsap zelf maar weer opgeruimd heb. Om acht uur was Tom nog steeds niet beneden, toen ik naar boven riep dat-ie op moest schieten en vroeg wat-ie aan het doen was, riep hij terug dat hij een boekje aan het lezen was. Godver! Dus kon ik twee trappen op, om te constateren dat Tom nog niet eens aangekleed was. Dat heb ik toen maar voor ‘m gedaan, wat uiteraard weer een hoop geklaag opleverde omdat ik niet al te zachtzinnig te werk ging. Op school aangekomen moest-ie omkleden voor de gymles, maar dat wilde hij ook al niet. Pech gehad, hij zal toch moeten. Bij het omkleden liep hij alle kanten uit en was met van alles bezig behalve omkleden, dus heb ik ‘m maar gewoon laten staan en ben naar huis gegaan.
11:00 Tom was niet de enige die onhandelbaar was vanochtend, Max kon er ook wat van. De hele ochtend met speelgoed gooien, op stoelen klimmen, en kasten uitruimen. Zojuist heb ik ‘m in bed gelegd in de hoop dat-ie tot een uur of twee slaapt, zelf ben ik kapot en heb ik barstende koppijn. Maar helaas voor mij, ik moet gewoon doorgaan.
11:45 Doorgaan zei ik toch? Lukt niet. Sonja nog even een mailtje gestuurd, vervolgens de computer uit en hopen dat ik een uurtje of anderhalf op de bank kan gaan liggen slapen.
12:57 Ook dat zit er niet in. De buren zijn hun TV-verslaving weer aan het uitleven, en aangezien die tegen de scheidingsmuur tussen de beide woningen staat en ze bij de bouw van die huizen de geluidsisolatie vergeten zijn mag ik daar weer van ‘meegenieten’. Het helpt niet dat ze dat apparaat toch al vrij hard hebben staan altijd en zelf ook bepaald niet op fluistertoon praten. Sonja belde op om te vragen of ze naar huis moest komen (fout natuurlijk, dat had ze gewoon uit zichzelf moeten doen), en nu is Max ook nog eens wakker geworden. Sonja werkt gewoon door en zou rond 16:00 uur thuis moeten zijn.
16:30 Sonja is weer thuis en suggereert dat ik beter achtereenvolgens nog een paracetamolletje moet nemen, douchen, en even gaan liggen tot het eten klaar is. Klinkt als een goed plan, laat ik dat maar eens gaan doen.
21:00 Dat liggen heb ik gedaan, maar echt rusten zat er niet in aangezien Tom zich in de tuin keer op keer aan het misdragen was en Sonja telkens tegen ‘m tekeerging. Fijn, zo’n Duits huishouden… Maar uiteindelijk is er gegeten en zijn de kids in bed beland. Sonja is weer eens voor de TV in slaap gevallen, ik ga maar weer eens een poging doen een stap verder te komen met Need for Speed: Most Wanted.
07:40 Vandaag wordt hopelijk een zeer rustige dag: vanaf vandaag gaat elke woensdag Tom na school naar de buitenschoolse opvang en Max de hele dag naar de dagopvang. Sonja is een half uur geleden vertrokken met Max, en ik ben een kwartier geleden uit m’n bed gekomen. Niet dat ik tot die tijd geslapen heb, want Sonja en Max maken samen behoorlijk wat lawaai. Ik heb niet op de klok gekeken, maar ik schat dat ik een uur geleden al uit m’n slaap gehaald ben.
Het zal mij benieuwen of ik dan ook inderdaad de hele dag aan m’n bedrijf kan werken, en zo ja: tot hoe laat, want de kids zitten op verschillende locaties en Sonja was gisteravond al moeilijk aan het doen over het ophalen. Op de locatie waar Tom zit zou ze haar auto niet kunnen parkeren, wat me sterk lijkt want ze zal echt niet de enige ouder zijn die met de auto z’n kind op komt halen.
Ik moet zowiezo nog zien dat ik al m’n uren kan maken. Voor de Belastingdienst maakt het allemaal niet uit hoeveel uren je aan je bedrijf besteedt, als je je administratie maar op orde hebt en netjes je belasting betaalt. Echter, de overheid wil het zelfstandig ondernemerschap stimuleren en biedt dan ook een paar hele leuke belastingvoordelen, samen goed voor een aftrek van zo’n € 11.000. Om te voorkomen dat hele volksstammen op papier een bedrijfje beginnen alleen voor die aftrekpost, is er echter een urencriterium gesteld: om in aanmerking te komen moet je jaarlijks minimaal 1225 uur aan je bedrijf besteden.
Rekent u even mee? Ga er even vanuit dat ook een ondernemer twee weken zomervakantie wil, dan blijven er 50 weken over. Per week moet je dus gemiddeld 1225/50 = 24,5 uur besteden. Dat komt dus neer op drie dagen full-time (8 uur per dag) plus nog ergens een half uurtje. Ik kan niet meteen recht uit bed beginnen, want op een lege maag kun je niet werken, en op de woensdagen moet Tom ook nog naar school gebracht worden. Op woensdagen is het dan pakweg 9:00 uur voordat ik aan de slag kan en moet ik dus tot minstens 17:00 uur continu doorwerken. Dan moet één van de kids nog opgehaald worden, en dan moet ik nog eten koken. In het weekend zal ik waarschijnlijk nog wat later beginnen, en zal ik ook nog volop onderbroken worden.
En dus ga ik ergens tijd tekortkomen. Maar nu eerst:
08:15 Tom is aan het zeuren dat hij nu naar school wil. Laten we dat eerst maar eens gaan doen. Detail: dit is de eerste keer dat Tom haast heeft om op school te komen, meestal is hij niet vooruit te branden.
08:45 In de wasmachine zit nog een lading gewassen kleding, laat ik die eerst nog maar even ophangen, anders krijg ik straks weer gezeur dat ik het niet gedaan heb.
09:00 Zo, aan de slag! In alle rust, niet geheel in stilte want zo af en toe vind ik wat muziek bij het werk ook wel eens aangenaam. Zolang het maar mijn keuze is en niet die van iemand anders.
18:00 Sonja belt met de vraag of ik Max op kan gaan halen. Zelf gaat ze Tom ophalen, maar ze staat nog in de file en heeft alleen maar een zitverhoger voor Tom bij, geen stoeltje voor Max.
18:45 Max heeft zich uitstekend geamuseerd bij de opvang. Als we thuiskomen zijn Sonja en Tom nog niet terug, maar aangezien ik eigenlijk wel genoeg gewerkt heb voor vandaag ga ik met Max nog even in de speeltuin zitten tot ze terug zijn. Het eten voor vanavond is uit de categorie Snel & Gemakkelijk: frieten en een bak sla. En een pilsje. Bij het bakken. En eentje bij het eten. Dat smaakt toch beter dan die 1,5 liter bronwater die ik vandaag naar binnen heb gewerkt.
23:00 Na het eten en de afwas ben ik maar weer verder gegaan met Project Lego: de derde lading om uit te sorteren. Tegen tienen was ik daar mee klaar en wilde ik eigenlijk nog even een rondje gaan racen op de computer, maar Sonja had bedacht dat ze haar e-mail (die van haar werk, wel te verstaan) nog “even” op wilde halen. Dus ben ik eerst maar even het terras in de achtertuin op gaan ruimen en heb ik de was binnengehaald. Sonja bleef maar bezig, dus ben ik nog even voor de TV gaan hangen in de ijdele hoop dat ze snel klaar zou zijn met d’r werk. Vergeet het maar, zojuist is ze er eindelijk mee opgehouden en is ze naar bed gegaan (“sorry dat het wat langer duurde”) maar heeft ze wel de PC aan laten staan. Het is nu echter toch te laat om nog te gaan spelen, dus zet ik ‘m zelf maar uit en ga naar bed.
06:50 Sonja vertrekt, waardoor Max wakker wordt en ik dus ook uit m’n slaap gehaald wordt. Maar opstaan doe ik nog even niet, het is mij nog te vroeg.
08:45 Tom is op school afgeleverd, maar koffie en m’n eigen werk zit er nog even niet in. Eerst gaan we maar eens boodschappen doen bij de Lidl.
09:45 Da’s ook weer gebeurd. Boodschappen gedaan en opgeruimd, ik vind dat ik m’n tweede bak koffie nu wel verdiend heb. Max gaat de woonkamer weer verbouwen (zucht) en ik ga maar weer eens kijken of er nog wat echte mail tussen de spam zit. En dan maar hopen dat ik nog wat werk gedaan krijg. Eigenlijk moet ik ook nog een keer met de stofzuiger door de woonkamer, maar daar heb ik nu even geen zin meer in. Ik moet er alleen nog aan denken dat ik even een machine was opzet als ik Max straks naar bed breng.
11:00 Dankzij Max heb ik nog weinig of niks kunnen doen, maar daar zou nu verandering in moeten komen: bedtijd voor de jongeman. Nog even gauw een machine was opzetten, dan kan ik daarna tenminste eindelijk eens aan m’n eigen werk beginnen.
Eerste klus: een tijdelijke NEE NEE sticker voor op de brievenbus maken. We hadden er eentje op de brievenbus zitten, maar iemand heeft die (en zo te zien ook bij tal van anderen) eraf gehaald. Ik weet niet wie het geweest is, waarschijnlijk een bezorger die teveel folders terug moest brengen of zo, maar als ik ‘m te pakken krijg…
En dus prijkt er nu een witte strook papier op de brievenbus met twee keer het woord NEE, plus de opmerkingen “Geen reclamedrukwerk” en “Geen huis-aan-huisbladen”. Nu maar hopen dat het werkt, en dat die klojo niet ook dit exemplaar laat verdwijnen. Ik heb me trouwens nog ingehouden: er was nog wat ruimte over onder die twee opmerkingen, ik had nog even de neiging om daar de opmerking te zetten “Op overtreders wordt geschoten”. Maar daar schijnen weer allerlei juridische haken en ogen aan te zitten, dus heb ik het maar achterwege gelaten. Desalniettemin, als ik een bezorger tref die zich er niks van aantrekt dan zal-ie heel snel leren dat m’n Supersoaker een behoorlijk bereik heeft. Een meter of tien.
16:45 Ik ga maar weer eens eten koken. Vandaag eigenlijk op het menu: verse worst, aardappelen en bloemkool. De bloemkool blijkt echter behoorlijk rot te zijn, weet ik meteen waarom-ie bij de Lidl in de aanbieding was. Gelukkig heb ik nog een pot rode kool achter de hand.
23:59 Wat een avond! Tom wilde weer van alles niet, was weer eens flink opstandig en had weer een paar van z’n beruchte woedeaanvallen, en om de ellende nog groter te maken ontdekte Sonja dat Tom de schaar had gezet in de overtrek van de strijkplank. Die jongen is echt niet meer te redden, en ik ben intussen alle greep op ‘m kwijt. Als dat eeuwige geruzie hier in huis zo doorgaat (en ik heb geen reden om aan te nemen dat het beter zal worden) zit ik binnenkort in een psychiatrische inrichting, of zit Tom in een internaat voor moeilijk opvoedbare kinderen. Niet dat ik met dat laatste zo blij ben, want ik heb gezien waar het toe kan leiden en daar word je niet vrolijk van. Ik zit er eigenlijk al op te wachten dat Tom een dezer dagen buiten gaat spelen, en ik vervolgens een paar uur later door de politie gebeld wordt omdat ze ‘m opgepakt hebben wegens vandalisme of winkeldiefstal. Hopelijk wordt de plaatselijke Haltwinkel niet wegbezuinigd, want die gaan we nog nodig hebben.
