De laatste 48 uur waren zwaar. Vandaar ook de onderbreking.
Ondanks dat ik helemaal niet op vakantie wil zijn we eergisteren toch naar het reisbureau geweest (een andere deze keer, in Veldhoven). Dat was stressen want we moesten daar weer op tijd weg zijn vanwege Tom’s afspraak bij de tandarts. Auto geparkeerd, vervolgens nog kostbare tijd verloren omdat Sonja Max liet lopen in plaats van ‘m in de buggy te zetten. Om iets na drieën stonden we weer buiten en had Sonja een vakantie geboekt, maar nu is het niet Griekenland maar de Canarische Eilanden geworden. Ik heb er nog steeds geen zin in. Snel terug naar de auto, en op advies van Sonja niet de binnendoorroute genomen maar de kortste weg terug naar de A2. Dat was dus bepaald geen briljant idee, want het stuk tot aan de A2 zat zo dicht dat we zo’n twintig minuten gedaan hebben over een stuk wat je normaliter in nog geen tien minuten doet. Uiteindelijk waren maar een paar minuten te laat bij de tandarts en konden we meteen doorlopen. Om vijf minuten later al weer buiten te staan.
Gisteren heb ik weinig gedaan gekregen aangezien het weer eens ruzie was en ik weer een (deze keer wat kleinere) inzinking er aan over heb gehouden.
Vandaag is gematigd beter. Sonja had al aangekondigd dat ze met de kids naar haar moeder zou gaan vandaag en dan morgen weer terug zou komen, zodat ik “een paar dagen rust” zou hebben. Nou, dat valt dus ook al tegen. Doordat Sonja nog aan de medicijnen is wilde ze zelf niet rijden dus moest ik ze wegbrengen. En uiteraard was er weer helemaal niks voorbereid maar moest alles wat mee moest op het laatste moment nog bij elkaar gezocht worden. Waardoor we pas rond 11:00 uur vertrokken. Uiteindelijk was ik pas rond 14:45 uur weer thuis. Kortom, m’n eerste dag “rust” is al grotendeels om en m’n rust moet nog komen.
Onderweg was het ook weer ‘feest’ dankzij mijn medeweggebruikers. De heenweg: ik reed op de rechterbaan achter een auto met caravan, en die wilde ik inhalen. Schuin achter me op de linkerbaan reed een zwarte Renault Laguna (kenteken 05-NB-DL)[*]. Ik gaf netjes richting aan en begon geleidelijk naar links op te schuiven. Waarop die hufter in z’n Renault z’n gaspedaal intrapte en begon te toeteren. Even later zag ik ‘m hetzelfde nog een keer uithalen bij een andere inhaler. Ik mag hopen dat die vent zichzelf heel rap in de prak rijdt, misschien dat-ie dan eens een keer leert zich fatsoenlijk te gedragen.
Op de terugweg een ander bekend verschijnsel: de bumperklever. Ik was bezig met 120 km/u een lange rij auto’s in te halen (die werden opgehouden door een vrachtwagen), maar kennelijk ging dat niet snel genoeg volgens een idioot in een grijze Volkswagen Passat (kenteken 25-LV-JV)[*] die achter me zat.
[*] Jazeker, geachte lezer, ik ken geen genade. Wie onderweg mijn veiligheid en/of die van anderen in gevaar brengt wordt zonder pardon hier vermeld, met kenteken en al.
Maar nu ben ik eindelijk thuis en is het rustig. Helaas is het morgenavond al weer afgelopen.
08:10 Een paar dagen geleden heb ik een lading wasgoed buiten gehangen om te drogen. Kon makkelijk was het was toch zomers weer. En toen begon het zachtjes te regenen. Shit! Rennen om de was binnen te halen voordat het weer opnieuw gewassen kan worden. Gisteravond had ik nog een machine was opgezet met het idee om die vanochtend buiten te hangen, maar dat gaat dus niet door. Maar nu eerst Tom naar school brengen.
08:45 Ik heb Tom er nog twee keer aan herinnerd vanochtend dat hij vanmiddag naar de tandarts moet, ik ben benieuwd of ik dan straks toch nog een hoop gesodemieter krijg als ik ‘m op ga halen. Ik mag me nu eerst aan het wasgoed gaan wijden; de afgehaalde was wordt nog even opnieuw opgehangen, gevolgd door de tweede lading. En daarna wacht mij de koffie. Benieuwd hoe laat Sonja zich zal melden.
07:35 Als ik Tom wakker wil gaan maken blijkt hij zowaar al wakker te zijn. Valt dat even mee. Eens zien of-ie dan ook in recordtijd beneden is.
08:00 Tom heeft kennelijk 25 minuten nodig gehad om zich aan te kleden, of hij was weer eens met iets anders bezig. Ik gok op dat laatste.
09:30 Tom is naar school, ik heb nog even gauw m’n e-mail opgehaald en de aanbiedingen van de diverse supermarkten bekeken, dan is het nu tijd om samen met Max boodschappen te gaan doen. Gezien de lengte van m’n boodschappenlijst kan dat wel even gaan duren. Terwijl ik bezig ben alles wat mee moet in de auto te laden belt Sonja; ze heeft geruchten opgevangen dat ze vandaag of morgen naar huis zou mogen.
11:15 Bij de Nettorama was het kennelijk bejaardenochtend, en die blijken al net zo weinig na te denken als veel van de overige klanten; het belangrijkste verschil lijkt hun tempo te zijn. Eentje presteerde het zelfs om haar kar dwars aan het begin van een gangpad te zetten, daarmee de doorgang volledig blokkerend. En bij de kassa stond voor mij een stel-op-leeftijd die ook al op hun gemak hun boodschappen in ging staan pakken bij de kassa, in plaats van alles in de kar te gooien en ergens uit de loop te gaan staan om in te pakken.
Vervolgens moesten we nog even door naar de Plus. Daar kom ik anders nooit, en gezien hun prijzen ben ik bij de Nettorama goedkoper uit, maar de Plus heeft deze week de kratten Grolsch in de aanbieding gegooid, en het prijsverschil met de Nettorama was genoeg om even met een kleine omweg naar huis te gaan. Meteen ook maar twee kratten meegenomen (van de vier die er nog stonden), dan kan ik weer even vooruit. Met dit weer (25 graden) geloof ik zonder meer dat het spul goed verkoopt.
11:45 En toen… was er rust. Max heeft gegeten en ligt in bed, ik kan nu eindelijk aan m’n tweede bak koffie beginnen. Geloof me, ik ben er aan toe.
18:30 De middag is weer om, het eten is weer achter de kiezen, dan is het nu al weer tijd om richting ziekenhuis te vertrekken.
21:00 En toen was er wederom… rust. En een pilsje. De kids zijn naar bed, Max deed nog even een poging te protesteren maar was al stil voordat ik de trap af was. Sonja wist te vertellen dat ze waarschijnlijk morgenochtend na het ontbijt naar huis mag, al moet ze binnenkort nog wel terug voor een poliklinische ingreep. Ook had ze al met haar moeder geregeld dat ze een paar dagen met Max naar haar moeder gaat zodat ik wat rust krijg. Ik waag te betwijfelen of ik die ga krijgen. Ten eerste heb ik dan nog steeds Tom. Ten tweede ken ik Sonja’s tempo, die heeft al een halve dag nodig om te vertrekken en komt de volgende dag alweer terug.
En dan begon ze ook nog maar weer eens over het regelen van een vakantie. Ik vraag me af hoe vaak ik nog moet vertellen dat ik daar geen zin in heb voordat het eens een keer doordringt.
09:00 De ochtendprocedure zit er weer op. Koffie en dan hopen dat ik nog wat gedaan krijg, want zo bijster veel tijd heb ik vandaag niet. Tom komt om 12:00 uur uit school, dan moeten we nog lunchen, daarna naar het ziekenhuis, vervolgens nog boodschappen doen, en tegen dat ik dat allemaal gehad heb zal het heel aardig richting etenstijd gaan.
11:45 Dankzij Max heb ik weer niet al te veel werk kunnen verzetten, tijd nu op Tom op te gaan halen.
12:15 Het was weer ellende: nu wilde Tom een van z’n vriendjes meenemen naar het ziekenhuis. Dat zag ik uiteraard niet zitten. Drie keer uitgelegd dat het geen optie was, maar het drong pas tot Tom door toen ik ‘m vroeg waar het benodigde derde kinderzitje voor in de auto dan ergens lag. We hebben er namelijk maar twee. Vervolgens werd hij weer opstandig en verkondigde dat hij helemaal niet naar het ziekenhuis wilde, waarop ik ‘m vertelde dat-ie dan maar buiten moest gaan spelen en zichzelf moest zien te redden. Reactie van Tom: “dan ga ik alles kapotmaken”. Echt waar, ik zie die jongen nog bij de Haltwinkel terechtkomen.
13:15 Op naar de volgende halte: het ziekenhuis. En Tom gaat gewoon mee.
14:50 Max heeft de hele dag nog niet geslapen, en bovendien is het behoorlijk warm. Die boodschappen moeten maar tot morgen wachten.
18:00 Max heb ik even in de box geparkeerd, Tom is buiten aan het spelen (hoewel ik ‘m gezegd heb dat hij thuis moest blijven omdat we zo gaan eten), ik ga maar weer eens m’n keuken in om voor het eten te zorgen. Bij gebrek aan voorraad en inspiratie krijgen we vandaag gewoon frieten met een frikandel.
18:20 Het eten is klaar, maar Tom is nergens te bekennen. Tja, dan eet ik maar samen met Max, en Tom mag dan straks de eventuele restjes nog hebben.
18:45 Net als Max en ik aan ons toetje willen beginnen komt Tom binnen met de vraag wanneer we gaan eten. Hij is niet blij als ik ‘m vertel dat we al gegeten hebben, en begint prompt te dreinen dat-ie eten wil hebben. Gelukkig voor hem had ik nog wat frieten overgelaten. Wel maak ik ‘m even heel duidelijk dat, als hij weer te laat is voor het eten, zonder eten naar bed gaat.
21:10 Rust zit er vanavond kennelijk niet in. Na Max gebadderd te hebben kreeg-ie nog een fles melk, terwijl-ie die in de box naar binnen aan het werken was heb ik Tom ook nog even in bad gedaan. Vervolgens Tom naar bed gestuurd, en Max beneden opgehaald en ook in bed gelegd. En toen begon de ellende pas echt: hij bleef maar huilen en gillen. Vervolgens stond ook de zoon van de buren aan de deur om te klagen over de herrie die Max maakt “elke dag weer, en dat nu al maanden”. Ik kan er helaas ook niks aan doen, ik kan ‘m nou eenmaal niet uitzetten en een volumeregeling heeft-ie ook niet. Wijselijk hou ik m’n mond maar over hun gewoonte om op de meest idiote tijden te stofzuigen en de wasmachine te laten draaien. Max is intussen wel opgehouden met z’n gekrijs, maar slaapt nog steeds niet. En zo te horen is Tom ook weer van alles aan het doen behalve in z’n bed liggen en slapen.
Nog meer tegenslag: hoewel ik nu best wel een pilsje zou lusten zit ook dat er niet in. Iets met boodschappen doen wat een dag uitgesteld is.
07:30 Tijd om op te staan. Het is toch nog even wennen. Tom wil uiteraard weer niet opstaan.
09:00 Tijd voor de tweede ronde koffie, en nu maar hopen dat Max me gewoon laat werken. Vast niet.
09:30 Max is weer eens bezig het meubilair in de woonkamer te verhuizen, en kennelijk gaat dat niet zoals hij wil want er wordt nu weer gigantisch geschreeuwd en gekrijst. Ik begin het idee te krijgen dat ik alle meubels òf buiten moet gaan zetten òf aan de vloer vastschroeven.
Net nog even alle bezoektijden van MMC Eindhoven opgezocht. Wat een waardeloze bezoektijden hebben die: 13:45-14:30 uur (onpraktisch, want dat combineert niet met Tom’s schooltijden) en 19:00-20:00 uur (onpraktisch, want dat is bedtijd voor Tom en Max). Helemaal strak houden ze de hand overigens niet aan de bezoekregeling: per patiënt mogen er maximaal twee bezoekers zijn, maar de patiënt in het bed tegenover Sonja had er gisteravond vijf, en hoewel mensen normaliter zachter praten in een ziekenhuis waren die vijf (plus patiënt) bezig alsof ze in thuis of in de kroeg zaten. Vreselijk irritant, ik moest zo ongeveer op het hoofdeinde van het bed gaan zitten om Sonja te kunnen verstaan.
11:20 Sonja heeft net gebeld en begon onder andere weer over vakantie. Ik moet nu dus toch weer naar het reisbureau (al dan niet een andere) om een vakantie te regelen. Het wil maar niet doordringen dat ik geen zin heb om met wie dan ook op vakantie te gaan…
Max is naar bed, zo te horen is hij het daar niet mee eens. Hij zal zometeen toch wel in slaap vallen. Althans, dat is wel te hopen want ik ben wel toe aan een paar uurtjes rust.
