07:10 De schoolvakantie is weer voorbij, en dus gaat in alle vroegte de wekker weer af. Nog even tien minuten om wakker te worden, en dan begint de gebruikelijke procedure weer. Enige verschil is dat Sonja niet gaat werken.
09:00 Tom is weer veilig afgeleverd op school, Sonja blijkt intussen weer een nieuwe afspraak gemaakt te hebben bij de huisarts voor 09:40 uur vanochtend. Alleen dus nog even tijd voor m’n tweede bak koffie en het ophalen van m’n e-mail.
09:35 Inpakken en wegwezen.
12:00 Marion Salwegter (de huisarts) wist het ook niet meer, en heeft Sonja maar meteen doorverwezen naar het ziekenhuis. Daar houden ze haar nog eventjes voor onderzoek, en dan is het afwachten of ze d’r nog een tijdje ter observatie houden of dat ze weer naar huis mag. Max en ik zijn op advies van de verpleging maar naar huis gegaan. Daar meteen maar even oma gemobiliseerd om op te komen passen, want Max moet straks even slapen, Tom moet nog van school opgehaald worden, en ik weet nu nog niet hoe laat ik weer naar het ziekenhuis moet.
17:00 Tijd om maar weer eens af te gaan wassen en voor het eten te gaan zorgen. Oma heeft Tom vanmiddag van school gehaald, dus dat heeft me weer pakweg drie kwartier gescheeld. Tom mocht vandaag niet afspreken, die moest z’n kamer eerst maar eens op gaan ruimen, aangezien hij intussen zo’n beetje al z’n speelgoed over de vloer verdeeld heeft en de vloer niet eens meer zichtbaar is. Voordat ik naar de keuken verdwijn moet ik eerst nog even naar boven om te controleren of hij inderdaad al opgeruimd heeft. Dat heeft-ie dus niet. Daar komt vlot verandering in als ik ‘m er aan herinner dat alles wat met etenstijd niet opgeruimd is in een grote vuilniszak zal verdwijnen.
Net als ik begonnen met de afwas belt Sonja vanuit het ziekenhuis. De artsen zijn het er nog niet over eens of ze naar huis mag of moet blijven.
17:15 Sonja belt nog een keer, de internist heeft besloten dat ze toch een dag of drie in het ziekenhuis moet blijven. Dus zal ik straks wat spullen bij elkaar moeten gaan zoeken en naar het ziekenhuis moeten. Maar eerst verder afwassen en dan eten koken, vandaag gaan we voor Kip Tandoori.
Altijd fijn, zo’n kwakzalvende huisarts die niet verder kijkt dan haar antroposofische neus lang is en zich overal met een receptje vanaf maakt.
18:45 Op naar het ziekenhuis. Tom mag mee, oma blijft nog even op Max passen. Die zullen de komende dagen telkens pas laat in bed liggen, want het bezoekuur is tussen 19:00 en 20:00 uur.
20:15 We zijn weer thuis. Oma gaat naar huis, Tom gaat naar bed, Max krijgt nog even z’n fles en gaat dan ook naar bed. Z’n badje schiet er vandaag een keer bij in. Nu al in de planning: zodra de kids in bed liggen ga ik weer spelen. En aangezien Sonja er niet is kan voor de afwisseling het geluid eens uit de speakers komen in plaats van uit de koptelefoon.
Het ziekenhuis is de Eindhovense tak van het Máxima Medisch Centrum, maar het is toch duidelijk een ander ziekenhuis dan de Veldhovense tak. Niet alleen is het een stuk ouder, het is ook een stuk bezoeker-onvriendelijker. Tegen het einde van het bezoekuur krijgen de patiënten wat te drinken, en in Veldhoven zijn ze dan niet te beroerd om het eventuele overgebleven bezoek te vragen of die misschien ook thee of koffie lusten. Dat doen ze bij MMC Eindhoven dus niet. Al kan het schelen dat Sonja’s opnames in MMC Veldhoven altijd te maken hadden met zwangerschap, en daar hebben ze voor de papa’s ruimere bezoektijden dan voor de rest van het volk. Tom kreeg overigens wel wat te drinken…
En dan wil je weer naar huis. Ja, maar eerst afrekenen, want in tegenstelling tot in Veldhoven moet je bij MMC Eindhoven betalen voor je parkeerplaats. Dat kostte me weer een euro, ik weet alleen nog niet of dat een vast tarief is of een uurtarief. Wat ik wel weet is dat je je parkeerkaartje niet kwijt moet raken, want dan ben je vier euro kwijt voor een andere. Of je wacht tot iemand het parkeerterrein uitrijdt, en zorgt dan dat je er vlak achter zit en weg bent voordat de slagboom weer naar beneden komt.
22:00 Er komt een klap van boven. Tom is dus weer eens niet aan het slapen. Als ik ga kijken blijkt-ie nog in z’n kleren rond te lopen en staat-ie te huilen omdat z’n ladenkastje met Lego is omgevallen. Dit vind ik niet kunnen, hij hoort te gaan slapen anders krijg ik ‘m de volgende ochtend niet in bed. Dus is het uitkleden, pyama aan en het bed in voor Tom.
12:00 Het is niet vol te houden hier. Max is de hele ochtend al ongein aan het uithalen, en begint bij het minste of geringste te gillen, te krijsen en te huilen. Sonja heeft zich inmiddels beneden op de bank geïnstalleerd, en uiteraard kon het automatische gevolg daarvan niet uitblijven: de TV gaat aan.
Maar wellicht gaat morgen alles beter. Tom gaat dan weer naar school, en het zou me ook niks verbazen als Sonja morgen opeens op miraculeuze wijze weer zover hersteld is dat ze weer in staat is om te gaan werken. Het zou de eerste keer niet zijn dat ze ziek is tijdens haar vrije dagen, en spontaan genezen is als ze weer naar d’r baas moet. Intussen heeft ze ook al weer ‘gevraagd’ of ik kan proberen die vakantie in Griekenland alsnog te boeken, het is dus nog steeds niet doorgedrongen dat ik helemaal geen zin heb om met wie dan ook op vakantie te gaan. Ik zie het er nog van komen dat we toch naar Griekenland gaan, niet omdat ik daar zin in heb (heb ik niet) of er veel plezier van zal hebben, maar gewoon om maar van het gezeur af te zijn.
Max krijgt zometeen te eten, en dan kan-ie naar bed.
12:35 Max heeft gegeten en ligt in bed, en eigenlijk leek het me geen slecht idee om zelf ook maar eens een uurtje terug naar bed te gaan. Maar dat gaat dus weer niet door. Sonja heeft zichzelf richting badkuip verhuisd (en uiteraard de TV aan laten staan), en Tom is buiten aan het spelen dus kan ik niet naar bed.
12:42 Sonja is alweer terug, en de eerste opmerking was “Oh…” toen ze zag dat ik de TV uitgezet had. Die staat nu dus weer aan…
13:28 Vlak nadat Sonja terugkwam ben ik naar boven gegaan met de bedoeling even te gaan slapen. Niet dus. Ben ik net boven, staat Tom onderaan de trap te verkondigen dat hij een boterham wil. Dus kon ik weer naar beneden. Boterham voor ‘m gemaakt, en meteen weer terug naar boven. Vijf minuten later komt Sonja de trap op en gaat wederom richting douche. Shit. Dat betekent dat beneden alles wagenwijd openstaat en iedereen dus zo binnen kan lopen, en als Tom binnenkomt en niemand ziet gaat-ie onderaan de trap weer staan roepen, met als gevolg dat Max wakker zal worden. Dan maar even lezen, want slapen kan nu niet. Weer wat later komt Sonja uit de badkamer en kruipt in bed. Voor de vorm vraagt ze nog of dat kan, maar zoals altijd staat het antwoord al van te voren vast. Nog even het hoofdstuk uitgelezen, en vervolgens ben ik maar weer opgestaan.
Maar wat nu? Werken zit er niet in, want daar voel ik me intussen veel te beroerd voor. Spelen dan maar? Ook niet echt, want je kunt er donder op zeggen dat er dan binnen tien minuten wel weer iets gebeurt. Of Tom komt binnen voor weet-ik-veel-wat, of Max wordt wakker.
07:45 Max vindt dat hij nu wel lang genoeg geslapen heeft. En dus mag ik me weer (met veel moeite en al evenveel tegenzin) uit bed laten vallen.
13:00 Hèhè, eindelijk tijd voor m’n tweede bak koffie. Sonja had toch maar even de huisarts gebeld, om 11:00 uur werd ze op het spreekuur verwacht. Dus was het om 10:30 uur schoenen aan, iedereen in de auto, en op naar de huisarts, Marion Salwegter. Vervolgens naar de dienstdoende apotheek, in dit geval helaas niet de apotheek net om de hoek bij de huisartsenpraktijk, maar bij het Máxima Medisch Centrum, vestiging Eindhoven (het voormalige Diaconessenhuis). Om 12:30 uur waren we dan eindelijk weer terug. Sonja naar de badkuip, Tom buiten spelen, Max nog even z’n lunch en dan naar bed. Eindelijk even rust.
08:00 Max wordt wakker, en ik daarmee ook. Sonja heeft vannacht op de bank geslapen, voor zover ze geslapen heeft, en blijkt momenteel weer in bad te liggen.
10:00 De hele dag boven gaan zitten werken zit er niet in, want Sonja is nog steeds ziek. De huisarts, Marion Salwegter, is inmiddels gebeld, het recept ligt klaar, Sonja verdwijnt naar bed en ik ga met de kids in touw op stap. Eerst naar de huisarts, dan de apotheek, en daarna meteen even door naar de Lidl. Dat met die huisarts kostte nog de nodige moeite; Sonja’s eigen huisarts is afwezig, en het telefoonnummer waar ze volgens het antwoordapparaat terecht kon bleek niet te kloppen—er ontbrak een cijfer aan. Dus kon ik eerst op zoek naar het juiste nummer.
11:30 Het was weer enerverend. Het recept bleek deze keer gelukkig voor ‘normale’ medicijnen. De dienstdoende huisarts is namelijk een antroposoof en schrijft als regel dan ook antroposofische middelen voor. Daar hebben we eerlijk gezegd niet veel vertrouwen in, temeer omdat op de verpakking van dat spul een opmerking staat in de trant van “het is niet wetenschappelijk aangetoond dat dit middel ook echt werkt”. Het alternatieve circuit zal ongetwijfeld z’n waarde hebben, maar zoiets wekt toch niet echt vertrouwen.
Op de terugweg (van de apotheek naar de Lidl) was het even zweten, aangezien er achter ons een taxi zat die bestuurd werd door een bumperklever, en bij de eerste gelegenheid ons over de busbaan inhaalde met zo’n 70 kilometer per uur waar een maximum geldt van 50. En gewoon omdat ik het kan vermelden: dat was op de Aalsterweg, ca. 10:45 uur, taxibedrijf Cibatax, kenteken 24-PD-FH. Ik denk dat ik toch maar even bij z’n baas ga klagen.
Bij de Lidl was het wachten, want omdat gisteren alles dicht was wilde iedereen natuurlijk vandaag boodschappen doen. Daarbij bleek dat Lidl zich niet echt houdt aan z’n belofte: boven elke kassa hangt namelijk een groot bord met de tekst “Drie in de rij: kassa erbij”, maar toen ik aansloot stonden er heel wat meer in de rij en waren er toch maar twee kassa’s open. Toen een klant daarover een opmerking maakte ging er weliswaar een derde kassa open, maar de rij bleef een stuk langer dan “drie in de rij”.
12:45 Eindelijk even rust. Sonja heeft d’r medicijnen gehad en ligt in bed, Max heeft te eten gehad en ligt ook in bed, en Tom is buiten aan het spelen. Ik ben intussen bezig met m’n tweede bak koffie, en werd blij verrast door een blauwe envelop in de brievenbus. Inderdaad, Belastingdienstblauw. Ik had een aanvraag ingediend voor een VAR (Verklaring Arbeidsrelatie), en daarvan werd gesteld dat het zes weken zou duren tot ik die zou krijgen. Ze hebben er zowaar maar een week voor nodig gehad. En de BTW over het eerste kwartaal die ik teruggevorderd had is ook al binnen, evenals de belastingteruggave over 2006. Aardige mensen daar bij de Belastingdienst, ze werken snel en dan geven ze me ook nog geld.
15:08 Zowaar, Cibatax heeft gereageerd op mijn klacht. Het antwoord:
“Uiteraard hebben wij naar aanleiding van uw klacht de betreffende chauffeur binnengeroepen om deze te confronteren met het door u gemelde rijgedrag. de chauffeur gaf inderdaad toe dat hij wat te snel reed om nog tijdig bij een klant voor de deur te kunnen staan. Van het te weinig afstand houden was hij zich niet voldoende bewust: uw mail draagt wellicht bij tot een wat behoudender weggedrag in deze. Wij bieden u mede namens de chaufeur onze welgemeende excuses aan en wij vertrouwen u met bovenstaande naar behoren te hebben geantwoord.“
Kijk, da’s toch netjes van ze.
18:00 Tijd om eten te gaan maken, Sonja slaat nog een ronde over. Vanavond bami met een maaltijdloempia.
20:00 Tom en Max zijn klaar voor bed, The Simpsons zijn afgelopen, bedtijd voor Tom. Max mag nog een tijdje op schoot blijven liggen (liever niet, maar het gaat even niet anders) terwijl papa noodgedwongen maar even TV gaat kijken.
21:00 Maar nu moet Max er ook aan geloven: bedtijd. Ik ga over een half uurtje weer eens Top Gear kijken.
23:10 Ik ga ook maar eens naar bed. Sonja is halverwege Top Gear naar beneden gekomen om zich voor de nacht op de bank te installeren, de aflevering was er zowaar een die ik voor het grootste deel nog niet gezien had. Daarna nog even een poging gedaan om Need for Speed verder te spelen, maar m’n ogen willen er niet meer aan.
09:00 Ik was al een tijdje wakker, maar m’n bed wilde me maar niet laten gaan. Toch maar opstaan nu.
10:00 Sonja schijnt maar niet te kunnen bevatten wat ik bedoel met “ik heb behoefte aan rust en stilte”, want nu wil ze naar een ander reisbureau om te kijken of die nog iets voor ons hebben. Hoebedoelu, bord voor de kop?
11:00 Eigenlijk had ik de hele dag boven willen gaan zitten om eens een keer gewoon door te kunnen werken (Sonja heeft vandaag en morgen toch vrij), maar dat zit er uiteraard weer niet in. Sonja beweert dat ze zich niet lekker voelt en “even” gaat liggen. Dat ken ik, Sonja zullen we de komende uren niet terugzien. En intussen moet ik maar zien hoe ik m’n werk gedaan krijg, terwijl Max de kamer verbouwt en Tom weer voor de TV hangt. Dit gaat weer een hele lange dag worden…
12:30 Ik geef het op. Ik heb geprobeerd te werken, maar dat lukt niet als je continu in de herrie zit en voortdurend politieagent moet spelen. Ik heb geprobeerd om dan maar verder te gaan met Need for Speed, maar ook dat is me kennelijk niet gegund. Max krijgt z’n eten en dan kan-ie naar bed. Daarna moet ik nog even naar de brievenbus, en dat zou wel eens met een hele lange omweg kunnen zijn. Ik krijg toch weer niks gedaan, en als ik al toestemming krijg om boven te gaan werken dan zal dat waarschijnlijk pas aan het eind van de middag zijn, en moet ik na een uurtje toch weer naar beneden om eten te koken. Kennelijk denkt Sonja nog steeds dat je een bedrijf van de grond kunt krijgen met een uurtje per dag.
13:00 Op naar de brievenbus dan maar. Max en Sonja liggen allebei in bed, Tom is op de computer een spelletje aan het doen.
14:30 Na anderhalf uur ben ik weer terug, en er blijkt nog niks veranderd te zijn: Max en Sonja liggen te slapen, Tom is nog steeds op de computer bezig. Ik pak m’n laptop en verdwijn naar boven, benieuwd hoelang het duurt voordat ik ook daar weer gestoord word.
15:35 Nou, dat duurde dus niet al te lang. Sonja is net uit bed gekomen en beweert dat ze zich “hondsberoerd” voelt. Hetgeen in de praktijk wel weer zal betekenen dat alles op mijn schouders belandt en ze zelf niks uitvoert, anders dan voor de TV hangen en in bed liggen. Eerste opdracht is al weer binnen: Max uit bed halen. Die slaapt weliswaar nog, maar als die te lang blijft liggen krijg ik ‘m vanavond weer niet in bed. Zal-ie toch wel niet willen, want hij is gewend dat hij de hele avond bij Sonja op schoot mag liggen.
Toch wel typisch: als Sonja zich een keer niet lekker voelt moet ik daar rekening mee houden, maar de andere kant op werkt het niet op die manier…
