07:30 Niet dat ik er veel zin in heb, maar ik ga toch maar eens opstaan. Het weer is wederom niet inspirerend: grijs en grauw.
08:20 De ochtendprocedure is weer achter de rug (al ben ik nog niet door m’n eerste bak koffie heen), eens zien of ik nog wat zinnig werk gedaan krijg vanochtend. Max zal zometeen wel wakker worden.
08:45 En jawel, daar is-tie weer. Max is wakker.
09:30 Zo, Max heeft z’n ontbijt gehad en gaat weer spelen, voor mij is het zoals gebruikelijk tijd voor m’n tweede bak koffie en tijd om aan het werk te gaan.
12:00 Max is moe en gaat dus naar bed. Nadat ik ‘m in bed gelegd heb trek ik wat brood uit de diepvries, dan kan ik zometeen aan m’n lunch.
12:30 Lunchtijd. Nou ja, twee sneetjes brood, meer stelt het niet voor.
14:00 Shit, Max is nu al weer wakker. Da’s toch wel een uurtje eerder dan ik gehoopt had. Niks aan te doen, ik ga ‘m uit bed halen en zorgen dat-ie ook z’n lunch krijgt.
16:30 De middag vertoonde veel overeenkomsten met de ochtend: Max houdt me voortdurend van m’n werk af, en belandt telkens opnieuw in de box als-ie op een stoel klimt. Hopelijk leert-ie dat klimmen gauw af. Voor mij is het nu tijd om alvast af te gaan wassen, en daarna moet de warme hap gemaakt worden. Het menu vandaag: shoarma. Snel en simpel.
19:45 Het zit er weer op voor vandaag. Werk gedaan, afgewassen, eten gemaakt en opgegeten. Sonja heeft Max en zichzelf in bad geparkeerd en zit intussen voor de TV met Max op schoot. Vanmiddag heeft zich alweer een klant voor Toy Imperium gemeld die net als die anderen meteen via PayPal betaald heeft. Kortom, genoeg gedaan, tijd om te gaan spelen.
07:10 Laat ik vandaag maar eens op tijd opstaan…
09:15 Zo krijg je tenminste nog eens wat gedaan: inmiddels heb ik m’n ochtendmeditatie en m’n ontbijt gehad en heb ik ook de uitgaande post klaar voor verzending. Straks alleen nog even in de brievenbus mikken. De kids zijn net pas wakker geworden, dus kan ik nu Max uit bed halen en aankleden, Tom even voorzien van schone kleren, en dan kunnen ze aan hun ontbijt.
10:00 Tijd voor m’n tweede bak koffie. De kids zijn gevoerd, Tom’s slaapkamer, de hal en de woonkamer zijn weer blootgesteld geweest aan de stofzuiger, dan kan ik nu eindelijk m’n eigen werk gaan doen. Tot vanmiddag, want om 14:30 uur heb ik nog een afspraak, en daarna moet ik Tom nog naar z’n oma brengen; daar gaat-ie tot zondag logeren. Rust in de tent! Althans, toch meer dan nu.
10:45 Ik kom maar niet toe aan m’n eigen werk. Max heeft de gewoonte ontwikkeld om met alles te gooien, met als gevolg dat er een glas over de grond is gegaan. Daar kon het glas niet tegen, dus kan ik weer gaan stofzuigen. Als ik Max daarna weer loslaat gooit-ie weer met wat anders, waardoor de Lego waar Tom mee aan het spelen is over de grond gaat. Max mag de rest van de ochtend in de box blijven.
12:15 Max is naar bed, en zelf heb ik een kwartiertje op bed zitten mediteren. Ik voel me al weer een stuk beter.
13:00 Tom en ik hebben onze lunch weer achter de kiezen, vervolgens word ik gedwongen tot niet-computeren aangezien m’n laptop er weer eens mee opgehouden is en pas na bijna een half uur weer bereid was om op te starten zonder meteen weer op te houden. Ik krijg nog wel wat gedaan vandaag, het zal alleen wat minder zijn en langer duren.
14:20 Wat later dan me lief is komt Sonja thuis, ik vertrek direct in een poging toch nog op tijd (14:30 uur) bij de MDD te zijn.
15:30 Het gesprek duurde maar een kwartiertje, we zijn tot de conclusie gekomen dat de MDD me niet echt meer kan helpen, en dus was dit het laatste gesprek. Op de terugweg nog even tanken, dan hoef ik dat tenminste niet onderweg naar Limburg nog te doen. Thuisgekomen blijkt Sonja achter de computer te zitten en is er niks voorbereid voor vertrek. En dus moet ik zelf Tom’s speelgoed en kleren bij elkaar gaan zoeken. Als ik vertel dat dit het laatste gesprek was reageert Sonja chagrijnig met “ben ik daarvoor om vijf uur opgestaan?”. Tja, andere mensen zouden op hun normale tijd opgestaan zijn en ‘s middags een halve dag vrij hebben genomen. Maar ja, Sonja is grootgebracht met ‘je leeft om te werken’ dus die maakt hoe dan ook haar uren, ongeacht de consequenties. Duidelijk geval van ‘getrouwd met je werk’.
16:00 Eindelijk is alles en iedereen in de auto geladen. Max gaat ook mee, dan kan Sonja straks tenminste niet zaniken dat ze niks heeft kunnen doen tijdens mijn afwezigheid.
17:30 Tja, en toen was ik dus even vergeten dat er nog zoiets bestaat als de avondspits, met als gevolg dat ik anderhalf uur gedaan heb over een afstand die ik buiten de spits in een uur gedaan zou hebben. Observatie: hoe dichter ik bij m’n bestemming kwam, hoe slechter het weer werd.
18:30 Tijd om weer naar huis te gaan, zij het dan zonder Tom.
19:30 Weer thuis blijkt Sonja nog steeds achter de computer te zitten, die heeft volgens mij weer eens meer uren aan d’r werk besteed dan waarvoor ze betaald wordt. De planning was eigenlijk om bij thuiskomst meteen eten te koken, maar dat gaat dus weer eens niet door. Voordat ik eten kan gaan koken moet ik eerst afwassen, want Sonja heeft niet de moeite genomen om dat even zelf te doen. Maar voor Max is het al laat, dus die moet eerst eten. Nadat-ie gegeten heeft maak ik nog een flesje melk voor ‘m en draag ‘m over aan z’n moeder, en verdwijn zelf vervolgens naar de keuken voor de afwas. Om niet helemaal asociaal laat te eten wordt het menu gewijzigd van pasta met kipfilet naar frieten. Pasta zou betekenen dat ik eerst af moet wassen en dan pas aan het eten kan beginnen, maar de frietpan kan alvast opwarmen terwijl ik de afwas doe. Oftewel, in IT-termen, hier wordt gebruik gemaakt van parallel processing. 🙂
21:00 Na het eten moet ik eigenlijk nog even wat doen op m’n laptop. Op zich stelt het niks voor, ik hoef alleen maar even een Excelsheetje bij te werken wat me zo’n tien minuten zal kosten. De eerste vijf minuten gaan nog, maar vervolgens besluit m’n laptop dat het te warm is en houdt er mee op. Volgens Sonja wordt het veroorzaakt doordat de virusscanner het systeem overbelast, maar zoals wel vaker bij Sonja is dit enkel een snel getrokken conclusie op basis van één observatie en weinig of geen feitenmateriaal.
22:40 Ik geef het op, er valt met die laptop niet te werken. Om aan te tonen dat Sonja’s ‘conclusie’ niet juist is heb ik (met de nodige crashes) allerlei in de achtergrond draaiende applicaties gedeïnstalleerd, maar het probleem blijft bestaan.
07:50 Eigenlijk had ik m’n wekker op 07:00 uur gezet met de bedoeling dan ook op te staan, maar m’n bed was net iets te lekker warm…
08:10 De keuken in, koffie aanzetten en de buitendeur open. Zeer verfrissend voor een ochtendmeditatie. Die duurt korter dan gepland, want het is toch wel erg frisjes. Maar wakker word ik er wel van. Nog even de groencontainers aan de straat zetten, en dan is het tijd voor het ontbijt.
08:30 Met een klap komt er allerlei papier door de brievenbus schuiven. Waarop Max wakker wordt. Die mag dus nu uit bed (Tom schijnt nog te slapen) en dan krijgt-ie z’n ontbijt.
09:10 En zowaar, Tom is ook weer beneden. Nog in z’n pyama, maar dat corrigeren we straks nog wel. Even ontbijt voor ‘m maken, tweede bak koffie voor mij, en aan het werk maar weer. Als de kids me laten, tenminste.
12:00 Bedtijd voor Max. Tom blijft intussen maar zeuren over wanneer hij z’n lunch krijgt. Dat moet ik nu al meer dan een uur elk kwartier aanhoren. Ik word er zo moe van…
16:30 Toch nog lekker opgeschoten. Op m’n bedrijfswebsite moeten een aantal standaardontwerpen komen te staan, het streven is om er per dag eentje te maken. Zo ver zo goed. Maar nu roept de keuken weer. Eerst afwassen, en dan eten koken.
18:30 Tom’s gedrag liet de hele dag weer volop te wensen over, dus krijgt-ie vandaag geen toetje. In plaats daarvan mag-ie naar bed. Aan Sonja de schone taak om voor de kids te zorgen.
21:00 Sonja is naar Tom toe, Max heeft beneden nog een tijdje gespeeld maar moet nu ook naar bed. Dat gaat met een hoop protest gepaard, want hij wil eigenlijk bij z’n mama op schoot liggen. Maar dat vind ik niks, hij zal toch echt moeten leren dat-ie op tijd naar bed moet. Sonja blijkt bezig te zijn om Tom zover te krijgen dat hij z’n kamer nog opruimt, en dat gaat natuurlijk weer met een hoop verbale agressie (van zowel Sonja als Tom) gepaard.
21:30 Sonja is nog steeds boven bezig, ik installeer me voor de TV voor de eerste aflevering van Herman’s Helden. M’n laptop had ik nog even aan het werk gezet om een backup te maken, maar halverwege is-ie er weer eens volledig mee opgehouden. Tijd voor een nieuwe…
22:15 Zowaar, Sonja laat zich nog even beneden zien, maar een kwartiertje later verdwijnt ze naar bed.
23:00 Nog iemand die naar bed gaat…
07:00 Sonja gaat weer naar d’r werk, ik wordt half wakker, Max wordt ook wakker.
07:55 Ik ben kennelijk weer in slaap gevallen, en tien minuten geleden wakker geworden doordat Max in z’n bed van alles aan het vertellen is. Tijd om op te staan. Tom slaapt nog.
08:20 Max ligt in de box met een fles melk, het koffieapparaat staat ook aan, tijd voor een ochtendmeditatie. Deze keer niet op bed. Eigenlijk zou ik dat buiten willen doen vanwege de frisse lucht (bovendien heb je op bed geen direct contact met de grond), maar aangezien het regent schuif ik een stukje op: dan maar in de keuken voor de openstaande buitendeur.
08:30 Het alarm op m’n GSM geeft aan dat m’n tien minuten voor meditatie om zijn. Als ik vervolgens m’n blik naar het koffieapparaat laat gaan zie ik dat het wel erg slappe koffie is. Volgende keer toch maar koffie in het filter doen. 🙂
Nog maar een poging dan om koffie te zetten (deze keer met koffie in het filter), en ontbijten.
09:00 Max en ik hebben ontbeten, hij mag gaan spelen en ik ga maar weer eens aan het werk. Nog even de naaizooi van Sonja opruimen, want die heeft ze weer eens laten liggen op een plek waar Max er makkelijk bij kan, en dan is het straks weer schelden en schreeuwen als ze ziet dat hij d’r patroon in stukjes heeft gescheurd. Wat dan uiteraard weer mijn schuld is, want ik had het op moeten ruimen. Vind Sonja althans…
10:00 Tom laat zich eindelijk beneden zien. Het duurt niet lang voordat-ie boos wordt: op z’n kamer heeft-ie een lavalamp, en hij heeft nogal de gewoonte om die niet uit te doen als-ie naar beneden gaat. Dus stuur ik ‘m terug om dat alsnog te doen, maar dat wil-ie niet. En waarom wil-ie dat niet? Als-ie ‘m laat branden hoeft-ie ‘m vanavond niet opnieuw aan te doen. Goh, waar ken ik die mentaliteit toch van?
10:25 En jawel, het geruzie is alweer begonnen. Hoewel we al tig keer gezegd hebben dat-ie het niet moet doen was Tom toch weer Legoblokjes met z’n tanden van elkaar aan het halen. Als ik ‘m vertel dat-ie z’n Lego X-Pod dan maar weer op moet ruimen wordt-ie kwaad en word ik uitgemaakt voor “idiote papa”. Dat accepteer ik niet, Tom mag naar z’n kamer. Met veel protest gaat-ie even later ook inderdaad. Maar z’n X-Pod neemt-ie wel mee, al betwijfel ik of het van z’n moeder zou mogen. Alhoewel, in het kader van de ondermijning van mijn vaderlijk gezag zou hij het van haar in dit geval waarschijnlijk wèl gemogen hebben.
Ondertussen hoor ik Max met iets op tafel slaan. Het blijkt Sonja’s schaar te zijn. Het is toch werkelijk niet te geloven! Ook die heeft ze dus al niet opgeruimd! Kennelijk moeten er echt eerst flinke ongelukken gebeuren voordat ze het leert! Het bewijst maar weer eens dat ze Duits afgericht is in plaats van opgevoed (ook al blijft ze het ontkennen). Dit gedrag is typisch voor de ‘Duitse opvoeding’: gevaarlijke objecten hoef je niet op te ruimen, kinderen moeten maar begrijpen dat ze er af moeten blijven, en als het fout gaat is het hun eigen schuld. Ze gaat toch echt een serieus probleem krijgen als dit een keer echt flink fout gaat; in Duitsland geven ze dan weliswaar het kind de schuld, maar in Nederland wordt de verantwoordelijkheid toch echt bij de ouder gelegd.
11:30 Bedtijd voor Max.
14:10 Godver, houdt die verrekte laptop er al weer mee op! Terwijl die afkoelt ga ik ook maar even afkoelen, geestelijk althans. Ik zeg Tom dat hij even beneden moet blijven, ik ga even naar boven. Het was me niet gegund: ik zit net weer op bed om even tien minuten te mediteren, staat-ie al onderaan de trap te roepen. Terug de woonkamer in, waar hij tien minuten lang met een stuk hout op ons houten draaiplateau gaat staan tikken. Als ik, lichtelijk boos, weer beneden kom blijkt hij de TV aangezet te hebben, het lawaai wat hij maakte was “muziek”. Volgens mij was het alleen maar om aandacht te trekken.
18:30 Sonja zou pas om 18:00 uur afgewerkt zijn maar is nog steeds niet thuis, dus gaan we maar zonder haar beginnen. Tom’s tafelmanieren zijn weer dusdanig dat hij z’n toetje vandaag wel kan vergeten.
19:15 Tom is naar bed gestuurd, vlak daarna komt Sonja thuis. Die gaat zich eerst met de kids bezighouden, Max moet nog in bad, Tom moet nog even opgejaagd worden, en daarna krijgt Max nog z’n fles melk.
20:30 Max gaat nu ook naar bed, Sonja krijgt d’r warme hap, en ik ga weer spelen.
01:15 Eigenlijk had ik gisteravond verder willen spelen, maar dat is er niet meer van gekomen. In plaats daarvan heb ik na Doctor Who eerst Lethal Weapon 2 zitten kijken (minus de eerste twintig minuten, maar gelukkig maakt dat voor dit soort films toch niks uit) en daarna The Last Samurai. Helemaal geen slechte film, al zal Hollywood wel weer de nodige “artistieke vrijheid” hebben losgelaten op de eventuele historische accuratesse. Bijverschijnsel van het kijken van een film die zich in Japan afspeelt: het herinnert me er weer aan dat ik weliswaar in het Westen woon maar ik m’n hart in Azië heb achtergelaten. Ik zou nog liever vandaag dan morgen teruggaan…
Eerst maar eens gaan slapen.
10:00 Nog niet helemaal wakker, maar Sonja en Max duiken op met ontbijt: koffie en wafels.
11:45 Sonja gaat beneden iets doen met kleren naaien, Tom zit achter de computer, en Max is weer van alles aan het uitspoken. Ik verhuis naar boven, want er moeten weer een aantal aanbiedingen voor eBay gemaakt worden.
13:00 Max laat zich met veel gekrijs en geschreeuw in bed leggen, na een kwartiertje geeft-ie het toch maar op en valt in slaap. Als de rust is weergekeerd (en ik inmiddels weer een van mijn ‘stille woedeaanvallen’ heb gehad) besluit ik maar eens iets nieuws te proberen: mediteren. In kleermakerszit op bed, ogen dicht, en proberen tot rust te komen. Zoiets gaat natuurlijk nooit meteen de eerste keer goed, maar desalniettemin voel ik me een kwartier later een stuk rustiger. Ik denk dat ik hier maar eens een gewoonte van ga maken.
14:00 Sonja komt naar boven om te vertellen dat ze even de stad in moet, naar de boekhandel. Hoewel je vanaf hier binnen tien minuten in de binnenstad kunt zijn zal het wel weer betekenen dat ze ergens rond 17:00 uur pas weer terug zal zijn. Ze kan het ook weer eens niet nalaten om erop te wijzen dat speelgoed verkopen via Internet alleen maar zinvol is tegen het einde van het jaar, en het de rest van de tijd verspilde moeite is. Oftewel, ze kan de aandrang weer eens niet weerstaan om te proberen mij zover te krijgen dat ik me volledig voor haar opoffer.
14:15 Sonja vertrekt, en intussen is Max wakker geworden. Tot zover het werk dus, want nu moet er gegeten worden en beneden kan ik toch niet werken.
14:45 Aangezien Sonja beneden niks heeft opgeruimd van d’r naaispullen zal Max in de box moeten blijven. Ik ga nog even terug naar boven om m’n weblog dan maar bij te werken. Dat valt nog niet mee, want tot twee keer toe houdt m’n laptop ermee op: te warm geworden. Een goede raad derhalve voor iedereen die een nieuwe laptop wil hebben: koop vooral geen Medion of Micromaxx (verschillende merknamen, zelfde apparaat, zelfde bedrijf). Het is B-kwaliteit, en heeft een koeling die absoluut ontoereikend is. Dat is al een probleem als je op netstroom werkt en je met een kabeltje op het netwerk zit aangesloten, maar als je de draadloze netwerkadapter wilt gebruiken moet je er eigenlijk externe koeling onder leggen, want anders houdt-ie er na een tijdje gewoon mee op. En dan sluit-ie Windows niet eerst even netjes af, nee, dan gaat gewoon van het ene op het andere moment de stroom er af. Doe mij voortaan maar een A-merk.
17:30 De tweede ronde meditatie vandaag, en deze was vreemd. Ik zat in kleermakerszit met m’n handen op m’n knieën, palm naar boven. Na een tijdje voelde het opeens alsof iemand m’n onderarmen zachtjes vasthield en naar boven bewoog. Toen ze bijna verticaal waren werden m’n handen zachtjes plat tegen elkaar gebracht waarna ze omhoog getrokken werden tot boven m’n hoofd. Daar bleven ze even, om vervolgens weer zachtjes omlaag geduwd te worden. Vervolgens begon ik langzaam te schommelen, en kwam uiteindelijk zo ver naar voren dat m’n gezicht het bed raakte. Toen weer terug recht, waarna m’n armen eerst even voor m’n borst gekruist werden en vervolgens m’n handen teruggebracht werden in hun uitgangspositie op m’n knieën. Een hele vreemde gewaarwording…
