08:30 Sonja gaat vandaag met de kids naar d’r moeder, ze is net de deur uit. Tijd dat ik maar eens uit bed kom.
11:00 De Kamer van Koophandel heeft vandaag haar jaarlijkse Startersdag. Als lid van de doelgroep heb ik me daar ook maar voor aangemeld (kost niks, dus slechter kan ik er niet van worden), en dus is het nu tijd om maar eens richting de Philips High Tech Campus te fietsen.
12:30 Viel dat even tegen. Ik ben al zover gevorderd dat de Startersdag sowieso weinig nieuws op zou leveren, maar het was ook nog eens matig georganiseerd. Een beetje een rommelig geheel, en dan hadden ze ook nog een route door het geheel uitgezet die niet of nauwelijks aangegeven was. Nog erger: ze hadden vier gebouwen in gebruik, en elk daarvan heeft z’n eigen eetgelegenheid—en daar werd volop gerookt. Toch een serieus minpunt.
Die eetgelegenheden brachten trouwens wel herinneringen boven. Normaal gesproken heet zoiets een cafetaria of bedrijfsrestaurant, maar bij Philips hebben ze het Food Court genoemd. Die term heb ik niet meer gehoord sinds ik een paar jaar geleden naar Singapore en China ben geweest. In Nederland ben ik de term nog nooit eerder tegengekomen.
Ah ja, mijn geliefde Azië. Ooit zal ik er terugkeren…
17:30 Ik heb noch de tijd noch de zin om te gaan staan koken, dus val ik maar weer terug op m’n standaard noodrantsoen voor als ik een keer alleen ben: pizza en een biertje. Snel, gemakkelijk, en weinig afwas.
21:00 De familie is weer thuis. Ik breng Max meteen door naar bed, als ik beneden kom is Tom ook al verdwenen. En wat doet Sonja vervolgens? Die is net vijf minuten binnen en is alweer ruzie aan het zoeken. Kennelijk had ik deze dag van relatieve rust moeten gebruiken om de afwas van twee dagen weg te werken en de woonkamer volledig op te ruimen. Als ik net weer achter m’n computer zit word ik weer naar boven gecommandeerd om te controleren of Tom zich eerst nog heeft uitgekleed of met z’n kleren nog aan in bed is gekropen. Uitkleden blijkt hij nog wel gedaan te hebben, maar z’n pyama heeft-ie niet meer aangetrokken. Dus help ik ‘m daar nog even in en ga dan weer naar beneden. Gelukkig is er niks op TV en gaat Sonja naar bed, na eerst nog even het fornuis volgebouwd te hebben met een hoop serviesgoed wat ze meegebracht heeft.
Ook al zoiets: ons serviesgoed voor dagelijks gebruik is een allegaartje, Sonja wil dat al sinds tijden vervangen door een complete set. En dus heeft ze nu een incomplete set meegebracht, naar verluidt de Octa-set van Arcopal—achthoekig en zwart. En van oorsprong vijfdelig. Welke halvegare dat nou weer verzonnen heeft? Ieder zichzelf respecterende fabrikant verkoopt z’n serviezen als zes-, twaalf- of achttiendelig servies. Behalve dus Arcopal.
07:20 Sonja’s wekker is weer godsgruwelijk vroeg afgegaan, maar deze keer heeft ze de wekkerradio niet uitgezet. Vervolgens heeft ze dan ook nog Max bij mij in bed gedumpt. Kortom, m’n ochtend is weer slecht begonnen. Opstaan dan maar, om er vervolgens achter te komen dat niet alleen op de overloop maar ook op m’n werkkamer en in de badkamer het licht nog aan is. Sonja is beneden, Tom ligt nog in bed.
Ik kleed Max aan en breng ‘m naar beneden, vervolgens ga ik weer terug naar boven om Tom wakker te maken. Als ik weer naar beneden ga is Sonja net onderweg naar boven met haar boterham en koffie; ze gaat nog even boven achter de computer zitten voordat ze naar d’r werk gaat. Mededeling van Sonja: Max heeft z’n papfles, ik hoef alleen nog maar brood te smeren. Oftewel, de afgelopen drie kwartier heeft ze alleen maar zichzelf aangekleed, Max een papfles gegeven en voor zichzelf brood gesmeerd. Ik begin steeds meer het vermoeden te krijgen dat ze dat werk van haar gaat gebruiken als smoesje om onder haar huishoudelijke taken en verantwoordelijkheden uit te komen.
08:45 Sonja is weg, Tom is naar school gebracht, ik ga nu eerst maar eens even een beetje opruimen in de woonkamer want om 10:00 uur zou er een verzekeringsboer op de stoep moeten staan. Die zou me moeten kunnen vertellen wat ik aan verzekeringen nodig heb voor m’n eigen bedrijf.
10:15 Krijg nou wat! Sonja is alweer thuis! Ze kon op kantoor niet verder aangezien degene die ze hebben moest er niet was, en dus is ze maar naar huis gegaan om daar verder te werken. Aangezien ze nog geen personeelsnummer heeft kan ze daar nog niet inloggen op het netwerk, en heeft ze dus ook geen Internettoegang, maar als het goed is zou dat volgende week verholpen moeten worden. Ik mag het hopen, want elke keer die verrassing vind ik maar niks.
10:20 Twintig minuten te laat staat de verzekeringsboer aan de deur. Eens zien wat die te vertellen heeft.
10:40 Dat duurde niet al te lang. Volgende week krijg ik een aantal offertes van ‘m. Natuurlijk wilde hij ook graag weten hoe ik privé verzekerd ben zodat hij daarvoor ook offertes uit kon brengen, maar dat heb ik toch maar afgehouden. Eerst maar eens zien dat ik m’n zakelijke verzekeringen geregeld krijg.
10:45 Max kan weer naar bed, die is duidelijk moe.
12:10 Tom heb ik net van school opgehaald. Echt blij was hij niet, aangezien vandaag niemand tijd had om met ‘m af te spreken.
12:20 Ik ga meteen door, want er moeten weer boodschappen gedaan worden bij de Nettorama. Tom gaat Lego Star Wars spelen, Max slaapt nog en Sonja zit nog steeds boven.
12:45 Ik heb net de eerste boodschappen in m’n karretje gelegd als Sonja belt. Ze wil weten hoelang ik nog nodig heb, want ze heeft om 13:00 uur een afspraak! Dat had ze dan wel eens eerder mogen vertellen! Ik draai dan weliswaar redelijk hoog tempo bij het boodschappen doen, maar zelfs ik krijg het toch echt niet voor elkaar om in een kwartier tijd m’n boodschappen te doen, af te rekenen, alles in de auto te laden, en naar huis te rijden. Dat gaat me nog zeker drie kwartier tot een uur kosten. Dan moet ze d’r afspraak maar verzetten.
14:00 Is ze nou godverdomme helemaal gestoord geworden! Ik kom thuis, blijkt Sonja weg te zijn! Tom zit nog steeds te spelen, volgens hem heeft Sonja Max meegenomen. Voor de zekerheid ga ik toch maar even boven kijken, Max blijkt nog gewoon in bed te liggen. Oftewel, Sonja’s afspraak was zo belangrijk dat ze mijn kinderen alleen thuis heeft gelaten! Kennelijk heeft ze nooit ook maar iets geleerd over hoe zoiets in Nederland gaat. Ik geloof het meteen als iemand zegt dat dergelijk gedrag in Duitsland normaal en geaccepteerd is, maar in dit land wordt dit gedrag beschouwd als onverantwoord en verwaarlozing. In Duitsland word je er dan misschien nog wel voor geprezen, in dit land word je voor zoiets op z’n minst uit de ouderlijke macht gezet en mag je blij zijn als je niet ook nog een tijdje de cel in gaat. Wat mij betreft kan ze zodra ze thuis is weer vertrekken en bij d’r moeder gaan wonen. Ze is een gevaar voor haar eigen kinderen, en dat is niet iets waar ik mijn kinderen aan bloot wil stellen.
16:00 Sonja komt thuis, en krijgt uiteraard de wind van voren. Ze beweert dat ze de kids helemaal niet alleen heeft gelaten, ze zou pas vertrokken zijn toen ze mij thuis zag komen. Dan moet ze op het moment dat ze de auto zag zo’n beetje de deur uitgesprint zijn, want zo snel is ze anders ook niet. En guess what, natuurlijk valt haar weer niks te verwijten en is het allemaal weer MIJN SCHULD. Dat Sonja niks gezegd heeft over die afspraak is volstrekt redelijk en alleszins acceptabel, maar kennelijk had ik zo’n beetje eerst toestemming moeten vragen om boodschappen te gaan doen.
Max heb ik een tijdje geleden al uit bed gehaald, die is als vanouds de woonkamer aan het verbouwen, Tom gaat gewoon door met spelen en Sonja gaat zich weer boven verstoppen. Dat betekent dus dat ik m’n eigen werk weer eens niet kan doen, en dus ga ik eerst maar even wat aan de was doen; wasgoed opruimen, vuile was uitsorteren, was die nog in de machine zit ophangen, en een nieuwe lading opzetten. En daarna mezelf stierlijk lopen vervelen tot het tijd is om eten te gaan koken.
Kortom, het is weer als vanouds. Sonja’s werk is zo belangrijk dat al het andere daaraan ondergeschikt is en alles ervoor moet wijken, mijn werk daarentegen is zo onbelangrijk dat alles in deze wereld belangrijker is en ik m’n eigen werk maar ergens tussendoor moet zien te doen.
17:00 Na een half uur mezelf rot vervelen ga ik maar aan het eten beginnen. Vanavond paëlla op het menu, da’s in elk geval vrij snel klaar en niet al te veel werk.
18:00 Het eten staat op tafel, en aangezien er met twee TV-verslaafden in huis (Sonja en Tom) altijd TV gekeken moet worden zet ik ‘m maar op Veronica, precies op tijd voor Gammo. Als ik dan toch verplicht TV moet kijken tijdens het eten kan ik net zo goed iets opzetten wat mij interesseert. Vandaag in het programma onder andere een review van Need for Speed: Carbon. Me like. Me want. Commentaar van Sonja in mijn richting: “Jeroen, hou op met kwijlen!”.
07:15 Hetzelfde als gisteren, m’n wekker loopt af maar Sonja heeft me al uit m’n slaap gerukt.
07:25 Tijd om op te staan, Max is al aan het roepen. Eerst even naar de zolder om Tom wakker te maken (die niet wil, en z’n best doet om te doen alsof hij nog slaapt), dan Max uit bed halen.
08:20 En nu rap naar school. Bij Tom moest alles weer expliciet op commando (tas inpakken, schoenen aan, jas aan), dus dat belooft nog wat als hij dadelijk op school om moet kleden voor de gymles.
08:55 M’n vermoeden werd bewaarheid: Tom deed bij het omkleden z’n uiterste best om zo traag en ongestructureerd mogelijk te werk te gaan. Hij lijkt echt op z’n moeder; allebei wekken ze de indruk dat ze met opzet zo doen in de hoop dat iemand anders het dan wel van ze overneemt. Het gevolg was dat Max en ik niet om 08:45 uur alweer thuis waren, maar om die tijd pas op school vertrokken. We zijn in elk geval mooi op tijd thuis voor de Teletubbies. Ruim op tijd zelfs, want die begonnen tot een tijdje terug om 09:30 uur, vervolgens werd het verplaatst naar 09:00 uur, en nu begint het opeens weer om 09:30 uur. Max kan tot die tijd gaan spelen, ik ga eerst maar eens m’n weblog bijwerken.
11:00 Vrij aardig op schema is Max weer toe aan z’n bed…
12:30 …om anderhalf uur later weer wakker te worden. Eerst maar eens even voor de lunch gaan zorgen dan.
15:30 Tijd om Tom maar weer eens op te gaan halen, en dan meteen even door naar de Albert Heijn om eten te halen voor vanavond.
15:45 Op het schoolplein komt juffrouw Selma naar me toe. Na schooltijd (en na de limonade en koek die ze krijgen voorafgaand aan de koorrepetitie) had Tom er geen zin meer in en was alvast richting huis gelopen. Die moesten ze dus terughalen. Uiteindelijk heeft hij wel gewoon meegedaan. Op naar de Albert Heijn nu, zij het wel met een omweg via thuis: het was toch handiger geweest als ik ook meteen m’n portemonnee had meegenomen…
16:30 Als we thuiskomen blijkt Sonja ook al thuis te zijn. Dat had ik in eerste instantie niet eens in de gaten omdat ze boven zat, maar er zat opeens een sleutel op de achterdeur en haar fiets stond er ook weer, dus was ze weer eens vroeger thuis dan de bedoeling was.
17:15 Ik zal me maar weer eens naar m’n keuken gaan begeven. Eerst nog afwassen, en daarna eten koken. Vanavond staat er couscous op het menu, dus dat gaat in elk geval lekker snel.
18:00 Etenstijd. Het koken heb ik aan Sonja gedelegeerd.
19:00 En daarmee is het weer bedtijd voor het klein grut, en dat gaat weer zoals gebruikelijk: Tom kan het allemaal zelf en krijgt daarna nog door z’n mama voorgelezen, ik stop Max in bad, en geef ‘m daarna nog z’n fles melk.
21:00 Sonja wilde vanavond een James Bond film kijken, maar is met Max op schoot voor de TV in slaap gevallen. Tja, dan kan ik maar één ding doen: Max in bed leggen en Sonja naar d’r eigen bed jagen. Ik ga verder werken aan de reünie-website.
De afgelopen dagen even geen nieuwe berichten in de blog, maar de trouwe bezoekers kunnen dat intussen zelf heel aardig invullen: gewoon meer van hetzelfde. Sonja heeft inmiddels wel uitspraak gedaan over echtscheiding: “je gaat maar, als je de kinderen maar meeneemt”. Dan kan zij terug naar haar leventje met als enige verplichting haar werk en verder niks, maar dat heeft ze niet hardop gezegd. Ik vind het geen optie, als ik m’n leven weer op orde wil krijgen heb ik structureel rust en stilte nodig, en dat ga ik zo niet krijgen.
Anders geformuleerd: ik kan blijven, met als gevolg dat het gat waar ik in zit alleen maar dieper wordt, ik kan vertrekken en de kinderen meenemen, wat hetzelfde gevolg heeft, of ik kan vertrekken en alleen gaan wonen met als gevolg dat ik de gelegenheid krijg om uit dat gat te klimmen. Sonja vindt alles prima, zolang het maar betekent dat ik niet uit dat gat kom klimmen.
Het is nog altijd niet tot haar doorgedrongen dat als het zo door gaat ze straks sowieso op haar eentje voor de kids zal moeten zorgen, want dan is het gewoon een kwestie van tijd voordat ik of een einde aan m’n leven heb gemaakt of in een psychiatrische inrichting zit. Ik zal wel weer zo’n tragisch geval worden van iemand die niet serieus genomen wordt, er vervolgens een einde aan maakt, waarna iedereen heel hypocriet gaat verkondigen: “waarom heeft hij niks gezegd, dan hadden we ‘m kunnen helpen”.
Over tot de orde van dag nu.
07:15 De wekker loopt af, maar ik ben een half uur geleden al uit m’n slaap gehaald. Sonja’s wekker staat op 06:40 uur, en aangezien Sonja ‘s avonds van te voren niks voorbereidt moet het licht aan zodra ze uit bed komt zodat ze schone kleren kan gaan zoeken, want vanaf vandaag heeft ze weer een baan. Voor zolang het duurt.
07:30 Ik sta op, Sonja heeft Tom alvast wakker gemaakt en Max mee naar beneden genomen.
08:20 Ik breng Tom naar school, uiteraard met Max. Sonja is net vertrokken. Ik vraag me nu wel af waarom die wekker van haar zo vroeg af moet gaan; het enige wat ze ‘s ochtends hoeft te doen is opstaan, aankleden, ontbijt maken, en even d’r eigen ontbijt naar binnen werken. Daar heb je toch geen slordige anderhalf uur voor nodig.
08:45 Max en ik zijn weer thuis, dan kunnen we nu weer terug naar de gebruikelijke dagindeling: Max gaat spelen, ik ga aan het werk. Het huishouden moet maar even wachten, ik heb belangrijkere dingen te doen.
11:45 Tijd om Tom op te gaan halen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat vandaag: gaat-ie wel of niet afspreken, gedraagt hij zich of wordt het weer ruzie onderweg.
12:15 Dat ging zowaar soepeltjes. Nu eerst maar eens even lunchen, dan kan Max dadelijk een uurtje gaan slapen.
13:00 Tom gaat spelen, Max mag naar bed, en dan kan ik weer aan het werk.
14:30 Huh? Wat doet Sonja nu al thuis? Ik heb er geen geheim van gemaakt dat ik m’n twijfels heb over haar geschiktheid voor die functie, maar al meteen op de eerste dag ontslagen? Dat blijkt mee te vallen, ze is thuis verder gaan werken omdat ze op d’r werk nog niet op Internet kan. Het verhaal is dat ze eerst een uurtje thuis gaat werken, en daarna nog een uurtje naar de bibliotheek gaat.
15:30 Tom begint voor de zoveelste keer vandaag over het spelen van Lego Star Wars, voor de even zoveelste keer vertel ik ‘m dat het niet kan. Vervolgens pak ik Max onder de arm (figuurlijk dan) en ga even met ‘m op stap naar ZuidZorg. Tom heeft de afgelopen week rondgelopen met een bewegingsmeter voor een wetenschappelijk onderzoek, en dat apparaat plus twee vragenlijsten moeten weer ingeleverd worden. Gezien het weer (koud en winderig) ga ik toch maar even met de auto in plaats van op de fiets. Eigenlijk zou Sonja die spullen gisteren ingeleverd hebben, maar aangezien die altijd alles tot het laatste moment uitstelt–in de hoop dat iemand anders ziet dat het niet gaat lukken en het dan van haar overneemt–was het al te laat tegen dat ze zou vertrekken.
16:00 Vlak voor we vertrekken bij ZuidZorg horen we een hoop lawaai op de ramen. Het klinkt alsof het opeens hard is gaan regenen. Wanneer we naar buiten willen lopen blijkt het geen regen te zijn maar hagel. We blijven nog maar even wachten tot het wat minder wordt, maar het wordt maar niet minder. Tja, dan maar even een sprintje naar de auto met Max op de arm. Ik heb zo m’n twijfels of Sonja nog naar de bibliotheek gaat…
18:00 Etenstijd, Sonja heeft gekookt en moussaka op het menu gezet. Niet onaardig, maar het toetje (versgebakken appeltaart en vanilleijs) was beter.
19:00 En daarmee is het bedtijd voor de kids.
19:45 Ook weer gedaan. Tom ligt in bed en heeft van Sonja z’n verhaaltje gehad, Max is gebadderd, heeft z’n fles melk nog gehad en ligt inmiddels ook in bed. Dan kan ik nog even een paar uurtjes werken aan de reünie-website, en dan is het om 22:00 uur tijd voor de volgende aflevering van Torchwood.
Reünie-website? Ja. Een paar dagen geleden kwam er een mailtje binnen van ene Mariëtte, een van mijn klasgenoten op de basisschool. Ze was bezig iedereen uit de klas op te sporen voor een reünie, en wilde weten of ik de Jeroen was die toendertijd in die klas zat. Als rechtgeaard webdesigner zag ik daar weer mogelijkheden, en heb dus voorgesteld om een online forum op te zetten om zo de communicatie wat makkelijker te maken. Tot nog toe zijn er vier mensen die het een goed idee vinden en geen die het een slecht idee vinden, dus ben ik aan die site begonnen. Inmiddels is het plan uitgebreid met een pagina voor foto’s en is iedereen verzocht om foto’s op te sturen. Uiteraard speelt hier ook wat verlicht eigenbelang een rol: weer een website erbij voor m’n portfolio.
22:00 De computer kan uit, tijd om Torchwood te gaan kijken.
23:00 Dat was weer leuk, al vraag ik me nu wel af wat ze bij de Britse politie leren tijdens de opleiding. Een van de dames uit het gezelschap werkte voorheen bij de politie, maar ze moest nu opeens leren om met handvuurwapens om te gaan. Bij de Britse politie zijn ze er voor zover ik weet nog steeds trots op dat ze geen vuurwapens dragen, maar dat ze niet eens leren om ermee om te gaan lijkt me wel vreemd.
09:30 Nog niet echt wakker sta ik op. Max laat vanuit z’n bed horen dat hij ook wakker is, maar inmiddels heb ik Sonja al horen roepen dat ze eraan komt, dus daar hoef ik me niet meer mee bezig te houden. Beneden krijg ik m’n ontbijt in m’n handen geduwd, twee boterhammen en een bak koffie.
10:00 Zo, nog even naar de WC en dan aan het werk, er moet voor maandag nog het een en ander aan m’n ondernemingsplan gedaan worden. Terwijl ik op de WC zit gaat Sonja naar boven met de mededeling dat ze een patroon op haar paspop gaat spelden (of zoiets). Op mijn toch vrij simpele vraag hoelang ze daarvoor nodig heeft krijg ik geen echt antwoord, alleen een opmerking over wat ze precies moet doen. Een minuut later komt Sonja zuchtend en steunend en met paspop de trap af, omdat “ik waarschijnlijk toch boven wil gaan zitten”.
10:20 Ik heb me net boven geïnstalleerd met m’n laptop als Sonja de trap opkomt. Vervolgens moet ik drie kwartier een hoop gezwam aanhoren over dat het leven nou eenmaal niet eerlijk is, dat alles m’n eigen schuld is, dat ik negatief ben, en dat ik geacht word Sonja in alles te steunen. Kortom, een hoop onzin waar je niks aan hebt alles je zwaar depressief en zwaar overspannen bent, en waardoor het gat waar je inzit alleen nog maar wat dieper wordt.
11:15 Hèhè, ze is eindelijk weer m’n kamer uit. Niet dat dat haar tegenhoudt om me nog meer van m’n werk te houden. Ze wil een paar uur haar handen vrij hebben om een jurk te kunnen naaien, en dus wordt van mij verwacht dat ik me ergens vandaag met de kids bezighoud, bij voorkeur buitenshuis. Oh, en of ik me ook nog even met de was wil bezighouden. Dus kan ik nu eerst de was gaan verzamelen en uitsorteren, en dan een machine was opzetten. Typisch; ze vindt het prima dat ik voor mezelf begin, zolang ik maar zorg dat het huishouden gedaan wordt, ik me met de kids bezighoud en er voor zorg dat zij haar handen vrij heeft. Ik kan me al nauwelijks meer voorstellen dat het met m’n bedrijf iets gaat worden, in elk geval niet zolang ik nog deel uitmaak van dit huishouden. Ach ja, leuk voor Sonja, dan kan ze me over een paar maanden weer verwijten dat ik niet genoeg moeite heb gedaan om m’n bedrijf van de grond te krijgen.
En dan moet er ook nog een judopak voor Tom geregeld worden. Volgens Sonja moet ik dat maar zien als “iets wat ik voor m’n zoon kan doen”. Oftewel, het wordt op mij afgeschoven zodat Sonja zich daar niet mee bezig hoeft te houden, met als (voor Sonja plezierig) bijverschijnsel dat ze me weer van m’n eigen werk af kan houden.
11:55 Geweldig. De ochtend is zo goed als om, m’n laptop staat al anderhalf uur aan, maar ik heb nog niks aan m’n eigen werk kunnen doen.
12:45 Sonja loopt m’n kamer in, kijkt even en loopt weer weg zonder een woord te zeggen. Even later gaat ze met Tom en Max de deur uit, ook weer zonder iets te zeggen. Ik weet dus niet waar ze heen zijn en wanneer ze terug zijn, maar eerlijk gezegd kan het me ook niet echt meer interesseren.
12:50 M’n machine was is alweer een tijdje klaar, laat ik de was dan maar op gaan hangen. Maar eerst even plek maken op het wasrek. Bij het opruimen valt m’n oog op de luieremmer. Sonja heeft de volle zak wel afgevoerd maar had nog geen nieuwe zak erin gedaan. Dat heeft ze nog steeds niet gedaan; links naast de emmer ligt een vuilniszak, rechts van de emmer een gebruikte luier. Als ik naar beneden ga om wat gewassen keukenhanddoeken op te ruimen blijkt er weer à la Sonja afgewassen te zijn (alles op het afdruiprek, en laat maar staan) en staat de TV nog steeds op stand-by. De afwas laat ik staan, de TV zet ik toch maar even uit.
13:35 We mogen weer een etiketje gaan plakken: volgens Wikipedia lijd ik aan een ‘klinische depressie’. Citaat #1 uit de betreffende pagina:
Volgens de DSM-IV-TR-criteria voor het diagnosticeren van een ernstige depressieve stoornis moeten één of twee van de volgende elementen aanwezig zijn:
-
Gedeprimeerde stemming, of
-
Verlies van belangstelling of genoegen.
Bingo! De volle score behaald: 2 uit 2! Maar we zijn er nog niet, voor het geval er toch maar een van die elementen aanwezig mocht zijn is hier citaat #2:
Het volstaat om één van deze symptomen te hebben indien het gepaard gaat met minstens vier van de volgende symptomen:
-
Gevoel van overweldigende droefheid of vrees, of het onvermogen om emotie te voelen.
-
Duidelijke daling van belangstelling in aangename activiteiten.
-
Veranderende eetlust en duidelijke gewichtstoename of gewichtsverlies.
-
Verstoord slaappatroon of slapeloosheid of meer slapen dan normaal.
-
Veranderingen in activiteitenniveaus, rusteloosheid of zich beduidend langzamer bewegen dan normaal.
-
Zowel geestelijke als fysieke moeheid.
-
Gevoel van schuld, hulpeloosheid, bezorgdheid, en/of vrees.
-
Verminderd zelfrespect.
-
Verminderde capaciteit om zich te concentreren of besluiten te nemen.
-
Het denken over dood of zelfmoord.
Vier symptomen uit de lijst? Ik heb er zeven! Cum laude geslaagd, zou ik zeggen…
Niet dat ik hier veel mee opschiet natuurlijk. De ‘steun uit de omgeving’ die zo hard nodig is bestaat als regel uit zinloze adviezen als ‘zet je er overheen’, ‘trek het je niet aan’, ‘ga gewoon wat leuks doen’ en aanverwante nonsens van mensen die zelf nog nooit ellende meegemaakt hebben, en de professionele hulpverlening begint over het algemeen met medicijnen als kalmeringsmiddelen en anti-depressiva. Daar kan ik ook niks mee want dat zijn medicijnen voor de omgeving: ze lossen het probleem niet op, ze pakken de oorzaken van het probleem niet aan, maar als het slachtoffer die pillen slikt heeft z’n omgeving tenminste geen last meer van ‘m.
