07:15 Ik word ruw uit m’n slaap gerukt door m’n wekker. Max blijkt al wakker te zijn en Sonja is ook al opgestaan. Dus wat doe je dan als je toch al te weinig geslapen hebt? Inderdaad, je blijft nog even liggen.
07:50 Sonja komt de slaapkamer binnen en begint de dag al met zeuren: of ik eerst maar even wil douchen, want ze zou vannacht twee keer wakker zijn geworden van mijn zweetlucht. Die had ik nog niet eerder gehoord. Maar goed, dit is een Duits huishouden waar Sonja de baas is, en Befehl ist Befehl, dus ga ik eerst maar even douchen.
08:15 Sonja brengt Tom naar school en neemt Max even mee. Mij wacht, nu Sonja d’r baan kwijt is, de maandagochtendprocedure die ik had voordat ze die baan vond: solliciteren! Maar eerst een brief schrijven voor de Dienst WZI over de afkoopwaarde van onze levensverzekeringen (die informatie is inmiddels binnen) en me vervolgens ergeren dat ik ‘m niet kan printen—de desktop-PC wil weer eens niet opstarten.
09:00 Sonja is weer terug en gaat die dame van WZI even bellen (bereikbaar op maandag, dinsdag en donderdag tussen 09:00 en 10:00—hoezo goede bereikbaarheid). Dat gaat ze echter boven doen waardoor ik niks meekrijg van het gesprek.
10:00 Zo, dat hebben we gehad, weer braaf drie sollicitaties de deur uit gedaan. Sonja zit nog steeds boven, die zal voorlopig ook wel niet terugkomen. Ik heb al wel gezien dat ze nu ook m’n werkkamer aan het overnemen is: na de woonkamer en onze slaapkamer begint zich nu ook in mijn kamer een collectie kleding te vormen, deels op m’n bureau, deels liggend op een doos en deels hangend aan een kast. Boeiend detail: Sonja vroeg eerder vanochtend of het al wat werd met de inrichting van m’n nieuwe webwinkel. Dat schiet inderdaad niet echt op, maar om verder te kunnen zal ik boven moeten gaan zitten—maar daar heeft Sonja zich al geïnstalleerd met al d’r spullen, en die zal geheid niet bijster positief reageren als ik verzoek met laptop en kleding te verkassen.
11:45 Ik kan beneden niet verder met m’n webwinkelactiviteiten, daarvoor zal ik nu toch echt boven, bij m’n voorraad, aan de slag moeten. Alleen, daar zit Sonja nog steeds. Als ik vraag of ze nog lang nodig heeft vertrekt ze zowaar, maar laat wel alles liggen. Als het in de weg ligt moet ik het maar opzij schuiven, want “ik vind het nou juist zo makkelijk dat ik het niet hoef op te ruimen”, aldus Sonja. Het bevestigt weer eens m’n vermoeden dat ze langzaam maar zeker steeds meer van m’n werkkamer over gaat nemen, tot het zo vol ligt met haar zooi dat ik nergens meer bij kan. Ze zou het liefste hebben dat ik alles wat ik heb in een grote container gooi en naar de stort breng, zodat ik geen tijd meer hoef te verdoen met zoiets onbenulligs als hobbies (haar kledinghandeltje is ‘werk’, mijn speelgoedhandel is ‘hobby’) maar gewoon al mijn tijd, 24 uur per dag en zeven dagen per week, kan besteden aan het huishouden zodat ze zelf weer het luxueuze, gemakzuchtige leventje kan leiden dat ze van thuis uit gewend is.
In typisch Sonja-gedrag wil ze overigens nog wel even weten hoelang ik nodig heb. Dat vraagt ze elke keer als ik boven aan het werk ga, en elke keer vertel ik ‘r dat ik dat niet vooraf kan zeggen. Merkt u het verschil, geachte lezer? Ik moet zo’n beetje m’n hele dagindeling tot op de minuut nauwkeurig specificeren, maar Sonja kan zoveel tijd besteden aan haar activiteiten als ze maar wil en daar moet de rest van de wereld zich maar aan aanpassen.
13:45 Sonja moet op stap en dus moet ik weer naar beneden verkassen. Zo schiet het natuurlijk niet echt op.
14:30 Het is jammer voor Max, maar ik zal ‘m toch wakker moeten maken: het is weer tijd om Tom op te gaan halen.
15:45 Sonja is weer eens “moe” en wil weer “even een uurtje gaan liggen”. Euh, hoe zat dat ook al weer met “zet je er overheen, ga gewoon door, anders krijg je niks meer gedaan”? Om de schijn op te houden doet ze nog even alsof ze zich aan mij wel wil aanpassen, maar daar doe ik niet aan mee; als ik m’n poot stijf houd en ga doen wat ik zou moeten doen krijg ik toch alleen maar weer een hoop gezucht en gesteun. Dus, ja hoor Sonja, je gaat maar naar bed. En ja hoor, ik zal je wel wakker maken als het eten klaar is.
17:30 Bij gebrek aan verse voorraad heb ik voor vandaag nog een keer paella op het menu gezet. De paella komt weer uit een pak van Knorr Wereldgerechten, de vis komt uit de vriezer.
19:15 Met het gebruikelijke tegensputteren is het weer bedtijd voor Tom. Eerst moet-ie nog even onder de douche, en daarna z’n bed in. Sonja gaat er alvast achteraan, een kwartiertje later sjouw ik Max naar boven. Ook die mag even in bad (waar-ie bijzonder veel lol heeft met een plastic bakje) en vervolgens naar bed.
20:30 En dan is het alweer tijd om voor de TV te gaan hangen.
23:30 M’n TV-avond is weer eens langer geworden dan ik me eigenlijk kan veroorloven. Eerst ‘Dat zal ze leren’, en vervolgens te lui om nog iets anders te gaan doen, zodat ik daarna ook nog ‘Holland’s Next Top Model’ en zelfs ‘Jensen’ heb zitten kijken, die flink op dreef was.
08:10 Ik word wakker van het huilen en roepen van Max. Sonja blijkt niet in bed te liggen. Ik sta op om Max uit bed te halen, en constateer vervolgens dat hij kennelijk z’n papfles al gehad heeft (want die ligt op de grond), hij een gigantische poepluier heeft, z’n vorige luier weer eens naast de luieremmer ligt in plaats van erin, en dat Sonja op mijn werkkamer achter d’r laptop zit. Het moet dan wel iets ontzettend belangrijk zijn, als het zelfs belangrijker is dan haar eigen kind.
Het zal wel weer de Duitse benadering zijn. Iets met ‘het kind is ondergeschikt, moet z’n mond houden en wachten tot hij aan de beurt is’. In Duitsland noemen ze dat ‘degelijke Duitse opvoeding’ hier in Nederland noemen ze het verwaarlozing. De aanpak daarvan is uiteraard ook wezenlijk anders: in Duitsland prijzen ze je de hemel in omdat je je kind zo goed opvoedt, in Nederland noemen ze het een vorm van kindermishandeling, verdwijnt je kind in een pleeggezin en ga je zelf een jaartje de cel in.
08:25 Terwijl het brood voor mij en Max ligt te ontdooien (Tom heb ik nog niet gezien, en Sonja zal wel geen tijd hebben) ga ik maar alvast de was binnenhalen. De buggy van Max staat nog steeds buiten, ik ben toch benieuwd hoelang het nog duurt voordat Sonja ‘m eindelijk opruimt. Waarschijnlijk moet-ie eerst een keer zeiknat worden in de regen, dan kan ze daarna tenminste mij verwijten dat ik ‘m niet opgeruimd heb.
08:35 Tom duikt ook op, die wil natuurlijk ook z’n ontbijt, dus haal ik ook voor hem wat brood uit de vriezer.
09:00 Sonja laat zich beneden zien, dus kan ik naar boven om de net afgehaalde was op te ruimen, de was die nog in de machine er uit te halen, de volgende lading er in te gooien, en daarna het natte wasgoed op te hangen. Tussendoor probeer ik nog om Tom’s ondergoed en sokken ook op te ruimen, maar z’n kamer is weer zo’n puinhoop dat ik niet eens bij de la kan waar het spul in moet.
10:10 Sonja is inmiddels weer naar boven verdwenen, Tom jaag ik naar z’n kamer om op te gaan ruimen—al betwijfel ik of dat ook inderdaad zal gebeuren. Dat moet-ie dan maar zelf weten, hij kent het risico: als ik het op moet ruimen is-ie het een hele tijd kwijt. Ik begeef me nog even aan het laatste halve bakkie koffie.
11:00 Max mag weer even gaan slapen, ik ga maar weer eens een lading was ophangen en de volgende machine opzetten.
12:00 Ik hoor Max huilen in z’n bed. Sonja zit ook boven maar doet weer alsof ze niks hoort, dus laat ik m’n eigen werkzaamheden maar weer liggen en ga voor Max zorgen. Dat scheelt dan in elk geval wel weer in de lunch: als ze zelfs geen tijd heeft om voor haar kind te zorgen zal ze ook wel geen tijd hebben om te eten.
15:00 Eerder vanmiddag was het al duidelijk zichtbaar dat ik moe was. Commentaar van Sonja: “Daar moet je je gewoon overheen zetten, anders krijg je niks gedaan”. Oftewel: bek houden en doorwerken. Intussen is Max toe aan z’n tweede ronde slapen, en wat zie ik als ik ‘m naar bed breng? Jawel, Sonja ligt op bed uit te rusten en een boek te lezen. Waaruit maar weer eens blijkt dat “daar moet je je gewoon overheen zetten, anders krijg je niks gedaan” niet voor iedereen hier in huis geldt…
18:00 Voor de afwisseling heeft Sonja vandaag gekookt. Niks bijzonders op het menu, gewoon gehaktbrood (althans, gehakt in broodvorm) met aardappelen en erwten met wortelen. Ze weet wel nog even haar inefficiëntie te demonstreren: tegen dat we door het hoofdgerecht heen zijn is het 19:00 uur en dus bedtijd voor de kids, maar die willen hun toetje nog hebben. In plaats van dat eerst te regelen zodat ze op tijd naar bed kunnen gaat Sonja echter eerst afwassen. Hetgeen overigens weer op de Sonja-methode gaat: afwassen en alles op het afdruiprek parkeren, zonder de moeite te nemen ook nog af te drogen en op te ruimen.
08:00 Ik word wakker omdat Max aan het roepen is. Even vraag ik me af waarom Sonja er niet op reageert, als ik m’n ogen open doe zie ik dat ze niet in bed ligt. Een blik richting de overloop leert dat de lamp in de badkamer aan is, dus zal ze wel in bad liggen. Dan zal ik maar opstaan. Ik haal Max uit bed en ga met ‘m naar beneden om aan het ontbijt te beginnen.
08:30 Terwijl ik ontbijt aan het maken ben komt Sonja naar beneden, even later gevolgd door Tom—die nog in z’n onderbroek rondloopt en dus terug naar boven gestuurd wordt om zich aan te kleden.
09:00 Bij het ontbijt probeert Sonja te verkopen waarom je boterhammen beter met een schaar kunt knippen dan ze met een mes te snijden. Dat zou makkelijker zijn en minder rommel geven. Ik blijf erbij dat het onzin is; het maakt het werk niet noemenswaardig makkelijker maar levert wel meer afwas op. Ze zou het op TV bij een of andere chef-kok gezien hebben. Dat lijkt me sterk, want ik zie die mensen altijd gewoon een mes gebruiken. Dan blijkt dat die chef-kok dat voor één speciale toepassing deed: het maken van canapé’s in een ongebruikelijke vorm. Het levert me het verwijt op dat ik tegen veranderingen zou zijn; onzin natuurlijk, als iets op een andere manier beter kan zal ik het met alle plezier overnemen, maar ik doe niet mee aan het ‘veranderen om het veranderen’.
Sonja verdwijnt vervolgens naar boven om haar CV bij te werken, want daarna moet ze naar de Banenmarkt van het CWI. Ze is “zo weg”, dus dat zal wel weer een paar uur duren.
11:00 De desktop PC en de printer moeten aan, want Sonja’s CV moet geprint worden. Die PC moet aan omdat we geen netwerkprinter hebben. Vervolgens kan ze boven vanaf haar laptop niet printen, dus moet d’r CV eerst gekopieerd worden naar de PC. Omslachtig maar ik heb even niet anders. Geen idee waarom ze vanaf haar laptop niet kan printen, op mijn laptop werkt het wel. Ze zal wel weer aan de instellingen hebben zitten klooien.
11:15 Sonja vertrekt eindelijk. Uiteraard is het weer te moeilijk om de PC en de printer even uit te zetten. Door ervaring wijs geworden loop ik naar boven om te kijken of ze haar laptop heeft uitgezet. Geheel volgens verwachting staat dat apparaat nog gewoon aan. Dan zal ik het zelf maar weer doen…
Typisch: mij verwijt ze dat ik tegen verandering ben, maar intussen verdomt ze het om de van thuis uit meegekregen gewoonte van “dat ruimt iemand anders wel voor me op” overboord te gooien en te vervangen door eigen initiatief.
12:15 Max heeft het vanochtend lang volgehouden, maar nu zal-ie toch echt even moeten gaan slapen.
12:30 Tom komt binnen met de opmerking dat hij lunch wil. Zelf lust ik ook wel wat, dus zal ik m’n werkzaamheden maar weer eens onderbreken.
14:00 Max laat weer van zich horen, dus haal ik ‘m uit bed en regel meteen ook maar z’n lunch. Hij zal wel honger hebben.
16:45 Max gaat weer even een uurtje naar bed. Inmiddels ben ik gigantisch moe geworden; ik sta zo’n beetje te wankelen op m’n benen en kan m’n ogen maar amper open houden. Sonja daarentegen maakt nog een redelijk wakkere indruk. Je zou dan verwachten dat het dan wel mogelijk zou moeten zijn om even te gaan liggen. Ja, maar niet bij Sonja. Die klopt me op de rug en roept “doorgaan, doorgaan, gewoon doorgaan”, adviseert me om een bakkie koffie te nemen, vraagt of het onderhand niet tijd is om aan het eten te beginnen, en deelt vervolgens mede dat ze zelf even gaat liggen. Oftewel: Sonja doet gewoon waar ze zelf zin in heeft, ik sta zichtbaar op omkiepen maar moet gewoon doorgaan, eerst afwassen en daarna eten koken. Het is weer eens duidelijk dat er in dit huishouden voor verschillende gezinsleden verschillende regels gelden.
Vandaag staan er overigens kippenbouten op het menu met frietjes en appelmoes.
19:45 Tom wordt naar bed gestuurd, ik ruim de tafel en ga wederom afwassen. Sonja gaat door met TV kijken. Tegen dat het afwassen op zich gebeurd is en alles nog afgedroogd moet worden komt Sonja de keuken binnen om af te gaan drogen. Laat maar, ik heb tot nog toe alles alleen moeten doen, dan kan ik dit ook wel alleen.
20:50 Sonja gaat Max naar bed brengen, en kennelijk ook zichzelf aangezien ze eerst nog de TV uitzet. Zowaar, ze blijkt in staat een apparaat uit te zetten. Twee minuten later hoor ik een hoop gecommandeer, Tom ligt dus kennelijk nog niet in bed.
21:45 Ik kom alsmaar niet verder in m’n Harry Potter spel, dus ben ik op Internet maar even gaan zoeken naar de oplossing. Die is gevonden, tijd nu om ‘m uit te proberen.
07:35 Sonja is wat vroeger op dan ik, heeft inmiddels Max uit bed gehaald en Tom gewekt, en is alvast begonnen aan het maken van het ontbijt. Dat betekent dat ik wat langer in bed kan blijven liggen, al zal ik er nu toch ook uit moeten. Ik heb geen idee wat Sonja Tom in z’n oor gefluisterd heeft, maar hij komt in hoog tempo naar beneden, en als ik ‘m vraag of hij boven de lamp heeft uitgedaan roept-ie dat hij daar geen tijd voor heeft.
08:20 Ik breng Tom naar school en maak op de terugweg meteen even een tussenstop bij de glasbak. Sonja heb ik naar het CWI gestuurd om een WW-uitkering aan te vragen. Doordat ze een maand gewerkt heeft kan onze aanvraag voor een WWB-uitkering niet in de weg zitten, want over die maand krijgen we uiteraard geen uitkering. Alleen zal die WW-uitkering nooit zo heel lang lopen, tenzij ze die zes jaar dat ze huisvrouw was ook meerekenen. Maar goed, iedere maand waarin we een uitkering krijgen is een maand waarin we geen aanslag hoeven te plegen op wat er nog over is van onze reserves.
Als ze nou maar niet denkt dat ze de hele dag thuis kan zitten en al haar tijd kan besteden met dat waar ze toevallig zin in heeft, en zo heel af en toe eens een keer solliciteren. Uiteraard hoeft ze niet al haar tijd aan het huishouden te gaan besteden (dat doe ik zelf ook niet), maar ze zal wel mee moeten helpen, en reken maar dat ik haar volop ga… euh… stimuleren… om een andere baan te vinden.
10:00 Sonja is inmiddels weer terug. Voor haar geen WW-uitkering, want daarvoor moet ze 26 weken gewerkt hebben. In plaats daarvan loopt de WWB-uitkering door (die we waarschijnlijk niet eens krijgen) en wordt haar ontvangen salaris daarmee verrekend. Het ziet er dus naar uit dat we voorlopig geen inkomen hebben, en dus wordt het nu een kwestie van afwachten tot de afwijzing binnen is, vervolgens continue de precieze hoogte van ons vermogen in de gaten houden, en zodra dat onder de limiet van de WWB zit opnieuw een WWB-uitkering aanvragen.
11:30 Max gaat even slapen, ik ga voor de afwisseling maar eens aan de was beginnen. Daar heb ik al een tijdje niks meer aan gedaan, met als gevolg dat het inmiddels een flinke stapel aan het worden is.
11:45 Eerder vanochtend verkondigde Sonja dat ze niks te doen had. Hoebedoelu, niks te doen? Dan heb ik nog wel wat. En dus mag Sonja nu eerst Tom op gaan halen en vervolgens bij de Lidl boodschappen gaan doen. Ik wil tenslotte niet hebben dat ze zich verveelt. 🙂
12:45 Max is wakker en m’n eerste machine was is klaar. Naar boven, Max uit bed, terug naar beneden, Sonja aan het werk zetten voor de lunch, terug naar boven om de wasmachine leeg te halen en de volgende op te zetten, dan weer terug naar beneden en de tuin in om de was op te hangen, en dan eindelijk even zitten om m’n boterham naar binnen te schuiven. Om dan weer verder te gaan met het maken van aanbiedingen. De keuken is weer een puinhoop; zoals altijd is het voor Sonja weer te moeilijk om even op te ruimen als ze daar bezig is geweest.
14:10 Sonja is boodschappen gaan doen samen met de kids, m’n wasmachine is inmiddels ook al weer afgewerkt, dus is het weer tijd om de procedure nog eens te herhalen: machine legen, machine vullen, was ophangen.
14:45 Boodschappen doen—notabene met een boodschappenlijstje in de hand—is voor Sonja kennelijk toch wel moeilijk. Ik heb tal van gerechten waarin kipfilet verwerkt wordt, dus had ik dat op d’r boodschappenlijstje gezet. Wat doet ze vervolgens? Ze brengt geen kipfilet mee maar kippenbouten (waarvan ik nog een kilo in de diepvries heb liggen) omdat die goedkoper zijn dan kipfilets. Dat die alleen maar goedkoper lijken omdat een deel van het gewicht opgaat aan de botten die er in zitten ontgaat haar kennelijk. Volgens Sonja kan ik ook de kippenbouten koken en dan het vlees daarvan gebruiken. Oftewel, in plaats van een paar kipfilets in stukjes te snijden en in een minuut of tien te bakken moet ik die kippenbouten uit elkaar gaan pulken nadat ze eerst drie kwartier in de pan hebben gelegen. Hoezo besparing? Nederland heeft dan wel z’n eigen aardgasbel, maar dat wil nog niet zeggen dat het spul gratis is.
Ik moet ook werkelijk alles zelf doen… 🙁
15:00 Max is rijp voor z’n middagslaapje. Tom gaat op z’n kamer spelen, en Sonja gaat “even een uurtje slapen”. Huh? Vijf minuten geleden was ze aan het verzuchten dat ze wat tijd wilde hebben om aan haar CV te werken, en nu ze die tijd heeft gaat ze naar bed! Zo dringend is dat CV dus kennelijk ook weer niet.
17:00 Eerst even afwassen, en dan eten koken. Vandaag op het menu: spaghettischotel. Klinkt meer dan het is; spaghetti koken, gehakt + ham + uien bakken, verdelen in een ovenschaal, kaas eroverheen, in de oven tot de kaas gesmolten is.
18:00 Tom moest gisteren z’n Lego eens een keer opruimen, wat hij niet gedaan heeft. Vandaag kreeg hij hetzelfde te horen van z’n moeder, en deed-ie het ook niet. Dus wanneer jaagt Sonja ‘m naar boven om op te ruimen, en gaat dan ook nog meehelpen? Juist ja, op het moment dat ik het eten op tafel zet. Het duurt bijna een kwartier voordat iedereen vervolgens aan tafel zit. Ik vraag me af waarom ik nog de moeite doe om te koken, als het kennelijk zo onbelangrijk is kan ik net zo goed elke dag een paar kant-en-klaarmaaltijden in de magnetron mikken. 🙁
20:00 Sonja is nog bezig de kids naar bed te krijgen, ik ga kijken naar de finale van ‘Celebrity Masterchef’.
20:30 Ik laat de TV voorlopig even voor wat het is en ga douchen. Terwijl ik daarmee bezig ben gaat Max naar bed en, zoals even later blijkt, ook Sonja. Uiteraard zonder iets te zeggen. Als ik vraag of ze misschien de keukendeur dicht heeft gedaan (die wijd openstond en waardoor dus iedereen zo naar binnen zou kunnen lopen) reageert ze heel verbaasd. Oftewel, toen ze de TV uitzette en met Max naar boven ging had ze niet even gecheckt. Typisch. Verder blijkt ook de buggy van Max nog steeds buiten te staan. Sorry, maar die ga ik niet binnen zetten. Als het voor Sonja teveel gevraagd is om dat ding even binnen te zetten als ze er mee weg is geweest dan moet ze zelf ook maar opdraaien voor de eventuele gevolgen.
21:15 Tijd nu voor ‘Top Gear’. En daarna weer verder met m’n aanbiedingen.
22:15 Kleine wijziging: morgen ga ik weer verder met m’n aanbiedingen, de rest van de avond ga ik weer spelen.
07:35 Als ik Tom uit bed probeer te krijgen komt de reactie “nee, wil ik niet”.
08:00 Aangezien Tom na herhaaldelijk roepen nog altijd niet beneden is ga ik zelf maar naar boven om te kijken wat hij nou weer aan het uitspoken is. Ik tref ‘m aan terwijl hij tegen het logeerbed staat en naar z’n Lego (die over de vloer verspreid ligt) staat te staren. Nadat hij z’n boterham op heeft moet hij z’n schoenen aan gaan doen, maar alweer komt de reactie “nee, wil ik niet”. Ik ben dat eeuwige wangedrag van ‘m zo beu dat ik ‘m duidelijk maak dat ik dan ons huishouden maar ga degraderen tot een Duits huishouden; alleen nog bevelen geven, schelden en schreeuwen, en voor het minste of geringste een flink pak slaag uitdelen. Net als mama.
08:15 Ondanks Tom’s traagheid presteren we het toch nog om op tijd te vertrekken. Op school moet er omgekleed worden voor de gymles, maar alweer komt de reactie “nee, wil ik niet”, maar aangezien hij geen keus heeft wordt er toch maar omgekleed.
09:00 Terug thuis ga ik maar eens aan de slag met het maken van aanbiedingen voor zowel m’n webwinkel als voor eBay. Het is tenslotte over een paar dagen al 1 oktober.
11:00 Net als ik op het punt sta Max naar bed te brengen gaat de bel. Deze keer geen kinderen die met kinderpostzegels aan het leuren zijn, maar iets waar ik een veel grotere hekel aan heb: de Jehova Getuigen zijn weer met hun geloof aan het leuren. Waarom houden die lui niet een lijst bij van alle adressen waarvan de bewoners al eens hebben laten blijken niet geïnteresseerd te zijn in deze religie-colportatie? Dat zou ze toch een hoop werk moeten schelen. Ze komen nog goed weg dat ik Max nog net niet naar bed heb gebracht, want als die door de bel wakker was geworden had ik die gasten toch even in zeer onchristelijke bewoordingen duidelijk gemaakt wat ik van ze vind.
12:30 Max is weer wakker geworden, tijd dus om maar eens te gaan lunchen.
14:30 Het werk voor Toy Imperium moet weer even wachten, want het is al weer tijd om Tom op te gaan halen.
16:00 Tijd dat Max nog maar eens een uurtje gaat slapen, dan kan ik nog even doorwerken tot ik aan het eten moet gaan beginnen.
17:00 Dat heeft niet lang geduurd: Max is al weer herrie aan het maken. Ik vraag me af of hij eigenlijk wel geslapen heeft.
17:15 Voordat ik aan het eten kan beginnen moet er eerst nog even afgewassen worden. Dat zal geen problemen geven, Sonja zou rond 18:00 thuis moeten zijn en vanavond staat er weer eens couscous op het menu, wat (a) bijzonder gemakkelijk is en (b) bijzonder snel klaar is.
18:00 Het eten is klaar, Tom is inmiddels naar beneden geroepen en heeft al het speelgoed dat in de woonkamer rondzwerft opgeruimd, het wachten is weer op, jawel, Sonja.
18:15 Sonja is thuis, maar ze is niet blij. Tegen de verwachting in is ze aan het einde van haar proeftijd toch ontslagen. Het vermoeden bestaat dat het ook nooit de bedoeling is geweest om haar te houden, maar hadden ze alleen iemand nodig voor een maand om wat achterstand weg te werken. De baas zelf is meer afwezig dan aanwezig geweest, dus die kan nooit echt een goed oordeel hebben kunnen geven.
Ach ja, die dingen gebeuren. Morgenochtend mag ze door naar het CWI om een WW-uitkering aan te vragen. Het salaris is binnen dus we hebben weer even wat geld, al zal het nu wel weer solliciteren worden. Het vervelende is alleen wel dat ik net een beetje gewend begon te raken aan het leven als huisman, en er nu weer aan moet gaan wennen dat ze me de hele dag voor de voeten loopt. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat ze nu opeens weer het huishouden over gaat nemen zodat ik me volledig kan richten op m’n ondernemingsplan en m’n online handel.
19:00 Sonja trekt zich met laptop en headset terug in de slaapkamer om wat mensen te bellen, en laat daarmee de kids voor mij. Dat gaat vanavond met relatief weinig moeite, waardoor ik ruim op tijd terug ben voor de voorlaatste aflevering van ‘Celebrity Masterchef’.
20:30 Sonja is nog niet terug, ik weet zelfs niet of ik die vanavond nog terug zie. Voor mij is het nu weer terug achter de laptop, verder met aanbiedingen maken. Echt opschieten doet dat niet: met dubbele advertenties (winkel en eBay), in twee talen en dan ook nog de fotobewerking haal ik een tempo van ongeveer een artikel per uur.
22:30 Ik hou het vanavond al vrij vroeg voor gezien en ga naar bed.
