07:25 Max is al wakker, ik intussen ook (althans, ik slaap niet meer). Tom daarentegen wil weer eens niet uit bed komen. Ik regel nog even schone kleren voor ‘m en ga dan samen met Max richting ontbijt.
De keuken is weer een puinhoop. Sonja heeft gisteren kennelijk citroen en ui door het eten gedaan, en dus liggen er nog steeds een aangesneden citroen en een halve ui op het aanrecht. Ook de koffie is niet opgeruimd. De koffiebus had ik gisteren afgewassen, en hoewel ik er na het boodschappen doen een nieuw pak koffie naast had gezet vond Sonja dat ik ‘m beter tot de volgende ochtend leeg kon laten zodat die goed kon drogen.
Vanochtend heeft ze koffie gezet, de bus bijgevuld en opgeruimd, en de rest van het pak koffie, inclusief de schaar waarmee ze ‘m opengemaakt heeft, laten liggen. Uiteraard was het ook weer teveel moeite om de versgezette koffie even over te gieten in de daarvoor bedoelde thermoskan. Volgens mij wordt het nu toch echt tijd om dit huishouden maar te gaan degraderen tot een Duits huishouden en me aan te passen aan het feit dat Sonja niet opgevoed is maar afgericht voor de Duitse ‘gezelschap’ met z’n ‘Befehl ist Befehl’ mentaliteit.
(Het woord ‘gezelschap’ is Holten-Nederlands; een letterlijke vertaling van het Duitse woord ‘Gesellschaft’ dat ‘samenleving’ betekent.)
08:05 Na tig keer geroepen te hebben verschijnt Tom eindelijk aangekleed beneden. Als Duits-afgerichte kleuter moet ik ‘m weer alles opdragen: eet je boterham op, trek je schoenen aan, doe je jas aan. Nu maar hopen dat ze ‘m op school Duits gaan leren, want als hij zo doorgaat is Duitsland straks de enige plek in de wereld waar hij nog een baan kan vinden.
09:10 Vanochtend heb ik zowel m’n laptop als m’n desktop-PC nodig. De laptop start meteen op (die hangt dan ook al een half uur aan de stroom), de desktop wil weer niet, die blijft weer hangen bij het zoeken naar de harde schijf. En dat heet dan ‘Deutsche Spitzenqualität’. Het is eerder ‘Deutsche Scheissequalität’. Het doet me denken aan die oude buizen-TV’s van vroeger, die moest je ook altijd een kwartier vantevoren aanzetten. Medion-apparatuur? Nie wieder.
10:25 Tja, en toen moesten er weer boodschappen gedaan worden. Op naar de Lidl.
11:25 De boodschappen zijn weer gedaan, nu eerst nog even het laatste beetje koffie, en dan over twintig minuten weer de deur uit om Tom op te halen. Max is intussen druk bezig met in de box in slaap te vallen; dat komt slecht uit, want hij zal toch mee moeten. Als we terug zijn mag hij door naar bed. Ik moet er alleen aan denken om brood voor de lunch uit de diepvries te trekken voordat we gaan, dan is het tenminste ontdooid als we terug zijn. Ik heb geen zin in weer hetzelfde gesodemieter als afgelopen woensdag.
12:15 Ongelooflijk. We zijn net een minuut binnen, begint Tom al met “ik heb nog geen lunch gehad!”. Nee, natuurlijk niet, we zijn verdomme net binnen! Na de lunch gaat Max naar bed en Tom naar z’n kamer, na eerst te zaniken dat hij op de PlayStation wil spelen. Dat gaat niet door, want dan zit hij de hele middag alleen nog maar voor de TV. Hij zou beter buiten gaan spelen, maar dat wil-ie niet en ik kan ‘m ook niet dwingen.
16:15 De middag is besteed aan nog meer zoek- en leeswerk voor m’n ondernemingsplan. Nu moet ik alleen nog zien dat ik tenminste het financiële gedeelte dit weekend uitgewerkt krijg. Maar nu eerst afwassen, want daarna moet er weer eten gekookt worden. Vandaag staan er speklapjes op het menu. Nou zijn gewone recht-toe-recht-aan speklapjes ook maar saai, maar gelukkig is er Google. Een search op ‘speklapjes’ levert ruim 25.000 (!) links op, en daar zit er ook een tussen voor oosterse speklapjes. Dat ga ik maar eens proberen. Rijst erbij, sla erbij, en dan maar hopen dat het eetbaar is.
Gelukkig zijn alle voorzorgsmaatregelen getroffen: ik heb alle ingrediënten in huis en het noodplan is geregeld. Experimenteel koken vereist namelijk slechts twee dingen: het lef om te experimenteren, en een paar diepvriespizza’s voor het geval het experiment niks eetbaars oplevert. Want daar kun je zeker van zijn als je culinair gaat experimenteren: het zal nooit allemaal lukken, van tijd tot tijd zal het eindresultaat iets zijn wat je zelfs je schoonmoeder niet voor wilt zetten.
18:50 De oosterse speklapjes vielen in de smaak, zelfs Tom at zonder gezeur z’n bord leeg. Het smaakte allemaal wel milder dan ik had verwacht, maar voor de rest smaakte het uitstekend. Nu nog The Simpsons kijken en dan kunnen daarna de kids naar bed.
20:00 De kinderen liggen in bed, tijd nu voor Celebrity Masterchef op de BBC.
20:30 Sonja gaat voor de afwisseling ook Harry Potter spelen. Ik installeer mezelf met m’n laptop op de bank en kijk intussen toe hoe Sonja het er vanaf brengt.
Misschien niet echt gelukkig gekozen, twee berichten achter elkaar met achtereenvolgens de titels “Actieve euthanasie” en “Duitsers”. Maar zolang er niemand komt klagen…
07:15 Het is weer tijd om op te staan. En m’n bed was nou net zo lekker warm…
09:00 Vandaag een dag zonder huishoudelijke slavernij, er zijn belangrijkere dingen te doen. Ten eerste moet er nog een bezwaarschrift richting het UWV omdat ze geweigerd hebben een opleiding te betalen terwijl al was aangetoond dat die opleiding voor mij noodzakelijk is om een baan te vinden. Dat bezwaar zal ongetwijfeld niet helpen daar het gaat om een beslissing van het UWV en het bezwaarschrift behandeld wordt door datzelfde UWV. Ze zullen echt niet opeens alsnog besluiten dat een opleiding tot webdesigner toch eigenlijk wel noodzakelijk is, en alsnog met geld over de brug komen.
En dan moet er ook nog een klacht naar De Nationale Ombudsman over de buitengewoon onfrisse wijze waarop een van mijn voormalige werkgevers, de Defensie Telematica Organisatie (een onderdeel van het Ministerie van Defensie), met haar burgermedewerkers omgaat. Details kan ik nog niet geven, maar als dit hele dossier openbaar gemaakt wordt gaat de pleuris uitbreken. Ik heb op Internet al verhalen gevonden van anderen die de vuile was van Defensie buiten hingen, en daaruit blijkt dat Defensie in dergelijke gevallen de gewoonte heeft om dergelijke helden te intimideren, hen met de dood te bedreigen, en hun omgeving continu lastig te vallen.
11:00 Max is er bij gaan liggen, een teken dat hij nodig een uurtje naar bed moet.
13:10 Vervolgens wordt hij weer wakker en moet er wat eten in. Daarna is het weer tijd om te gaan spelen (voor Max, niet voor mij) en kan hij nog z’n geliefde Teletubbies kijken voordat we Tom op gaan halen.
14:30 Op pad om Tom op te gaan halen, en meteen even het bezwaarschrift voor het UWV op de post doen. De klacht voor de Nationale Ombudsman vereist echter wat meer werk, dus die zal ergens tussen nu en maandag wel een keer de deur uitgaan.
18:00 Sonja is weer thuis, vandaag aan haar de eer om te koken (vanavond Lasagnette op het menu), ik ga ondertussen weer eens geld uitgeven bij de Nettorama.
19:15 Hoe vreselijk deprimerend, op donderdagavond boodschappen doen bij de Nettorama in Eindhoven. Een winkelcentrum mag je het niet noemen, meer een hele grote hal waarvan de Nettorama het grootste deel in gebruik heeft, plus nog wat andere winkels. De Nettorama is de enige die om deze tijd van de dag nog open is, voor de rest zijn het allemaal neergelaten rolluiken. Gelukkig is het eten klaar als ik thuiskom.
20:20 Voor de kids is het tijd voor bad en bed, voor de rest van de avond is het een film (What women want) en misschien nog even spelen.
06:45 Ik word half wakker door het gestommel van Sonja. Die is klaarblijkelijk op het idee gekomen om te gaan douchen, en daarna gaat ze schone kleren uitzoeken. En uiteraard moet daar het licht voor aan. Dat snap ik dus niet; waarom kan ze dat allemaal niet gewoon de avond van tevoren doen? Het is goed te merken dat ze een ‘degelijke Duitse opvoeding’ gehad heeft—vooruitdenken en nadenken over waar je nou eigenlijk mee bezig bent behoren niet tot de vaardigheden.
06:55 Door al dat gedoe op de vroege ochtend ben ik niet de enige die wakker gemaakt wordt: ook Max wordt er door gewekt. Sonja haalt ‘m uit bed en dumpt ‘m vervolgens bij mij in bed. Uiteraard zonder ‘m even te voorzien van een schone luier en zonder ‘m aan te kleden. Dan zal ik ook maar opstaan. Maar goed voor m’n humeur is het beslist niet. Sonja neemt intussen Max mee naar beneden voor z’n papfles.
07:05 Tegen dat ik aangekleed de slaapkamer uitkom blijkt Tom ook al opgestaan te zijn. Da’s positief, dat scheelt weer een hoop gedoe om ‘m uit bed te krijgen. Beneden in de keuken blijkt Sonja weer eens niks opgeruimd te hebben: de zak chips van gisteravond ligt er nog steeds, en ook de schaar ligt nog op het aanrecht in plaats van in de keukenla waar-ie hoort te liggen. Een schaar? Jawel, een schaar. Nederlanders èn Duitsers gebruiken een mes om hun brood te smeren, maar terwijl Nederlanders dat mes dan ook nog gebruiken om hun brood door te snijden schijnen ze in Duitsland hun brood niet te snijden maar te knippen. Dat schijnen ze met vlees trouwens ook te doen. Raar volk die Duitsers…
08:20 Tijd om Tom weer naar school te brengen. Max en ik gaan vervolgens nog even naar het postkantoor, en op de terugweg geld uitgeven bij de Albert Heijn.
De oplettende lezer zal zich herinneren dat ik onlangs een opmerking gemaakt heb over de afmetingen van brievenbussen, meer specifiek de gleuf daarvan. Welnu, m’n vermoeden dat TNT Post iets aan het uitspoken is werd weer eens versterkt. Op het postkantoor hebben ze een kartonnen plaat met een gleuf erin om te bepalen of iets wel of geen briefpost is. Je zou dan denken: als het er doorheen past, hoe krap dan ook, dan is het briefpost. Niet, dus. Volgens de baliemedewerker moet het er doorheen passen zonder de randen te raken. In dit geval ging de envelop er sowieso niet doorheen, maar dat wist ik al. Gelukkig heb ik voor grensgevallen inmiddels ook de oplossing gevonden: die wring ik niet met een beetje geweld door de gleuf van de brievenbus, die gooi ik op het postkantoor in de zak met frankeermachinepost (“oeps, sorry, verkeerde zak”). Daar zit namelijk geen gleuf boven maar een klep. Tot nog toe geen problemen mee gehad. En anders is er ook nog het postagentschap op het Kastelenplein: daar hebben ze een open postzak staan waar je alles, zowel brieven als pakketjes, zo in kunt gooien. Zo gemakkelijk laat ik me door TNT Post geen poot uitdraaien…
10:00 Toepasselijk citaat uit een oude commercial: “En dan is er koffie”. En alweer ben ik niet blij. Niet vanwege de koffie, maar vanwege een e-mail van Skype: daar ik de afgelopen 180 dagen niet via Skype gebeld heb is het beltegoed van m’n Toy Imperium account vervallen. Da’s toch weer een Euro of drie naar de kloten. Waarmee het prijsvoordeel ten opzichte van een landlijn van KPN weer teniet is gedaan. Ik snap dat ze bij Skype niet tot in het oneindige van die ‘stille accounts’ in hun administratie willen hebben staan, maar eigenlijk zouden ze dan gewoon dat bedrag moeten restitueren. Immers, ik heb betaald voor een niet-geleverde dienst. En ze zouden op z’n minst een aantal dagen vantevoren een mailtje kunnen sturen om de klant er op te attenderen dat z’n beltegoed op het punt staat te verdwijnen. Wat dat betreft kunnen ze nog wat leren van hun concurrent VoipBuster.
11:45 Na een halve ochtend rustig aan doen is het al weer tijd om Tom op te gaan halen.
12:15 Teruggekomen is het weer voedertijd. Het brood moet echter nog wel even ontdooien, in de tussentijd kan ik Max alvast z’n eten geven, dan kan hij daarna door naar bed voor z’n middagslaapje. Tom blijft maar zaniken of het brood al ontdooid is, als hij vervolgens na drie keer zeuren in een paar minuten tijd aankomt met “ik heb NU honger” verlies ik m’n geduld en val tegen hem uit. HET GAAT NOU EENMAAL NIET SNELLER! Medisch gezien is er niks mis met z’n gehoor, maar luisteren doet-ie weer eens voor geen meter.
13:45 Het is weer zover: tijd voor de volgende veldslag in Operation Clean Kitchen. Vandaag is het tweede aanrechtkastje aan de beurt. De inhoud: schoonmaakmiddelen en aanverwant spul. Daar zitten volgens mij ook de nodige chemische stoffen tussen, dus als er de komende tijd geen nieuwe berichten in deze weblog verschijnen is er iets gruwelijk fout gegaan…
14:30 Het kastje is schoon, de inhoud geïnventariseerd. Als verantwoorde ouder ben ik niet blij met wat ik zoal gevonden heb: naast gewone relatief ongevaarlijke schoonmaakmiddelen stond er ook terpentine tussen en een fles brandspiritus die—oh gruwel—voorzien was van een gewone dop in plaats van een kindveilige sluiting. Dat is toch niet echt iets wat ik wil zien op een plek waar een nieuwsgierige peuter van 14 maanden bij kan. Dus wordt het ook hier weer: verdeel en heers. Alles wat voor huishoudelijk gebruik bedoeld is gaat de kelderkast in (die kan namelijk wel op slot) en de overige chemische stoffen worden veilig opgeborgen in de schuur, in een afgesloten metalen kast.
De inventarisatie was ook nog goed voor een paar verbaasde blikken. Wat doet dat spul daar? Zo heb ik gevonden: één doos nietjes, een aangebroken fles granolreiniger, tapijtreiniger en een aangebroken pak vaatwastabletten. Wat die nietjes daar doen weet ik niet, granol hebben we niet op de muren (behang en stuc), tapijten en vloerbedekking hebben we ook niet (overal laminaat). Die twee zullen wel meegekomen zijn met de verhuizing, want in onze flat hadden we wel granol en vloerbedekking. Maar wat die vaatwastabletten hier doen? Geen flauw idee; we hebben geen vaatwasmachine, nooit gehad ook, ik ben hier de vaatwasmachine!
16:45 M’n rug vind het wel weer genoeg voor vandaag. Twee kastjes uitgemest plus een la vol allerlei keukengereedschap. Alles afgewassen en ook hier weer de hele handel uitgesorteerd. Ik heb nu al twee dozen met allerlei overgebleven zooi, en dan ben ik nog niet eens klaar met de keuken en moet de rest van het huis ook nog. Een deel van al dat spul zal bewaard moeten blijven, de rest gaat op Marktplaats, en als die laatste stapel in dit tempo blijft groeien kan ik van de opbrengst van de verkoop waarschijnlijk wel een driedaags verwenarrangement in één of ander luxe kuuroord financieren. Dat ga ik tegen die tijd ook wel nodig hebben…
Maar nu eerst even bijkomen, en dan over drie kwartier weer terug om eten te gaan koken.
17:30 Vandaag weer couscous op het menu. Dat zul je nu altijd zien: zodra je er op rekent dat je wederhelft op de normale tijd thuis is komt ze later…
19:00 Bedtijd voor het nageslacht. Terwijl Sonja zich met de kinderen bezighoudt ga ik maar weer eens afwassen. Vervolgens weer even terug achter de computer.
20:15 Net als ik even wegloop belt Sonja’s moeder weer eens over d’r huizenjacht, en ben ik m’n plekje kwijt. M’n schoonmoeder wil verhuizen, maar Sonja moet dan maar zorgen dat die andere woning via Internet gevonden wordt. Zoals gebruikelijk is ze “zo klaar” dus gaat het weer lang duren. Ik parkeer mezelf maar voor de TV en ga Bridget Jones’s Diary kijken. Die heb ik al eens gezien, maar op zich is het toch best een leuke film, en gelukkig heb ik wat films betreft een geheugen als Zwitserse gatenkaas waar met een hagelgeweer op geschoten is.
22:45 De film is afgelopen, daarna nog Little Britain gekeken, Sonja gaat naar bed en ik ga zoals altijd nog even spelen. Ik ben inmiddels over de helft. Van het eerste spel. Van de drie.
07:30 Tijd om weer uit bed te rollen—en dat voor een avondmens. Maar goed, het is helaas niet anders. Tom wakker maken (die niet wakker wil worden), Max uit bed en aankleden, en op naar het ontbijt.
08:20 Nog even de afvalcontainer buiten aan de straat zetten, en dan is het weer tijd voor de dagelijkse wandeling naar school. Het weer: grijs, beetje fris, maar wel droog.
09:00 Er zullen vandaag toch echt boodschappen gedaan moeten worden. Gewapend met m’n PDA (die in dit geval dienst doet als digitaal boodschappenlijstje) ga ik eens bekijken wat ik allemaal mee moet brengen. Zo heel veel kan het niet zijn, want zo groot zijn m’n fietstassen niet. Vervolgens veroorloof ik me m’n tweede bak koffie en een rondje e-mail.
10:15 Op naar de Lidl. Als ik daar weer buiten kom is er net een man op leeftijd een karretje aan het pakken. Die moet-ie even met een klein beetje beleid langs de fiets manoeuvreren (die ik vastgelegd heb aan de constructie waar die karretjes instaan), wat kennelijk voldoende reden is om te beginnen zaniken over het feit dat die fiets daar staat, dat ik “niet een meter verder wil lopen” (wil ik wel, maar daar kon ik de fiets niet kwijt) en dat hij de volgende keer z’n karretje gewoon “erin zal hangen”. Oftewel: dan zal hij niet aarzelen om vernielingen aan te richten. Dat soort opmerkingen moet je tegen mij niet maken, ik reageer bijzonder negatief op dreigementen, dus krijgt hij van mij te horen dat ik in dat geval niet zal aarzelen om een flinke klap uit te delen.
Als ik dat soort mensen tegenkom—gepensioneerd en niks beters te doen dan klagen en zaniken—komen bij mij altijd dezelfde twee woorden in m’n gedachten: actieve euthanasie. Ze leveren toch geen bijdrage meer aan de economie, ze kosten de samenleving alleen maar geld, dus als ze zich dan ook nog eens zo gedragen hoeven ze bij mij niet op enige sympathie te rekenen. Geef ze maar een spuitje, het geld wat we daarmee uitsparen kunnen we besteden aan belangrijkere zaken als onderwijs en gezondheidszorg.
12:00 De koffie is op, Max zal waarschijnlijk nog wel een tijdje doorslapen, laat ik maar weer eens verder gaan met de keuken. M’n planning tot nog toe werkt voor geen meter, ik zal blij zijn als ik heel dat groot onderhoud (na de keuken moet de rest van het huis ook nog) achter de rug heb. Daarna is het alleen nog maar een kwestie van bijhouden, en dat is tenminste nog enigszins te plannen.
13:30 Max is weer ontwaakt. Die zal ongetwijfeld wel honger hebben, en ik lust eigenlijk ook wel wat. Dus wordt Operation Clean Kitchen weer even onderbroken.
14:15 Ik ben nog niet klaar in de keuken, maar over een kwartiertje moeten we toch de deur uit om Tom op te halen dus doe ik het nu maar even rustig aan. Het is wel gunstig gebleken dat we vanochtend al boodschappen hebben gedaan: een uur na thuiskomst begon het weer te regenen. Intussen is het ook weer opgehouden, als het een beetje meezit blijft dat zo tot we terug zijn.
15:45 Afgaande op z’n gedrag is Max weer moe. Dus mag hij weer even terug naar bed. Tom is op z’n kamer aan het spelen, dus ik kan beneden gewoon doorwerken. Het keukenkastje dat vandaag aan de beurt is was dermate vuil dat het een flinke klus was om ‘m weer schoon te krijgen. Ook een uitdaging: de la die erboven zit. Daar ligt bestek in, en in aanzienlijk grotere aantallen dan we echt nodig hebben. Dat betekent dus weer: de complete inhoud afwassen en uitsorteren.
16:40 Max vindt dat-ie wel genoeg geslapen heeft. Voor mij een goede gelegenheid om m’n slavenarbeid in de keuken even te laten liggen.
17:15 Het is alweer tijd om de ene keukenactiviteit te vervangen door die andere: eten koken. Vandaag staan er aardappelen, erwten met worteltjes, en braadworstjes op het menu. Tom mag, zoals wel vaker, Lego Star Wars gaan spelen tot we gaan eten, en dat laat hij zich geen twee keer zeggen. Ik ben benieuwd hoe dat dadelijk gaat als het etenstijd is.
18:00 Het gesodemieter begint weer: het eten is klaar maar Tom “heeft geen honger”. Als z’n eten opgeschept is wil hij meteen beginnen zonder te wachten tot iedereen voorzien is, want nu heeft hij opeens “heel veel honger”.
18:50 Tom moet naar bed, maar in plaats daarvan gaat hij weer achter de computer zitten. Sonja verdwijnt naar boven om in bad te gaan, met het verzoek Max over een kwartiertje naar boven te brengen zodat die ook in bad kan.
19:10 Tom weigert naar boven te gaan, dus heb ik geen andere keus dan Lego Star Wars zelf maar af te sluiten. Tom krijgt weer eens een woede-uitbarsting en gaat meteen door naar z’n kamer. Ik breng Max naar boven, kleed ‘m uit en lever ‘m af in de badkamer. Vervolgens ga ik door naar de zolder om Tom naar de badkamer te jagen. Dat alles gaat weer met de nodige herrie gepaard, maar uiteindelijk krijg ik ‘m de badkamer in.
19:30 De kids zijn voor Sonja, ik ga weer naar beneden om maar weer eens af te wassen. Dat had ik ook nog niet gedaan vandaag…
21:25 Genoeg gedaan voor vandaag. Zometeen ga ik nog even TV kijken, bezien hoe het Jamie Oliver vergaat in Italië, en als het een beetje wil gaat Sonja daarna naar bed en kan ik nog even gaan spelen.
07:15 Ik ben gisteravond dus inderdaad zo ongeveer in slaap gevallen op het moment dat m’n hoofd het kussen raakte. Ik heb kennelijk zo diep geslapen dat ik een hoop gepiep hoor en het even duurt voordat het tot me doordringt dat het m’n wekker is.
07:20 Opstaan, Tom uit bed halen (hij is zowaar al wakker), Max ook uit bed, en naar beneden om ontbijt te maken, plus Tom’s lunch. Sonja blijkt de tafelmargarine opgemaakt te hebben dus ga ik maar verder met de halvarine van Max (die margarine, plus nog allerlei andere levensmiddelen, mag hij niet hebben vanwege zijn koemelkallergie). Commentaar van Tom: “ik lust geen halvarine”. Onzin, dat heeft-ie al vaker op z’n brood gehad. Vervolgens vraag ik wat hij op z’n boterham wil, en komt er als antwoord: “ik wil geen boterham”. Ook goed, dan niet, dan lijdt-ie maar honger. Max en ik gaan wel ontbijten, en uiteraard moet Tom gewoon aan tafel blijven zitten.
08:20 We gaan weer richting school. Daar aangekomen blijkt dat ze de kinderen in Tom’s klas eens een keer hebben gemeten en gewogen. De uitslag: Tom is 117 cm lang en daarmee een van de langsten in z’n klas, en weegt 20 kg wat, afgaande op het lijstje, redelijk gemiddeld is. Na Tom afgeleverd te hebben gaan Max en ik nog even door naar het kantoor van WZI (voorheen de Gemeentelijke Sociale Dienst) om daar een brief voor mevrouw Rutten af te geven. Met de post moet je altijd maar afwachten of hij aankomt en zo ja: wanneer. Vorige week hebben ze ook al een brief van me gehad, die heb ik daar zelf in de brievenbus gedaan maar is kennelijk toch nooit aangekomen, waardoor het vermoeden bestaat dat die gleuf geen echte brievenbus is maar de invoeropening van de papiervernietiger.
Klokslag 08:47 uur stond ik aan de balie om die brief af te leveren, met de vermelding “SPOED” op de envelop. Dan is het nu gewoon afwachten: zou Rutten misschien bellen, of schriftelijk bevestigen dat de afspraak voor aanstaande donderdag niet doorgaat, zonder reactie akkoord gaan met het laten vervallen van de afspraak, of vrijdag weer een brief sturen waarin staat dat ik wederom zonder bericht niet op de afspraak verschenen ben? WZI en haar ambtenaren inmiddels kennende gok ik op dat laatste.
09:15 Weer thuisgekomen gaat Max weer spelen. Ik kijk even of er vandaag boodschappen gedaan moeten worden, constateer dat het nog wel een dag kan wachten, pak nog een bakkie koffie en ga m’n e-mail maar eens ophalen.
09:40 Dat uitstellen van het boodschappen doen was een goed idee: het was vanochtend al grijs weer, en zojuist is het gaan regenen. Max heeft intussen kennelijk wel een goed humeur: tijdens de wandeling van WZI naar huis is hij begonnen met kletsen (ook al heb ik geen flauw idee waar-ie het over heeft) en sindsdien is hij niet meer opgehouden. 🙂
Ik ga me maar eens een paar uurtjes wijden aan m’n ondernemingsplan.
12:00 Na flink wat zoek- en leeswerk is het nu toch weer eens tijd om met m’n keuken verder te gaan. Vandaag is onze voorraadkast aan de beurt, plus wat ik verder nog gedaan krijg.
12:30 De kast is leeg en schoongemaakt, lunchtijd voor Max en mezelf. Ik ben wel enigszins verbaasd dat Max nog niks heeft laten merken van vermoeidheid; normaliter is hij rond 11:00 uur toch wel toe aan een uurtje slapen.
13:00 Volgende klus: het Grote Uitsorteren. De voorraadkast moet opnieuw ingedeeld worden want de rommelige indeling tot nog toe werkte voor geen meter. Aangezien we van alles in huis hebben speciaal voor Max krijgt hij z’n eigen plank. Dan wil ik nog een plank met al ons ‘bakspul’ zoals cakemix, appeltaartmix en dergelijke, en een plank met reguliere voorraad levensmiddelen.
13:45 Max is nu toch echt moe. Bedtijd dus, alleen wel jammer voor ‘m dat ik ‘m over drie kwartier weer uit bed moet halen.
13:55 Een deel van de voorraad, met name uit de categorie ‘bakspul’ kan linea recta de vuilnisbak in. Dat is veelal gewoon droog poeder, en dat is jarenlang goed te houden, zelfs nog tot geruime tijd na de vermelde houdbaarheidsdatum, maar het meeste is al meer dan twee jaar voorbij die datum. Geen genade, weg ermee. Eenzelfde lot is de schrikbarend grote voorraad snoepgoed beschoren. Een deel daarvan zat in een plastic tas, maar iets in die tas was kennelijk te warm geworden, gesmolten en uit de verpakking gekomen, met als gevolg dat er het een en ander aan elkaar plakt. Weg ermee. Dan blijven nog twee plastic dozen en een tas met snoepgoed over, een klein deel daarvan gaat ook nog de vuilnisbak in en de rest komt bij elkaar in één plastic doos. Dat komt goed uit, want ik had nog een doos nodig voor het los in de kast rondslingerende bestek. Daar moeten we nog veel meer van hebben, maar ik heb even geen idee waar dat ergens ligt. Ik zal het vanzelf wel een keer tegenkomen.
14:35 Opeens realiseer ik me dat ik Tom ook nog op moet halen. Ik kijk op de klok en zie dat ik over tien minuten op school moet zijn. Oh shit! Ik laat alles vallen, haal Max uit bed, zet ‘m in de buggy en maak dat ik wegkom.
14:50 Zowaar, Tom wil vanmiddag met een vriendje afspreken! Ik vind het al lang prima. De papa van Olivier (het vriendje in kwestie) moet nog even op z’n andere kind wachten maar komt Olivier dadelijk wel even brengen. Wel zo gemakkelijk, dan weet hij ook meteen waar hij moet zijn om ‘m weer op te halen.
15:10 De bel. Olivier is gearriveerd, ergens rond half vijf wordt-ie weer opgehaald. Tom en Olivier gaan spelen, ik mag weer verder gaan zwoegen in de keuken. Het wordt nu al wat gecompliceerder: behalve onze voorraadkast hebben we boven het aanrecht ook nog een kastje met voorraad en dan hebben we ook nog een kelderkast waarin wat voorraad ligt. Het keukenkastje neem ik ook nog onderhanden, de kelderkast zal in de loop van de week aan de beurt komen. Ook in het keukenkastje kom ik van alles tegen wat ik er niet in wil hebben, van poeder voor dipsausjes die al ver over de houdbaarheidsdatum zijn tot lege kruidenpotjes en lege blikken. Dat betekent dus weer: een deel weggooien, een deel afwassen en in de doos met overbodige spullen mikken.
16:30 De tijd vliegt als je hard aan het werken bent: de papa van Olivier staat aan de deur. Na deze korte onderbreking kan ik weer verder waar ik gebleven was.
17:45 Vandaag junkfood op het menu: frietjes en hamburgers. Daar zijn twee redenen voor: ten eerste heb ik geen boodschappen gedaan dus is de keus nogal beperkt, ten tweede heb ik even geen zin om nog uitgebreid te gaan staan koken. Het pilsje erbij smaakt weer bijzonder goed.
20:30 Vanavond ga ik maar eens lekker lui doen: de laptop blijft uit, ik ga voor de TV hangen: Tomb Raider: The Cradle of Life. En daarna uiteraard weer verder spelen met Harry Potter.
