Afgelopen vrijdagmiddag kreeg ik per e-mail een reactie op m’n sollicitatie bij reisbureau Pacific Island Travel. Of ik maar even wilde bellen voor het maken van een afspraak. Normaal gesproken doet zo’n werkgever dat zelf, maar vooruit maar weer. Dus heb ik vanochtend die goeie man (ene Rob Kusters) gebeld, om vervolgens te horen te krijgen dat-ie niet op kantoor was. Juist ja, laat ‘m maar even terugbellen. En dat deed-ie dan ook een uurtje later. Netjes.
Het gevolg: morgenmiddag ga ik m’n opwachting maken in hartje Amsterdam. Minpuntje is dat de afspraak pas om 16:00 uur is, zodat ik me midden in de avondspits openbaar naar Eindhoven terug mag laten vervoeren. Ook niet echt handig is dat het gesprek in Amsterdam plaats moet vinden terwijl de vacature is voor een baan op de Eindhovense vestiging van het bedrijf.
Kwantum
Maar voor die tijd moest er vandaag nog een gesprek gevoerd worden bij de firma Kwantum. Wat blijkt? Ze zoeken iemand die in de komende paar maanden voornamelijk bezig is met het omzetten van zo’n 4.000 (vierduizend!) foto’s voor de nieuwe website. Gelukkig heb ik dat al veelvuldig gedaan voor m’n eigen eBay-winkel, en zijn de vereiste technieken in Photoshop al aan de orde gekomen het afgelopen weekeinde, dus dat zou geen probleem moeten zijn. M’n eBay-handeltje lijkt zowaar een pluspunt te zijn, omdat ik daarmee feitelijk nu dus verstand heb van e-commerce (toch maar eens zien dat ik die kreet in m’n CV verwerkt krijg). Morgenochtend wordt besloten welke van de drie kandidaten de baan krijgt waarna ik van Adecco de uitslag te horen krijg.
Dat zul je nou altijd zien: anderhalf jaar lang willen ze je nergens, en dan kan ik woensdag op twee plaatsen tegelijk beginnen. Niet dat ik zelf geloof dat beide werkgevers me willen hebben, maar het lijkt me toch bijzonder plezierig om tegen een potentiële werkgever te kunnen zeggen “nee dank je, ik ga liever ergens anders werken”. 🙂
Photoshop/Dreamweaver
Afgelopen vrijdag heb ik de trialversie van Adobe Photoshop (versie CS2, wat aangeeft dat het een onderdeel is van de Adobe Creative Suite 2) gedownload en geïnstalleerd, en in één moeite door ook maar meteen Macromedia Dreamweaver 8 er achteraan gedaan. Het zijn tenslotte zo’n beetje de industriestandaarden, en aangezien niemand een training wil subsidiëren zal ik het allemaal wel weer zelf moeten doen.
Vervolgens bij de plaatselijke boekenboer een studieboek over Photoshop CS2 gekocht[*], en daar vervolgens een flink deel van het weekeinde aan besteed. Intussen heb ik ook een paar uurtjes zitten spelen met Dreamweaver, en heb ik ze allebei maar alvast aan m’n CV toegevoegd. Tegen dat ik door m’n Photoshop-boek heen ben ga ik wel weer winkelen voor een boek over Dreamweaver.
[*]The Unofficial Guide To Photoshop CS2. Auteur: Alanna Spence. Twee keer zo dik als Adobe’s eigen cursusboek, en meer dan de helft goedkoper: een bescheiden € 18,25. Aanrader.
Tussen de bedrijven door heb ik ook eens opgezocht wat al dat leuks eigenlijk kost. Da’s wel effe schrikken: € 689 voor Photoshop en € 479 voor Dreamweaver. Photoshop maakt deel uit van de Adobe Creative Suite (€ 1.269) en Dreamweaver is onderdeel van Macromedia Studio 8 (met een prijskaartje van € 999). Die laatste twee zijn dan ook nog eens als bundel te koop (Adobe Web Bundle) waar ze maar liefst € 1.999 voor vragen. En al die prijzen zijn dan ook nog eens exclusief 19% BTW. Geen wonder dat er een levendige handel is in illegale kopieën…
De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Afgelopen maandag heb ik gereageerd op een vacature van uitzendbureau Adecco in Tilburg, waar men voor winkelketen Kwantum op zoek is naar iemand die ondersteuning moet gaan bieden bij het ombouwen van de website. En zowaar, vanochtend werd ik gebeld. Aangezien ik echter even met iets anders bezig was en m’n GSM niet bij de hand had kwam ik er een kwartier later pas achter. Op de voicemail stond een berichtje met de vraag of ik even terug wilde bellen, want de dame in kwestie wilde graag even de vacature met me doorspreken.
En dus heb ik braaf even teruggebeld. De dame zelf was net de deur uit, maar een collega wist er ook alles van. Het bleek te gaan om een project van drie maanden (dat zullen er dus wel vier worden, gezien de gewoonte van projecten om uit te lopen). Geen overmatig riant uurloon, maar nog altijd meer dan een WWB-uitkering. En een leuke toevoeging aan m’n CV. Eigenlijk werd ook gevraagd om kennis van Photoshop, wat ik niet heb, maar mijn uitleg dat ik andere software gebruik en ik de basis van Photoshop met een halve dag spelen ook wel door heb was kennelijk voldoende. Kort en goed: hij zou m’n CV doorsturen naar Kwantum, en dan zou ik ergens in de loop van de week weer wat horen.
Anderhalf uur later belde hij al terug. M’n CV was doorgestuurd, en iemand bij Kwantum wilde me heel graag spreken. Mijn verhaal over Photoshop werd kennelijk ook door hen geaccepteerd. Of aanstaande donderdag misschien uitkwam? Euh, nee. Geen probleem, dan wordt het maandag. Hij moest dan wel even bellen voor het precieze tijdstip, maar tien minuten later belde hij alweer terug. En dus mag ik maandag om 14:00 uur m’n gezicht laten zien op het Kwantumse hoofdkantoor.
In al m’n enthousiasme dacht ik meteen maar even de trialversie van Photoshop te downloaden zodat ik straks niet helemaal met m’n bek vol tanden sta, maar de downloadsite van Adobe blijkt tijdelijk uit de lucht te zijn vanwege onderhoudswerkzaamheden. Straks nog maar een keer proberen dan. Ik heb nog wel even voordat het maandag is.
Dat heb ik dan weer. Heb ik voor de afwisseling eens iets interessants te melden aan Johan Migchels, is-tie tot het einde van de maand op vakantie. Ach ja, misschien zit het mee en kan ik inderdaad volgende week al meteen aan de slag en heb ik een leuke verrassing voor ‘m als-ie terug is. Al betekent dat dan wel weer dat m’n WWB-uitkering al aan z’n einde komt nog voordat ik die toegekend heb gekregen; als die ambtenaren zo’n snelle wijziging maar aankunnen… Alhoewel, waarom zou ik me daar druk om maken? Zolang ze me voor die paar weken maar m’n uitkering betalen.
En vervolgens kan ik dan na het project alles weer opnieuw doen, al hoop ik eigenlijk dat ik dan weer in aanmerking kom voor WW. Minder papieren rompslomp…
Vandaag moesten we wederom ons gezicht laten zien bij het CWI. Een andere ambtenaar, en zowaar ging het deze keer een stuk beter. In vlot tempo werd door de aanvraag en de bewijsstukken heengelopen, en er werd niet eens gemekkerd over de heffingskorting en kinderkorting die we volgens Heleen Louvee maar als maandelijks voorschot moesten zien te krijgen. Wel bleek dat er zowaar nog een formulier ingevuld moest worden (twee eigenlijk, één voor mij en één voor Sonja), waarop we aan moesten geven of de bij het CWI bekende persoonsgegevens correct waren.
Maar voor de rest niks aan de hand. Het hele dossier gaat nu door naar de Gemeentelijke Sociale Dienst, waar iemand zich er over gaat buigen en vervolgens gaat beslissen of we wel of geen uitkering krijgen. Als die ambtenaar nog vragen heeft horen we het wel. Nu is het alleen afwachten hoe lang het gaat duren voordat we iets horen.
Vanochtend een gesprek gehad met ene mevrouw Scherf van (en bij) de Dienst WZI, maar erg hoopgevend is het allemaal niet. Ten eerste de kamer zelf: een klein hokje waar volgens de Arbodienst nooit twee mensen tegelijk in aanwezig zouden mogen zijn. Ik heb bezemkasten gezien die groter waren. En alweer geen koffie…
En ook hier bleek de legitimatieplicht weer niks voor te stellen. Volgens de brief moest ik een kopie van m´n paspoort meebrengen, dus heb ik het origineel meegenomen en ter plekke even een kopietje gemaakt, maar vervolgens werd er niet naar gevraagd…
Volgens de bijlage bij hun brief zou direct een afspraak gemaakt worden voor de volgende dag bij het gemeentelijk reïntegratiebedrijf, maar aangezien ik al in een IRO (Individuele Reïntegratie Overeenkomst) zit gaat dat dus niet door. Eerst gaan ze eens bekijken wat m’n reïntegratietraject tot nog toe heeft opgeleverd, want zelfs de Gemeente Eindhoven vindt het nogal onzinnig om dadelijk twee trajecten naast elkaar te hebben lopen. Zo helder zijn ze dus nog wel.
Mevrouw Scherf gaf te kennen dat ik m’n opleiding waarschijnlijk wel kan vergeten; de Dienst Werk, Zorg en Inkomen vindt het alleen maar belangrijk dat ik uit m’n uitkeringssituatie kom, en het interesseert ze totaal niet met wat voor baan. Als ik m’n opleiding Webdesign Professional wil doen dan moet ik dat maar buiten werktijd doen, en uiteraard voor eigen rekening.
Persoonlijk vind ik dat weer een typisch geval van ambtelijke kortzichtigheid. Het enige wat ze boeit is dat ze je de komende maanden geen uitkering hoeven te verstrekken, en als dat bereikt kan worden door je een flutbaantje te geven dat je eigenlijk niet wil, waarin je dus ook niet optimaal presteert en er toe leidt dat je twee maanden later weer werkloos thuiszit, dan moet dat maar. Een paar duizend euro investeren in een opleiding zodat je daarna jarenlang aan het werk kunt blijven is weer teveel gevraagd.
Ze vond het kennelijk wel vreemd dat het UWV die opleiding niet wilde betalen. Die beslissing was echter mondeling doorgegeven, en nu moet ik dus weer achter het UWV aan om dat op papier te krijgen.
Tot slot vond ze het wel een goed idee als ik, in het kader van m’n IRO, ook eens zou gaan bezien wat de mogelijkheden zijn om voor mezelf te beginnen. In zo’n geval krijg je tijdelijk een andere uitkering (BBZ in plaats van WWB), en als je bedrijf na die periode niet goed genoeg loopt kun je alsnog een WWB-uitkering krijgen.
Eens informeren wat Johan Migchels daarover te zeggen heeft.
Ik had het idee dat Johan Migchels wel mee zou willen naar dat gesprek van dinsdag, maar hij had een andere suggestie. Dinsdag eerst maar eens bezien wat ze nu eigenlijk willen, uiteraard de reïntegratiepapierwinkel meenemen, en die ambtenaar adviseren om contact met Johan op te nemen. Zelfde oefening voor de volgende dag bij het gemeentelijk reïntegratiebedrijf, en daarna maar eens een afspraak maken om met z’n drieën om de tafel te gaan zitten.
Dat wordt dan wel augustus, want zoals iedereen met een baan in dit land heeft ook hij zomervakantie. Gelukkig hebben we nog even; de opleiding die ik hebben wil begint pas op woensdag 27 september 2006, dat zou zelfs de ambtenaren van de Gemeente Eindhoven voldoende tijd moeten geven om na een weloverwogen beslissing die opleiding goed te keuren en te betalen.
WZI
Heb je net goed en wel je afspraak bij WZI in je agenda gezet, sturen ze alweer een brief. De afspraak wordt een kwartier opgeschoven, van 09:30 uur naar 09:45 uur. Alleen de mijne, trouwens, de ambtenaar die Sonja mag toespreken is wel gewoon op de afgesproken tijd beschikbaar.
Het feit dat ze de afspraak maar een kwartier verzetten wekt trouwens wel de indruk dat die gesprekken ook maar een kwartier duren. Dus wat ze me ook willen vertellen, heel veel kan het niet zijn. Veel meer dan me vertellen hoe laat ik me de volgende dag moet melden bij het gemeentelijk reïntegratiebedrijf kunnen ze eigenlijk niet.
