07:30 Twintig minuten geleden ben ik wakker geworden, en het lijkt erop dat ik niet blij ga zijn. Op zich niks nieuws natuurlijk, maar om het nog erger te maken komt buiten het regenwater met bakken uit de lucht. Als ik met dat weer Tom naar school moet brengen ga ik zeiknat worden.
Opstaan, voor iedereen ontbijt maken, behalve voor Sonja want die mag niet eten, aangezien ze vanmiddag in het ziekenhuis onder het mes moet. Al met al ga ik vandaag dus niks voor mezelf gedaan krijgen: eerst Tom naar school brengen (gelukkig is het opgehouden met regenen), dan naar de huisarts voor m’n eigen problemen, dan Sonja naar het ziekenhuis brengen, boodschappen doen, Tom ophalen, eten koken, eten, en vanavond nog even terug naar het ziekenhuis.
09:10 Over twintig minuten heb ik een afspraak met m’n huisarts, laat ik maar eens die kant op gaan.
10:00 Ondanks dat ik een van z’n eerste patiënten ben vandaag, ben ik toch met een kwartier vertraging aan de beurt. Tien minuten later sta ik weer buiten, met een ingevuld en ondertekend aanmeldingsformulier van de huisarts. Niet voor Mutsaersoord (die papieren was ik toch al vergeten mee te nemen) maar voor het Centrum voor Psychisch Herstel in Rosmalen. Naar het schijnt zou ik dan binnen drie weken opgenomen moeten kunnen worden. De aanpak zal niet zo gek veel verschillen van die van Mutsaersoord: ook in Rosmalen wordt het een combinatie van rust en therapie (inclusief die vreselijke “creatieve therapie”, wat ik ook wel aanduid als het knutseluurtje). Afgaande op de website en de folder heb ik echter wel het idee dat ze in Rosmalen wat meer bij de tijd zijn dan in Venlo.
Enig risico is er wel: Jeroen Meulendijks, de psychopatische hufter die verantwoordelijk is voor het feit dat ik een paar jaar geleden m’n baan bij DTO ben kwijtgeraakt en verantwoordelijk is voor m’n zenuwinzinking waarmee Sonja’s huiselijk geweld begon, woont ook in Rosmalen, en niet eens zo ver van het CPH.
11:30 Volgende rit: Sonja naar het ziekenhuis brengen. Meteen ook maar een boodschappentas met lege flessen meenemen, dan kunnen Max en ik op de terugweg meteen even naar de Lidl.
13:00 Sonja is afgeleverd en zal (als er geen complicaties zijn) waarschijnlijk in of direct na het weekend weer ontslagen worden uit het ziekenhuis. Tot die tijd sta ik er dus weer alleen voor. Ik zit er over te denken om Sonja’s advies op te volgen, en te proberen de kids in het weekend bij oma onder te brengen. Het boodschappen doen schuift door naar morgenochtend, want Max is doodmoe.
14:25 Hoogste tijd om Max maar eens uit bed te gaan halen en naar school te wandelen om Tom op te halen.
15:00 Op de heenweg kwamen de eerste druppels al weer naar beneden, en op de terugweg werd het geleidelijk aan meer. En uiteraard hield het op met regenen zodra we thuis waren. Onderweg ook maar meteen even het inmiddels volledig ingevulde aanmeldingsformulier voor het CPH Rosmalen op de bus gedaan.
18:00 De kids hebben me vanmiddag weer tot waanzin gedreven. Tijd nu om eten te gaan maken, dan kunnen we straks nog even naar het ziekenhuis. Ik heb noch de zin noch de energie om te gaan staan koken, dus vandaag worden het frieten.
19:00 En dan nu wegwezen. Het bezoekuur is zojuist begonnen.
20:15 Sonja’s operatie was later dan gepland, met als gevolg dat ze nog niet helemaal terug was op deze wereld. Erg lang zijn we dan ook niet gebleven. Maar in een zeldzame aanval van eerlijkheid had ze wel iets te bekennen…
Een tijdje geleden belde ze vanaf haar werk op om te vertellen dat we maar zonder haar moesten eten, want ze moest overwerken. Toen ze ‘s avonds thuiskwam zei ze dat ze doodop was en meteen door naar bed ging. Dat bleek dus één grote leugen.
Ze had niet overgewerkt, ze was naar de Rutgers Stichting geweest voor een abortus! Ik wist niet eens dat ze zwanger was! Kennelijk was het dus eigenlijk niet de bedoeling dat ik ooit iets zou horen over die zwangerschap en abortus. Tel daar nog bij dat (a) ons seksleven zo goed als niet-bestaand is, en (b) er al een tijdje een verdenking is dat ze vreemdgaat, dan lijkt mij het vermoeden gerechtvaardigd dat ik niet degene ben die dat kind verwekt heeft.
Waarmee dus uiteraard de vraag zich opdringt: als ik het niet ben, wie dan wel?
Voor de kids is het nu bedtijd, papa gaat z’n frustraties verdrinken.
Over vandaag kan ik kort zijn: Tom naar school gebracht, en vervolgens de hele dag lekker door kunnen werken. Tot 15:30 uur althans, want toen kwam Sonja thuis, vroeger dan ik verwacht had. Wat later is ze Max en Tom op gaan halen, tegen 18:30 uur was ze terug en kon ik aan het eten koken beginnen. Vandaag een makkie: kant-en-klare nasi, aangevuld met satéh, en we hebben weer gegeten.
De avond was ook weinig spectaculair. Tom wilde weer eens niet naar bed, maar da’s niks bijzonders. Zelf heb ik nog een Legosetje voor ‘m in elkaar gezet, rond 21:30 uur de TV uitgezet omdat Sonja in d’r stoel lag te snurken, en vervolgens zelf nog een uurtje verder gewerkt. Waarna het alweer bedtijd was.
06:30 Sonja is al op, ik word wakker omdat Max een hoop herrie aan het maken is.
06:45 Wat Sonja eigenlijk had moeten doen was even een fles melk maken voor Max, dan was hij in elk geval rustig. Dat schijnt echter niet door te dringen, of ze doet alsof ze niks hoort. Net als ik aanstalten maak om dan zelf maar uit bed te komen komt Sonja met het nodige gezucht en gesteun de trap op—met een fles melk voor Max en de opmerking “sorry dat m’n werk zo belangrijk is”. Waarmee we meteen bij de kern van het probleem zijn: doordat ze Duits afgericht is loopt ze rond met het waanidee dat ze maar voor één doel op de wereld gezet is, en dat is werken. Werken, werken, werken, het liefst 24 uur per dag en 7 dagen per week.
Even later volgt dan ook nog de verzuchting “dan kom ik maar te laat op m’n werk”. Onzin, want ze heeft flexibele werktijden en kan binnen zekere grenzen dus zelf bepalen hoe laat ze begint. Het enige gevolg van het even voor Max zorgen is dat ze een kwartiertje later op haar werk is.
07:55 Max en ik hebben inmiddels ontbeten, Tom heeft zich nog niet laten zien, dus zal ik nogmaals naar boven moeten.
09:15 Tijd om met Max op sleeptouw te vertrekken naar Mutsaersoord in Venlo, dan heb ik vijf kwartier om een afstand af te leggen die je volgens de routeplanner in drie kwartier kunt doen. Ik neem het toch maar wat ruimer, anders zou er geheid onderweg weer iets mis gaan; 10 km file of zo.
10:10 We zijn gearriveerd, althans toch op het parkeerterrein. Idioterie onderweg: vanaf knooppunt Leenderheide richting Venlo (en de andere kant op) is er een snelheidsbeperking van 90 km/u vanwege “werkzaamheden op vluchtstrook”, en dat dan 15 km lang. Geen werkzaamheden te zien, alleen automobilisten die zich niks van de snelheidsbeperking aantrokken. De oneervolle vermelding vandaag gaat naar een bumperklever in een donkere Peugeot Expert 230L (een bedrijfswagen) van de firma Miko uit Nieuwegein, met het kenteken 35-BZ-RG.
De hoofdingang is even zoeken, dat staat namelijk niet aangegeven. Het bordes bij de ingang blijkt voorzien te zijn van een oprit voor rolstoelen, maar vervolgens moet je nog een verhoog op van 10 cm hoog. Er blijkt wel een bordje met een bel te hangen, maar dat is niet zichtbaar als je met je rolstoel over die helling naar boven komt.
10:25 Net als ik de hoofdingang gevonden heb belt Sonja op met de mededeling dat ze donderdag opgenomen moet worden voor een chirurgische ingreep, waarschijnlijk vrijdag dan weer naar huis mag, en de hele week uit de running zal zijn. Daar ben ik niet blij mee. Niet vanwege de ingreep op zich, maar omdat ik m’n afspraak bij de huisarts dan waarschijnlijk moet verzetten en vervolgens weer een hele week niks gedaan ga krijgen.
11:40 Ik ben niet onder de indruk van Mutsaersoord. Maximaal drie maanden opname, therapie bestaat uit individuele gesprekken, groepsgesprekken, creatief gedoe (kleien, schilderen, dat soort geneuzel) en sporten. Ook was het niet erg gerustellend dat de goeie man bij het invullen van de papierwinkel sommige dingen twee of drie keer vroeg. Sterker nog, toen ik me meldde moesten we eerst tien minuten wachten in een hok van 2×2 meter, vervolgens kwam de man binnen, schudde me de hand, ging even weg om een kan koffie te halen, kwam twee minuten later terug, gaf me weer een hand en vroeg of hij me al een hand gegeven had…
12:45 En we zijn weer terug. Even eten, weblog bijwerken, e-mail ophalen, en dan zal het weer heel aardig richting half drie zijn en moeten we Tom op gaan halen.
15:20 Tom is weer thuis, deze keer zowaar zonder gezanik over “afspreken”. Nog even wat heet water in het zwembad laten lopen om het wat op te warmen, en vervolgens Max toch maar even in bed gelegd. Nu maar hopen dat-ie ook inderdaad gaat slapen. Tom is me weer het bloed onder de nagels vandaan aan het halen, en is weer z’n gebruikelijke onhandelbare zelf.
04:30 Nu al wakker. Geen idee waarom, maar blij ben ik er niet mee want ik weet nu al dat ik niet meer in slaap zal vallen vanochtend.
07:15 Tijd om op te staan. Eerst even m’n laptop naar beneden verhuizen, en dan de kids wakker maken.
09:30 Tom had vanochtend weer geen zin om op te staan en schoot voor de rest ook al niet op. Alleen al om z’n jas en z’n schoenen aan te trekken had-ie ruim tien minuten nodig, waardoor we pas rond 08:25 uur vertrokken. Maar we waren toch nog op tijd. Inmiddels is m’n tweede bak koffie bijna op en is Max zowaar redelijk rustig aan het spelen. Eens zien of ik wat werk gedaan krijg vanochtend.
11:05 Van werken is alweer weinig terechtgekomen, want Max blijft continu aandacht vragen. Maar gelukkig is het nu z’n bedtijd.
14:10 Hoogste tijd om Max weer uit bed te halen, want we moeten Tom dadelijk ook nog op gaan halen en Max moet voor die tijd toch even gegeten hebben.
15:00 Tom wilde weer afspreken maar mocht dat niet (als onderdeel van z’n straf), dus is-tie maar buiten gaan spelen. Aan m’n eigen werk zal ik toch wel weer niet toekomen, dus ga ik maar weer braaf de huisslaaf spelen en aan de was beginnen.
16:30 Sonja is thuis, Tom komt ook binnen precies op het tijdstip dat ik gezegd had dat hij thuis moest zijn. Ik ben al bezig met de voorbereidingen voor het eten als Sonja zich opeens herinnert dat ze de paspoorten van de kids nog op moet halen.
17:11 Sonja belt op om te vertellen dat er nog een hele hoop wachtenden voor haar zijn en het dus nog wel even gaat duren. Prima, lekker rustig.
18:00 De familie is weer thuis, en dus kan ik nu daadwerkelijk eten gaan koken.
Vaderdag verliep zoals vrijwel alle dagen: anders dan ik gepland had. Het begon goed, met ontbijt op bed en een paar vaderdagcadeautjes. De rest van de dag ging minder. Ik had eigenlijk de hele dag aan m’n bedrijf willen werken, maar in plaats daarvan zijn Sonja en ik zo ongeveer de hele dag in de tuin bezig geweest.
Eerst moest het gras gemaaid worden, en vervolgens moest het terras achter in de tuin opgeruimd worden. Daar ligt een grote hoeveelheid zooi die er eigenlijk niet hoort maar afgevoerd zou moeten worden. Dat ligt er nu nog steeds, alleen ligt het nu bij elkaar en is het terras weer begaanbaar. Niks afgevoerd, maar toch een vooruitgang. Als iemand nog belangstelling heeft voor een roze omafiets of een citybike (opknapper) mag-ie zich melden.
M’n avond is opgegaan aan achtereenvolgens TV kijken (Hell’s Kitchen), een Legosetje voor Tom in elkaar zetten, en een paar uurtjes Need for Speed: Most Wanted spelen. Dit alles een paar keer onderbroken vanwege Tom, eerst hoorde ik wat gestommel boven en bleek hij bezig te zijn Sonja’s wekker te pikken, en wat later nog een keer omdat-ie uit bed was gekomen en Sonja’s wekker alsnog had gepikt. Hij zal wel gedacht hebben dat het toch niks meer uitmaakte, want hij had al zoveel uitgevreten dat-ie z’n verhaaltje bij het naar bed gaan helemaal niet meer gehad heeft en zolang hij de schade op z’n kamer niet hersteld heeft (hij had van alles en nog wat aan meubilair en andere spullen met een stift bewerkt) ook geen computerspelletjes meer mag doen en niet mag afspreken.
Niet dat straffen iets uithaalt bij Tom…
