Sonja Holten
Vanmiddag om half drie hadden we thuis weer eens een afspraak met Vera van Nunen van Welzijn Eindhoven. Of beter gezegd: Sonja had een afspraak, want die had het (ongetwijfeld met opzet) zo gepland dat het samenviel met mijn middagrit. Ik had nog gevraagd of ze dat kon verzetten, maar het antwoord luidde dat ze “geen tijd had op de tijdstippen dat ik tijd heb”. Nou zijn m’n werktijden dusdanig dat ik (als er geen extra ritten zijn) elke dag tussen pakweg 09:00 en 14:00 uur thuis ben, dus dat argument was nogal zwak, naar mijn niet overmatig bescheiden mening. Ik kan dan ook niet anders concluderen dat mijn aanwezigheid niet gewenst was, ongetwijfeld omdat Sonja de indruk wilde wekken dat alles prima gaat met de kids, en ze al aan zag komen dat ik nog wel eens wat kritische opmerkingen zou kunnen maken.
Maar goed. Ik stond op het punt te vetrekken toen Vera aanbelde, en Sonja was uiteraard weer eens niet op tijd thuis. Dat deed ze bij de GGzE in Geldrop ook stelselmatig, het lijkt er dan ook op dat dit haar manier is van zeggen dat het haar allemaal niet interesseert. Met Vera heb ik wel afgesproken dat ze de volgende afspraak met mij maakt en niet met Sonja, het gaat tenslotte ook om mijn kinderen en dus wil ik daar wel bij zijn.
Eveneens gebruikelijk inmiddels is dat Sonja ‘s avonds nauwelijks wilde vertellen wat er besproken was, en ik zoals gewoonlijk weer alle beetjes informatie er stukje bij beetje uit moest trekken. Wat er nu eigenlijk gezegd is weet ik nog steeds niet, Sonja had het er eigenlijk alleen maar over dat ze de bemoeienis van Welzijn Eindhoven maar niks vindt, en dat Vera volgens haar d’r werk niet goed deed. Volgens haar had ze zelf verschillende normale vragen gesteld maar deed Vera niks anders dan dreigen de kinderen uit huis te plaatsen. Nou heb ik Vera al vaker gesproken, en het lijkt me dan ook hoogst onwaarschijnlijk dat ze dat gedaan heeft.
Probleem is echter dat Sonja aan een paranoïde persoonlijkheidsstoornis lijdt. Ze heeft zichzelf wijsgemaakt dat Welzijn Eindhoven er op uit is om haar de kinderen af te nemen, en dat is dan ook het enige wat ze hoort. Al het andere past niet in haar wereldbeeld en wordt dan ook volledig genegeerd. En uiteraard valt haar weer niks te verwijten en ligt het allemaal aan een ander. Deze keer is Tom aan de beurt: Sonja heeft contact gezocht met alweer een therapeut die mag proberen Tom’s gedrag te veranderen. Het komt niet in haar op dat de oorzaak van veel problemen wel eens bij haarzelf zou kunnen liggen…
Kortom, ik in therapie, Tom in therapie, Max dan straks ongetwijfeld ook, en Sonja maar niet snappen waarom het in de wereld niet gaat zoals zij het wil… Ik voorzie nog heel veel problemen voor haar in de komende jaren (zo niet de rest van haar leven).
Sonja is nu echt compleet gestoord worden! Ik heb op een PayPal-rekening een bedrag staan van vier cijfers voor de komma, afkomstig van m’n spaarrekening. Afgelopen zondag vertelde Sonja dat ik daar niet meer bij kon (zij echter nog wel) en dat dat ook zou blijven, aangezien het volgens haar de huishoudelijke reserves zijn (dat zijn het niet) en ik zonder toestemming daar geld vanaf zou halen.
Jawel, zelfs al zouden het huishoudelijke reserves zijn, dan nog mag ik die niet gebruiken voor het huishouden zonder toestemming van Frau Holten!
Ik heb het haar nog niet verteld, maar strikt genomen heeft ze zich met het blokkeren van mijn toegang tot mijn eigen spaargeld schuldig gemaakt aan verduistering, een misdrijf dat bestraft kan worden met een gevangenisstraf van maximaal twee jaar of een boete uit de vijfde categorie (maximaal € 45.000).
Daar bleef het echter niet bij. Eerst moet je weten dat we vier girorekeningen hebben: zij en ik hebben elk een privérekening, daarnaast hebben we twee gezamenlijke rekeningen: een voor de vaste lasten en een voor het huishoudgeld. Gisteravond heeft ze, zonder mijn medeweten en zeer zeker zonder mijn toestemming, die beide rekeningen volledig geplunderd en de saldi overgeboekt naar haar eigen privérekening. Bij elkaar een slordige duizend euro.
Het gevolg laat zich raden. Vrijwel alle vaste lasten worden betaald via automatische incasso, maar bij gebrek aan saldo kunnen die incasso-opdrachten niet worden uitgevoerd, en dus kunnen we de komende tijd flink wat betalingsherinneringen en aanmaningen tegemoet zien. Lullig voor mij omdat het allemaal op mijn naam staat en ik dus degene ben die een slechte betalingsreputatie krijgt terwijl het niet eens mijn schuld is!
Reken maar dat ik de diverse bedrijven en instanties stuk voor stuk zal doorverwijzen…
Al lange tijd geen nieuwe berichten meer, maar dat wil niet zeggen dat er niets gebeurd is. Integendeel. Eerst dus maar eens in sneltreinvaart door de laatste acht maanden heendenderen.
De intake bij het CPH werd gevolgd door een opname van zes weken, van eind juli tot begin oktober. Een afwisselend zware en mooie periode, die me al met al toch veel goed gedaan heeft en waar ik een paar prachtige vriendschappen met een paar geweldige dames aan over heb gehouden. Vervolgens was het samen met Sonja door naar de GGzE in Geldrop voor iets wat “systeemtherapie” heet. Dat heeft er toe geleid dat eindelijk de beslissing genomen is die ik al drie jaar geleden had moeten nemen (en toen al door had moeten zetten): echtscheiding. Wat later vond men bij de GGzE dat systeemtherapie eigenlijk geen zin meer had en werd ons gevraagd of we ieder afzonderlijk nog behoefte aan hulp. Ik wilde wel, Sonja wilde (geheel volgens verwachting) niet. Die vind nog steeds dat ze geen hulp nodig heeft, al vind ik samen met alle hulpverleners die we ontmoet hebben dat ze wel degelijk gebaat zou zijn bij therapie. Maar ja, die Duitse mentaliteit is er zo stevig ingeslagen dat die er nooit meer uit zal komen.
Vervolgens kwam de volgende ontwikkeling: ik ben zowaar sinds 8 november 2007 weer aan het werk! Weer een hele overstap: taxichauffeur bij Connexxion in het groepsvervoer (voornamelijk schoolvervoer, en af en toe verstandelijk gehandicapten en ouderen). Vorige maand ben ik geslaagd voor zowel m’n theorie- als m’n praktijkexamen, en daarmee ben ik nu officieel gediplomeerd taxichauffeur. Weliswaar maar in deeltijd (in de praktijk zo’n 25 uur per week) maar het is beter dan niks.
06:00 Sonja’s wekker laat van zich horen, en uiteraard word ik daardoor ook uit m’n slaap gehaald.
06:45 Sonja is een kwartier geleden vertrokken, ik sta zelf ook maar op. Koffie aanzetten, mediteren, ontbijten. En dan aan het werk.
07:15 Het probleem met m’n laptop komt erop neer dat-ie snel te warm wordt en dan zichzelf uitschakelt. De oorzaak hiervan ligt in het feit dat de ventilator nogal veel stof aantrekt, waardoor stof zich ophoopt in de ventilator (en in de rest van de laptop) waardoor het systeem niet meer goed gekoeld wordt. Een bekend probleem overigens bij Medion laptops. Dus zit er maar één ding op: laptop openschroeven en schoonmaken.
08:15 Het had nogal wat voeten in de aarde (ik moest eerst op Internet opzoeken hoe ik ook alweer bij de ventilator moest komen) maar uiteindelijk zijn de stofnesten verwijderd en doet m’n laptop het weer. Niet optimaal, want de ventilator blijft lawaai maken, zij het niet meer zoveel als gisteravond. Als je toevallig ook in het bezit bent van een Medion MD41320: de instructies voor schoonmaak vind je opwww.gejanssen.com/howto/md41320/index.html
Andere maar nog veel betere tip voor eigenaren van hardware met de merknaam Medion of Micromaxx: zo snel mogelijk het apparaat verkopen en vervangen door eentje van een kwaliteitsmerk. Kost misschien wel wat meer, maar scheelt je tijd en ellende. Die apparaten van Medion voldoen als je ze alleen gebruikt om af en toe je e-mail op te halen, een briefje te typen of een spelletje te spelen (maar dan wel een die geen hoge eisen stelt aan de videokaart) maar voor zwaarder gebruik zijn ze niet echt geschikt. Of beter gezegd: echt niet.
En daarmee, geachte lezer, is het net na negenen en tijd voor m’n tweede bak koffie. Tevens tijd om aan m’n echte werk te beginnen. Max slaapt intussen nog even door.
09:10 Die laatste opmerking was natuurlijk de goden verzoeken. Max is zojuist wakker geworden… Dan zullen de koffie en het werk nog even moeten wachten, maar intussen kunnen dan wel de maandelijkse Windows updates geïnstalleerd worden. Deze keer is het ruim 30 MB aan updates, dus dat gaat wel even duren. Het vooruitzicht alleen is voor m’n laptop al reden om de ventilator weer eens harder te laten draaien.
15:30 En toen ging de deurbel. Een van m’n Toy Imperium klanten komt z’n spullen ophalen. Jippie, papa weer centjes! Meteen maar even de administratie bijwerken.
17:00 Doordat ik me veel met Max bezig heb gehouden en op die klant heb zitten wachten, heb ik vanmiddag uiteindelijk maar weinig gedaan gekregen. Veel meer zal het ook niet worden, want er moet eten gekookt worden. Vandaag op het menu: spaghetti met kipfilet en champignons, en een bak komkommersalade.
20:30 Toch nog een beetje werk gedaan, maar nu is het toch echt tijd om maar weer eens te gaan spelen, want dat is al weer een paar dagen geleden.
Na bijna twee weken maar weer eens een update.
Anderhalve week geleden zijn de Vera van Nunen en haar collega van de opvoedingsondersteuning weer eens op de koffie geweest, en die waren blij om te horen dat ik inderdaad op zoek was gegaan naar hulp. Intussen is de intake bij het Centrum voor Psychisch Herstel in Rosmalen ook geregeld, komende maandagochtend ben ik aan de beurt. Met de dames heb ik het ook nog over Tom gehad, het leek hen een uitstekend idee als ik ‘gewoon’ elke dag wat tijd alleen met hem door zou brengen en iets gaan doen wat hij leuk vind. Dat hoeven geen uren te zijn, een half uurtje per dag zou al veel helpen. Op zich een goed idee, maar ik ben er nog steeds niet uit waar ik die tijd vandaan moet halen. Niet zodra hij uit school komt, want dan is Max er ook. Niet vanaf pakweg vijf uur, want dan moet ik eten gaan koken. Niet na het eten want dan is het bedtijd voor de kids.
Het goede nieuws is dat inmiddels iedereen op vakantie is. Tom is afgelopen maandag naar z’n oma gebracht en daags daarna met haar voor drie weken naar Canada gegaan. Ik had wel met ‘m te doen: ze moesten drie uur voor vertrek op het vliegveld zijn, vervolgens vertrok die kist met drie uur vertraging, en toen moest-ie nog zo’n acht uur vliegen. Maar volgens Astrid had hij zich al die tijd toch goed gedragen.
Sonja en Max zijn, samen met Marlen (een vriendin van haar moeder) voor twee weken all-inclusive naar Las Palmas. Gisteren heel vroeg, zo rond 01:00 uur, zijn we met z’n allen naar Schiphol gereden, daar heb ik ze op het vliegtuig gezet (deze vertrok wel gewoon op tijd), om 04:00 uur ben ik daar weer vertrokken, en precies twee uur later was ik thuis. Twee weken rust en stilte! Whoo-hoo! Als de buren nu ook nog op vakantie zouden willen gaan…
Die terugrit was trouwens wel aangenaam. De bagage paste niet in onze Astra vanwege de LPG-tank in de kofferbak, dus zijn we met Sonja’s nieuwe leasebak gegaan, een gloednieuwe Volkswagen Polo. Pittig karretje, rijdt beter dan onze Astra. Lekker relaxed vrijwel de hele weg van Schiphol naar Eindhoven 100 gereden, behalve natuurlijk daar waar het niet mocht, Meat Loaf in de CD-speler om wakker te blijven. Nadelen van die kar zijn wel dat de stoelen naar mijn smaak te hard zijn en hij, vooral tot ongenoegen van Sonja, geen airco en geen cruise control heeft. Maar ach, wat kan mij dat schelen? Ik mag er volgens het leasecontract ook mee rijden, en de baas betaalt de brandstof.
Dan nu maar eens zien dat ik de komende twee weken veel gedaan krijg. Het nobele streven is om op tijd op te staan, te ontbijten, dan eerst wat huishoudelijk werk te doen (niet te veel in één keer), acht uur per dag aan m’n bedrijf te besteden, en dan ook nog tijd besteden aan m’n Internethandel en het uitzoeken van Tom’s Lego. Dit weekend zal het in elk geval niet lukken: gisteren ben ik na thuiskomst eerst gaan slapen en rond 11:00 uur opgestaan, vervolgens wel op tijd naar bed om dan vandaag vroeg op te staan, maar uiteindelijk ben ik weer rond dezelfde tijd opgestaan. Morgen zal het beter gaan. Het zal wel moeten, want morgen om 09:30 uur moet ik in Rosmalen zijn.
Het leek er nog even op dat ik het volgende weekend naar New York zou gaan, maar dat gaat niet door. Binnen een Internet community waar ik deel van uitmaak komt het nogal eens voor dat leden die op reis gaan of onderdak vinden bij een plaatselijk lid, of op z’n minst met een groepje uitgaan. In dit geval ging er iemand naar New York, en omdat ik en Olivia (een ander lid) verklaard hadden trouwe kijkers te zijn van Hell’s Kitchen gaat het gezelschap daar uit eten in het Hell’s Kitchen District in New York. Als het ter ere van onder andere mij is was ik daar natuurlijk graag bij geweest. Helaas, aangezien het hoogseizoen is kost het goedkoopste ticket al zo’n € 700 en dat is wat veel om even heen en weer te vliegen. Bovendien heeft m’n bedrijf dringend een nieuwe computer nodig, en die gaat ook zo’n € 750 kosten. En helaas kan ik een euro ook maar één keer uitgeven.
