09:15 Het zat vanochtend allemaal niet mee. Tom wilde niet uit bed, in de keuken bleek dat Sonja het niet nodig had gevonden om even op te ruimen zodat ik de halvarine, margarine en een pak appelsap zelf maar weer opgeruimd heb. Om acht uur was Tom nog steeds niet beneden, toen ik naar boven riep dat-ie op moest schieten en vroeg wat-ie aan het doen was, riep hij terug dat hij een boekje aan het lezen was. Godver! Dus kon ik twee trappen op, om te constateren dat Tom nog niet eens aangekleed was. Dat heb ik toen maar voor ‘m gedaan, wat uiteraard weer een hoop geklaag opleverde omdat ik niet al te zachtzinnig te werk ging. Op school aangekomen moest-ie omkleden voor de gymles, maar dat wilde hij ook al niet. Pech gehad, hij zal toch moeten. Bij het omkleden liep hij alle kanten uit en was met van alles bezig behalve omkleden, dus heb ik ‘m maar gewoon laten staan en ben naar huis gegaan.

11:00 Tom was niet de enige die onhandelbaar was vanochtend, Max kon er ook wat van. De hele ochtend met speelgoed gooien, op stoelen klimmen, en kasten uitruimen. Zojuist heb ik ‘m in bed gelegd in de hoop dat-ie tot een uur of twee slaapt, zelf ben ik kapot en heb ik barstende koppijn. Maar helaas voor mij, ik moet gewoon doorgaan.

11:45 Doorgaan zei ik toch? Lukt niet. Sonja nog even een mailtje gestuurd, vervolgens de computer uit en hopen dat ik een uurtje of anderhalf op de bank kan gaan liggen slapen.

12:57 Ook dat zit er niet in. De buren zijn hun TV-verslaving weer aan het uitleven, en aangezien die tegen de scheidingsmuur tussen de beide woningen staat en ze bij de bouw van die huizen de geluidsisolatie vergeten zijn mag ik daar weer van ‘meegenieten’. Het helpt niet dat ze dat apparaat toch al vrij hard hebben staan altijd en zelf ook bepaald niet op fluistertoon praten. Sonja belde op om te vragen of ze naar huis moest komen (fout natuurlijk, dat had ze gewoon uit zichzelf moeten doen), en nu is Max ook nog eens wakker geworden. Sonja werkt gewoon door en zou rond 16:00 uur thuis moeten zijn.

16:30 Sonja is weer thuis en suggereert dat ik beter achtereenvolgens nog een paracetamolletje moet nemen, douchen, en even gaan liggen tot het eten klaar is. Klinkt als een goed plan, laat ik dat maar eens gaan doen.

21:00 Dat liggen heb ik gedaan, maar echt rusten zat er niet in aangezien Tom zich in de tuin keer op keer aan het misdragen was en Sonja telkens tegen ‘m tekeerging. Fijn, zo’n Duits huishouden… Maar uiteindelijk is er gegeten en zijn de kids in bed beland. Sonja is weer eens voor de TV in slaap gevallen, ik ga maar weer eens een poging doen een stap verder te komen met Need for Speed: Most Wanted.

07:40 Vandaag wordt hopelijk een zeer rustige dag: vanaf vandaag gaat elke woensdag Tom na school naar de buitenschoolse opvang en Max de hele dag naar de dagopvang. Sonja is een half uur geleden vertrokken met Max, en ik ben een kwartier geleden uit m’n bed gekomen. Niet dat ik tot die tijd geslapen heb, want Sonja en Max maken samen behoorlijk wat lawaai. Ik heb niet op de klok gekeken, maar ik schat dat ik een uur geleden al uit m’n slaap gehaald ben.

Het zal mij benieuwen of ik dan ook inderdaad de hele dag aan m’n bedrijf kan werken, en zo ja: tot hoe laat, want de kids zitten op verschillende locaties en Sonja was gisteravond al moeilijk aan het doen over het ophalen. Op de locatie waar Tom zit zou ze haar auto niet kunnen parkeren, wat me sterk lijkt want ze zal echt niet de enige ouder zijn die met de auto z’n kind op komt halen.

Ik moet zowiezo nog zien dat ik al m’n uren kan maken. Voor de Belastingdienst maakt het allemaal niet uit hoeveel uren je aan je bedrijf besteedt, als je je administratie maar op orde hebt en netjes je belasting betaalt. Echter, de overheid wil het zelfstandig ondernemerschap stimuleren en biedt dan ook een paar hele leuke belastingvoordelen, samen goed voor een aftrek van zo’n € 11.000. Om te voorkomen dat hele volksstammen op papier een bedrijfje beginnen alleen voor die aftrekpost, is er echter een urencriterium gesteld: om in aanmerking te komen moet je jaarlijks minimaal 1225 uur aan je bedrijf besteden.

Rekent u even mee? Ga er even vanuit dat ook een ondernemer twee weken zomervakantie wil, dan blijven er 50 weken over. Per week moet je dus gemiddeld 1225/50 = 24,5 uur besteden. Dat komt dus neer op drie dagen full-time (8 uur per dag) plus nog ergens een half uurtje. Ik kan niet meteen recht uit bed beginnen, want op een lege maag kun je niet werken, en op de woensdagen moet Tom ook nog naar school gebracht worden. Op woensdagen is het dan pakweg 9:00 uur voordat ik aan de slag kan en moet ik dus tot minstens 17:00 uur continu doorwerken. Dan moet één van de kids nog opgehaald worden, en dan moet ik nog eten koken. In het weekend zal ik waarschijnlijk nog wat later beginnen, en zal ik ook nog volop onderbroken worden.

En dus ga ik ergens tijd tekortkomen. Maar nu eerst:

08:15 Tom is aan het zeuren dat hij nu naar school wil. Laten we dat eerst maar eens gaan doen. Detail: dit is de eerste keer dat Tom haast heeft om op school te komen, meestal is hij niet vooruit te branden.

08:45 In de wasmachine zit nog een lading gewassen kleding, laat ik die eerst nog maar even ophangen, anders krijg ik straks weer gezeur dat ik het niet gedaan heb.

09:00 Zo, aan de slag! In alle rust, niet geheel in stilte want zo af en toe vind ik wat muziek bij het werk ook wel eens aangenaam. Zolang het maar mijn keuze is en niet die van iemand anders.

18:00 Sonja belt met de vraag of ik Max op kan gaan halen. Zelf gaat ze Tom ophalen, maar ze staat nog in de file en heeft alleen maar een zitverhoger voor Tom bij, geen stoeltje voor Max.

18:45 Max heeft zich uitstekend geamuseerd bij de opvang. Als we thuiskomen zijn Sonja en Tom nog niet terug, maar aangezien ik eigenlijk wel genoeg gewerkt heb voor vandaag ga ik met Max nog even in de speeltuin zitten tot ze terug zijn. Het eten voor vanavond is uit de categorie Snel & Gemakkelijk: frieten en een bak sla. En een pilsje. Bij het bakken. En eentje bij het eten. Dat smaakt toch beter dan die 1,5 liter bronwater die ik vandaag naar binnen heb gewerkt.

23:00 Na het eten en de afwas ben ik maar weer verder gegaan met Project Lego: de derde lading om uit te sorteren. Tegen tienen was ik daar mee klaar en wilde ik eigenlijk nog even een rondje gaan racen op de computer, maar Sonja had bedacht dat ze haar e-mail (die van haar werk, wel te verstaan) nog “even” op wilde halen. Dus ben ik eerst maar even het terras in de achtertuin op gaan ruimen en heb ik de was binnengehaald. Sonja bleef maar bezig, dus ben ik nog even voor de TV gaan hangen in de ijdele hoop dat ze snel klaar zou zijn met d’r werk. Vergeet het maar, zojuist is ze er eindelijk mee opgehouden en is ze naar bed gegaan (“sorry dat het wat langer duurde”) maar heeft ze wel de PC aan laten staan. Het is nu echter toch te laat om nog te gaan spelen, dus zet ik ‘m zelf maar uit en ga naar bed.

06:50 Sonja vertrekt, waardoor Max wakker wordt en ik dus ook uit m’n slaap gehaald wordt. Maar opstaan doe ik nog even niet, het is mij nog te vroeg.

08:45 Tom is op school afgeleverd, maar koffie en m’n eigen werk zit er nog even niet in. Eerst gaan we maar eens boodschappen doen bij de Lidl.

09:45 Da’s ook weer gebeurd. Boodschappen gedaan en opgeruimd, ik vind dat ik m’n tweede bak koffie nu wel verdiend heb. Max gaat de woonkamer weer verbouwen (zucht) en ik ga maar weer eens kijken of er nog wat echte mail tussen de spam zit. En dan maar hopen dat ik nog wat werk gedaan krijg. Eigenlijk moet ik ook nog een keer met de stofzuiger door de woonkamer, maar daar heb ik nu even geen zin meer in. Ik moet er alleen nog aan denken dat ik even een machine was opzet als ik Max straks naar bed breng.

11:00 Dankzij Max heb ik nog weinig of niks kunnen doen, maar daar zou nu verandering in moeten komen: bedtijd voor de jongeman. Nog even gauw een machine was opzetten, dan kan ik daarna tenminste eindelijk eens aan m’n eigen werk beginnen.

Eerste klus: een tijdelijke NEE NEE sticker voor op de brievenbus maken. We hadden er eentje op de brievenbus zitten, maar iemand heeft die (en zo te zien ook bij tal van anderen) eraf gehaald. Ik weet niet wie het geweest is, waarschijnlijk een bezorger die teveel folders terug moest brengen of zo, maar als ik ‘m te pakken krijg…

En dus prijkt er nu een witte strook papier op de brievenbus met twee keer het woord NEE, plus de opmerkingen “Geen reclamedrukwerk” en “Geen huis-aan-huisbladen”. Nu maar hopen dat het werkt, en dat die klojo niet ook dit exemplaar laat verdwijnen. Ik heb me trouwens nog ingehouden: er was nog wat ruimte over onder die twee opmerkingen, ik had nog even de neiging om daar de opmerking te zetten “Op overtreders wordt geschoten”. Maar daar schijnen weer allerlei juridische haken en ogen aan te zitten, dus heb ik het maar achterwege gelaten. Desalniettemin, als ik een bezorger tref die zich er niks van aantrekt dan zal-ie heel snel leren dat m’n Supersoaker een behoorlijk bereik heeft. Een meter of tien.

16:45 Ik ga maar weer eens eten koken. Vandaag eigenlijk op het menu: verse worst, aardappelen en bloemkool. De bloemkool blijkt echter behoorlijk rot te zijn, weet ik meteen waarom-ie bij de Lidl in de aanbieding was. Gelukkig heb ik nog een pot rode kool achter de hand.

23:59 Wat een avond! Tom wilde weer van alles niet, was weer eens flink opstandig en had weer een paar van z’n beruchte woedeaanvallen, en om de ellende nog groter te maken ontdekte Sonja dat Tom de schaar had gezet in de overtrek van de strijkplank. Die jongen is echt niet meer te redden, en ik ben intussen alle greep op ‘m kwijt. Als dat eeuwige geruzie hier in huis zo doorgaat (en ik heb geen reden om aan te nemen dat het beter zal worden) zit ik binnenkort in een psychiatrische inrichting, of zit Tom in een internaat voor moeilijk opvoedbare kinderen. Niet dat ik met dat laatste zo blij ben, want ik heb gezien waar het toe kan leiden en daar word je niet vrolijk van. Ik zit er eigenlijk al op te wachten dat Tom een dezer dagen buiten gaat spelen, en ik vervolgens een paar uur later door de politie gebeld wordt omdat ze ‘m opgepakt hebben wegens vandalisme of winkeldiefstal. Hopelijk wordt de plaatselijke Haltwinkel niet wegbezuinigd, want die gaan we nog nodig hebben.

Het weekend is weer voorbij, en het ging weer eens niet zoals ik had gehoopt (en gepland). Eergisteravond moest ik nog even op Tom z’n kamer zijn, en zag opeens de onderdelen van een Lego brandweerwagen liggen—mijn Lego brandweerwagen. Onder z’n bed lag nog een doosje met een andere Lego brandweerwagen, waarvan Tom beweerde dat die van hem was maar die ook van mij bleek te zijn. Mijn bezigheid dus voor die avond: brandweerwagen bouwen om te zien of er onderdelen verdwenen waren. En dat waren ze inderdaad.

Gisterochtend kwam Sonja met de ‘vraag’ of we vandaag op de zolderkamer de meubels anders neer konden gaan zetten. Tot zover m’n voornemen om de hele dag m’n eigen werk te doen. Tom bleek nog meer Lego gepikt te hebben, en dus werd het tijd voor een andere aanpak. Hij heeft al z’n Lego ingeleverd, vervolgens heb ik er alles uitgehaald wat van mij was. De klus voor de komende weken: een voor een alle Legosetjes die hij heeft een keer bouwen zodat we weten welke compleet zijn, waar mogelijk de ontbrekende onderdelen aanvullen, en wat er dan nog overblijft gaat in de verkoop om van de opbrengst nieuwe Lego te kopen.

Tom bleek vervolgens hardleers te zijn. Gisteravond laat was-ie nog steeds aan het rondspoken op z’n kamer, dus moest ik weer naar boven. De deur van m’n werkkamer stond open, terwijl ik die toch echt dichtgedaan had. Tom was dus kennelijk weer op strooptocht geweest. Hij beweerde dat hij alleen maar gekeken had “met m’n handen op de rug”, maar ik had al gezien dat hij z’n handen niet alleen op z’n rug had gehad. Vervolgens viel m’n blik op de Lego Duplo treinbaan op de grond, en zag daar een locomotief staan die zeer zeker niet tot Tom’s speelgoed behoort. Inderdaad, alweer wat gepikt. Ik vraag me af wat ik nog met ‘m aan moet. Het maakt niet uit wat voor straf ik ‘m geef, het heeft allemaal geen enkel effect. Desalniettemin komt-ie niet ongestraft weg: de hele week mag hij niet afspreken.

Vanochtend daarentegen ging het allemaal soepeltjes. Tom liet zich zonder al te veel weerstand wakker maken en was zelfs om tien voor acht al beneden. Ontbijten en naar school. De enige ergernis was dat Sonja in de keuken bezig was geweest en weer eens niet opgeruimd had.

Veel van m’n eigen werk heb ik niet gedaan, althans toch minder dan ik gepland had. Ten eerste leek het me wel zinvol om het warme weer uit te buiten en er een aantal machines was doorheen te draaien. Toen we Tom op gingen halen is Max nu eens niet in de buggy geparkeerd maar heb ik ‘m laten lopen. Op het schoolplein heeft-ie vervolgens nog een tijdje gespeeld (lees: glijbaan op, glijbaan af), waarna we gedrieën teruggelopen zijn. De voordeur hebben niet eens meer gehaald, verder dan de speeltuin hier in de straat zijn we niet gekomen (de voordeur is enkele tientallen meters verder).

Vanavond ben ik maar eens begonnen aan het uitsorteren van Tom’s Lego. Eén la uitgesorteerd, en da’s ongeveer een zesde deel van z’n totale voorraad. Dus weet ik wat ik de rest van de week elke avond te doen heb.

09:00 Mooie tijd om op te staan op een zaterdag.

09:15 Als ik beneden kom blijken Sonja en Max al ontbeten te hebben en staat Tom’s ontbijt klaar in de keuken. Mijn ontbijt is nergens te bekennen, dus zal ik het zelf moeten regelen.

09:30 Eerder deze week had ik toch geschreven dat ik van Sonja drie dagen per week, waaronder het weekend, de hele dag ongestoord mocht werken? Vergeet het maar. Sonja wil gaan zitten naaien, heeft daarvoor haar naaimachine nodig, en wil het bureau op mijn werkkamer gebruiken om dat apparaat neer te zetten. Voor de vorm vraagt ze nog of het kan, maar de werkelijke aard van Sonja’s vragen zal de trouwe lezer inmiddels wel kennen.

Ze is de woonkamer nog niet uit of het gedonder begint al. Tom wil opeens TV kijken omdat ik bij het zappen langs een tekenfilm ben gekomen. Die mag-ie kijken, maar blijkt een paar minuten later afgelopen te zijn. Het daaropvolgende programma is niks, Tom beweert ten onrechte dat dadelijk de volgende aflevering komt van die tekenfilm, waarop ik de TV maar uit zet. Voor Tom is dat reden om te proberen de Mikrogids op te frommelen, waarop-ie van mij een tik op z’n vingers krijgt en ik ‘m voor vijf minuten naar de gang stuur. Uiteraard luistert Tom niet, in plaats van op de gang te gaan zitten loopt-ie naar boven.

10:20 Ik heb de hoop al opgegeven dat ik vandaag nog aan werken toekom, althans toch hier in huis. Ik zit er hard aan te denken om m’n laptop en de auto te pakken en ergens een plek te gaan zoeken waar ik ongestoord kan gaan zitten werken. Helaas blijken gratis Wifi hotspots in Eindhoven en directe omgeving dungezaaid. Ik weet dat er op de Markt eentje zit, maar dan moet ik of op het terras van het betreffende café gaan zitten of ergens dicht in de buurt buiten op de grond.

En anders ga ik maar zitten spelen, want aan werken kom ik toch niet toe als ik verplicht beneden moet gaan zitten. Ik zal op z’n minst moeten wachten tot Sonja boven klaar is, en dat kan nog uren duren, Sonja kennende. En tegen dat ik me dan goed wel boven geïnstalleerd heb zal ze wel weer aan komen zetten met een of ander excuus om in bed te kunnen kruipen, zodat ik toch weer naar beneden moet.

Misschien dat het helpt om, voordat ik naar bed ga, eerst m’n laptop naar boven te verhuizen om dan de volgende ochtend op te staan, beneden m’n ontbijt te halen, en meteen weer naar boven te vertrekken. Zal ook wel niet helpen, want Sonja is een ware meester in het verzinnen van redenen om me van m’n werk te houden.

15:15 Sonja schijnt eindelijk klaar te zijn met d’r gehobby op mijn werkkamer, en komt met de vraag wat ik voorzien heb voor het eten vanavond. Om een of andere reden klinkt dat alsof er verwacht wordt dat ik weer eten kook.

16:00 Sonja moet “even” naar het Kruidvat en dumpt de kids bij mij. Tom gaat zowaar buiten spelen, Max schreeuwt de hele buurt bij elkaar omdat-ie niet met Sonja mee mag. Aangezien ik de hele dag feitelijk niks hebben kunnen doen had ik al overwogen om er tussenuit te knijpen zodra iedereen even weg zou zijn, om dan pas vanavond laat weer terug te komen (of misschien ook niet), maar dat gaat dus ook al niet door.

Ik ga maar eens een pilsje uit de koelkast trekken. De eerste voor vandaag, maar ongetwijfeld allerminst de laatste. Ja, ik weet het, alcohol lost je problemen niet op. Maar aangezien elke werkende oplossing al bij voorbaat een veto krijgt van Sonja blijft mij niet veel anders over dan te zorgen dat ik m’n problemen even kan vergeten.

Drank maakt meer kapot dan je lief is? Persoonlijk zie ik meer in de alternatieve tekst:

16:54 Tom heeft zojuist voor de rest van het weekend huisarrest gekregen. Hij was buiten met twee ‘vriendjes’ aan het spelen, maar dan wel met lucifers. En vervolgens vond Tom het ook nog eens nodig om stenen over de poort heen te gooien, terwijl hij heel goed wist dat Max aan de andere kant van de poort stond. Ik heb ‘m al zelf laten bedenken wat er zou gebeuren als zo’n steen bovenop Max terecht zou komen, en ik heb ‘m ook uitgelegd waarom spelen met vuur gevaarlijk is, ik ben er nog over aan het nadenken of ik er ook maar wat shocktherapie aan toe zal voegen en ‘m wat foto’s van brandwonden zal laten zien. De stenen heb ik maar even binnen op tafel gelegd, dan mag Sonja zich er dadelijk ook nog even mee bemoeien.

17:15 Sonja is weer thuis, met een fles Sangria “zodat ze dronken kan worden” omdat ze “het niet meer ziet zitten”. Typisch: ik zie het ook niet meer zitten, maar van mij wordt verwacht dat ik gewoon doorga. Een van de eerstvolgende opmerkingen: “waar is m’n eten?”. Oftewel, het eten koken wordt ook in het weekend op mijn schouders geschoven.