Drukke dag vandaag

Aanstaande dinsdag is de eerste dag sinds anderhalf jaar dat ik niet in de WW zal zitten. Maandag is m’n laatste dag, vanaf dinsdag wordt het een Bijstandsuitkering. Sorry, een “uitkering op grond van de Wet Werk en Bijstand”. Klinkt wat duurder, maar betaalt net zo beroerd.

CWI

Vanochtend ben ik dus maar even naar het CWI gewandeld om alvast die uitkering aan te vragen. Toen ik m’n WW aanvroeg was het een kwestie van binnenlopen, papierwinkel in ontvangst nemen en invullen, en ook gelijk weer inleveren. Maar voor een WWB-uitkering gelden weer andere procedures. Om die te krijgen moet m’n echtgenote (Sonja) namelijk ook bij het CWI ingeschreven staan als werkzoekende. En dat is ze niet. Dus luidde de opdracht van het CWI: naar huis, Sonja zichzelf via Internet laten inschrijven, en dan bellen voor het maken van een afspraak.

Uiteraard willen ze bij zo’n inschrijving weer van alles en nog wat weten, zelfs waar je tig jaar geleden gewerkt hebt (en dat moet dan ook nog tot op de dag nauwkeurig worden aangegeven!), dus dat betekende dat er weer uit alle hoeken en gaten allerlei gegevens opgedoken moesten worden. Da’s uiteindelijk gelukt, meteen na de inschrijving braaf gebeld voor een afspraak. Volgende week vrijdag mogen we allebei ons gezicht laten zien, en daar hoeven we zowaar verder niets voor mee te nemen—behalve dan een legitimatiebewijs, de einde-WW brief en een opgave van huidige inkomsten. Tja, als ik dat laatste zou hebben zou ik geen WWB-uitkering aan hoeven te vragen…

Hm. Aantreden voor het aanvragen van een uitkering, en dan geen stapels papier mee hoeven te brengen? Gezien de voorliefde van ambtenaren voor dikke stapels papier gaan we daar ongetwijfeld nog wel een keer voor gestraft worden.

UWV

Het CWI was niet de enige afspraak vandaag, voor vanmiddag had ik er ook nog een bij WerkConsult. En zowaar, die ging gewoon door. 🙂

Het was weer eens tijd voor een rapportage richting het UWV, dus daar hebben we ons volop mee bezig gehouden. Het nut ontgaat me enigszins, aangezien het vandaag vrijdag is en het maandag m’n laatste dag in de WW is. Tegen de tijd dat Nicole van Crey (de casemanager bij het UWV) die rapportage leest ben ik al een ex-client van het UWV. En voor zover ik weet bestaat er niet al te veel communicatie tussen UWV en Gemeentelijke Sociale Dienst, dus goeie kans dat ze bij de GSD die rapportage nooit zullen zien. Maar goed, wie ben ik om de ambtenaren hun geliefde papierwinkel te ontzeggen?

Voor de rest kunnen we nu niet zo bijster veel meer doen, behalve bedrijven benaderen om een stageplaats geregeld te krijgen. Daar hoeven we waarschijnlijk ook niet al te veel haast mee te maken, aangezien we nu in de overgang zitten van WW naar WWB en ambtelijke molens nog altijd erg langzaam draaien. Eerst moet ik maar eens zien dat ik überhaupt een WWB-uitkering krijg, en dan moeten we ons zorgvuldig opgebouwde plan nog aan de GSD zien te slijten. Daar zit dan ook nog een zomervakantie tussen, dus ik vrees nu al het ergste.

Ik ben benieuwd hoe het straks gaat, de combinatie van WWB en reïntegratie. Het traject is al betaald, en Johan Migchels gaat dan ook gewoon vrolijk verder, maar ik moet nog zien dat de GSD het allemaal accepteert. Het is tenslotte weer een andere instantie, dus het zou me niks verbazen als die eerst m’n reïntegratietraject de nek omdraaien, me vervolgens een half jaar thuis laten zitten, en dan opeens aan komen zetten met “goh, het lijkt ons geen slecht idee als je een reïntegratietraject zou gaan doen”. Ze ZIJN er toe in staat…

Over de uitkomst van het laatste onderzoek (die met de sokken van Ria) hebben we het niet eens meer gehad, dat zal voor de volgende keer zijn.