De kinderpostzegelskids zijn weer los

07:25 Te vroeg gejuicht: vanochtend ben ik wel wakker geworden van Sonja’s wekker, maar gelukkig daarna toch weer in slaap gevallen. Maar nu is het dan toch tijd om op te staan. Tom wil als vanouds weer niet opstaan, maar die zie ik dadelijk toch wel beneden verschijnen. Max en ik gaan alvast die kant op.

08:00 Ik zie dat Tom nog geen sokken aanheeft, dus stuur ik ‘m naar boven om dat alsnog te doen. Jawel, ook dat wil hij niet maar uiteindelijk gaat hij toch. Vervolgens hoor ik boven een harde klap gevolgd door gehuil: hij is met z’n voeten van de trap geschoten en er vervolgens afgevallen. Gelukkig was het pas de tweede tree van onder, dus dat viel al weer mee.

08:15 We zijn zowaar op tijd weg. Onderweg gebeurt het tweede ongelukje: Tom valt nog een keer en komt deze keer weg met een klein schaafwondje op z’n knie. Dat doet natuurlijk zeer, temeer daar hij een kniebroek aanheeft waarvan de rand tijdens het lopen natuurlijk precies over het wondje schaaft. Op school hebben ze gelukkig ontsmettingsmiddel, al blijkt niet iedereen het eens over de aanpak: Selma (Tom’s andere juf) adviseert er geen pleister op te plakken omdat het dan slechter geneest (en trekt vervolgens een van haar eigen broekspijpen op om te laten zien hoe het er dan uit komt te zien), de conciërge die ons van wat jodium voorziet wil er wel een pleister opplakken vanwege het schuren van Tom’s broekrand. We gaan voor de ‘geen pleister’ optie, om het schuren te voorkomen sla ik z’n broekspijpen een paar keer om. Ziet er niet echt charmant uit, maar je moet tenslotte iets.

09:00 Dat is nog eens opschieten: Tom naar school gebracht, naar de Albert Heijn geweest, en toch nu al weer terug. De eerste ergernissen van de ochtend hebben zich inmiddels ook al weer aangediend: Sonja denkt kennelijk nog steeds dat ook Nederlanders hun brood knippen in plaats van snijden, onder de tafel in de woonkamer vind ik een paar schoenen, en gisteren heeft ze een keer de wasmachine leeggehaald maar het apparaat wel aan laten staan.

11:45 De tijd vliegt als je druk bezig bent: het is al weer tijd om Tom op te gaan halen.

12:15 Lunchtijd. Voor Max weer z’n gebruikelijke maaltijd, bestaande uit een mengsel van Weetabix, melk en fruit, en voor Tom en mij een saucijzenbroodje. Terwijl de kids vervolgens gaan spelen is er voor mij geen rust: ik moet weer verder met het schoonmaken van m’n fornuis. Net als ik daaraan wil beginnen gaat de bel: twee kinderen die me kinderpostzegels willen verkopen. Nee dank je, geen interesse. Een kwartier later staan er weer twee aan de deur. Nee, ik heb nog steeds geen interesse. Ik zie al aankomen dat dit zich de hele middag door een aantal keer gaat herhalen. Daarvoor ontbreekt mij echter zowel de tijd als de zin en dus besluit ik ze voor te zijn. Heel simpel: een briefje op de voordeur plakken met de tekst ‘Geen kinderpostzegels!’ en dan zou ik er vanaf moeten zijn.

14:00 De Teletubbies zijn weer afgelopen, tijd om Max maar eens een paar uurtjes in bed te stoppen. Tom is al uit beeld, die is op z’n kamer aan het spelen. Althans, daar ga ik vanuit.

16:00 Wat een kolerewerk! De hele voorkant van het fornuis is gedaan, de la die eronder zit ook evenals de inhoud daarvan (twee bakplaten en een ovenschaal). De bodemplaat van de oven is wel enigszins schoner geworden maar nog niet zoals ik het hebben wil, en met de binnenkant van de oven ben ik voorlopig ook nog niet klaar. Maar ik ben vooral trots op het resultaat van de schoonmaak van de dubbele glasplaat van de ovendeur: voor het eerst sinds tijden is er weer doorheen te kijken.

Ik heb wel weer genoeg gedaan voor nu. Even uitrusten, Max uit bed halen want die is zo te horen weer wakker, en dan rond 17:15 uur weer terug de keuken in om eten te koken. In de post vind ik nog een brief van Zuidzorg: kennelijk hadden we daar gisteren een afspraak voor Max waar ik weer eens niks vanaf wist. Ze hebben maar meteen even een nieuwe afspraak gemaakt.

17:05 Tot zover m’n activiteiten voor Toy Imperium — tijd om aan het eten te beginnen. Deze keer staat er varkensschnitzel in champignonroomsaus met sperzieboontjes en krieltjes op het menu. Hopelijk smaakt het net zo goed als het klinkt.

19:00 Het eten was niet helemaal wat ik er van gehoopt had. Op zich zou het allemaal wel goed gegaan zijn, ware het niet dat Sonja later thuis was dan ik had verwacht, met als gevolg dat alles ruim een kwartier langer heeft gestaan dan gepland. Nou kunnen sperzieboontjes daar nog wel tegen, maar voor vlees, champignonroomsaus en krieltjes is het funest.

19:15 Het is weer bedtijd, maar Tom trekt weer alle vertragingstactieken uit de kast. Hoewel de hele bedprocedure eigenlijk voor Sonja zou moeten zijn wordt dat tegenwoordig ook weer deels op mij afgeschoven: Sonja neemt Max nog wel mee naar boven, maar tegen dat hij uit bad komt moet ik het afmaken omdat Sonja “geen twee kinderen tegelijk aankan”. Kan ze best wel, het vereist alleen maar wat planning en inzicht. Tom is wat dat betreft toch maar minimaal werk, want die kan in principe alles zelf. Het zal wel weer gemakzucht zijn.