Dit kan nooit lang meer duren

07:00 Sonja is al wakker en doet op de overloop het licht aan om in bed te kunnen lezen. Met als gevolg dat ik er half wakker van word. Vervolgens zak ik weer weg, tot om 07:15 uur m’n wekker begint te piepen. Sonja blijkt al opgestaan te zijn. Gezien het gebrek aan lawaai liggen de kids nog te slapen.

07:50 Geen idee waar Sonja mee bezig is, maar Max en Tom liggen allebei nog steeds in bed. Dat moet haast wel fout gaan. Ik sta op en tegelijkertijd wordt Max ook wakker. De luieremmer blijkt nog steeds in de badkamer te staan, alleen is de volle zak er inmiddels wel uitgehaald. Dat was kennelijk ook weer de maximale inspanning, want een nieuwe zak er in doen en de emmer terugzetten op z’n plek zat er weer niet aan. Dat doe ik dan zelf maar weer.

08:00 Terwijl ik met Max bezig ben komt Sonja naar boven om Tom uit bed te halen. Die heeft in de regel nogal lang nodig, dus het zou me verbazen als die nog op tijd op school is vanochtend.

08:10 Sonja demonstreert weer eens haar onvermogen om prioriteiten te stellen: in plaats van Tom op tijd uit bed te halen is ze gaan afwassen. Uiteraard weer op haar manier: alles op het afdruiprek, en laat maar staan voor iemand anders (mij, dus) om het af te drogen en op te ruimen.

08:20 Tom neemt elke dag fruit en een beker drinken mee naar school, en als hij de hele dag moet ook nog brood. Als ik ‘m na school ophaal laat ik ‘m z’n beker en broodtrommel altijd eerst opruimen zodra we thuiskomen. Gisteren heeft Sonja ‘m opgehaald, en is z’n rugzak gewoon in de keuken gedumpt. Het gevolg: Tom’s beker staat niet op het aanrecht, en nu krijgt hij van z’n moeder te horen (die zelf in de keuken staat op ongeveer een meter van die rugzak) dat hij die beker alsnog moet pakken omdat hij anders geen drinken meekrijgt. Het demonstreert maar weer eens het tweesporenbeleid van Sonja: Tom en ik (en straks Max) moeten alles zelf opruimen, maar zelf hoeft ze niks op te ruimen en ook geen eigen initiatief te tonen.

08:30 Sonja brengt Tom naar school, intussen ga ik verder met Max voeren, de afwas afdrogen en opruimen, en vervolgens m’n laptop naar boven verhuizen. Daar zal ongetwijfeld wel weer een hoop kritiek op komen, want het zal wel weer eens niet passen in Sonja’s plannen—wat die plannen ook mogen zijn. In de hal blijkt de buggy van Max in de weg te staan. Als die niet gebruikt wordt staat die als regel dichtgeklapt tegen de muur, maar Sonja heeft ‘m gisteren klaargezet om Max mee te nemen toen ze Tom op ging halen. Dat ging op het laatste moment niet door omdat Max een poepluier had geproduceerd, maar uiteraard heeft ze die buggy niet meer opgeruimd maar gewoon laten staan. Nu is ze Tom naar school brengen, maar de buggy heeft ze gewoon opzij gezet, met als gevolg dat zowel de trap naar boven als de toiletdeur geblokkeerd zijn.

09:00 En jawel, de stroom kritiek en verwijten komt weer op gang. Gisteravond ben ik met m’n slaperige kop vergeten om brood voor het ontbijt uit de diepvries te halen, en nu is Sonja kwaad omdat ik ‘r dat vanochtend toen ik wakker werd niet gezegd heb. Alsof ik daaraan denk als ik om 07:00 uur uit m’n slaap gerukt word! Bovendien was ze dusdanig vroeg uit bed dat ze het ook zelf had kunnen doen zonder dat de ochtendprocedure vertraging op zou lopen.

Als Sonja naar boven loopt om een schoon kleed voor op de bank te halen ziet ze dat ik haar laptop met nog wat andere spullen op bed heb gelegd. Die lagen op mijn bureau, maar heb ik weggelegd om ruimte te maken voor mezelf. Voor Sonja reden om me te verwijten dat ik “haar spullen altijd zonder overleg maar aan de kant gooi”. Ja, dat doe ik altijd—al twee keer tot nog toe. Dat alles wordt dan weer gevolgd door de gebruikelijke verwijten uit de categorie ‘je denkt alleen maar aan jezelf’, ‘je leeft in je eigen wereldje en ”je communiceert niet’. En dat dus uit de mond van iemand die alleen maar aan zichzelf denkt, in een eigen wereldje leeft en niet tot enige normale communicatie in staat is. Ze heeft totaal niet in de gaten dat ik niks anders doe dan haar gedrag kopiëren. Hoog tijd om maar eens een echtscheiding aan te gaan vragen, want dit houdt geen enkel normaal, weldenkend mens vol. Het zal ongetwijfeld goed te doen zijn als je Duits afgericht bent, maar dat ben ik niet.

Het ‘niet communiceren’ moet deze keer blijken uit het feit dat ik boven aan de slag ga zonder eerst te vragen of het gelegen komt. Sonja verzucht dat ze dan vandaag maar geen kleding gaat zitten naaien en in plaats daarvan dan maar het huishouden gaat doen en voor de kids gaat zorgen. Kijk, daar wist ik dan weer niks vanaf, want ze heeft mij niet verteld dat ze dat vandaag wilde gaan doen. En dan ook nog durven klagen dat ik degene ben die niks zegt en gewoon z’n gang gaat…

Klein maar significant detail: om kleding te naaien heeft ze haar naaimachines nodig—en die staan beneden op tafel. Euh…

10:00 Sonja wil kennelijk geen Max in de buurt hebben, want hij wordt nu al weer in bed gedumpt. Arm kind, hij is er net twee uurtjes uit! Die zal echt nog geen slaap hebben.

10:15 Max heeft inderdaad nog geen slaap en laat het merken ook, waarop Sonja ‘m maar weer uit bed haalt. Een mooie gelegenheid voor haar om te controleren of ik wel echt met m’n werk bezig ben en niet zit te spelen of zo.

15:45 Het gaat richting 16:00 uur, tijd om m’n nieuwe fiets op te gaan halen. Eigenlijk wilde ik alleen gaan maar uiteindelijk gaat de hele familie. De fiets blijkt zowaar een iets beter model te zijn dan ik gekocht had; klaarblijkelijk was de fabriek door hun voorraad van het 2006 model heen en hebben ze toen maar het model voor 2007 geleverd. De bevestiging voor de fietskar was er ook al aangezet, alleen nog een bevestiging voor het kinderzitje voorop, en ik kan weer even vooruit.

18:00 Sonja kookt ook vandaag, op het menu staat risotto. Het toetje laat op zich wachten omdat Sonja eerst iets van een taart of zo wil bakken. Niet handig, want daardoor gaat Tom alweer ruim na z’n bedtijd naar bed.

20:00 Max heeft de afgelopen drie kwartier onder luid protest bij z’n moeder op schoot gelegen, waarna Sonja ‘m zo beu was dat hij bij mij gedumpt wordt met de opmerking dat hij naar bed kan. Het gebrul is afgelopen zodra ik boven ben en ‘m even in z’n bed zet zodat ik z’n Tummytub vol kan laten lopen. Ook het badderen, afdrogen en pyama aantrekken verloopt zonder problemen. Hij laat zich zelfs nog in bed zetten, maar als ik het licht uitdoe begint het gebrul weer. Na ruim een kwartier weet Sonja te vertellen dat hij z’n melk nog niet gehad heeft. Geweldig, daar komt ze nu mee! Ik haal Max weer uit bed, en bij Sonja op schoot tettert hij vervolgens z’n melk naar binnen.

De ‘taart’ blijkt niet veel voor te stellen: het komt neer op iets wat op een dunne pizzabodem lijkt, met aardbeien er op. Droog en weinig smaak.

21:00 Max mag weer naar bed. Als ik terugkom heeft Sonja de TV al uitgezet en kondigt ze aan dat ze naar bed gaat. Zodra ze boven is hoor ik al weer geklaag: op de overloop (nog geen meter breed) ligt al ruim een week een grote weekendtas en sinds vanmiddag ook nog wasgoed, dit alles door Sonja daar neergegooid onder het motto ‘dat moet iemand anders maar opruimen’. Daarmee is de hele doorgang heel aardig versperd, en dus heb ik de hele handel de slaapkamer ingeschoven toen ik Max in bad ging doen. En dat zint Sonja dus kennelijk weer niet. Ik ben benieuwd waar ik dat alles straks tegenkom; terug op de overloop, op m’n werkkamer, of wellicht op m’n bed.