Hoogbegaafde autist overleeft in een niet-autistische wereld

07:45 Een kwartier voor de wekker word ik wakker door het gestommel van Sonja. Om 10:00 heeft ze een sollicitatiegesprek waardoor ik Max voor m’n rekening moet nemen vanochtend, maar desalniettemin voel ik nog niet de aandrang opkomen om op te staan.

08:00 De wekker laat weer van zich horen, evenals Sonja en Max. Dan zal ik ook maar opstaan. Sonja is Max aan het aankleden, ik sleep mezelf naar beneden om ontbijt te maken. Zo te zien is Sonja al een keer beneden geweest, want de keuken is net een tikkeltje minder een puinhoop als gisteravond. Dat wil nog niet zeggen dat het opgeruimd is; op het aanrecht kom ik nog tegen: een pot appelmoes, een blik tomatenblokjes, een blikje tomatenpuree (alle drie nog dicht), een schaar, een blikopener en een aangebroken zak pasta (inderdaad, dezelfde die er inmiddels al een week of anderhalf ligt). Op de koelkast kom ik nog een aangebroken zak chips tegen en wat documentatie over een functie waarvoor Sonja al afgewezen is. Op de grond, tegen een krat bronwater staat ook nog een bakplaat die in de oven thuishoort.

09:30 Sonja vertrekt richting sollicitatiegesprek, Max ruikt niet bepaald naar roosjes en mag dus even mee naar boven voor een schone luier. En wat vind ik op de commode: de luier die hij vannacht heeft aangehad. Het was dus weer eens teveel moeite om die even in de luieremmer te gooien. Op m’n werkkamer blijkt vervolgens Sonja’s laptop ook nog aan te staan; die zal ik dan zelf maar weer uitzetten.

11:45 Twee keer tijd: bedtijd voor Max, direct gevolgd door koffietijd voor mij.

12:00 Sonja is terug, met de verheugende mededeling dat ze morgen een vervolggesprek heeft. Tot zover het positieve deel. Minder enthousiast ben ik over wat er achteraan kwam. De bedoeling was eigenlijk dat ze in die functie eerst drie maanden zou werken met behoud van uitkering, maar aangezien we geen uitkering krijgen gaat dat dus al niet door. De opdrachtgever blijkt echter toch aan hetzelfde kostenplaatje vast te houden, wat dus betekent dat ze dan eerst drie maanden onbetaald moet gaan werken. Dat wordt dan wel voor een klein deel gecompenseerd door de opleiding die ze dan krijgt, maar toch vind ik het een slecht idee. Het is tenslotte wel werk, en dat behoort gewoon betaald te worden. Werkgevers kennende zou het me dan ook allerminst verbazen als die opleiding in de praktijk niet zo heel veel voor gaat stellen (ik heb in mijn eigen ‘carrière’ al meegemaakt dat een beloofde opleiding alsmaar met allerlei smoesjes werd uitgesteld) en ze na die drie maanden weer op straat wordt gezet, zodat de werkgever toch lekker drie maanden gratis personeel heeft gehad.

18:00 Nu op Discovery Channel: The History of Singapore. Zoiets heeft altijd mijn warme belangstelling; sinds ik er zelf een week rondgelopen heb wil ik niets liever dan weer terugkeren naar Singapore. Ondertussen geef ik Max te eten terwijl Sonja in de keuken bezig is met haar en mijn eten. Vanavond ‘reifkoeken’ op het menu, wat waarschijnlijk afgeleid is van wat in het Duits iets van Reifkuchen of zo zal heten en in het Nederlands aardappelpannenkoeken heet.

19:15 Max was zo moe dat hij direct na het eten op mijn schoot in slaap is gevallen. Inmiddels is hij weer wakker geworden en lijkt weer last van z’n maag en/of darmen te hebben. Eigenlijk zou hij naar bed moeten, maar daar trapt-ie deze keer niet in; nadat ik ‘m z’n pyama heb aangetrokken en in bed heb geparkeerd probeert hij er toch weer uit te komen. Dan maar weer naar beneden, bij Sonja op schoot een flesje melk nuttigen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Nieuwste column
Politie Eindhoven weigert lastige vragen te beantwoorden
Dat het Openbaar Ministerie niet gediend is van 'lastige' vragen wisten we al. Bij de politie heerst echter dezelfde mentaliteit.
Lees verder...
Fictie
Na de non-fictie ben ik mij nu ook gaan wijden aan het schrijven van (Engelstalige) fictie.
Lees hier verder