Hoogbegaafde autist overleeft in een niet-autistische wereld

07:15 De wekker loopt af, maar ik heb nog helemaal geen zin om op te staan. Sterker nog, ik blijf vanochtend maar eens wat langer liggen, eens kijken of Sonja het voor elkaar krijgt om alles zelf te doen.

08:00 Laat ik maar eens opstaan en kijken hoe Sonja het er vanaf brengt. Oh kijk, Tom is weer net als z’n moeder: niet in staat om lampen uit te doen. De lamp op de voorzolder is nog aan. Klik. Zelf maar even het licht uitdoen. Hé, nog meer licht van boven, de lamp op z’n kamer heeft-ie dus ook al laten branden. Dan maar de trap op, licht uit, en twee trappen naar beneden.

08:05 Ongelooflijk: er ligt nog niet één boterham op tafel! Max heeft z’n papfles zo te zien al wel gehad, maar Sonja staat nog steeds in de keuken brood te smeren. Wat heeft die de afgelopen 20 minuten dan eigenlijk gedaan?

08:10 De prioriteiten zijn niet op orde: Max en ik hebben ons ontbijt al wel, Tom nog niet, terwijl Tom zo naar school moet.

08:15 Tom zou nu eigenlijk naar school moeten, maar krijgt nu z’n boterham pas. Dat gaat dus weer laat worden. Dan bedenkt Sonja opeens dat Tom vandaag gymles heeft, en word ik naar boven gejaagd om z’n gymkleren te halen.

08:35 Sonja en Tom zijn eindelijk vertrokken. Ik heb een hoop te doen en verhuis m’n laptop dus maar alvast naar boven.

09:00 Sonja is nog steeds niet terug, ik ga intussen maar afwassen.

09:10 Sonja komt eindelijk terug, nog net op tijd om af te drogen. En jawel, Sonja zou Sonja niet zijn als ze m’n planning niet om zeep zou helpen: ze kondigt aan dat ze eerst in bad wil en daarna boven stof wil gaan knippen. Even later loopt ze naar boven, ziet dat m’n laptop al boven staat, en dan begint het Grote Gezeik weer over wie wat waar en wanneer doet, inclusief het gezwam over “dat ze zich wel aanpast aan wat ik wil, maar dan wel moet zeggen wat ik wil”. Alsof haar dat interesseert, ik mag van haar doen en laten wat ik wil zolang het maar in haar planning past. En wat ik wil zal ik toch pas krijgen als ik dood ben: rust en stilte.

Aangezien haar hobby voorrang heeft op mijn werk laat ik m’n laptop nog maar even staan en ga eerst maar eens een machine was opzetten en de lading die er nog in ligt ophangen.

09:30 Ik pak m’n laptop in en ga naar beneden—om vervolgens bijna over de stofzuiger te struikelen. Godver! Heb ik net Sonja d’r zin gegeven door maar weer naar beneden te verkassen, gaat ze opeens iets anders doen dan ze gezegd heeft! Hoe word ik geacht iets van een planning te hebben (wat kennelijk wel geëist wordt) als ze zelf zo doet? Gehinderd door lawaai en Max ga ik toch maar een poging doen om aan m’n ondernemingsplan te werken.

10:00 Sonja ziet dat ik een boodschappenlijstje had klaargelegd, en vraagt of ze boodschappen moet doen. Nee hoor, laat maar, doe ik zelf wel weer. Waarop Sonja zuchtend aankondigt dat ze zelf wel boodschappen zal gaan doen omdat ze mij “niet teveel wil belasten”. Yeah, right.

10:15 Sonja kondigt aan dat ze even gaat douchen in plaats van badderen, en laat Max aan mij over.

11:00 Ze verschijnt weer beneden; dat douchen heeft wel erg lang geduurd.

11:35 Sonja en Max gaan boodschappen doen. Eindelijk even rust in de tent. Geen idee of ik vanmiddag nog de gelegenheid krijg om boven rustig te kunnen werken, maar het zal er wel weer op neerkomen dat Sonja boven iets wil gaan doen (ook al heeft ze d’r naaipatroon inmiddels weggelegd met de verzuchting “dat schuif ik dan maar door naar morgen”), vervolgens toch beneden blijft zitten, en ik niet weet waar ik aan toe ben en dus in feite gedwongen word om de hele dag beneden te gaan zitten werken. Voor zover het mogelijk is om te werken in het verzamelde geluid van een (aanstaande ex-)echtgenote, twee kinderen en een TV.

Sonja vraagt nog wel even of ik, als ze terugkomt, even help met de boodschappen. Ja hoor, ik zal wel weer meehelpen, ook al vindt ze het zelden of nooit nodig om even te helpen als ik degene ben die boodschappen doet.

12:45 Sonja komt terug terwijl ik op de WC zit. Dat kan ze uiteraard niet zien, maar aangezien ik niet onmiddellijk aantreed wordt er weer luidkeels om mijn aanwezigheid verzocht.

13:00 Sonja vertelt tegen Max dat “papa je naar bed brengt”, maar omdat ik niet à la seconde overeind kom om dat te doen doet ze het zelf, deze keer met de verzuchting “hopelijk heb ik daarmee aan al mijn verplichtingen voldaan”.

13:05 Wat gaat Sonja doen? Datgene wat ze ‘s middags wel vaker doet: met laptop op schoot voor de TV hangen. Of op d’r laptop werken met de TV als achtergrondgeluid. Voor de vorm vraagt ze nog of ik er last van heb als ze de TV aanzet, maar ik weet uit ervaring dat het enkel een retorische vraag is. Dus zeg ik dat ik er geen last van heb, om vervolgens een koptelefoon op te zetten en Meat Loaf eruit te laten knallen. Net als ik dat gedaan heb hoor ik Sonja iets zeggen, maar door de koptelefoon hoor ik niet wat ze zegt. Dus zet ik die weer even af, om er vervolgens aan herinnerd te worden dat ik het gras moet maaien.

14:00 Het eigenlijke werk wordt wederom onderbroken, eerst maar het gras maaien. Dat wil zeggen, na het onkruid er zoveel mogelijk uitgetrokken te hebben, want Sonja huldigt het standpunt dat ze binnenkort een baan heeft en dus niks meer aan de tuin (of in het huishouden) hoeft te doen.

15:30 Tijd om m’n werkzaamheden alweer te onderbreken, nu om Tom op te gaan halen.

16:15 Ik ben het zat, ik ga een eind lopen, misschien heb ik geluk en word ik doodgereden. Op de terugweg van school begon Tom alweer over het mogen spelen van Lego Star Wars. Ik heb ‘m uitgelegd dat dat niet kan, ten eerste omdat hij als straf dat spel momenteel niet mag spelen, ten tweede omdat ik beneden aan het bureau zit om te werken en ik niet boven mag gaan zitten. Desondanks begint hij thuis opnieuw te zeuren, waarop ik lichtelijk boos word. Vervolgens krijg ik van Sonja weer eens te horen dat Tom z’n agressieve gedrag van mij heeft overgenomen. Dat zal dan wel, in plaats van daarover te zeuren zou ze beter eens nadenken over waarom ik zelf zo doe tegenwoordig. Maar ja, da’s in deze maatschappij niet aan de orde; net als de rest van de wereld vind Sonja dat ik maar kalmeringsmiddelen en anti-depressiva moet gaan slikken. Typisch Westerse benadering: doe geen moeite om de oorzaak van het probleem aan te pakken, stop het slachtoffer gewoon vol met pillen dan heeft z’n omgeving tenminste geen last meer van ‘m.

Sorry hoor, maar tegen dictatoriale figuren als Sonja is geen pil opgewassen.

18:00 Als ik weer binnenkom is de rest van het volk net begonnen met eten. Het menu: boerenkool. Ook weer zoiets: ik heb Sonja rookworst mee laten brengen voor bij de boerenkool, vervolgens brengt ze twee stuks mee, en maakt dan vervolgens boerenkool zonder rookworst.

19:00 Tom wordt weer richting bed gedirigeerd, Sonja gaat er over tien minuten achteraan en laat dan ook even een bad inlopen voor Max.

19:10 Sonja gaat naar boven, ik ga er zo meteen met Max achteraan, maar eerst even een bezoekje aan het toilet. Terwijl ik daar zit hoor ik boven alweer een hoop geruzie…

19:30 Max heeft z’n badje en z’n fles melk gehad, nu mag hij nog even bij Sonja op schoot.

21:30 Ik heb m’n werk weer gedaan voor vandaag (voor zover ik daar dan aan toegekomen ben), tijd om weer te gaan spelen. Sonja zit nog TV te kijken, dus zal Harry Potter moeten wachten en ga ik weer racen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Nieuwste column
Politie Eindhoven weigert lastige vragen te beantwoorden
Dat het Openbaar Ministerie niet gediend is van 'lastige' vragen wisten we al. Bij de politie heerst echter dezelfde mentaliteit.
Lees verder...
Fictie
Na de non-fictie ben ik mij nu ook gaan wijden aan het schrijven van (Engelstalige) fictie.
Lees hier verder