Opvoeden en Opgroeien

Tom’s onderwijzeres (juffrouw Selma) had al een hele tijd in de gaten dat het allemaal niet goed gaat hier, en heeft (met mijn toestemming) zelf maar eens contact opgenomen met iemand van Opvoeden en Opgroeien (onderdeel van Welzijn Eindhoven), die vervolgens mij gebeld heeft voor een afspraak. Die staat voor vanmiddag 13:30 uur op het programma. Maar eerst…

11:30 Tot mijn grote verbazing is Sonja weer thuis. Verbaasd, want ik had eigenlijk verwacht dat ze zoals altijd haar baantje voorrang zou geven op mijn kinderen. Kennelijk heeft ze ingezien dat haar afwezigheid een bijzonder slechte indruk zou maken bij dat gesprek vanmiddag.

Uiteraard kan Sonja het weer niet nalaten om eerst weer eens flink kritiek te spuien op hoe ik alles doe, om vervolgens met veel gezucht en gesteun de afwas te gaan doen. Terwijl ze daarmee bezig is komt de vraag wanneer ik weer naar de glasbak ga. Trouwe lezers weten het al, dat is dus gewoon weer een verkapte opdracht. Dus zet ik m’n laptop uit, doe al het glasafval in een plastic zak, en maak dat ik wegkom. Commentaar van Sonja: “Je gaat nu meteen?”. Euh, dat was toch ook de opdracht?

12:15 De sfeer thuis is niet te harden, buiten is het aangenaam weer, en ik heb toch nog ruim een uur de tijd, dus sjok ik maar even de binnenstad in. Heerlijk—honderden mensen om je heen en toch alleen, niemand die je lastigvalt.

13:30 Thuisgekomen zijn de beide dames van Opvoeden en Opgroeien al aanwezig. Sonja heeft voor de gelegenheid maar weer haar masker opgezet om zo de indruk te wekken dat ze een en al begrip, wellevendheid en wat al niet meer is. Ik weet wel beter…

Het wordt al snel duidelijk dat problemen met vooral Tom niet opgelost kunnen worden zolang de problemen van de volwassenen (lees: mijn problemen) niet opgelost worden. Ik vertel ze onder andere dat ik nu vooral rust en stilte nodig heb, de beide dames kijken nogal verbaasd als ik ze vertel dat ik echtscheiding als een serieuze optie zie maar dat dit niet realistisch is omdat Sonja eist dat ik dan de kinderen meeneem. Waarop ze vervolgens concluderen dat Sonja dus eigenlijk gewoon geen kinderen wil.

Het slot van het verhaal is dat we eigenlijk in relatietherapie zouden moeten. Leuk gevonden, voor de schijn doe ik misschien ook nog wel mee, maar ik betwijfel of het zal helpen. Therapie zou namelijk onder andere betekenen dat Sonja haar gedrag moet gaan veranderen, maar die zit zo vastgeroest in haar Duitse fantasiewereldje dat die nog niet zou veranderen al zou haar leven er van afhangen. Bovendien zal ze bij de therapeut ook ongetwijfeld weer hetzelfde masker dragen, om dat vervolgens weer af te zetten zodra ze buiten staat.

Bovendien duurt het weken, zo niet maanden, voordat je eens een keer terechtkunt bij de professionele hulpverlening, maar zoals het nu gaat heb ik geen weken meer, laat staan maanden.

14:45 Shit, Tom moet opgehaald worden.

15:00 Zo, aangezien Sonja toch thuis is kan ik nu eindelijk iets doen wat ik al een paar dagen eerder had moeten doen: wat pakketten naar het postkantoor brengen, want m’n klanten zitten op hun spullen te wachten.

17:00 Sonja heeft (met duidelijke tegenzin) eten gekookt, en iets in elkaar gedraaid wat moet lijken op pasta met saus. Max wil niet echt, en Tom doet ook weer alle mogelijke moeite om vooral niet te eten. Sonja doet intussen alsof ze moe is (geen idee waar die moe van zou moeten zijn) en vlucht naar bed zodra ze haar bord leeg heeft. Tom eet uiteindelijk z’n bord niet leeg, Max ook niet, dus krijgen ze ook geen toetje.

19:00 Bedtijd voor de kids. Max is nog wel te doen (badje, flesje, even op schoot en dan naar bed), maar Tom is weer volledig onhandelbaar. Eerst wil-ie niet naar boven, vervolgens wil-ie z’n tanden niet poetsen. Ook goed, dan niet, ik heb de energie niet meer. Ik ga het zelfs niet meer tegen Sonja vertellen, want dan krijg ik toch alleen maar nog meer verwijten naar m’n hoofd geslingerd.

20:00 Max ligt in bed en valt na wat protest toch in slaap, Tom is… euh, kweenie, die zal wel aan het spelen zijn. Ik pak nog een glaasje wijn (de derde vanavond, m’n alcoholconsumptie is de laatste maanden omhooggevlogen), zet de desktop PC aan (die voor de afwisseling meteen opstart) en ga lekker spelen. Ik ben nog steeds niet door Need for Speed: Most Wanted heen.

23:00 Weer een paar races gewonnen, aangekomen op het punt waarop ik #3 op de Most Wanted List kan gaan degraderen naar de vierde plaats, en dus een goede gelegenheid om er voor vandaag mee op te houden en naar bed te gaan. Morgenavond zal ik ‘m eens de oortjes wassen…