Nog meer stress

00:50 Een paar pilsjes, een bak chips, een huilbui en een zenuwinzinking verder ga ik ook maar eens naar bed. Vrijdag zal ongetwijfeld weer een zware dag worden.

07:30 Met een totaal gebrek aan zin om op te staan kom ik uit bed om me weer door de ochtendprocedure heen te slepen.

08:15 Tom is alweer nog steeds niet beneden, en dus moet ik weer twee trappen op om in te grijpen.

08:50 Tom is naar school gebracht, maar rust zit er niet in: er moeten boodschappen gedaan worden bij de Lidl. Lege flessen in de auto, Max in de auto, en wegwezen maar weer.

09:40 Ik zit er helemaal doorheen. Wat mij betreft mogen de kids vanmiddag nog naar hun oma, liefst permanent, en Sonja mag er achteraan zodra ze uit het ziekenhuis komt. Want ik trek het niet meer, ik ben volledig compleet totaal op.

11:00 Inmiddels ben ik zo overdraaid en aan het zweten dat het tijd wordt voor maatregelen. Max wordt even in bed geparkeerd, en ik ga even een kwartiertje onderuit in de badkuip. Ik zou wel langer willen blijven liggen, maar Tom moet zometeen weer opgehaald worden.

12:15 Dat ophalen was weer de gebruikelijke ellende met afspreken. Tom wilde afspreken, dat kon niet omdat we vanmiddag naar het ziekenhuis gaan, en dus was het geschreeuw en gehuil weer niet van de lucht. Ik hoop toch echt dat ik ze vanmiddag naar hun oma kan brengen, want voor mij is het niet meer vol te houden. Als het zo doorgaat krijgt vanavond de buurt weer wat om te roddelen: ambulance voor de deur om mij af te voeren, en een of andere hulpverleningsinstantie om de kinderen op te vangen.

13:20 Volgende actie: ziekenbezoek. Niet dat ik er zin in heb, maar dan kan Sonja naderhand niet klagen dat ik helemaal niet geweest ben, en de kids kunnen vanavond dan op tijd naar bed.

13:35 Onderweg alweer eentje die kennelijk graag hier vermeld wil worden. Deze keer een bumperklevende Citroën C3 met het kenteken 26-PV-XL.

14:15 Gauw weer wegwezen, want het was weer allerminst gezellig. De diverse artsen in MMC Eindhoven waren het weer eens niet met elkaar eens, met als gevolg dat Sonja pijnstillers heeft gekregen waarvan in haar dossier staat dat ze die niet mag hebben, aangezien ze daar maagklachten van krijgt. Het gevolg: niet alleen pijn, maar ook nog misselijk en aan het braken. Tom deed weer eens alle mogelijke moeite om interessant te doen, tot grote ergernis van zowel mij als Sonja. En hoewel het duidelijk is dat ik het niet meer trek moest ik toch maar “doorbijten”.

Kijk mama, zonder tandjes…