Alarmfase Rood

Afgelopen woensdag heeft Sonja me zo gigantisch onderuit getrapt dat ik weer terug op de rand van een zenuwinzinking ben beland. Niet alleen dat, ze is zover gegaan dat ik me nog maar met moeite in kon houden, anders had ik ‘r eerst van de trap gesmeten en naderhand ook nog met d’r kop tegen de muur geramd (de zogeheten ‘Duitse methode’). Tijd dus om groot alarm te slaan bij al die hulpverleners. Er is nog nooit iemand geweest die me zover heeft gekregen dat ik door het lint ga, maar ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat als het gebeurt ik tijdelijk niet toerekeningsvatbaar ben, en in staat tot extreem fysiek geweld.

Eerst de huisarts gebeld, maar daar kon ik eigenlijk pas over anderhalve week terecht. Daarop heb ik de assistente uitgelegd wat er aan de hand was, en gezegd dat als er nu niet ingegrepen wordt, een dezer dagen de straat opgeschrikt zal worden door sirenes en blauwe zwaailichten. Dat hielp, opeens had ze aanstaande maandagmiddag nog een plekje vrij. Wat een beetje druk al niet vermag.

De GGzE en Welzijn Eindhoven waren niet te bereiken op vrijdagmiddag om 17:00 uur, dus die heb ik per e-mail gewaarschuwd en verzocht in te grijpen. Op m’n werk heb ik aangegeven maandag niet beschikbaar te zijn, hopelijk kan ik die dag gebruiken voor overleg met al die instanties.