Relatieve rust

10:30 Sonja is zo aardig geweest om me te laten uitslapen, dus ben ik net pas uit bed. Helaas blijkt de keuken nog een slagveld te zijn. Grrr… Dat wordt dus niet eerst ontbijten, eerst maar even brood uit de diepvries trekken en terwijl dat ontdooit de afwas wegwerken.

11:30 Max laat duidelijk merken dat-ie moe is, dus die kan nu naar bed. Sonja is naar een vriendin toe, dus hebben Tom en ik de huiskamer voor onszelf. Ik ga maar weer verder met m’n Internethandel, Tom gaat door met spelen op de andere computer, waar hij overigens al mee bezig was toen ik een uur geleden naar beneden kwam. Ik heb zo’n vermoeden dat dat het de rest van de dag niet zal veranderen. Zo te horen is vandaag Lego Star Wars de favoriet. Best leuk overigens, Sonja en ik hebben daar een paar avonden geleden ook mee zitten spelen. Alleen wel lastig, met z’n tweeën op één toetsenbord. Toch maar eens op zoek naar de versie voor de PlayStation 2.

14:15 Afgaande op het geluid is Max intussen weer wakker geworden. Die zal wel honger hebben, Tom en ik lusten ook wel wat, dus worden eBay-activiteiten en Lego Star Wars even onderbroken voor de lunch.

17:45 Sonja belt met de mededeling dat ze met haar vriendin ergens gaat eten, dus daar hoef ik voor het avondeten geen rekening mee te houden. M’n laptop mag weer gaan slapen, ik moet weer de keuken in. Vanavond snel en gemakkelijk: pasta op het menu. Men neme een halve zak fusilli en laat die gaar koken. Ondertussen gehakt rul bakken in een andere pan, gevolgd door champignons, en dan maar wachten tot het allemaal klaar is—wat ongeveer een kwartiertje duurt. Vervolgens de pasta afgieten en bij het gehakt in de pan doen (of omgekeerd, maar in dit geval was deze volgorde praktischer), tomatenpuree er doorheen mengen, even op een laag pitje laten staan zodat ook de tomatenprut warm kan worden, en dan kan er gegeten worden. Het viel kennelijk in de smaak, want Tom (toch behoorlijk kritisch met z’n eten) liet zich tot drie maal toe opnieuw opscheppen, en Max had er ook geen moeite mee om met de pasta op mijn bord door te gaan toen z’n eigen bord leeg was. Maar van m’n pilsje blijven ze af…

19:00 Eigenlijk zouden ze nu naar bed moeten, maar Tom kijkt (net als ik en Sonja) graag naar Doctor Who dus ben ik aardig voor ‘m en laat ‘m kijken. De rest van de dag heeft-ie zich goed gedragen, dus dat moet kunnen. Bovendien kan ik dan zelf ook kijken, anders zou het afgelopen zijn tegen dat ik de kids in bed had gekregen. Verlicht eigenbelang noemen ze dat geloof ik. 🙂

19:45 Maar nu is het wel bedtijd voor het nageslacht. Max maakt intussen zo’n hoop herrie dat het duidelijk is dat-ie naar bed moet, Tom gedraagt zich daarentegen voorbeeldig. Geen geruzie, geen geschreeuw, geen protesten. Gewoon rechttoe rechtaan: tanden poetsen, naar de WC, z’n pyama aan, bed in. Vreemd genoeg zie ik dergelijk gedrag alleen maar als z’n moeder de hele dag schittert door afwezigheid. Hmm…

20:00 Kijk, da’s nog eens efficiënt werken. Twee kinderen naar bed gebracht, en een kwartier later alweer ben ik alweer terug beneden. En dan durfde een van mijn ex-werkgevers in mijn beoordeling te zetten dat ik niet efficiënt zou zijn. Ha!

21:30 Sonja is terug en heeft als aardigheidje voor mij een mini-uitvoering van een Duvelglas meegebracht (voor de onwetenden: Duvel is Belgisch bier met een alcoholgehalte van 8,5%). Die kreeg ze in de supermarkt alleen mee als ze twee sixpacks Duvel kocht, dus heeft ze die ook maar meegebracht. Tja, dan zal ik me maar weer opofferen… 🙂

De eerste smaakt in elk geval uitstekend, ondanks het feit dat-ie niet gekoeld is.