Weer een verloren dag

10:10 Redelijk uitgeslapen val ik uit bed. Wel weer een paar kostbare uren verspild, maar met wat mazzel kan ik een groot deel van de dag toch nog aan m’n ondernemingsplan besteden. Al wacht mij eerst weer het onvermijdelijke puinruimen, want als Sonja in de keuken bezig is geweest ziet de keuken er om een of andere reden altijd uit als een slagveld.

11:00 Sonja gaat straks zwemmen met Tom en Max dus heb ik heerlijk het rijk alleen. Maar eerst moet ze nog even op pad, en ondertussen is Max ook wel weer toe aan een uurtje slapen. Sonja’s tempo en haar ‘nog even dit doen’ gewoontes kennende zal de middag ook wel weer een heel eind om zijn voordat ze daadwerkelijk vertrekken.

13:10 Hè-hè, eindelijk zijn ze de deur uit en kan ik aan de slag. Al is al dat niks-kunnen-doen, gecombineerd met eerst het geblaat van de televisie en vervolgens een hyperactieve Tom zo vermoeiend dat ik eigenlijk weer terug naar bed zou willen. Maar helaas, daar heb ik geen tijd voor. Nu eerst proberen wat verder te komen met m’n ondernemingsplan, en tegen dat ik daar een paar uur aan besteed heb moet ik weer eten gaan koken.

Het begint er op te lijken dat ik met m’n weekenden nog maar een paar mogelijkheden heb: of mezelf keihard opstellen en het hele weekend doorbrengen op m’n werkkamer (huishouden en kinderen zijn dan voor Sonja) of m’n weekenden maar volledig afschrijven en alleen uit bed komen om te eten en naar het toilet te gaan. Dat, of scheiden en alleen gaan wonen. Want met Sonja en de kids in de buurt is het onmogelijk om iets naar behoren te kunnen doen.

16:00 Sonja belt op om te vertellen dat ze zometeen vertrekken. Het gesprek gaat meteen ook maar even over ‘wat eten we vandaag?’ Zou je ze niet! Zit ik daar een uur lang op Internet te zoeken naar een beetje leuk recept voor wat we in huis hebben, en wat wil het volk dan? De ene wil pizza, de andere wil friet. Stelletje barbaren!

17:00 Tja, dan zetten we maar frieten en frikandellen op het menu…

18:00 Sonja verdwijnt naar bed met de mededeling dat ze misschien wel, misschien niet meer terugkomt vandaag, de kids zijn voor mij.

19:00 Bedtijd! Tom wil weer niet naar bed. Pech gehad, hij zal toch moeten. Max laat zich wel in bed liggen, al blijft hij wel zachtjes protesteren. Zou ik dan vanavond misschien toch nog wat werk gedaan kunnen krijgen?

20:10 Sonja komt naar beneden, op zoek naar paracetamol zetpillen voor Max die weer eens buikpijn heeft. Na een kwartier zoeken vind ik die zetpillen precies daar waar ik tegen Sonja gezegd had dat ze lagen.

20:40 Sonja komt weer terug, deze keer voor wat water voor Max, om vervolgens maar met Max op schoot te gaan zitten en ondertussen TV te kijken. Oh, en of ik ook nog maar even de zwemtas (die door Sonja bij thuiskomst uit het zwembad onderaan de trap is gedumpt) op wil ruimen. Je zou toch denken dat ze dat zelf ook wel zou kunnen.

Dan roept Tom bovenaan de trap dat Sonja nog een verhaaltje voor moet komen lezen. Wat blijkt? Hij heeft zich net pas uitgekleed terwijl hij eigenlijk al lang had moeten slapen. En dus word ik door Sonja naar boven gecommandeerd om Tom in te gaan stoppen. Kortom, ook vanavond kan ik het wel vergeten om nog wat zinvol werk te verrichten.