Tijd om de echtscheidingsformulieren te gaan printen

00:30 Pfff, genoeg geweest. Ik heb intussen zoveel tijd aan m’n ondernemingsplan besteed dat m’n ogen dichtvallen. Bedtijd.

10:30 Lekker uitgeslapen sta ik op. Beneden in de keuken wacht mij weer de gebruikelijke puinhoop—de rest van de zak pasta van gisteren ligt nog steeds op het aanrecht, de afwas staat er ook nog, en m’n keukenmachine is inmiddels al weer in gebruik als Sonja’s persoonlijke opbergmeubel.

10:55 Max zit in z’n ogen te wrijven van vermoeidheid. Die zal ik maar eens even een uurtje in bed gaan leggen dan.

11:00 Sonja vraagt of ik samen met Tom op de PlayStation het spel ‘Lego Rock Raiders’ wil spelen. Helaas, daar heb ik geen tijd voor, ik heb nog een hoop te doen voor morgenochtend. Dat resulteert in de verzuchting: “dan zal ik er zelf maar tijd voor maken, zoals ik al de hele week doe”. Juist ja, ze heeft het ook zo ontzettend druk. Zo druk dat ze op de bank ligt met een boek. Doordat er de nodige tekst voorbijkomt in zo’n spel kan Tom niet alleen spelen (hij kan nog maar nauwelijks lezen) dus moet Sonja alles voorlezen en ‘m verder helpen. Alleen wordt ze niet gehinderd door een overmaat aan geduld, dus het geruzie begint al rap.

11:30 Tijd om verder te gaan met m’n ondernemingsplan. Ik zit nu nog beneden te werken, maar als dat geruzie door blijft gaan zal ik zo boven zitten.

12:15 Sonja komt overeind van de bank, loopt naar d’r naaimachine, hoort dat Max wakker is, deelt mede dat Max wakker is, en gaat vervolgens zitten. Oftewel, dit was weer zo’n ‘verborgen bevel’, deze keer om Max uit bed te halen. En dus onderbreek ik m’n werk maar weer eens en ga Max uit bed halen.

12:45 Sonja heeft het weer op d’r heupen, de zoveelste klaagzang over hoe slecht ze het wel heeft, dat ze altijd alles alleen moet doen en ik niks uitvoer in het huishouden is weer begonnen. Kennelijk is het zo dat ik altijd alles wat ik in m’n handen heb gehad meteen en op de juiste plek op moet bergen, maar geldt dat niet voor haar. Ze bekijkt het maar, ik pak m’n spullen en verdwijn naar boven, wat weer het verwijt oplevert dat ik “altijd wegloop”.

13:00 Sonja komt naar boven om haar klaagzang nog even voort te zetten. In deze ronde is het probleem dat ze geen vrije tijd zou krijgen, en dat ze daardoor dus ook geen tijd zou hebben om haar sollicitatiegesprek van aanstaande dinsdag voor te bereiden. Daar valt niks aan voor te bereiden, want het is geen sollicitatiegesprek maar een intake bij een werving- en selectiebureau. En geen vrije tijd? Dan is het misschien een idee om niet elke avond de hele avond voor de TV te gaan hangen…

Kennelijk is haar “sollicitatiegesprek” toch belangrijker dan mijn ondernemingsplan dat maandagochtend zo ver mogelijk klaar moet zijn. Verbaast me niks, want Sonja is er altijd al op tegen geweest dat ik voor mezelf zou beginnen. De enige keer dat een eigen bedrijf een toegestane optie was, was eerder dit jaar toen Sonja zelf overwoog een bedrijfje te beginnen in het maken en verkopen van kleding—waarbij ze er dan maar meteen vanuit ging dat zij zich alleen maar bezig zou hoeven te houden met het maken van kleding en ik alle andere werkzaamheden uit zou voeren: materiaal inkopen, foto’s maken en bewerken, advertenties maken en plaatsen, transacties afhandelen (inclusief de wandelingen naar het postkantoor) en de volledige administratie. Dat ik m’n eigen speelgoedhandel al had was niet van belang, want dat was “maar een hobby”.

Kortom, kennelijk is het de bedoeling dat ik braaf een baantje als hersenloze loonslaaf ga vinden wat voldoende oplevert voor een leven vol luxe, en daarnaast ook nog het hele huishouden doe en de kinderen grootbreng (dat alles uiteraard wel volgens Sonja’s methoden) zodat ze zelf weer het comfortabele leventje kan leiden wat ze van thuis uit gewend was.

13:45 Over weglopen gesproken: Sonja komt naar boven met de mededeling dat ik naar beneden moet omdat Tom “bij papa wil blijven”. Ik kan ‘m geen ongelijk geven met zo’n moeder. Zelf gaat ze weg omdat ze “een time-out” nodig heeft, al neemt ze Max wel mee. Dat wordt dan weer gevolgd door een klaagzang dat ik alles mag en iedereen altijd rekening met mij moet houden, maar zij niks mag en niemand rekening met haar hoeft te houden. Regelrechte onzin, maar dat ziet ze niet in.

15:00 Tom heeft ‘Lego Rock Raiders’ inmiddels ingeruild voor ‘London Racer: Destruction Madness’ (een racespel) en vraagt of ik meedoe. Nou, vooruit dan.

16:00 Sonja is inmiddels weer terug en gaat zowaar aan de lunch beginnen? Om deze tijd nog? Zal wel iets zijn van ‘lunchen moet, maakt niet uit hoe laat’. En dus krijgen Tom en ik een boterham met saté en gaan Sonja en Max aan de frieten met frikandel. Serieus. Echt waar. Om deze tijd nog. Dat wordt dus laat eten vanavond, met als gevolg dat Tom weer veel te laat in bed zal liggen en morgen dus weer gigantisch opstandig gaat zijn.

Meteen erachter aan krijg ik de opdracht om Max weer in bed te leggen, als ik weer beneden ben verdwijnt Sonja naar boven. Zonder te vertellen wat ze gaat doen en wanneer ze terug denkt te zijn.

17:40 Max is weer wakker en heeft het kennelijk koud. Dus krijgt hij van Sonja een trui aan, wordt beneden in de box gedumpt met een flesje warme melk, waarna Sonja weer zonder iets te zeggen naar boven verdwijnt.

18:45 Laat ik zelf maar af gaan wassen, voordat Sonja naar beneden komt en opnieuw begint te zaniken.

19:15 Als ik bijna klaar ben komt Sonja naar beneden. Deze keer niet om voor de TV te hangen, althans niet om TV-programma’s te kijken maar om ‘Harry Potter’ te spelen. Dat blijkt niet te werken; het spel start wel op maar de controller doet niks. Na een kwartier van alles uit proberen wordt het mijn probleem gemaakt, en twee minuten later werkt het weer. Ze had de stekker van de controller uit de PlayStation getrokken en die vervolgens verkeerd om er weer ingestoken…

19:35 Intussen is het voor Tom bedtijd. Die wil zoals altijd weer niet, wat leidt tot de zoveelste ruzie vandaag. Uiteindelijk wordt-ie met veel geschreeuw en gegil door Sonja onder een koude douche gezet en naar bed gejaagd.

19:50 Sonja suggereert dat Max misschien nog wat te eten moet hebben. Dat betekent dus dat ik de keuken in moet om z’n middaghapje (Weetabix met pap en fruithapje) te maken, want door Sonja’s chaotische aanpak heeft-ie dat nog niet gehad. Net als ik weer zit komt de suggestie dat Tom misschien nog wel een papfles lust. Dus sta ik nog een keer op, ga naar de keuken om een papfles voor ‘m te maken en breng die naar boven. Arm kind, hij ligt in z’n blootje in bed! Niet alleen heeft z’n moeder ‘m onder de koude douche gezet, hij heeft niet eens een schone pyama gekregen! En dat met deze temperaturen! Is het soms de bedoeling dat hij flink ziek wordt? Dit kan echt niet, dus regel ik alsnog een pyama voor ‘m. Ik zie het er nog van komen dat Sonja ‘m van de winter voor straf poedelnaakt buitenzet bij tien graden onder nul. Dat vormt je karakter, zeggen ze in Duitsland…