10:30 Sonja is zo aardig geweest om me te laten uitslapen, dus ben ik net pas uit bed. Helaas blijkt de keuken nog een slagveld te zijn. Grrr… Dat wordt dus niet eerst ontbijten, eerst maar even brood uit de diepvries trekken en terwijl dat ontdooit de afwas wegwerken.
11:30 Max laat duidelijk merken dat-ie moe is, dus die kan nu naar bed. Sonja is naar een vriendin toe, dus hebben Tom en ik de huiskamer voor onszelf. Ik ga maar weer verder met m’n Internethandel, Tom gaat door met spelen op de andere computer, waar hij overigens al mee bezig was toen ik een uur geleden naar beneden kwam. Ik heb zo’n vermoeden dat dat het de rest van de dag niet zal veranderen. Zo te horen is vandaag Lego Star Wars de favoriet. Best leuk overigens, Sonja en ik hebben daar een paar avonden geleden ook mee zitten spelen. Alleen wel lastig, met z’n tweeën op één toetsenbord. Toch maar eens op zoek naar de versie voor de PlayStation 2.
14:15 Afgaande op het geluid is Max intussen weer wakker geworden. Die zal wel honger hebben, Tom en ik lusten ook wel wat, dus worden eBay-activiteiten en Lego Star Wars even onderbroken voor de lunch.
17:45 Sonja belt met de mededeling dat ze met haar vriendin ergens gaat eten, dus daar hoef ik voor het avondeten geen rekening mee te houden. M’n laptop mag weer gaan slapen, ik moet weer de keuken in. Vanavond snel en gemakkelijk: pasta op het menu. Men neme een halve zak fusilli en laat die gaar koken. Ondertussen gehakt rul bakken in een andere pan, gevolgd door champignons, en dan maar wachten tot het allemaal klaar is—wat ongeveer een kwartiertje duurt. Vervolgens de pasta afgieten en bij het gehakt in de pan doen (of omgekeerd, maar in dit geval was deze volgorde praktischer), tomatenpuree er doorheen mengen, even op een laag pitje laten staan zodat ook de tomatenprut warm kan worden, en dan kan er gegeten worden. Het viel kennelijk in de smaak, want Tom (toch behoorlijk kritisch met z’n eten) liet zich tot drie maal toe opnieuw opscheppen, en Max had er ook geen moeite mee om met de pasta op mijn bord door te gaan toen z’n eigen bord leeg was. Maar van m’n pilsje blijven ze af…
19:00 Eigenlijk zouden ze nu naar bed moeten, maar Tom kijkt (net als ik en Sonja) graag naar Doctor Who dus ben ik aardig voor ‘m en laat ‘m kijken. De rest van de dag heeft-ie zich goed gedragen, dus dat moet kunnen. Bovendien kan ik dan zelf ook kijken, anders zou het afgelopen zijn tegen dat ik de kids in bed had gekregen. Verlicht eigenbelang noemen ze dat geloof ik. 🙂
19:45 Maar nu is het wel bedtijd voor het nageslacht. Max maakt intussen zo’n hoop herrie dat het duidelijk is dat-ie naar bed moet, Tom gedraagt zich daarentegen voorbeeldig. Geen geruzie, geen geschreeuw, geen protesten. Gewoon rechttoe rechtaan: tanden poetsen, naar de WC, z’n pyama aan, bed in. Vreemd genoeg zie ik dergelijk gedrag alleen maar als z’n moeder de hele dag schittert door afwezigheid. Hmm…
20:00 Kijk, da’s nog eens efficiënt werken. Twee kinderen naar bed gebracht, en een kwartier later alweer ben ik alweer terug beneden. En dan durfde een van mijn ex-werkgevers in mijn beoordeling te zetten dat ik niet efficiënt zou zijn. Ha!
21:30 Sonja is terug en heeft als aardigheidje voor mij een mini-uitvoering van een Duvelglas meegebracht (voor de onwetenden: Duvel is Belgisch bier met een alcoholgehalte van 8,5%). Die kreeg ze in de supermarkt alleen mee als ze twee sixpacks Duvel kocht, dus heeft ze die ook maar meegebracht. Tja, dan zal ik me maar weer opofferen… 🙂
De eerste smaakt in elk geval uitstekend, ondanks het feit dat-ie niet gekoeld is.
06:15 Sonja’s wekker gaat af, tijd om op te staan (voor haar dan, mij niet gezien) voor haar eerste dag in haar nieuwe baan. Het koffieapparaat in de keuken heeft een timer, dus tegen dat ze beneden is staat de koffie al klaar. De boterhammen voor haar ontbijt en lunch heb ik gisteravond ook al geregeld (TIP: uit de diepvries, in een goed sluitende broodtrommel, dan zijn ze de volgende ochtend wel ontdooid maar niet uitgedroogd). Ze hoeft ze alleen nog maar even van wat beleg te voorzien. Ik draai me nog even om, brood smeren kan ze zelf wel. Wat nou, als liefhebbende echtgenoot doe je dat voor je vrouw? Vrouwen willen zo graag geëmancipeerd zijn, dan kunnen ze ook zelf wel hun brood smeren. 🙂
07:15 Mijn wekker begint nu ook te piepen. Opstaan dan maar (gaaaap) en eerst maar eens Tom (met vijf jaar de oudste van m’n twee kids) wakker maken. Z’n kleren heb ik gisteravond al klaargelegd (een goede voorbereiding is het halve werk), hij hoeft zich alleen nog maar aan te kleden en zich dan beneden te melden voor het ontbijt. Daarna Max (13 maanden) uit bed halen, schone luier aan, aankleden, en beneden even in de box. Een paar minuten later is de papfles geregeld en begint Max aan het leegdrinken ervan, en ga ik brood smeren voor het volk. Tien minuten later staat Tom al beneden (een hele prestatie want meestal is-tie niet voor 08:00 uur beneden) en kunnen we met z’n drieën ontbijten.
08:15 Tijd om Tom naar school te brengen. Jas aan, schoenen aan, Max in de wandelwagen, en na een kwartier zijn we op weg. Tien minuten lopen naar school, waarna Max en ik nog even doorlopen naar het postkantoor op de Vestdijk*. Da’s maar een kwartiertje lopen met als gevolg dat we om vijf voor negen bij het postkantoor staan. Dat pas om negen uur opengaat… Dan gaan we nog maar even een eindje wandelen, eerst dwars door de Heuvelgalerie en vervolgens er omheen, en tien minuten later zijn we weer terug bij het postkantoor om daar een nummertje te trekken en als klant #5 aan te sluiten in de rij.
*Naast het huishouden heb ik ook nog een tweetal speelgoedwinkels op Internet onder de naam Toy Imperium, eentje bij eBay die al zo’n zestien maanden loopt en nu ook nog een zelfstandige winkel in aanbouw, opgezet nu eBay na de laatste tariefsverhogingen te duur geworden is. En dus mag ik regelmatig naar het postkantoor om weer iemand blij te maken met zijn of haar net gekochte spulletjes.
Klant #3 wordt al geholpen en voor mij staan nog twee klanten. Dat klopt niet, zou een van beide soms vergeten zijn een nummertje te trekken? Dat apparaat kun je anders niet missen, daar loop je tegenaan zodra je binnenkomt. Klant #4 is aan de beurt, de man voor mij denkt kennelijk dat hij #5 is. Dan is #5 (ik dus) aan de beurt. Ik maak met wandelwagen en al een omtrekkende beweging om de goeie man heen, loop naar de mij toebedeelde balie met bijbehorende baliemedewerker, en hoor een luid en hartgrondig “GODVERDOMME!” achter me. Inderdaad, geen nummertje getrokken. Da’s dan zijn probleem, niet het mijne. Pakket verstuurd, meteen even aan m’n Postbank legitimatieplicht voldaan (met een defect Postbankpasje, wat me € 7,95 gaat kosten om te vervangen), en dan weer naar huis.
10:00 We zijn net op tijd thuis voordat de volgende regenbui naar beneden komt. Max gaat spelen, ik pak m’n tweede bak koffie en begin aan het niet-huishoudelijke gedeelte van m’n werk. Als lokkertje heeft eBay aangekondigd dat er vandaag geen plaatsings-kosten betaald hoeven te worden voor veilingaanbiedingen en daar moet ik uiteraard gebruik van maken. Het is alleen wel vervelend dat ze dat pas woensdagavond hebben aangekondigd, meestal kondigen ze dat soort acties een paar weken van tevoren aan.
11:45 En dan is het al weer tijd om Tom op te gaan halen. Max in de buggy, en lopen maar. Tot m’n verbazing gaat Tom gewoon mee naar huis zonder het gebruikelijke gedoe van ‘afspreken’. In mijn tijd heette dat nog gewoon dat je bij een vriendje ging spelen maar tegenwoordig schijnt dat ‘afspreken’ te heten. Het zal allemaal wel. Terug naar huis en aan de lunch, waarna Tom en Max weer gaan spelen en ik verder ga met m’n eBay-aanbiedingen.
Die aanbiedingen leveren vervolgens weer een hoop ellende op. Turbo Lister, een tool van eBay waarmee je aanbiedingen in bulk kunt maken, heeft een rare eigenschap: je kunt mappen en submappen aanmaken, maar alles wat je dan in een submap plaatst wordt automatisch ook geplaatst in alle bovenliggende mappen, met als gevolg dat ik me op een gegeven moment realiseer dat ik objecten aan het aanbieden ben waarvan ik zeker weet dat ik die al aangeboden heb. Miljaar, kan ik dat allemaal eerst weer uit gaan zoeken en alle overtollige aanbiedingen weer de nek omdraaien.
17:00 Sonja belt op om te vertellen dat ze net richting huis vertrokken is en rond 17:45 uur thuis denkt te zijn. Oftewel: tijd om m’n laptop wat rust te gunnen en me naar de keuken te begeven om eten te gaan koken. Op het menu staan vandaag aardappelen, spinazie en kipfilet. Sonja is op tijd thuis (altijd handig als de files aan de andere kant van de vangrail staan), tijdens het eten kom ik er achter wat ik vergeten ben: als op de verpakking van de spinazie staat “Ongewassen spinazie” knarst het een stuk minder tussen je tanden als je het spul eerst wast voordat het de pan ingaat. Foutje, bedankt.
19:00 Het is bedtijd voor Tom en Max. Voor Tom betekent dat tanden poetsen, naar de WC, pyama aantrekken en dan z’n bed in, voor Max betekent dat even badderen in de Tummytub en vervolgens voorzien van pyama en schone luier ook z’n bed in. Ik zit er overigens wel aan te denken om m’n werktijd voortaan maar te laten eindigen bij het avondeten, hooguit nog gezamenlijk afwassen. Aangezien Sonja overdag de hele dag weg zal zijn is de bedprocedure voor de kids een mooie gelegenheid voor haar om toch nog tijd aan Tom en Max te kunnen besteden.
19:30 De kids liggen in bed, de rest van m’n avond gaat op aan eBay en een aflevering van Top Gear. Iets voor middernacht zijn de aanbiedingen geplaatst en zijn de meeste probleempjes opgelost, de laatste paar zullen voor morgen zijn.
En dat is nog maar m’n eerste dag als huisman. In het weekeinde wil ik het qua huishouden nog rustig aan doen, dan kan ik vanaf maandag echt aan de slag als huisman. Oh nee, wacht even, dan heb ik een afspraak in het kader van m’n reïntegratietraject, overgehouden aan de periode dat ik nog in de WW zat. Ter leering ende vermaeck (en waarschuwing) voor anderen heb ik daar ook al een weblog aan gewijd, onder de veelzeggende titel Reïntegratieleed.
Het is 1 september 2006, middernacht. Daar sta je dan als kersverse huisman met de zorg voor een huishouden van twee volwassenen en twee kinderen in een rijtjeshuis met een achtertuin van honderd vierkante meter (waarvan zo’n tien voor de schuur). Plus nog de nodige andere bezigheden die op zich niks met het werk van een huisman te maken hebben, anders dan dat je ze nodig hebt om niet helemaal gek te worden.
Ik ben benieuwd wat ik er van zal bakken…
Na twee verzoeken om een voor bezwaar vatbare beslissing inzake m’n opleiding tot webdesigner heeft het UWV zich eindelijk verwaardigd die beslissing op te sturen. De reactie was geheel in stijl van het UWV. Een paar citaten:
De reden hiervoor is dat de scholing tot webdesigner door ons niet als een noodzakelijke scholing wordt gezien.
Hoe denken die lui dat ik in dat vakgebied (of enig ander vakgebied) aan de slag moet komen zonder passende opleiding?
In het oorspronkelijke plaatsingsplan wordt hiervan geen melding gemaakt
Nee stelletje sukkels, natuurlijk stond het daar niet in, op dat moment was er ook nog helemaal geen sprake van dat ik die richting op zou gaan. Dat noemen ze nou ‘flexibel inspelen op veranderende omstandigheden’.
… en was de intentie u direct naar werk te begeleiden.
Juist ja, en als dat niet lukt? Dumpen in de WWB tot ik oud genoeg ben voor de AOW (als ze die tegen die tijd niet wegbezuinigd hebben)?
Uw huidige opleidingen waren weliswaar enigszins gedateerd maar ook met uw huidige opleidingsniveau moet het mogelijk zijn om passende arbeid te verwerven.
Waaruit maar weer eens moge blijken dat ze bij het UWV geen flauw benul hebben van hoe snel kennis in de IT-branche verouderd is, en het ook nog altijd niet bij hen is doorgedrongen dat Nederland een diploma-land is: zonder recente diploma’s kom je nergens.
Conform onze richtlijnen zou voor u gezien de duur van uw werkloosheid zelfs ongeschoolde arbeid als passende arbeid kunnen worden beschouwd.
Ja hoor, natuurlijk. Alsof er in dit land werkgevers rondlopen die iemand met MBO+ niveau aannemen voor werk beneden dat niveau.
Daarbij komt nog dat gezien de beperkte restduur van uw uitkering de opleidingsduur deze datum ruimschoots zou overschrijden.
Ja, en? Dan regel je toch gewoon met de plaatselijke Sociale Dienst (of Dienst WZI zoals ze het in Eindhoven noemen) dat die ook een deel van de kosten dragen? Zowel UWV als Gemeente krijgen daar budget voor uit Den Haag, dus dat zou toch niet zo moeilijk moeten zijn.
Dat alles werd dan nog afgerond met een opsomming van al mijn verplichtingen, en de mededeling dat het UWV me “een maatregel” op kan leggen als ik niet aan die verplichtingen voldoe. En hoe dacht het UWV dat dan te doen? M’n WW-uitkering is al lang beëindigd dus valt er bar weinig aan maatregelen op te leggen. Of zouden ze dan opeens wel in staat zijn om met WZI te overleggen?
Tot slot ook weer typerend: de brief is ondertekend, maar een naam staat er niet bij. Alleen maar “Re-integratiecoaching WW, Divisie WW”.
Dus ga ik maar weer eens een bezwaarschrift indienen…
Zojuist heb ik die mevrouw Rutten gebeld over de uitnodiging en de idiote hoeveelheid papieren die we mee moeten brengen. Wat blijkt: het gesprek gaat niet over de mogelijkheid tot het volgen van een uitkering, dit gesprek is onderdeel van de beoordeling van mijn recht op uitkering. De eventuele opleiding is hooguit een onderdeel van het gesprek…
En dus wordt nu verwacht dat ik heel die papierwinkel opnieuw meebreng, ondanks het feit dat ze die al meer dan een maand geleden gekregen hebben (op 7 juli om precies te zijn). Wat mij betreft kunnen ze de pot op, ik heb destijds alles ingeleverd wat ze hebben wilden, het is niet mijn schuld als ze vervolgens papieren kwijtraken. Het enige wat ze krijgen zijn de gevraagde giro-afschriften.
En waarom Sonja mee moet? Omdat ze het Inlichtingenformulier Aanvraag niet ondertekend zou hebben. Hoogst onwaarschijnlijk, want dan zou dat bij het indienen van de aanvraag al wel zijn gebleken.
Ik vind het ook wel erg toevallig dat ze daar nu pas over beginnen, uitgerekend op het moment dat ik probeer een opleiding geregeld te krijgen. Het lijkt erop alsof mijn uitkeringsaanvraag ergens in een la terecht is gekomen, en pas toen ik begon over die opleiding een ambtenaar zich herinnerde dat hij mijn dossier in die la had gegooid.
Om 12:00 uur was het dan zover: gesprek bij WZI. Eerst nog als een bezetene kopietjes staan maken van m’n giroafschriften, op een kopieerapparaat waarop staat dat je documenten (A4-formaat) met de korte kant tegen de linkerrand aan moet leggen, om er dan achteraf achter te komen dat je dat juist niet moet doen—waarop ik weer opnieuw kon beginnen met kopiëren.
Het gesprek zelf dan. Om te beginnen bleek al dat het verhaal over de ontbrekende handtekening niet klopte. Op het aanvraagformulier stonden beide handtekeningen, maar omdat we op huwelijkse voorwaarden getrouwd zijn hebben we allebei een aparte opgave van schulden en bezittingen ingediend. En dat had Kameraad Ambtenaar dus niet in de gaten. Weer zo eentje die dossiers niet goed bestudeert…
Vervolgens dan de afkoopwaarde van onze levensverzekeringen. Die wilde ze weten, maar dat konden we haar uiteraard niet vertellen. Dus mocht Sonja ter plekke de verzekeringsmaatschappij gaan bellen om ernaar te informeren. Leuk geprobeerd natuurlijk, maar ten eerste moet een eventuele afkoopwaarde eerst berekend worden, en ten tweede wordt dergelijke informatie niet telefonisch verstrekt. Dus krijgen we morgen of overmorgen een brief van WZI met het verzoek de afkoopwaarde van onze levensverzekeringen te achterhalen, en er werd al meteen bijverteld dat ze pas daarna een beslissing kon nemen over het eventueel toekennen van een uitkering. Jaren geleden heb ik ook al eens geïnformeerd naar de afkoopwaarde van een levensverzekering, en ik meen me te herinneren dat ik daar iets van twee maanden op heb zitten wachten. Combineer dat met de vertragingstaktieken van WZI, dan komt het er op neer dat een eventuele uitkering waarschijnlijk nog net op tijd binnen zal zijn om de inkopen voor het kerstdiner af te kunnen rekenen.
(Vertragingstaktiek: de beslissing over het toekennen van een uitkering moet genomen worden uiterlijk zes weken na de dag waarop de aanvraag is ingediend. Morgen lopen die zes weken af.)
Het gesprek kwam ook op het onderwerp ‘opleiding’. Die kan ik dus zonder meer vergeten, enerzijds omdat Sonja per 1 september een fulltime baan heeft, anderzijds omdat WZI iets dergelijks eigenlijk nooit schijnt te doen. Nou dacht ik toch echt dat ze voor elke bijstandstrekker daarvoor budget kregen uit Den Haag. Ach ja, ze zullen het geld wel weer ergens anders voor nodig hebben. Het is alweer een aantal jaar geleden dat ze tig miljoen euro aan het toch al stinkend rijke PSV cadeau hebben gedaan als bijdrage aan de zoveelste verbouwing van het PSV-stadion, dus waarschijnlijk zit de volgende verbouwing er al weer aan te komen.
De motivatie voor het in principe nooit betalen van opleiding: alle arbeid is passende arbeid. Met andere woorden: waarom zouden we je een opleiding geven als er ook flutbaantjes zijn een kilometer beneden je niveau? Daarbij bleek wel overduidelijk dat ons aller mevrouw Rutten kennelijk niet gehinderd wordt door enig besef van hoe het er in de echte wereld aan toe gaat. Ze lijkt er heilig van overtuigd te zijn dat iedereen die op een functie solliciteert daarop ook aangenomen wordt. Te jong, te oud, geen relevante opleiding, noem elk excuus van werkgevers om iemand niet aan te nemen maar op, dat bestaat allemaal niet.
Ik heb nog aangevoerd dat geen werkgever iemand aan zal nemen op een functie beneden zijn niveau, omdat die werknemer vertrekt zodra hij iets op z’n eigen niveau kan krijgen. Het was aan dovemansoren gericht. Ze durfde zelfs te beweren dat ze me direct naar een werkgever kon verwijzen die me dan zeker volgende week zou uitnodigen voor een gesprek en me de week daarop zeker in dienst zou nemen. Maar toen ik opperde om dat dan ook inderdaad te doen ging het opeens toch niet door. Juist ja…
Maar het kan nog gekker. We hebben het nog even gehad over het feit dat het UWV uiteindelijk toch geen opleiding wilde betalen. Volgens mevrouw Rutten is het echter hoogst onwaarschijnlijk dat, als ik die opleiding wel gekregen zou hebben, WZI er vervolgens ook nog toestemming voor zou hebben gegeven. Want, zo zeggen ze, alle arbeid is passende arbeid dus heb je geen opleiding nodig. Dat je die arbeid niet krijgt lijkt niet tot ze door te dringen, evenals het feit dat als je werk doet wat je niet ligt of waar je niet geschikt voor bent, je een maand later weer opnieuw een uitkering aan kunt gaan vragen.
Waar komt het bovenstaande dan eigenlijk op neer? Let op. Stel, je zit zo lang in de WW dat je een reïntegratietraject moet gaan volgen. Daarin wordt dan vastgesteld dat een opleiding absoluut noodzakelijk is om weer aan de bak te komen. Het UWV gaat daar mee akkoord en betaalt de opleiding. Het UWV vindt het geen probleem dat die opleiding een paar maanden langer duurt dan je resterende WW-uitkering, het gaat er tenslotte om dat je straks weer langdurig aan het werk bent en de werkloosheid teruggedrongen wordt. Jij blij dat je een opleiding kunt gaan volgen, UWV blij dat ze je helpen met terugkeer op de arbeidsmarkt, reïntegratiebureau blij, iedereen blij. Dan loopt je WW af en ga je de WWB in. Pats boem, u mag die opleiding niet volgen want alle arbeid is passende arbeid dus heb je die opleiding niet eens nodig. Dat is dus het beleid van WZI, voluit de Dienst Werk, Zorg en Inkomen van de Gemeente Eindhoven: als ze mogen kiezen tussen
(1) hun cliënt een opleiding laten volgen zodat die op vrij korte termijn uit z’n uitkeringssituatie komt en langdurig aan de slag kan, of
(2) hun cliënt een Bijstandsuitkering verstrekken in principe tot aan de AOW
dan kiest WZI Eindhoven voor optie 2. De logica ontgaat me, want de cliënt is er niet mee geholpen en het kost de Gemeente (en daarmee de belastingbetalers) vele duizenden euro’s per jaar, maar in Eindhoven is dat het beleid. Hoebedoelu, verspilling van belastinggeld?
Nog een leuke. Ze willen afschriften zien van al je bank-/girorekeningen. Papieren afrekeningen, wel te verstaan. Alleen heb ik bij de Postbank een Internetspaarrekening, en daar krijg je geen papieren afschriften van. Dat zal bij Internetspaarrekeningen bij andere banken niet veel anders zijn. Commentaar van mevrouw Rutten: dan moeten de banken hun beleid maar aanpassen, want wij eisen papieren afschriften. Zie je het al voor je: alle Nederlandse banken passen hun beleid aan omdat de Gemeente Eindhoven dat eist. Yeah, right.
Ik snap nu in elk geval wel waarom de Gemeentelijke Sociale Dienst in Eindhoven tegenwoordig de Dienst WZI heet: die vorige naam suggereerde (klaarblijkelijk ten onrechte) dat er iets sociaals aan het beleid was, maar door de naamswijziging is dat misverstand uit de wereld geholpen. Niet dat ik WZI nou zo’n passende naam vind; Werk verschaffen niet, Zorg krijg je ook niet (wel zorgEN, maar da’s wat anders), en ze draaien zich in alle mogelijke bochten om je dat Inkomen vooral niet te hoeven verstrekken.
Ik ben niet gelovig, maar…
In zes dagen en zes nachten schiep God de Hemel en de Aarde, en Hij zag dat het goed was.
In 2006 keek Hij nog eens, en zag wat de Gemeente Eindhoven er van gemaakt had.
En Hij draaide Zich om, en weende bitter.
