Vanmiddag kwam weer eens alles tegelijk. Goed en wel thuis werd ik gebeld door ene Pieter Verstappen van het Steunpunt Huiselijk Geweld. Kennelijk is Sonja daar geweest, ongetwijfeld weer met een of ander zielig verhaal met een zeer beperkt waarheidsgehalte, en nu wilde hij mij ook een keer spreken. Dat kan, afspraak gemaakt voor morgenmiddag. Het verbaast me alleen wel dat het nu opeens heel snel kan, terwijl ik al weken zit te wachten tot datzelfde SHG zich meldt naar aanleiding van mijn melding van huiselijk geweld bij de politie.
In de post: m’n voorlopige groene kaart (verzekering voor de auto), een brief van de Raad voor Rechtsbijstand dat mijn eigen bijdrage is vastgesteld op € 94 (dus krijg ik nog € 106 terug), en een brief van m’n advocaat. Wat blijkt: Sonja’s advocate heeft de Rechtbank verzocht uiterlijk 4 juli al uitspraak te doen in plaats van uiterlijk 9 juli, aangezien dan het hoogseizoen begint en Sonja vanaf die datum zogenaamd geen huisvesting meer zou hebben. Ze kan toch naar haar moeder? Schoolvakanties zijn dan toch net begonnen. En anders heeft ze naar eigen zeggen toch een hele hoop vrienden en kennissen in Eindhoven die allemaal staan te springen om haar te helpen? Opvangmogelijkheid genoeg zou ik zeggen.
Wel typisch. Zij moet met haar € 1.500 netto per maand (plus vakantiegeld, bonussen, allerlei toeslagen en elke paar maanden een paar honderd Euro die haar moeder haar toestopt) het huis toegewezen krijgen omdat ze zogenaamd geen huisvesting meer heeft, en dan moet ik met m’n € 800 bruto per maand maar op straat gaan wonen. En mijn recht op huisvesting dan?
Vanavond was de barbecue van de baas, en eerlijk gezegd viel het tegen. Niet dat het eten niet goed was, het was ook wel redelijk gezellig, maar voor de rest heb ik niet het idee dat ik iets gemist zou hebben als ik niet gegaan was. Dat hadden kennelijk wel meer mensen, want volgens mij zijn er hooguit vijftig, misschien zestig collega’s geweest van de paar honderd. Het weer zat ook al niet mee; afgaande op het weer ‘s middags had het aangenaam warm en zonnig moeten zijn, maar het was frisjes, bewolkt en het zag er voortdurend uit of het elk moment kon gaan regenen.
Op de heenweg naar de barbecue nog even een tussenstop gemaakt bij de brievenbus van Sonja’s advocate. Voor zover ik weet heeft Sonja die stacaravan maar tot vandaag gehuurd en ik heb er verder niks over gehoord, dus is ze wat mij betreft nu spoorloos verdwenen. Dat betekent dat ik haar post ook niet door kan sturen, dus heb ik het allemaal maar bij elkaar in een grote envelop gestopt en die met een begeleidend briefje bij haar advocate afgeleverd, dan moet die er maar voor zorgen dat de post op de juiste plek terechtkomt.
M’n advocaat had nog een formuliertje van me tegoed, dus dat heb ik vanochtend even op z’n kantoor door de brievenbus geduwd. Toen ik weer thuiskwam lag er een grote envelop op de mat, afkomstig van deurwaarderskantoor Janssen & Janssen. Dat bleek een afschrift te zijn van het verzoek tot echtscheiding. Meteen maar even een digitaal kopietje van gemaakt en doorgestuurd naar m’n advocaat.
Wat later klepperde de brievenbus en kwam er onder andere een dikke envelop van Bureau Jeugdzorg naar binnen glijden. De inhoud: een bevestiging van de afspraak op 4 juli aanstaande, een stapeltje formulieren die ingevuld moeten worden (ze hadden alle gegevens toch al?) en een paar folders. Tot zover de ellende.
Na m’n tweede rit terug naar huis om vervolgens op stap te gaan. Eerst naar Boxtel om te lunchen en bij te kletsen met Pauline, en vervolgens door naar Den Bosch om het gezelschap van Helma weer op te zoeken. Ja, het was weer heel gezellig, ook deze keer was het bijna middernacht toen ik weer richting Eindhoven vertrok.
Om 12:00 uur hadden Sonja en ik een afspraak met Erik Bruning van Bureau Jeugdzorg Eindhoven. De aanloop naar het gesprek ging precies zoals ik al had verwacht: ik was vijf minuten voor aanvang aanwezig, Sonja kwam zoals altijd te laat (12:05 uur) en Erik Bruning presteerde het om pas om 12:25 uur z’n gezicht te laten zien. De vorige keer waren het 15 minuten, nu dus al 25, hetgeen getuigt van een gebrek aan respect voor hun cliënten. Ik heb nog meer te doen dan daar telkens te gaan zitten wachten!
Wolfsven
Tom, Max en Sonja blijken afgelopen zondagnacht in een hotel doorgebracht te hebben, en blijken sindsdien te verblijven op het Bospark ‘t Wolfsven in Mierlo. De kinderen krijgen hun gewone programma van school en opvang; kennelijk kan dat vanuit Mierlo dus wel maar vanuit eender welke locatie in Eindhoven niet. Sonja heeft wel plannen voor verblijf na 27 juni maar die wilde ze in mijn bijzijn niet bespreken. Verbaast me niks, Sonja is nogal sterk in het geheimhouden van informatie die voor mij van belang is.
Stijf en formeel
Het verblijfadres werd geheel in Sonja’s stijve, formele stijl bekend gemaakt: ze had het op een notitieblaadje geschreven (in al even stijve, formele stijl), dat schoof ze over tafel naar Erik, en die schoof het weer door naar mij.
Geen contact
Verder wil ze eigenlijk dat ik geen contact heb met de kinderen tot de rechter uitspraak heeft gedaan over de bezoekregeling na de scheiding. Ze wil niet dat de kinderen bij mij komen omdat ze dat “absoluut niet veilig” vindt voor de kinderen. Om dat te onderstrepen begon ze me vervolgens ook nog eens zwart te maken, maar een deugdelijke onderbouwing bleef weer uit.
De voorlopige afspraak is dat ik haar zaterdag of zondag bel en dan de kinderen te spreken krijg, en dan vervolgens vaste belmomenten afspreek (één of twee keer per week).
Spullen ophalen
Vervolgens ging het gesprek ook nog over het ophalen van spullen uit het huis. Sonja ontkent nu dat ze eerder deze week aan de telefoon gezegd heeft dat ze tussen 8 en 11 langs wilde komen, nu beweert ze opeens dat ze gezegd heeft “zodra ik de kinderen weggebracht heb”. Afgesproken is dat Sonja op een nader te bepalen datum spullen zoals kleding op komt halen, dit dan onder begeleiding van bijvoorbeeld politie of iemand van Algemeen Maatschappelijk Werk omdat ze “bang is voor haar veiligheid”, Waarom ze daar bang voor is werd er niet bij verteld.
Afgesproken is dat zij eerst de politie zal bellen die vervolgens contact op zal nemen met Erik Bruning. Daarnaast is afgesproken dat contact met Sonja zal verlopen via Erik en dat ik haar post door zal sturen.
Sleutels
Eerder deze week heb ik haar al gesommeerd de sleutels in te leveren. Dat betreft dan de sleutels van de voor- en achterdeur, de sleutel van het dressoir in de woonkamer, en de sleutels van de muurkast op zolder. Sonja weigert de huissleutels in te leveren, en van de kastsleutels beweert ze dat ze die niet heeft maar dat die gewoon thuisliggen. Vreemd genoeg krijg ik die sleutels echter nergens teruggevonden…
Om 13:20 uur stond ik weer buiten, Sonja wilde nog even alleen met Erik praten. Haar kennende zal ze die gelegenheid wel weer gebruikt hebben om nog meer leugens over me te verkondigen.
Toch nog iets leuks
Snel naar huis, vervolgens door naar ‘s-Hertogenbosch, eerst naar Hellen en daarna naar Helma. Het was weer bijzonder gezellig—het was bijna middernacht toen ik vertrok. Toch nog iets leuks deze week.
Vanochtend, vlak voor ik de deur uit ging, heb ik voor Sonja het ingevulde vragenformulier van de advocaat op tafel gelegd ter ondertekening. Ik kwam terug, en wat bleek: niet ondertekend. Madam wenst niet te tekenen omdat (a) ze nog geen kopieën van alle documenten van me heeft gekregen, en (b) de afspraak zou zijn dat zij het huis zou krijgen.
Met dat laatste ben ik het beslist niet eens, dus heb ik op het formulier bij de vraag “Wie blijft er achter in de woning” ingevuld “weet ik niet, graag advies”. Maar dat is kennelijk weer niet goed genoeg.
Er is nooit een harde afspraak gemaakt dat Sonja het huis zou krijgen, en als die afspraak al gemaakt zou zijn dan is die intussen toch niet meer van toepassing, aangezien die nog dateert van voor de tijd dat ik wist dat ik (in tegenstelling tot Sonja) geen andere woning KAN krijgen.
Update 12:50 uur:
Vera van Nunen heeft zich nog steeds niet gemeld, dus heb ik Welzijn Eindhoven maar weer eens gebeld. Vera blijkt niet aanwezig te zijn, men weet ook niet wanneer ze weer binnen is, sterker nog, ze weten daar niet eens of ze misschien vakantie heeft. Wat ze wel wisten te vertellen is dat ze vanaf morgen gesloten zijn en volgende week dinsdag pas weer open gaan. Fijn, die Nederlandse hulpverlening…
Update 14:50 uur:
Het bezoek aan de psychiater van de GGzE vanmiddag was ook al verspilde tijd. Het enige wat die aanvankelijk wilde doen was, jawel, pillen voorschrijven, maar toen ik vroeg of die te combineren waren met Oxazepam vond ze dat ik die eerst maar eens moest proberen. Wel suggereerde ze nog dat ik voor crisisopvang wellicht terecht zou kunnen bij Portaal040. Die blijken kortdurende crisisopvang te bieden voor maximaal zeven dagen, dus daar ga ik ook al niks aan hebben. Het hele idee achter het alarm slaan is dat die crisis juist VOORKOMEN wordt. Maar dat schijnt toch moeilijk te zijn.
Update 14:58 uur:
Aangezien Vera niet gebeld heeft heb ik ‘r een SMS-je gestuurd, en zowaar, vijf minuten later belde ze al terug. Weer alles uitgelegd, maar ook Vera beweert ook al dat ze eigenlijk niks kan doen (goh, wat origineel) maar ze gaat wel Algemeen Maatschappelijk Werk bellen en dan belt ze mij weer terug.
Sonja is vanochtend nog even teruggeweest, geen idee waarom maar voordat ze weer vertrok heeft ze wel iemand gebeld en vervolgens dat formulier voor de advocaat meegenomen. Uiteraard wordt mij weer niks verteld.
Update 15:16 uur:
Vera heeft zojuist teruggebeld. Ze heeft aan het AMW doorgegeven dat ze de situatie dermate ernstig vindt dat er iets moet gebeuren (hèhè, eindelijk!), het gevolg is dat de Crisisdienst van het AMW mij terug gaat bellen. Nu maar afwachten wanneer…
Update 15:30 uur:
Dat duurde niet lang: de Crisisdienst in de persoon van ene Jeanne van Elderen belt. Die deelt Vera’s mening dat er dringend wat moet gebeuren, en om te beginnen wil ze voor vanmiddag nog een afspraak maken. Probleem is in eerste instantie dat ik op het punt sta te vertrekken en niet weet hoe laat ik precies terug zal zijn, maar dat probleem wordt tenminste vlotjes opgelost: ik zal proberen ergens tussen 17:30 en 18:00 uur bij haar op kantoor te zijn. Toch aardig van haar, nietwaar?
Update ca. 19:30 uur:
Om 17:30 uur heb ik me bij Welzijn Eindhoven gemeld, en vervolgens een gesprek van pakweg een uur gehad. Heel veel kan ze niet voor me doen, maar ik heb nu wel het nummer van de 24-uurs crisisopvang, dus da’s al iets.
Later op de avond belden beide dames nog een keer: Jeanne om een vervolgafspraak te maken, gevolgd door Vera die wil weten hoe de situatie op dat moment is. Die is prima, nergens last van, want ik ben niet thuis…
